donderdag 25 december 2014

bang voor God?

Er zijn mensen die bang zijn voor God. Ik snap dat. I've been there..
Als kind dacht ik dat God vooral keek naar wat ik fout deed, zodat hij me kon straffen.

Ik was ook bang voor agenten in uniform. Ik had vaak gehoord als ik onwillig was: 'Pas maar op, de politie komt je halen. Ik geloof dat ze er al aan komen..' Dat maakte dat ik bang voor ze was en ze ontweek. Zelfs een postbode in uniform joeg me al angst aan.. Je denken bepaalt je gevoel en je gevoel bepaalt je gedrag..

Het duurde jaren voordat deze leugengedachten - want dat zijn het - ontmaskerd werden.

Een spreker op een vrouwendag zei: "God zit niet als een boekhouder achter zijn bureau om bij te houden wat jij fout gedaan hebt. Hij zit als een liefdevolle vader in zijn leunstoel met zijn dagboek op schoot en hij schrijft: "Ach mijn lieve kind, wat had je weer een moeilijke dag vandaag..."

God houdt van mensen. Van alle mensen. Zijn perfecte plan was dat wij in volmaakte harmonie met hem, met elkaar en met onszelf zouden leven.

Degene die vorst van de leugen wordt genoemd stak daar een stokje voor en.. wij trapten erin. Daardoor - en niet door God! - werd het een puinhoop in de wereld. Omdat dat pijn deed aan zijn hart, zorgde God voor een reddingsplan. Hij kwam naar de mensen toe. Niet als strenge rechter, niet als soldaat met een zwaard, niet als politieagent met een proces verbaal of met handboeien, maar... onvoorstelbaar ... als baby.

Eigenlijk als embryo in de baarmoeder van Maria.
Hoe klein en kwetsbaar... En dat in deze wereld vol ellende.
Hoe toegankelijk en laagdrempelig...

Hoezo bang voor God?
Een baby is niet om bang voor te zijn.

Zo biedt hij zichzelf aan, aan jou en mij.
Wil jij dit kind ontvangen, niet in je baarmoeder, maar in je hart?

Als je dit geschenk aanneemt heeft dat een geweldige levensverandering tot gevolg!

- je bent NOOIT MEER ALLEEN
- je bent ALTIJD GELIEFD
- je krijgt anderen lief
- je wilt GEEN DUISTERNIS MEER
- het wordt LICHT in je leven
- je krijgt VREDE IN JE HART
- je hebt RUST in je ziel
- je bent VRIJ gekocht en zonder schuld en schaamte
- je wilt ook het goede voor anderen
- in jou groeien vreugde, vrede, trouw, geduld, vriendelijkheid, discipline, goedheid, zachtmoedigheid, zelfbeheersing, samengevat: LIEFDE!
Dit is hoe het karakter van Jezus is, en dat wordt meer en meer zichtbaar in wie hem volgen...

en dat niet alleen voor nu en voor eventjes, maar voor altijd!

Wow.. wat geweldig!
Ontvang Jezus in je hart
ontvang LIEFDE in je leven!

1 Joh. 4:17-18
Gods liefde is volmaakt in ons. Daarom kunnen we vol vertrouwen zijn op de dag dat God zal rechtspreken in de wereld. Want ook al leven we nog in deze wereld, toch lijken we al op Jezus Christus.
Als Gods liefde in ons is, hoeven we niet meer bang te zijn voor zijn oordeel. Volmaakte liefde laat alle angst verdwijnen. Angst betekent dat je bang bent voor Gods straf. Wie daar bang voor is, heeft geen volmaakte liefde in zich.

Maar ook al HEB je dat niet, je MAG het ontvangen.
Hoe?

ONTVANG!

woensdag 10 december 2014

Over de kerk


Vanaf het begin van mijn blog – eerst al bij web-blog.nl – heb ik regelmatig geschreven over de kerk en mijn gedachten daarover. Deze gedachten zijn vermeerderd nu ik middels het boek van Lammert Kamphuis bepaald werd bij de 30-ers die terugkijken op hun GKV-jeugd.

Voor velen is het ook niet nieuw, dat ik jaren geworsteld heb met de vraag: “Moet ik nu nog blijven of mag ik weg?” Ik heb nooit groen licht gekregen om te gaan, dus ik ben gebleven. Aanvankelijk met flinke tegenzin. Ik had een lijst gemaakt met meer dan 20 kritiekpunten op de kerk. God maakte me liefdevol duidelijk dat ik er beter gebedspunten van kon maken.
Bovendien kreeg ik de overtuiging: je mag best kritisch kijken naar dingen, maar dan moet je ook bereid zijn erin te investeren om het anders te laten worden..

Dus herschreef ik mijn lijst. Er kwamen in de loop der tijd nog heel wat gebedspunten bij. Ook in onze toenmalige gebedsgroep Bidden voor Veendam en Bidden voor de Veenkoloniën bespraken we deze punten en vulden ze aan. We brachten ze regelmatig in gebed.

Nu, enkele jaren later, kan ik zien dat God meer, veel meer heeft gegeven dan ik zou kunnen bedenken of durven hopen. Intussen heb ik geen twijfels meer of ik uit de kerk weg moet gaan, maar ik weet dat – wanneer God het me vraagt – ik de kerk los zal laten. Wanneer de kerk een hogere plaats dreigt in te gaan nemen dan God zelf moeten we ons zorgen gaan maken.

Het boek Wake Up heeft me weer aardig aan het nadenken gezet. Dat is prima, ik blijf open staan voor wat God me wil leren. Ik heb afgeleerd om te denken dat ik de waarheid heb en dat God het volkomen met me eens is.

Ik heb de gebedspuntenlijst dus maar eens weer aangevuld en weet wat er te doen is de komende tijd.

Wil je meebidden?
Misschien heb je nog mooie aanvullingen, hier komt de lijst:

GEBED VOOR DE KERK
1. dat we kerk mogen zijn zoals Gods dat wil
2. dat Hij tot zijn doel mag komen in mijn persoonlijk leven en inde kerk
3. dat de traditie niet belangrijker zal zijn dan God of Zijn Woord
4. dat de kerk niet belangrijker is dan God zelf
5. dat er een eerlijke ruimte mag zijn voor het gezonde gevoel
6. dat er gewezen wordt op het belang van het aannemen van Jezus
7. dat we mogen ontdekken wat onze identiteit is – in Christus
8. dat we mogen ontdekken wat het betekent "te zijn in Jezus"
9. dat we in Zijn autoriteit mogen staan en leven
10. dat we als kerk openstaan voor groei en ontwikkeling
11. dat we het Vaderhart van God meer en meer mogen leren KENNEN met ons hart
12. dat we de genade naar waarheid mogen leren kennen
13. dat we echt leren wat wedergeboorte is en dat we daartoe komen
14. dat er onderwijs komt over overgave
15. dat we mogen groeien in heiligheid
16. dat er ruimte mag komen voor Gods Geest ZOVEEL ALS HIJ DAT WIL
17. dat we de Geest niet gaan bedroeven, belemmeren of uitdoven
18. dat we afsterven aan ons eigen IK
19. dat we royaal zijn en vrijgevig met een blijmoedig hart
20. dat we onze wil ondergeschikt gaan maken aan Gods wil
21. dat we juiste keuzes maken en durven kiezen naar Gods wil
22. dat we elkaar helpen de gaven die we kregen te ontdekken
23. dat we de Heilige Geest de ruimte geven al Zijn gaven te ontwikkelen
24. dat we van harte bereid zijn de gaven in te zetten tot zegen van de gemeente
25. dat we vol ontferming mogen zijn voor hen die verloren dreigen te gaan
26. dat we een gastvrije gemeente mogen worden
27. dat de inwoners van onze woonplaats geen kerken zien, maar de Heer van de Kerk
28. dat we de eenheid met andere christenen nastreven
29. dat we gaan inzien dat voor God iedereen evenveel waard is
30. dat we elkaar respecteren en autonoom laten zijn
31. dat we leren ons echt van harte te verootmoedigen
32. dat we stoppen met de schone schijn en echt zijn
33. dat we gaan leren aanbidden met ons hele hart
34. dat we van harte psalmen, lofzangen en geestelijke liederen gaan zingen
35. dat er enthousiaste muziekteams zijn die ‘hun ding’ niet voor eigen eer doen
36. dat er meer en meer diensten komen waarin "ieder iets" heeft
37. dat de jeugd een zinvolle bijdrage mag hebben aan de gemeente
38. dat alle kerkleden een diepe persoonlijke relatie met God hebben
39. dat we onderscheid kunnen maken tussen religie & relatie
40. dat we onderscheiding van geesten gaan ontwikkelen
41. dat de duisternis ontmaskerd en de invloed van satan verbroken wordt
42. dat de bolwerken van satan, ook in de kerken, worden opgeruimd
43. dat we passie gaan krijgen voor God onze Vader, Jezus en de Heilige Geest
44. dat we onderscheid maken tussen "Essentials" en "Non-Essentials"
45. dat we het Heilig Avondmaal vieren zoals God het wil
46. dat we mensen niet veroordelen die anders denken (over de doop bijv.)
47. dat we groeien naar eenheid tussen de verschillende kerken
48. dat we onze fouten durven toegeven, en om vergeving vragen
49. dat we anderen ruimhartig vergeving schenken
50. dat we niet kijken naar andermans splinter, maar onszelf onderzoeken (God, laat mij zien wat fout is in mijn leven…)
51. dat we geen negatieve instelling hebben, maar het goede in onze broeder en zuster zoeken en benoemen
52. dat we meer en van harte gaan bidden en vasten
53. dat we meer en vol verwachting Gods Woord bestuderen
54. dat er een diep verlangen naar eenheid en opwekking mag ontstaan in onze woonomgeving
55. dat we God nergens toe dwingen, maar wel "vol verwachting" zijn
56. dat we verlost worden van wetticisme
57. dat we geen sektekenmerken vertonen
58. dat we omzien naar de mensen die nooit naar en kerk gaan
59. dat we de liefde van Abba Vader door mogen geven in de wereld om ons heen
60. dat er voldoende adequate hulpverlening en zorg zal zijn
61. dat mensen genezing mogen ontvangen (bovenal van de ziel, maar ook lichamelijk)
62. dat we God de Vader de hoogste plaats en prioriteit geven in ons leven
63. dat dat door mag werken in alles wat we doen
64. dat we God gaan liefhebben boven alles!
65. dat we elkaar gaan liefhebben als onszelf



maandag 8 december 2014

‘t Spiet mie donders!


Het boek Vrijgemaakt? Heeft wel wat in beweging gebracht in mijn denken. Het schrijven van de brief, die het ND publiceerde, en de reacties daarop, maakt dat er meer en meer gedachten komen. Het voelt alsof de stop van de fles is, het borrelt en borrelt en ik weet: er zit nog meer.
Veel meer.

Want.. we kunnen als kerk(en) zuchten en verzuchten hoe erg het is (en hoe fout) dat er zoveel kerkverlaters zijn, we kunnen ook de hand in eigen boezem steken en eerlijk onder ogen zien waar wij niet ‘kerk’ geweest zijn zoals God het had bedoeld.
Laat ik voorop stellen dat ik geloof dat God met ‘kerk’ niet een instituut bedoelt of een systeem. Kerk, dat zijn wij met elkaar. En binnen die kerk zijn veel dingen fout gegaan.
Ik bedoel: God heeft als hoogste prioriteit gesteld: de liefde! Hem liefhebben, onze naaste en onszelf. Laten we beginnen bij het begin, wat is daar veel fout gegaan….

Mijn doel is niet om met modder te gooien of te spugen in de bron waaruit ik zelf gedronken heb – en nog steeds drink. Ik schrijf in de hoop eraan bij te kunnen dragen dat er een brug wordt geslagen naar die mensen die de kerk – en misschien ook God – vaarwel hebben gezegd. Ik ben medeverantwoordelijk en ik wil daarom mijn positie innemen en een stuk verantwoordelijkheid op me nemen.

Ja, het heeft heel wat in beweging gezet en er komen steeds meer gedachten en herinneringen. Ik kan er een boek over schrijven. Misschien moet ik dat maar gaan doen.
Een titel heb ik al.
’t Spiet mie donders… zoals ze dat hier in Groningen zeggen.

Echt vrij gemaakt

Enige tijd geleden schreef Lammert Kamphuis het boek Vrijgemaakt?, over een aantal dertigers die opgegroeid waren in de GKV.

Vorige week schreef Alko Driest in de Kerkbode van het Noorden over 'Lachend vrij gemaakt': Waar blijven de ouders?

Vandaag plaatste het ND een brief van mij, als reactie van een ouder.
Voor wie deze krant niet leest, maar wel de brief wil lezen:

Brief van een ouder
Aan de (ex) GKV dertigers, en aan iedereen die zich aangesproken voelt,
Ik heb jullie boek gelezen, ik heb jullie stem gehoord. Ik heb gezien en herkend waar jullie pijn zit, jullie onvrede. Ik werd verdrietig van het boek. En om wat het in mijn hart oproept schrijf ik terug. Een kleine, maar welgemeende poging om erkenning te geven voor jullie pijn, voor het onrecht wat jullie hieraan hebben opgelopen.
Terugkijkend zijn er zoveel dingen die me spijten..
Boven alles spijt het me dat ik, in de jaren waarin jullie opgroeiden, zelf God nog echt moest leren kennen.
Dat ik niet – voldoende – zijn hart aan jullie kon laten zien.
Dat ik Hem nog teveel kende ‘van horen zeggen’.
Ik had best wat kennis over Hem, maar ik kende Hem niet echt van dichtbij. Hoe graag had ik toen al geweten – bedenk ik nu – dat Hij toch echt een persoonlijk-relatie-gerichte-God is, van wie het hart vol liefde naar alle mensen uitgaat.
Het spijt me, dat ik in die jaren nog zo bezig was met mijn eigen leerprocessen en mijn eigen pijn. We gaven vaak niet het goede voorbeeld, al wisten we wel anderen te vertellen hoe het zou moeten. Ik zat vaak nog zo vol oordeel over anderen, dat ik niet met ogen van liefde, zoals die van Jezus, naar mensen kon kijken.
Zo voldeed ik niet aan het grootste verlangen van Abba Vader om Hem lief te hebben boven alles en mijn naaste als mezelf.
Het spijt me ook dat we als kerk de boodschap doorgaven, al dan niet met woorden, dat er zoveel moest. We ‘moesten’ twee keer per zondag naar de kerk, want ‘zo zijn onze manieren’… Soms leek dat zelfs het grootste gebod te zijn. Als je daaraan voldeed, dan zat het wel goed met je.
Innerlijk voelde ik vaak weerstand tegen deze dingen, maar ik paste me vaak aan, omdat het nu eenmaal zo hoorde.

Jullie hebben je terecht verzet tegen deze mentaliteit. Als wij geen betere antwoorden hadden op jullie vragen dan ‘omdat God het (niet) wil’, of ‘omdat ik het zeg’, haakten jullie af, begrijpelijk. Jullie hadden argumenten nodig, wilden erover in discussie, jullie verlangden naar echtheid.

Die echtheid was vaak ver te zoeken. Wij waren van een generatie van ‘niet klagen maar dragen en bidden om kracht’. Niet teveel vragen naar het hoe, waarom en wat, maar gewoon doen.
Jullie zagen de dubbelhartigheid, de mooie buitenkant, maar vaak ook de lege binnenkant. Jullie waren er getuige van, dat wij de vuile was niet buiten hingen, maar binnen hielden. Dat wij liever de schone schijn ophielden dan schoon schip maakten.
Jullie zagen vaak hoe onrecht onder het vloerkleed werd geveegd onder het motto van ‘alles met de mantel der liefde bedekken’.
Jullie werd onrecht aangedaan waar wij niet eerlijk ‘sorry’ konden zeggen en onze fouten en gebreken niet eerlijk onder ogen zagen en erkenden.
Omdat velen van ons niet echt hadden leren voelen wat er van binnen speelt en omdat we vaak ook niet wisten hoe we op een gezonde manier met onze emoties moesten omgaan, konden we dat niet aan jullie leren.
Het spijt me bijzonder, dat we als kerk vaak naar binnen gericht waren.. Hoogmoedig ook, omdat we dachten dat wij – en alleen wij – het uitverkoren volkje waren. Hoe veroordelend we konden zijn naar wie net iets anders dacht of deed dan onze ‘mores’.
Het doet me zeer dat wij de waarheid (en de wet) hoger plaatsten dan de genade (en de liefde).
Ik belijd schuld en ik vraag vergeving.


zondag 23 november 2014

recepten voor kookworkshop Mediterrane tapas

Voor een personeelsfeestje heb ik een aantal recepten verzameld rond het thema Mediterrane tapas. Omdat het erg leuk was om te doen deel ik de ideetjes.

We hadden een starter van veldsla met gerookte wilde zalm
Daarna vissoep met kikkererwten en knoflookbrood
vervolgens couscoussalade met sinaasappel en dadel, gevulde courgette en köfte met tzaziki
vervolgens kip met amandelen en pruimen, gevulde wijnbladeren en tarka dal,
en tot slot sinaasappel en peer in honing en Griekse yoghurt met walnoot, druiven en honing.

De meeste recepten kan ik delen..
Salade van veldsla met zalm
De vissoep
Knoflookbrood
Tarka dal
couscoussalade
Alhoewel deze ook erg lekker is...
Gevulde wijnbladeren
tzaziki
gevulde courgettes
kip met amandelen en pruimen
sinaasappel en peer in honing
Griekse yoghurt met honing en walnoot, door ons aangevuld met witte druiven en granaatappelpitjes


Natuurlijk een kopje koffie na met wat zoetigheden.
Als je van alles een klein hapje neemt kun je zo heel veel verschillende dingetjes proeven.
We hebben gekookt met 8 personen en we hebben er ongeveer twee uur over gedaan om het te bereiden
(en ook twee uur om het op te eten ;-) )













vrijdag 14 november 2014

Verlangen naar erkenning


Je mag best verlangen naar erkenning, leerde ik in mijn opleiding, als je er maar niet afhankelijk van bent. Hoe weet je of je er afhankelijk van bent? Als je onderuit gaat als je het niet krijgt.

Een voorbeeld uit mijn eigen leven.
Ik paste een dag op onze kleinzoon, bij hem thuis. Omdat het lekker weer was vermaakten we ons prima achter huis, in de tuin. Ik scharrelde wat tuingereedschap bij elkaar en verwijderde het groen tussen de straatstenen. De borders kregen eveneens een beurt , waarbij ik ‘goede hulp’ kreeg van kleinzoon met zijn eigen harkje en schepje.
Het resultaat was zichtbaar en mocht er zijn. Ik kon dan ook haast niet wachten tot mijn dochter thuis kwam, omdat ik me erop verheugde haar verraste gezicht te zien.

Toen mijn dochter echter thuis kwam na een intensieve dag en haar kind wat aandacht nodig had, toen bovendien de maaltijd klaar stond, was er geen moment dat haar blik op de tuin viel. Heel logisch en begrijpelijk.

Terugrijdend in de auto, bemerkte ik toch een lichte vorm van teleurstelling. Omdat ik in de opleiding geleerd had te reflecteren, onderzocht ik wat er gaande was van binnen.

Ik vroeg mezelf af: “Wat was mijn motief?”
Wel, het was mooi weer, ik houd van tuinieren en het was goed en gezellig om samen met kleinzoon zo bezig te zijn…

Was het mijn intentie om er lof door te oogsten?
Nee, maar het is natuurlijk wel leuk om iemand te verrassen en dan ook het blijde gezicht van de ander te zien.

Dus, mijn innerlijke criticus mocht zwijgen. Ik hoefde me niet schuldig te voelen over dat sprankje teleurstelling.
En ik wist: ook al zal ze er nooit op terug komen dat wij de tuin gedaan hebben, het was de moeite meer dan waard!


zaterdag 1 november 2014

je leven als een touw

Deze kwam weer eens voorbij en ik wil hem graag met jullie delen



vrijdag 17 oktober 2014

WAKE UP


Er zijn maar weinig boeken in mijn leven die zoveel impact hebben (gehad) als het boek dat ik nu net uit heb .. en onmiddellijk voor de tweede keer ga lezen: WAKE UP.


Het is echt indrukwekkend om te lezen hoe prachtig en onmiskenbaar de lijnen zijn die God zelf gelegd heeft in de Bijbel. Lijnen van het oude naar het nieuwe verbond, lijnen in de Joodse feesten, lijnen van het verleden naar het nu en naar de toekomst, lijnen in onze persoonlijke groei en ontwikkeling…

Prachtig om te zien hoe – hier op een respectvolle en liefdevolle manier – Israël weer de plaats krijgt die het verdient. Hoe wij als westerse kerken ermee worden geconfronteerd dat we Jezus uit zijn context hebben gehaald..

Ik hoorde vertellen dat iemand dit boek niet wilde lezen omdat hij wist dat dat consequenties zou hebben voor zijn leven.. Tja, dat is ook een keus..
Voor mij heeft het ook consequenties..

Sinds ik gisteren het laatste hoofdstuk uitlas, weet ik dat – als ik verder gevormd wil worden – als ik echt teachable wil zijn en bereid ben me te laten buigen en kneden en vormen tot de bruid van christus die ooit rein en smetteloos voor Hem zal staan – dat ik ervoor ga kiezen om weer naamdrager te zijn van de man die ik getrouwd heb.

Ik heb een afspraak voor maandag a.s bij het gemeentehuis.
Vanaf maandag heet ik Hinke Eritia Braam - Smit

zondag 17 augustus 2014

Verscheurd - wat (de kerk)mensen zouden moeten weten over homo's...

Ik kreeg de tip het boek Verscheurd te lezen en ik kreeg het boek.
Dus heb ik het gelezen, en...
ik kan niet wachten met erover te schrijven.

Natuurlijk had ik nagedacht over homofilie.
Natuurlijk had ik er ideeën over.
Natuurlijk wist ik niet precies wat ik moest vinden...

Maar ik ken ze wel, een aantal mensen die hiermee te maken hebben.
En ik hou van ze.

Dit boek heeft me nieuwe inzichten gegeven.
Dit boek heeft me meer doen zien:
Hoe zou God het bedoelen?
Hoe kunnen we aan Gods grootste gebod voldoen in relatie tot deze groep mensen?
En laten we dan ook denken aan lesbische mensen, biseksuele mensen en transgenders.

Ik ben blij dat het boek geschreven is.
Ik ben blij dat het nu ook in het Nederlands vertaald is.
Ik ben blij dat het gebruikt zal worden voor iets goeds.
Daar ben ik van overtuigd.

Lees zelf maar!

vrijdag 15 augustus 2014

Gods stem leren verstaan

Heel bijzonder hoe de dingen die ik leer en meemaak en overdenk en lees met elkaar overeenstemmen en kloppen…

Deze zomer heb ik een aantal conferenties meegemaakt die onder andere onderwijs gaven over het leren verstaan van Gods stem. Dit naar aanleiding van Habakuk 1 en 2.



Ik las nu het voorwoord bij Habakuk in mijn Het Leven versie van de Bijbel.
Wat ik zag:
* Habakuk zag al het onrecht en de ellende die er in de wereld waren
* Hij ging ermee naar God, uitte zijn klacht en stelde zijn vragen
* Hij nam zijn positie in, op de wachttoren, om uit te kijken naar wat God hem zou zeggen
* God antwoordde hem
* Hij moest het opschrijven en publiceren

Er is in die tijd veel onrecht in de wereld. Dan komt er een andere macht, die gebruikt wordt om het volk van God aan te vallen, om ze dichter bij Hem terug te brengen. Dat andere volk denkt de overwinning te kunnen behalen, maar worden vervolgens zelf gestraft voor hun daden van onrecht. Dan zegt God tegen Habakuk: ’ Ik ga tijdens uw leven iets doen wat u niet zou geloven als Ik het u zou vertellen.’

Vaak zijn er lijnen in de Bijbel die vanuit verschillende perspectieven kunnen worden bekeken en die voor diverse tijdsperiodes gelden. Ik geloof dat God ons iets wil vertellen over de tijd waarin we leven. Ik geloof dat er heftige tijden zullen komen.

Toen ik God vroeg wat Hij hierover wilde zeggen kwamen de volgende gedachten naar boven:

Kijk uit naar wat komen gaat en zie op naar Mij. Als je je ogen richt op Mij en gevestigd houdt op Mij, zul je niet wankelen. Ook al schudt de aarde op haar grondvesten, blijf opzien naar Mij. Dat is de enige manier om stand te houden, om te overleven.
Vestig je hoop op Mij. IK BEN Overwinnaar. Het zal gebeuren.
Laat je niet ontmoedigen, laat je niet bang maken. Blijf standvastig volharden. Twijfel niet, ik sta aan je zijde. Je kunt altijd mijn hand vastgrijpen. IK BEN naast je, voor je, achter je, boven je, onder je en – het belangrijkste – in je.
Richt je blik op Mij. Stem af op Mij. Ik zal je leiden. Als jij bereid bent om in afhankelijkheid van Mij te leven, hoef je niet te wankelen.
Vertel anderen wat je leert.
Mensen moeten hun plek in gaan nemen op de wachttorens. Zich richten op Mij. Opzien naar Mij en mijn stem leren verstaan.


Dat wilde ik graag delen met jullie..

donderdag 14 augustus 2014

Houd me vast

Binnenkort starten we voor de derde keer een Houd me vast training voor paren die in hun relatie willen investeren. Er zijn nog een paar plaatsen vrij.

We beginnen 25 augustus en het is acht maandagavonden, steeds om de veertien dagen. De kosten zijn laag gehouden, om het zo toegankelijk mogelijk te maken. Mocht dit toch een belemmering zijn, laat het svp weten.

De Houd me vast training is gebaseerd op de EFT (Emotionally focused therapy) en is m.i. de meest hoopvolle relatie-investering die ik ken.

Lees voor meer info op de website of lees alvast het boek Houd me vast van Sue Johnson

dinsdag 12 augustus 2014

met jou is alles goed



Zo prachtig gemaakt...
Speciaal voor mensen die zelf of dichtbij een kind hebben verloren..

zondag 10 augustus 2014

Vallen in de Geest


Een fenomeen wat ik eerst niet kende, waar ik later argwanend tegenover stond, maar wat ik uiteindelijk heb mogen leren kennen als een geschenk van God is het Vallen in de Geest.

Wat me daarbij erg geholpen heeft is het evenwichtige en Bijbelse boekje van Willem Ouweneel Vallen in de Geest.
Heel open vertelt hij daarbij ook zijn eigen aanvankelijke schroom aangaande dit fenomeen. Na een gedegen onderzoek – en dat is hem wel toevertrouwd – kwam dit boekje uit, wat ik iedereen kan aanraden.

Lange tijd dacht ik: “Wat heeft het voor zin, dat vallen?”
Later kwam er toch een stukje nieuwsgierigheid: “Wat gebeurt er dan precies, wat ervaar je?”
Vervolgens bad ik: “Heer, ik weet niet wat het is, maar als het van U is en als U er iets goeds mee wilt doen, dan sta ik ervoor open. Ik wil het niet zelf oproepen, maar Uw wil geschiede!”

Op een nacht, bij vrienden in huis waar we een mooie avond hadden gehad, lag ik op het logeerbed en merkte plotseling dat er een bijzonder krachtige lading op me viel, die tegelijkertijd zwaar aanvoelde en ook vredig en liefdevol. Ik was me bewust: Als ik nu rechtop had gestaan, dan had ik geen kracht in mijn armen en benen gehad om staande te kunnen blijven… Ik werd overvallen door een bijzonder krachtige ervaring van de tegenwoordigheid van God, realiseerde ik me later. Nog dagenlang was ik onder de indruk: “Wow, wat een diepe vrede, wat een bijzondere ervaring!”

Later is dit nog een paar keer gebeurd in de nacht, terwijl ik op bed lag en ik besefte me hoe liefdevol en goed God is, dat Hij me deze ervaringen eerst in een veilige setting liet meemaken. Later kwam het vaker voor tijdens conferenties, waar andere mensen bij waren, en het is iets wat ik iedereen toewens om ooit een keer (of vaker) mee te maken.

Juist door zulke ervaringen besefte ik nog iets meer hoe groot en diep en wijd de liefde is van God de Vader die Hij over ons heeft UITGESTORT…

Mocht je nieuwsgierig zijn: lees het boekje van Willen Ouweneel.
Mocht je ernaar verlangen: Vraag het aan God
Mocht je sceptisch zijn: zeg niet te snel dat dit niet van God kan zijn!


maandag 4 augustus 2014

Stel, het leven is een spel...

Gisteravond was ik op de Opening van de Vrij Zijn Zomerweek in Stadskanaal. Het was een prachtig begin van de week, en het leven werd vergeleken met een schaakspel. Met als THM (Take Home Message) De koning kan altijd nog een zet doen!

Laat ik nu net deze week ook iets geschreven hebben over het leven als spel. Ik ben meestal niet van de lange stukken schrijven, maar dit kan echt niet korter.. ALS je het leest, lees het dan svp helemaal!

Stel, het leven is een spel

Je wordt op een bepaald moment in een bepaalde context op een bepaalde planeet geplaatst. Dat is je eerste leven. Hoe je de tijd doorbrengt en met wie, is deels een vrije keus, deels heb je te maken met bepaalde wetten.
Hindernissen
In dit spel, tijdens je eerste leven, krijg je ook te maken met hindernissen onderweg. Het is aan jou om te kiezen hoe je hiermee omgaat. Je kunt proberen deze belemmeringen uit de weg te gaan of je ertegen te beschermen. Dat kost je veel energie en daarmee roep je meestal nieuwe problemen op.
Ga je de hindernissen niet uit de weg, maar ben jij de reuzendoder die de strijd aangaat, dan kun je een extra bonus inzetten. Deze bonus is uniek; er is nog geen enkel spel ter wereld die dit evenaart.
In dergelijke situaties kun je namelijk de Helpdesk inschakelen, die aangestuurd wordt door de maker van het spel zelf. Hij is 24/7 online beschikbaar.
In plaats van kant-en-klare oplossingen worden er echter meestal tips & handreikingen gedaan die je de weg kunnen wijzen hoe te handelen met deze

Hindernissen.
In bijzondere omstandigheden kun je de Powerknop indrukken. De helper komt dan zelf jou te hulp, maar je moet je ogen en oren goed open houden, want de hulp komt soms uit onverwachte hoek. Dat maakt het belangrijk de juiste signalen op te vangen.

Uitdagingen
Je zult in dit spel ook te maken krijgen met extra uitdagingen. Je bent ook nu weer vrij hoe hiermee om te gaan en wat je inzet is. Hoe hoger je inzet, hoe verder je kunt komen. Als je de uitdagingen aangaat en je niet laat weerhouden door de hindernissen – je kunt namelijk in de put terecht komen – dan vindt er een bijzondere groei plaats. Je wordt toegerust om nieuwe en zwaardere uitdagingen aan te gaan.
Elke overwinning, elke volharding brengt je dichter bij je doel. Wat dat doel is verklap ik nog niet.

Tegenstander
Er is nog een belangrijke factor waar we niet aan mogen voorbij gaan. Er is namelijk een geduchte tegenstander, die er alles aan gelegen is jou te dwarsbomen in dit spel. Speel je met weinig inzet, dan zul je wellicht weinig merken van deze gast. Ben je er echter op gericht de hoogst mogelijke prijs te behalen, het ultieme doel te bereiken, dan zal hij je behoorlijk in de weg zitten. Hij deinst er niet voor terug de smerigste streken, de leepste leugens en de vuilste fratsen in te zetten om jou van je doel af te houden. Hij zal je aandacht op allerlei manieren proberen af te leiden. Daarvoor gebruikt hij slimme trucs en verleidelijke aanbiedingen die tot een soort verblinding kunnen leiden. Aanvankelijk lijken zijn goals meer haalbaar en aantrekkelijker dan het oorspronkelijke plan van dit spel.
Het is een enorme uitdaging deze streken te doorzien, want zijn ultieme bedoeling is de maker dwars te zitten en de mensen te trekken naar zijn ‘Levensplan’. Wie zijn pogingen doorziet, ontdekt dat hij uiteindelijk een bedrieger is, die alleen maar uit is op ellende, isolement, liefdeloosheid, vernietiging en dood. En hij gaat over lijken om te winnen.

Doel
Zo komen we bij het eigenlijke plan van de maker van dit spel. Hij die dit alles bedacht heeft en die zelf de maximale inzet vertoont om de speler te brengen op het gewenst plan, heeft een bedoeling met het leven van elke deelnemer. Deels is dat doel verborgen, en is het aan de speler om te onderzoeken waarheen de spelweg leidt. Er is een handig hulpmiddel:

Handboek
Er is een handboek beschikbaar als naslagwerk, maar de ervaring leert dat de meeste spelers deze terzijde leggen.
Ook dat is een vrije keus, maar zo mist men een scala aan waardevolle en praktische aanwijzingen om de reis zo goed mogelijk te voltooien.

Kloof
Ergens in het spel zal de speler geconfronteerd worden met een kloof. Deze kloof kan maar op één manier overbrugd worden en het is de kunst om te ontdekken hoe men de overkant veilig kan bereiken. Het handboek is hier van onschatbare waarde.

Hints
Hier volgen nog een paar praktische hints.
* Blijf online met de maker himself.
* Neem tijd om hem te vragen om instructies en aanwijzingen. Deze zijn verkrijgbaar zonder strafpunten.
* Wees waakzaam voor de vijand.
* Ontdek de verborgen opdracht, het uiteindelijke speldoel.
* Hoe meer hindernissen je overwint, hoe meer je in staat zult zijn anderen te helpen hun doel te bereiken. Ben je inzetbaar op dit punt, dan zal dat extra bonuspunten opleveren. Samen bereik je meer dan alleen.

Overwinning
Tot slot: Het is bij dit spel niet zo dat alleen degene met de meeste punten de prijs ontvangen. Ontvangen geeft duidelijker de bedoeling aan dan het woord ‘verdienen’. De prijs is weggelegd voor ieder die de kloof weet te overbruggen. Lukt je dit, dan word je beloond met je TWEEDE LEVEN. Je kunt bonuspunten winnen tijdens dit spel als je de verborgen opdracht ontdekt en daarmee aan het werk gaat. Deze punten worden aan het eind van het eerste leven omgezet in een geschenk wat je de maker kunt overhandigen om hem te bedanken voor alle hulp en liefde die hij bood.

Tweede leven
Dit nieuwe leven mag je doorbrengen in de liefdevolle nabijheid van de maker van het spel. Het is op geen enkele manier te vergelijken met je eerste leven. De hindernissen en de vijand zijn overwonnen en zullen je niet meer dwars zitten. De kunst is te ontdekken dat dit leven je uiteindelijke doel is. Hier ben je voor gemaakt.

Mis het niet, dat zou zonde zijn!

woensdag 23 juli 2014

bananencake zonder suiker

De laatste maanden ben ik bezig recepten te zoeken zonder (veel) suiker. Van één van onze dochters kreeg ik het recept van bananencake met pecannoten en blauwe bessen, wat er heerlijk uit zag. De super heeft regelmatig overrijpe bananen voor een zacht prijsje, dus dat was mooi meegenomen.

Hier volgt het recept:
Bananenbrood met blauwe bes
Benodigdheden:
140 gram (spelt)bloem
100 gram zelfrijzend bakmeel
2 theelepels bakpoeder
snufje zout
300 gram geprakte (rijpe) banaan
3 eieren
150ml Griekse yoghurt
2 eetlepels agave siroop (recept zegt 4 eetlepels, maar 2 is prima, want de banaan maakt het ook al vrij zoet)
100 gram blauwe bessen
25 gram gehakte pecannoten
(verwarm de oven voor op 160 graden)
1. Mix de bloem met het zelfrijzend bakmeel, bakpoeder en zout.
2. Mix in een andere kom de geprakte banaan met de eieren, Griekse yoghurt en agave siroop.
3. Roer de natte door de droge ingrediënten.
4. Roer voorzichtig de blauwe bessen door het beslag.
5. Doe de mix in een cakevorm.
6. Strooi de gehakte pecannoten eroverheen.
7. Laat 1 uur en 10 minuten op 160 graden in de oven baken.

Ik gebruikte honing in plaats van agavesiroop, en vond toch dat er iets miste.
Laat ik nou van kleine gele pruimpjes met limoen een jam gemaakt hebben die eigenlijk wat te zuur uitviel.
(Ik gebruik uit Duitsland geleisuiker waar je maar 1/3 deel suiker gebruikt)
Ik heb de cake in plakken gesneden, besmeerd met een laagje mascarpone en vervolgens de zure jam erover gedaan..

HEERLIJK!!!



zondag 8 juni 2014

Ik lijk nog niet zo erg op Jezus..

Ik lijk nog niet zo erg op Jezus.
Heb ik gemerkt.

Ik zal vertellen hoe ik daar achter ben gekomen.
Maar eerst het volgende.

Sinds afgelopen woensdag waren ze daar ineens.. Drie jonge ransuilen, kennelijk net het nest verlaten. Asiel zoekend in de bomen naast ons huis.
De eerste keer dat ik het geluid hoorde voelde ik een soort opwinding. Het trok. Ik móest gaan kijken. Ik móest ernaar toe… Dit geluid was nieuw. Een vogel die nog niet eerder in onze tuin was geweest.
Het was donker. Mijn verstand sprak mij toe: Nee joh, je hoeft er niet heen.
Je ziet toch niks.

Een dag later was het er opnieuw. En weer trok mijn hart naar de tuin. Deze keer gaf ik er gehoor aan. En ik ‘herkende’ ineens dit geluid. Alsof er een piepend scharnier was van een schommel die eens nodig gesmeerd moest worden.
Een uil!

Ik negeerde het miezerige weer en tuurde en tuurde.. Ik kon het geluid lokaliseren, maar zag niks. Pas na lang wachten (en veel piepende schommelgeluiden) merkte ik verheugd dat even verderop nóg zo’n geluid klonk. Dat was hoopgevend, want als er twee waren, dan zou het kunnen dat ze naar elkaar toe gingen vliegen. Dat moest zichtbaar zijn aan de nog niet geheel donkere lucht.

Mijn wachten werd ruimschoots beloond. Ja, daar zag ik een uil deze kant op komen. Geweldig, wat een enorme vogel en wat prachtig om dat ronde koppie te zijn en die haast transparante vleugelslagen. Even later klonk er nóg een zelfde geluid en ja, vogel drie meldde zich bij de eerste twee.
Helemaal onder de indruk liep ik terug naar de achterdeur. Ik keek nog een keer om.. en zag dat ze rondjes aan het vliegen waren boven het grasveld. Ze gaven een ware luchtshow weg.. Wauw, wat geweldig! Wat een wonder, om dat mee te mogen maken in je eigen tuin!
Laats was er al een ooievaar, nu drie jonge ransuilen..

Vrijdagavond genoten we opnieuw, nu met de buren. Ja oké, dat die geluiden de hele nacht door gingen en dat we ze bleven horen, ook toen we graag wilden slapen, dat namen we op de koop toe. Het wonder overheerste.

Zaterdag kwam ik laat thuis van een dagje weg. Het eerste geluid wat ik hoorde toen ik de auto uitstapte was de roep van een uil.
Maar dan anders…

Er was iets schrijnend anders.. Ik kon het niet verwoorden, maar ik voelde verdriet. Alsof er iets vreselijks gebeurd was. Alsof iets me waarschuwde.
Ik heb nog een poosje buiten gezeten. Ik hoorde de geluiden, maar de opwinding was weg. Er moest iets vreselijk mis zijn...

De volgende morgen hoorde ik van mijn man wat er gebeurd moest zijn. Ze zaten op het terras te genieten van de geluiden en het rondvliegen van de uilen, toen er plots een harde knal klonk. En vlak daarna het geluid alsof er iets viel. Geen opvliegende vogels, maar alsof er iets dwars door de takken en takjes naar beneden viel. En daarna.. onheilspellende stilte.


Kennelijk was niet iedereen blij met de komst van de uilen.
Kennelijk dacht iemand het recht in eigen handen te mogen nemen en koelbloedig éen van deze door God gemaakte schepselen neer te schieten.

Het is je gelukt.
Ze zijn weg.

Mijn hart huilt.

Nee, ik lijk nog niet zo erg op Jezus.
Het lukt me niet om te zeggen: Vader, vergeef het hem, hij weet niet wat hij deed…


En dit was (maar) een vogel…


Pinksterfeest, feest van de Heilige Geest!


Vanmorgen hadden we een mooie dienst, waarin vijf jongeren belijdenis deden en waar één van hen werd gedoopt. Prachtig om mee te maken. Prachtig ook om de liederen te zingen die over het Pinksterfeest gaan. Heerlijk om het weer te weten, dat de Geest zoveel wil doen en geven.. Dat Hij vrij maakt, dat Hij gaven uitdeelt, dat Hij het vuur van het geloof aanwakkert..


Gisteren was ik een dagje te gast bij Pinksterfjoer in Tytsjerk, bij Dokkum. Ongeveer net zoveel mensen bij elkaar, dezelfde God, dezelfde Geest. Toch een wat andere beleving.

Als we in onze kerk - met volle overtuiging - zingen ‘God maakt vrij’, dan zie ik in gedachten de vrijheid die er gisteren was. Vrijheid naar ziel, geest en lichaam. Lofprijzen en aanbidden met alles wat in je is, in vrijheid, met vlaggen en dansen en uitbundigheid..

Nee, ik oordeel niet, die tijd was er ooit, maar ik heb gemerkt dat dat niet samenbindt; enkel scheiding maakt door veroordeling en een wij-zij houding.

Ik ben wel dichter bij mijn verlangen gekomen. Het verlangen dat we samen, in eenheid en liefde, in waarheid en verbondenheid, zonder enige belemmering, blokkade of barrière, God de eer mogen geven die Hem toekomt.

En dat we de Geest de ruimte geven die Hij graag wil innemen.

Daarover later meer..




vrijdag 9 mei 2014

Tip: Oceaanzicht

Ik had een tijdje geleden besloten dat ik geen vakantieverhalen en foto's meer zou plaatsen, omdat ik Fb niet wil gebruiken als ShowBook. Maar ik wil toch heel graag een goede tip doorgeven voor mensen die eens naar de Canarische eilanden willen, maar niet weten wat en waar en hoe.

Voor ons, en voor zover we daar geweest zijn, is La Palma het mooiste van deze eilanden. Het bevalt ons prima om te boeken via Oceaanzicht.
Siepko en Marjan uit NL wonen met hun gezin sinds 2000 op dit eiland. Ze kennen het eiland inmiddels door en door en weten elke B&B en overnachtingsplek.

Als je ervan houdt om verrast te worden, kun je hun vragen een rondreis voor je te organiseren met verschillende slaapplekjes. Een auto huren kan ook via Oceaanzicht. Siepko heeft zelf een reisgids geschreven waarin alle wandelingen beschreven zijn, maar ook de mooie plekjes en de adresjes waar je lekker kunt eten, etc.

Zo hebben wij deze keer onder andere geslapen in een grot, bij een Nederlands echtpaar dat avocado's kweekt. We konden zelfs bij ze eten, een heerlijke maaltijd met vooral producten uit eigen tuin. Zie deze link.
Ook hadden we een paar dagen een heel zomerhuis voor ons tweetjes, boven op een berg, met een eigen zwembad. En dat voor heel schappelijke prijzen.




Wil je meer info, kom gerust eens foto's kijken!

dinsdag 6 mei 2014

Boek in, boek uit

Een paar jaar geleden zag ik het in een kerk; een boekenrek met boeken, waarvan je gratis boeken mocht meenemen, en je mocht ook boeken brengen. In het kloosterweekend werd ik er weer aan herinnerd. Nu we toch bezig waren de gang op te knappen bedacht ik dat ik wel wat kon schuiven en ruilen qua kast-opstellingen.

Zo heb ik ruimte gecreëerd voor onze eigen 'Boek-In, Boek-Uit Kast'.
En je mag kiezen of je een boek gratis meeneemt of dat je een vrije gift geeft voor Nederland voor Afrika.

Dus, wie voor de vakantie nog wat leesvoer wil, kom gerust eens kijken of er weat voor je bij staat.
Mocht je zelf boeken over hebben, die je aan een ander gunt omdat ze de moeite waard zijn om te lezen, breng gerust langs!



Daarnaast was er nog ruimte voor verkoopspulletjes voor Nederland voor Afrika:



En verder heb ik nog mooie tijdschriften in de aanbieding:

3 naar keuze voor €2,50.




vrijdag 18 april 2014

Goede Vrijdag

Als je je hele leven al gewend bent naar de kerk te gaan en je hoort jaar in jaar uit de verhalen over Kerst, Pasen, Pinksteren en ook Goede Vrijdag, dan is er het gevaar dat de kern van de boodschap je niet echt meer kan raken. Of dat er wat blinde vlekken zijn...
Zo heb ik jaren lang alleen maar gedacht aan Goede Vrijdag als: Jezus stierf voor onze zonden en als ik in Hem ga geloven, betaalt Hij de schuld voor wat ik verkeerd heb gedaan en mag ik eeuwig leven. Punt.

Een heel aantal jaren verder, met een hele portie Vaderhart-onderwijs erbij heeft me meer inzichten gegeven.

En, wat heel veel indruk maakte:
In de tijd dat ik rondliep met nog best veel wonden in mijn hart kreeg ik eens een soort visioen.
Ik lag op bed, maar was wakker.
Ik zag een groot rood hart, met daarin een aantal dikke houten splinters.
Daarnaar kijkend werd ik me bewust: Wow, wat een gemene splinters..
Als je daar maar éven tegenaan komt doen ze verschrikkelijk veel pijn.
Op dat moment zag ik een ruwhouten kruis verschijnen op de achtergrond.
Het was of iemand tegen me zei:
Neem die splinters maar uit dat hart en stop ze tussen het hout van het kruis;
daar is het voor..
Eén voor een nam ik de splinters uit het hart en stak ze in het kruis.
Toen ze allemaal verwijderd waren gleed er een hand over het gave hart en ik dacht: "Tjonge, nu is het heel!"

Enige tijd later wist ik het zeker: God had deze openbaring gegeven, maar tegelijk daarmee ook de heelheid in mijn hart gebracht.

En ja, Jezus stierf ook aan het kruis voor onze wonden!
Hij verlangt ernaar ons innerlijke genezing te geven.

Vraag maar of je door zijn ogen naar je hart mag kijken.

---

In onze gemeente hadden we deze week van maandag tot vrijdagavond Vesper-bijeenkomsten.
Elke avond een half uur heel bewust en geconcentreerd stilstaan bij het lijden van Jezus.
Een mooie voorbereiding.
Het helpt om meer van het hoofd naar het hart te komen...

Vanavond vierden we het Avondmaal in de kerk.
Ja, het kwam binnen..
Dank U Abba, dat U uw Zoon gaf
Dank U Jezus, dat U dit alles vrijwillig voor ons / mij deed..

dinsdag 1 april 2014

reflectie Kloosterweekend

Nog een reflectie van het Kloosterweekend, wat het me gebracht heeft.

Tijdens een meditatiemoment kwam het volgende in me op.
Vanuit het verlangen om ‘GOED’ te zijn en te doen kan ik geneigd zijn om mezelf van alles te ontzeggen en te onthouden.
Maar wat ik me bewust werd….
In feite zet ik mezelf ‘in de min’, wat mijn ziel ervaart als onrecht. Vervolgens is de kans groot dat ik me stoor aan anderen die vrijmoedig en onbevangen van het leven genieten met alle toeters en bellen. En dat ik me erger wanneer een ander wel onbeschaamd alles aanneemt wat er aangeboden wordt.

Daarmee staat voor mij de deur dan (weer ) open voor een stuk oordeel en hoogmoed. Dat wil ik niet, want ik was juist een hele tijd met Gods hulp aan het werk om dit stuk in mijn leven af te leggen.

Al dat ‘onthouden’ en ‘afzien van’ legde ik mezelf vaak op als een heilig moeten.
Wát een ontmaskering.. zo heilig is dit moeten niet.
Het is slechts angst. Angst om NIET GOED genoeg te zijn, en dus er maar een schepje bovenop te leggen en wat door te slaan naar de andere kant. Veiligheidshalve.
Met onmiddellijk het gevaar om in gedachten – heerlijk veilig in gedachten – mezelf te prijzen dat ik het GOED gedaan heb. Waarmee ik mezelf ongewild, maar toch, weer plaats in de positie van de Farizeeër.

Zucht… Ja Heer, help me maar om meer op Jezus te gaan lijken.
U bent nog niet klaar met mij.

Doet me denken aan Emily Freeman die ik eens hoorde over Grace for the Good Girl.
Ze heeft hier een boek over geschreven dat binnenkort waarschijnlijk in het Nederlands uit komt.


Link Grace for the Good Girl


donderdag 27 maart 2014

meditatie

In het Kloosterweekend waren diverse meditatieve momenten. Gelegenheden om bewust stil te zijn en tot rust te komen bij Abba. Zeg maar aan zijn voeten, zoals Maria bij Jezus aan zijn voeten lag.

Ik had mijn plekje in de ruimte ingenomen en luisterde naar de rustige muziek, waarbij ik God vroeg: Is er iets speciaals waar U me bij wilt bepalen?
Ik keek naar mijn handen. Ze lagen rustig op mijn schoot. Ik besefte ineens dat ik ergens in mijn achterhoofd nog zo'n akelig zinnetje had zitten:
'Een vrouwenhand en een paardentand mogen nooit stilstaan.' Ieuw!
Wat een opjuttende gedachte, en wat een leugen!
Ik besloot deze zin als krijgsgevangene bij Jezus te brengen en hem te vragen daar diep in mijn binnenste mee af te rekenen.

Ik kies er heel bewust voor om af en toe stil te staan.
Om bewust te leven.
Om bewust de nabijheid van God te zoeken.
Om eerst bij Hem me te laten vullen voordat ik alweer ga rennen en draven omdat het zogenaamd moet.

Ik schreef in mijn aantekeningenboekje:

Handen

Mijn handen liggen
werkeloos
in mijn schoot

Mijn handen liggen
werkeloos

Mijn handen liggen

Mijn handen

Liggen

Bewust liggen

Bewust werkeloos liggen


Daar
waar ik rust
en stop met werken
daar
kan God
gaan werken

...

Vervolgens begon Anne Westerduin met:
Het gaat over 'handen'..

Tja..
Dank U God, een mooie knipoog van U!

dinsdag 25 maart 2014

Kloosterweekend van Sestra

Dit zegt de HEER:
Ga op de kruispunten staan, denk na, kijk naar de oude wegen.
Welke weg leidt naar het goede? Sla die in, en vind rust. -- Jeremia 6:16

Mooi, hoe de dagtekst van vandaag naadloos aansluit bij het weekend waarvan ik nog aan het nagenieten ben..
Een Kloosterweekend, maar dan in een hotel. Een weekend van even stilstaan en zitten. Bewust te zijn van wat er is en wat afgesloten mag worden (in de schilderworkshop). Een weekend van alleen zijn met God, maar toch ook samen met anderen. Samen met anderen genieten, luisteren, ontvangen, verrast worden en – een niet onbelangrijk deel – op een creatieve manier met de Bijbel bezig zijn.



In één van de meditatieve momenten sprak Anne Westerduin over Mozes die onderweg is en een brandende braamstruik ziet. Er staat dat hij bij zichzelf bedacht om daar eens even bij stil te staan en dit wondere verschijnsel – een struik die in brand staat, maar niet verbrandt – van dichtbij te bekijken. Ze vertelde dat in de oorspronkelijke tekst iets staat als: Kom, laat ik van de hoofdweg afgaan en een zijweg inslaan om dit eens nader te bekijken.
Alleen al daarvoor is het goed, zo’n Kloosterweekend. Niet geleefd worden, niet overleven, maar eens heel bewust stil te staan en ook tijd en ruimte nemen voor wat God je duidelijk wil maken.




Wat mij betreft: Het was volkomen geslaagd!

Dank U Abba, voor wat U me gaf en leerde.
Dank je wel Sestra Team voor het organiseren - met zoveel liefdevolle details –
en dank je wel alle lieve zussen die er waren, het was GOED!

dinsdag 18 maart 2014

INSPIRE

Opnieuw een boek van Ark Media die ik onder de aandacht wil brengen...
INSPIRE, een veelzijdig doe-boek vol creatieve ideeën
van Marloes Gersen.



Een boek wat inderdaad een snaartje in me doet trillen: Oh leuk..
Daar wil ik iets mee doen!

Een boek om eerst eens lekker door te bladeren en de diverse ideetjes te laten borrelen..
Het boek heeft de hoofdstukken Waarde, Jutten, Eigenheid, Schoonheid, Eenvoud, Verlangen, Inspiratie, Verbinden.
Elk hoofdstuk heeft een aantal columns met stukjes ter verdieping en daarnaast een aantal praktische suggesties om zelf iets te maken.
Leuk om met een groepje vrouwen mee aan het werk te gaan.

Qua inhoud vind ik hem persoonlijk redelijk basic.
Ik denk dat vooral jonge christenvrouwen enthousiast kunnen zijn over dit boek.

Wat ik jammer vind, is dat er geen rillijnen zijn aangebracht om diverse bladen eruit te kunnen halen.
Als je bladzijden die aan twee kanten bedrukt zijn wilt gebruiken, zal je moeten knippen of scheuren, en dat ruïneert je boek dan wel weer..

Ik ga geloof ik maar eens beginnen bij de weckpot vol Brownie-ingrediënten... Dat lijkt me een geweldig leuk cadeautje!


vrijdag 7 maart 2014

Bovenzaal Buitenwoel



Ruim een half jaar geleden was de opening, inmiddels wordt Bovenzaal Buitenwoel druk gebruikt. Wat ben ik blij dat we destijds doorgepakt hebben en dit project hebben mogen (laten) aanpakken.

Ik moet zeggen: Er gebeuren mooie dingen. Alsof de lucht er extra open is.
Jim Wilder had het eens over een 5-streepjescontact met God, net als met je telefoon. Op de ene plaats is het bereik wat beter dan op de andere plaats. Zonder anderen tekort te willen doen ervaar ik de Bovenzaal als zo’n ‘Open-Hemel-Plek’.

Regelmatig houden we avonden In Gods Nabijheid, elke maand is er een Crea-avond en zo af en toe komen er diverse gastsprekers om iets in Gods Koninkrijk te willen delen. We hebben de ruimte (met of zonder catering en logeerplekken) ook al een paar keer beschikbaar gesteld voor groepen. Daar zijn we ons nog verder op aan het oriënteren of dat is wat we willen.

Nu staan er voor deze maand twee zaterdagen gepland met Erika Koelewijn uit Amersfoort. Op 15 maart hoopt ze te komen voor een dag Luisteren naar God en 29 maart over Omgaan met je label(s) in Gods Koninkrijk. Beide dagen zijn gratis toegankelijk voor wie zich daarvoor opgeeft. De dag is van 10.00 uur - 16.00 uur en is inclusief koffie, thee en een lekkere lunch. Er is wel een collecte voor Nederland Voor Afrika.*

Voor 15 en 29 maart kun je je nog opgeven via bovenzaalbuitenwoel@gmail.com.
Toelichting van Erika:

Gods stem verstaan/luisteren naar God.

Gods stem verstaan is dat echt mogelijk? Het zou toch geweldig zijn als ik Zijn stem zou horen? Misschien hoor je van anderen dat God tot hen spreekt en heb je zelf dit verlangen ook, alleen hoor je Hem niet tot jou spreken. De twijfel kan dan in je hart opspelen en je vraagt je misschien af, waarom spreekt Hij niet tot mij, doe ik iets niet goed? Ziet of hoort Hij mij?

We gaan deze dag kijken hoe God zich openbaart in de Bijbel. Wat Hij zegt over luisteren naar Zijn stem. We gaan kijken wat Zijn verlangen is en hoe Hij Zijn verlangen aan ons wil duidelijk maken. God spreekt niet zozeer tot ons om ons te informeren, maar omdat Hij in een intieme relatie met ons wil leven.
En hoe is dat voor jou; verlang jij naar een intieme relatie met hem?

Daarnaast gaan we deze dag oefenen hoe we Zijn stem kunnen onderscheiden en hoe we Zijn stem kunnen verstaan. Ook gaan we kijken en oefenen op welke manieren God tot ons kan spreken.
Eventuele belemmeringen om Zijn stem te verstaan worden tevens besproken.
We staan praktisch stil bij verschillende vragen, zoals; Hoe kunnen we onszelf in een positie brengen dat we God kunnen horen? En hoe zit dat met mijn hart? Wie of wat geef ik toegang tot mijn hart? Zijn dat de omstandigheden, gedachten van oordeel over mezelf of anderen, resultaten uit het verleden of angst voor de toekomst? Of geef ik alleen Hem de gelegenheid om bij mijn hart te komen en er Zijn informatie in te schrijven?
Tenslotte gaan we met elkaar ontdekken wat Gods roeping is voor jouw persoonlijk leven.

Kortom het wordt een interactieve dag, naast een Bijbels kader zullen er meerdere momenten zijn om in de praktijk te gaan oefenen.


Toelichting ** 29 maart 2014 Hoe vind ik Zijn vrede en blijf ik in Zijn vrede (terwijl ik ‘gelabeld’ ben of het onrustig om mij heen is).

We leven in een prachtige wereld, vol van schoonheid en mogelijkheden. En zo ziet God ook jouw leven! Maar soms kan de realiteit anders zijn.
Ken jij de diepe vrede van binnen? Of is er bij jou alleen vrede als je gedachten rustig zijn of wanneer je problemen weg zijn?

Maar wat gebeurt er als jij zelf jouw wereld niet meer zo kan zien? Als je zelf eerder de lelijke kant en de onmogelijkheden van het leven denkt te zien? En wanneer dit zich als angst in je denken probeert te huisvesten. Wat als er oorlog in je hoofd is?

Ontdek deze dag hoe Jezus jou wil bemoedigen in jouw identiteit met Hem. Hoe Jezus elke angst heeft overwonnen en er in Hem vrede in plaats van oorlog beschikbaar is. Niet straks, maar juist nu.

Aan de hand van de Bijbel en een aantal praktische oefeningen gaan we met elkaar dieper ons laten doordrenken van Zijn liefde en vrede voor ons.
We staan uitgebreid stil bij je hart, de bron van leven. (Spreuken 4:23) Je hart is de plaats van je diepste behoeften, je verlangens en motieven. Het is ook de plaats dat contact maakt met God. Uit je hart komt je leven voort. Jouw hartsconditie bepaalt of je een voldaan leven hebt of niet.
Aan de hand van verschillende praktische tips en handvaten leer je steeds meer ontdekken dat Jezus/God NU is en hoe je staande kunt blijven als het onrustig binnenin en/of om jouw heen is. Ook leer je ontdekken dat Hij Zijn vrede, hoop en bevestiging vandaag aan jou wil geven!


* (Zie Facebookpagina Nederland voor Afrika)

zaterdag 1 maart 2014

Terugblik op onze Rwanda reis.


Het is echt heel bijzonder dat je zoveel indrukken kan opdoen binnen 9 dagen. Destijds toen we naar Roemenië geweest zijn, naar de Roma’s was dat al niet veel anders. Eigenlijk was ik blij dat ik die ervaring al had gehad. Het maakte de cultuurschok iets minder groot.

Een aantal dingen die in me opkomen, terugdenkend:



Wat opvalt in het straatbeeld: heel veel lopende mensen langs de kant van de weg. Soms zitten ze gewoon langs de kant van de weg op een kleedje hun paar uien of tomaten te verkopen.


Veel handelaren zie je ook in de stad, vrouwen met manden op hun hoofd, fruit of groente verkopend, of wat dan ook. In de winkelstraat krioelt het ervan. Tot er een Gendarme in het blikveld komt, dan zijn ze plots verdwenen en niet zelden wordt een mand met fruit oid even onder een geparkeerde auto weggemoffeld..

Wat ook een prachtig gezicht is: de baby’s die bij moeders achter op de rug meegedragen worden. Ik heb op de conferentie een paar keer met bewondering gekeken hoe zo’n kindje veilig en vakkundig ‘gehecht’ wordt. Waarom doen wij dat niet? Moet toch veel prettiger zijn dan in een koude kinderwagen?



Op bijna elke straathoek zie je ze staan: jonge knullen op een motor, een hesje aan, een helm op en een extra helm in de hand: HET taxivervoer in Rwanda! En ja, wij zijn ook achterop geweest! (Onze gastvrouw schrok toen ze het hoorde; er schijnen nogal veel ongelukken mee te gebeuren..)



Over straatbeeld gesproken: de meeste straten zijn onverhard en rood. Rwanda mag dan het Land van de Duizend Heuvels worden genoemd, het is ook het land van de Honderdduizend Hobbels! Maar de natuur is prachtig en ongerept op heel veel plaatsen.

Blanke mensen zie je er zelden, maar het voelt wat ongemakkelijk als je steeds wordt nageroepen: Amazunga! Oftewel: Rijke mensen uit het Westen. Toeristisch is het land (nog) zeker niet! (Gelukkig..)

Trouwens, het viel ons op dat je niemand ziet roken. Bijna niemand! Tja, roken is duur en ongezond, dus waarom zouden ze?

In en rond de kerk viel het me op dat bijna niemand een bril draagt. Dat is vast niet omdat ze allemaal zulke goede ogen hebben..

Grappig en opvallend: waslijnen zie je er niet, de was wordt simpelweg op de heg gelegd te drogen..



Mensen zijn soepel in hun lijf.. dat merk je vooral in de kerkdienst bij de aanbidding, maar ook verbaast het me dat ze zo goed en lang gehurkt kunnen zitten. Dat komt dan wel weer goed uit als je alleen maar een hurk-wc hebt, iets waar ik maar niet aan kan wennen..
Koken doen ze op vuurpotjes die op de grond staan, dus ook vaak gehurkt. En waarom zou je een keuken nemen als je ook buiten onder je afdak een kookpotje hebt staan? Goed idee voor Nederlanders die graag een buitenkeuken willen..



Maar wat ik meeneem als éen van de mooiste en indrukwekkendste dingen is de passie voor God en de afhankelijkheid van Hem, door in alles te vertrouwen dat bidden helpt. Gebed als daadwerkelijke basis van het Gemeente-zijn.
Echt, daar kunnen wij nog wat van leren..

En ja, de verdeling tussen rijk en arm is oneerlijk.. Zeker als je eraan denkt dat de aarde zoveel rijkdommen herbergt, dat bij een eerlijke verdeling niemand in armoede zou hoeven te leven of honger zou hoeven te lijden…

Maar wat het allerbelangrijkste is, zowel in Afrika als in Nederland: Dat meer mensen de echte LIEFDE leren kennen. Onbaatzuchtige liefde, liefde die je hart verandert. Liefde die maakt dat je niet egocentrisch bent, maar dat je hart ook uitgaat naar anderen. Liefde die bewerkt dat je God, als Maker en Gever van alles, lief hebt boven alles en je naaste als jezelf.

Was dat niet oorspronkelijk de bedoeling?

dinsdag 18 februari 2014

Vervolg Rwanda: De conferentie


Vrijdag, zaterdag en zondag was de Vaderhartconferentie in de Cristian Unity Fellowship Church, boven op de berg in Rwanda.
Vrijdagmorgen kwamen we wat later aan dan gepland, maar dat mocht de pret niet drukken. De gemeente was alvast begonnen met het blok aanbidding, waarvoor ze dan ook ruim de tijd nemen. Tjonge, daar kunnen wij nog wat van leren. Wat een enthousiasme, wat een passie.. Dát is aanbidden met hart en ziel en lichaam!

Koos opende de conferentie met een Bijbelse basis van de boodschap van het Vaderhart van God. Georgine is gewend om haar lezingen te ondersteunen met een Powerpoint Presentatie en – mede dankzij sponsorgeld – hadden we een laptop, een beamer en een scherm kunnen bekostigen, waardoor haar lezingen echt een toegevoegde waarde hadden. Veel mensen kunnen niet lezen, maar de plaatjes waren aangepast aan de cultuur van het land en die spraken boekdelen.

Tussen de middag was er een uitgebreide maaltijd, voorbereid door diverse dames met de excuses daarbij, dat ze de gebedsruimte gebruikt hadden als keuken. Voor veel mensen is het een uitzondering om eens een echt goede maaltijd te kunnen krijgen, en we hoorden dat dat voor een deel van de 130 deelnemers meegewerkt heeft aan hun meedoen met de conferentie. Fijn dat we ook daarvoor sponsorgeld hadden gekregen!

Vinden we het hier vaak al lastig als een kerkdienst meer dan een uur duurt, daar is het geen enkel probleem als je een hele dag de aandacht vraagt voor – in dit geval – deze boodschap van het vaderhart van God. Zelfs heel kleine kinderen waren rustig aanwezig en wachtten geduldig tot het afgelopen was. Natuurlijk was er wel af en toe een break met dansen, zingen, muziek en koor. We ervoeren een honger naar meer van God.. Geweldig!

De eerste nachten hadden we in een hotel doorgebracht, vanaf nu mochten we bivakkeren in het huis van de voorganger en zijn vrouw. We voelden ons rijk gezegend om zo opgenomen te worden in huiselijke kring!



vrijdag 14 februari 2014

Vier de liefde

Het Nederlands Dagblad geeft vandaag natuurlijk ook aandacht aan Valentijnsdag. In plaats van: 'stuur een geheime liefde iets liefs' wordt de aandacht meer verlegd naar: Vier de liefde, hernieuw en verfris de relatie die je hebt!

Hoe belangrijk is het om 'in verbinding' te blijven. Heel bewust de relatieknop op 'aan' te zetten, ook (juist!) als je eigenlijk veel andere dingen aan je hoofd hebt. Het blijft ervoor kiezen om toegewijd te zijn aan de ander. Te investeren in je relatie. Deze week las ik nog: 'Liefde is nooit bang teveel te geven'. Dus als je bang bent dat je teveel geeft, is het goed om eens na te denken over je liefde.

Toen we de Marriage Course gaven merkten we op dat veel stellen blij waren dat ze nu eens in gesprek kwamen over onderwerpen die ze anders oversloegen. Misschien omdat het onwennig was, of onveilig leek. Maar er was ineens weer gespreksstof te over.

Nu ik de Houd me Vast training geef (zie link) hoor ik van stellen dat het ontdekkend is en verhelderend om eindelijk eens in de diepte te gaan en te praten over de dingen die er werkelijk toe doen en die helpend kunnen zijn in een veranderingsproces ten goede, daar waar terugkerende patronen als kleine vossen in de wijngaard nog wel eens de sfeer konden bederven.

Ik hoorde van een stel: Jammer dat we na de cursus niet zoveel gespreksonderwerpen meer hebben, maar we hebben er iets op gevonden: regelmatig gaan we een eind wandelen en ik steek een paar kaartjes in mijn zak van het spel Kaarten op Tafel. De onderwerpen die daarop staan zijn onze gespreksstof voor dat moment.

Wij hebben de gewoonte om als we op vakantie gaan een boek mee te nemen, waar we mee 'aan het werk' kunnen. Elke dag lezen we beiden een hoofdstuk en 's avonds bespreken we samen wat we ervan vinden of erdoor geleerd hebben. Deze week vond ik het boek 'Samen op de Sofa' bij de post. Toegestuurd door Ark Media, omdat ik toegezegd had nieuwe boeken van hun te lezen en - als ze mij aanspreken - aan te bevelen.

Het boek van Jef en Herlinde de Vriese leek me eerst een beetje oubollig. Misschien door de zwart-witte omslag, misschien door het woord Sofa (wie weet vandaag de dag nog wat een sofa is?) Toch moet ik eerlijk zeggen dat het alles meevalt. Er zijn 26 hoofdstukjes die elk een foto en quote van een koppel weergeven, naast wat Bijbelteksten en daarbij een overdenking / column. Aan het eind van elke twee pagina's vind je praktische bespreekpunten waar je het samen over kunt hebben. De lay-out is fris en overzichtelijk en het boek nodigt uit om echt iets mee te gaan doen - SAMEN...

Mocht je je geliefde nog willen verrassen met een opbouwend geschenk: Samen op de sofa!



vrijdag 7 februari 2014

Herinneringen aan de genocide in Rwanda

De eerste dagen dat we in Rwanda waren hebben we een kerk bezocht en het Genocide Memorial Centre in Kigali.
De kerk van Nyamata is ingericht als herdenkingsplaats. Zie link.
In eerdere genocides waren de kerken veilige plaatsen voor de mensen, dus vluchtten ze ook in 1994 massaal naar de kerken. Helaas waren er vele priesters die heulden met de vijand en zo werden de duizenden gevluchten een gemakkelijke prooi voor de Hutu's, die deze mensen afslachtten en vermoorden op gruwelijke wijze. Vaak werden vrouwen eerst meerdere keren verkracht. In de kerk zijn alle banken bedekt met stapels kleren, afkomstig van de slachtoffers en beneden in de kelders liggen de schedels en botten hoog opgestapeld.



Dan kom je weer buiten en zie je een Rwandees met een machete de graskantjes bijwerken..

De dag erna bezochten we in Kigali het Genocide Memorial Centre. Zie link.

Dit maakt je stil en de beelden hakken er diep in. Ik moet zeggen dat ik er de hele week in mijn achterhoofd aan heb gedacht. Dit is dus wel de geschiedenis van het land waar we op bezoek zijn. Hier hebben zich al die dramatische taferelen afgespeeld en de huidige bevolking draagt de littekens met zich mee.

Ongelooflijk, daar zijn geen woorden voor.

Aan de andere kant waren we ook diep onder de indruk van de schoonheid van het land. Het land van de duizend heuvels wordt het genoemd. Wat hebben we genoten van de schitterende natuur, het heerlijke klimaat en de prachtige straatbeelden van zo'n andere cultuur dan wij gewend zijn.. De vele verkopers van fruit, kleding, groente, etc. En dan snel wegrennen als er een man in uniform aankomt, want officieel is straatventen verboden.

Veel mensen hebben geen enkel ander vervoermiddel dan de benenwagen en er worden dan ook grote afstanden te voet afgelegd. Wie een fiets heeft is al erg gezegend, die kan de oogst van de eigen bananenplant naar een verkooppunt brengen..



Wat ze ook verkopen: gekookte eieren, die je ter plekke kunt pellen en oppeuzelen..



Wij zijn erg verwend met uitgebreide maaltijden, dat hoort in deze cultuur zo, dat je je gasten aanbiedt waar je zelf geen geld voor hebt.. Zo kregen wij elke dag vlees of vis, terwijl ze dat normaal maar drie keer per jaar te eten krijgen.. Het maakt je beschaamd.

Wat ze normaal eten in Rwanda?
rijst, bonen, banaan, ananas..
Dan heb je het wel een beetje gehad.

... wordt vervolgd ...

donderdag 6 februari 2014

Idee..

Vanmorgen vroeg, toen ik van mezelf nog even op bed mocht blijven liggen ivm de overgeslagen nacht, dacht ik aan het grote onrecht dat rijk en arm zo slecht verdeeld is over de wereld. Terwijl het bekend is dat, wanneer er een betere verdeling zou zijn, de armoede grotendeels gestopt kan worden...
Nu ben ik me terdege bewust van alle zegeningen die ik heb mogen ontvangen en ik kier ervoor om daarin ook mijn verantwoordelijkheid te nemen naar de mensen die minder goed bedeeld zijn. Wel vraag ik God daarin om wijsheid, want wat ik kan doen lijkt misschien een druppel op een gloeiende plaat, maar als ik die dingen doe die God van me vraagt zal het niet zonder waarde zijn.

Nu zijn er vast wel meer mensen die mee willen werken aan dit principe. Ik ben er alleen niet zo'n voorstander van om alleen maar de hand op te houden, ik wil er ook wel wat voor doen om het leuk te maken.

Ik kreeg een idee.
Ik wil gewoon blijven doorgaan met een spaarpotje te vormen waarin ik geld verzamel voor Afrika. Ik wil het graag wat breder maken dan alleen Rwanda, want ik heb vrienden (Cor & Elsa Snieder) die in meerdere landen van Afrika werkzaam zijn in prachtige projecten. Zie o.a. link.
Vanuit Rwanda heb ik een aantal dingen meegenomen die ik wil verkopen voor het goede doel. Ik zal af en toe iets aanbieden via de weblog of via Facebook, en het is de bedoeling dat degene die dat koopt de gevraagde prijs betaalt met daarbij naar eigen inzicht een vrije gift. De hele opbrengst komt rechtstreeks ten goede aan de genoemde doelen, inclusief de aanschafkosten.

Vandaag het eerste item: een briefopener. Gezien op Internet voor €11,00.
Vraagprijs: € 7,50 plus vrije gift.
Wie biedt?

Terug van weg geweest

Ja, dank aan God voor een veilige reis en voor een geweldige week.
De indrukken tollen nog door mijn hoofd en het is niet voor te stellen dat we maar 8 dagen zijn weg geweest. ik heb het als veel groter ervaren en het was ook groter en meer...

Gelukkig had ik een reisdagboek mee waarin ik aantekeningen heb gemaakt. Deze zal ik alsnog in verslagvorm plaatsen, want dat lukte daar niet ivm heel minimale internetmogelijkheden.

Eerst een antwoord op een vraag die ik meerdere keren voorbij heb horen komen: Waarom ga je naar Rwanda om onderwijs te geven over het vaderhart van God?
Tja, omdat ik geroepen ben?

In 2013 is er een Eva-reis geweest naar Rwanda, zie link, en daar zijn vervolgcontacten ontstaan. Er kwam een uitnodiging om dit onderwijs te brengen en daar ben ik ook voor uitgenodigd. Vandaar..
Maar natuurlijk ben ik me bewust dat dit onderwijs ook heel goed zou zijn voor Nederland en gelukkig wordt dit hier ook gebracht. Denk aan de vele Vaderhartactiviteiten die er zijn als Kingly Expressions by Georginen en Koos Hartnack, zie link
Epafras avonden en weekenden, zie link
Vaderhartscholen, zie link.
of in Amsterdam, zie link.
en de activiteiten rond het Vaderhuis, zie link.

En ja, ik zou er heel wat voor over hebben als dit onderwijs bij ons in de gemeente gegeven kan worden!

Ik wil nog wel eens meer inhoudelijk schrijven waarom dit onderwijs zo belangrijk is en wat er anders is dan wat er meestal in kerken wordt verteld, maar dat komt later, eerst Rwanda.

dinsdag 4 februari 2014

Geen internet

In mijn reisdagboek heb ik een heel verslag gemaakt, maar helaas zijn we niet in een gebied waar veel internetmogelijkheden zijn. 
Ik zal nu heel kort wat vertellen, maar later komt er een meer uitgebreid verslag. 
De avond dat we aankwamen hebben we nog een kennismaking gehad met het team van de kerk. 
Een groepje ontving ons met prachtig Afrikaans gezang.

We konden gelijk bevestigen dat de 'nieuwe' 4- wheel drive geen overbodige luxe is. Als het lukt voeg ik een filmpje toe.
De kerk staat bovenop een berg met een weg die typisch Rwandees, bestaat uit zachte rode steen, maar die door de regen en door het gebruik enorme gaten opgelopen heeft. 
Een waar avontuur elke keer, want we zitten soms met 9 personen in de auto en als je niet met heel veel power start, kun je het wel vergeten. Dan zak je helemaal terug en dan is het maar hopen dat er geen zwart blij kindje achter loopt. Die staan hier juichend aan de kant van de weg te roepen: Amazunga! Dat betekent: rijke mensen... ( ai, beschamend..)
Het was dan wel weer grappig dat we tijdens een van de lezingen er achter kwamen dat datzelfde woord ook gebruikt wordt voor spoken..
We hadden gelukkig nog een paar dagen om de mensen te leren kennen en ons voor te bereiden op de conferentie. 
Maar daarover later meer.

maandag 3 februari 2014

groet

Hallo allemaal,

Helaas lukt het niet om updates te sturen vanwege slechte internetverbindingen.
Het gaat prima met ons en we hebben een heel bijzondere week.
Later komt er een uitgebreid verslag met foto's, eerst tot zover met de hartelijke groeten,

Koos, Georgine, Willy, Margreet en Hinke

woensdag 29 januari 2014

Op rondreis in Rwanda

Vandaag hebben we heel wat kilometers afgelegd, niet geheel volgens traditioneel plaatselijk gebruik. 
Eerst bezochten we het sponsorgezin  van Willie, vervolgens een ananasplantage wat een project is van AEE. Dit is een organisatie die nauw samenwerkt met Stichting Red een kind. We zagen ook een mais-en-bonen project en we bezochten een groep vrouwen die prachtige manden aan het vlechten waren. 
We zijn wel echt een bezienswaardigheid met ons blanke (en inmiddels wat roodverbrande) velletje. De kinderen roepen M'zungu als we langsrijden (blanke mensen!) en willen een uitgestoken hand aanraken of roepen: give me money! 
Het was behoorlijk confronterend om bij een kerk te zijn waar in 1992 2000 mensen zijn vermoord.
Melany en Epifanie hebben ons de hele dag rondgereden, samenet de chauffeur Faustin. 
Nu is het tijd voor een frisse drank op het terras, want het eten is afgesproken om 20 uur.
We vermaken ons wel .. Ook al krijg ik net een glas sap over mijn kleren..


dinsdag 28 januari 2014

Veilig hier

Het was een lange en vermoeiende reis, maar we zijn veilig aangekomen en zeer gastvrij ontvangen!

zondag 26 januari 2014

The day before...

Gelukkig, we maken nog net even de echte Nederlandse winter mee voor ons vertrek naar Rwanda.
Alhoewel, dat zal de overgang wel groter maken. Ik zocht het de afgelopen week nog even op via Internet, maar in Rwanda schijnt het nu zo'n beetje tussen de 27 en 29 graden C. te zijn. Met regen en onweer, dat dan weer wel.

De koffer staat klaar, de handbagage inmiddels ook, hooguit nog een paar laatste dingetjes toevoegen. Mijn eerste malariapil heb ik net geslikt, mét de zondagse kippensoep en brood, dus dat is ook geregeld.

Gisteren hebben we afscheid genomen van onze derde dochter die met haar vriend gaat afreizen naar Nieuw Zeeland, met de bedoeling zich daar te settelen. Best Grote Dingen in ons leven... Ik ben blij dat er vanmorgen in onze gemeente ook voor gebeden is, zo leef je met elkaar mee als familie.

Wat gebedspunten betreft, die zijn er natuurlijk volop ivm onze reis.
Zo bidden we voor Gods leiding en bescherming.
We bidden of Hij ons wil helpen om met de juiste hartsgesteldheid te gaan.
We vragen of Hij de gemeente die we hopen te bezoeken wil voorbereiden op wat er gaat komen en hen wil zegenen.
We bidden of Hij de conferentie wil zegenen, waar zich inmiddels meer dan 100 mensen voor hebben opgegeven.
Ook vragen we of de cultuurverschillen niet belemmerend zullen werken.
Bovenal is het ons verlangen dat de boodschap van het Vaderhart van God 'luid en duidelijk' mag overkomen.
We bidden of God zelf door ons heen wil werken naar hen toe en ook via de mensen van Rwanda in onze richting.
Het is zijn werk, dus we mogen in vertrouwen en vrijmoedig bidden: Uw wil geschiede!

Wil je met ons meebidden?
Graag!







zondag 19 januari 2014

Voorbereidingen Rwanda

Vandaag hadden we ons laatste voorbereidingsgesprek voor de reis naar Rwanda. Volgende week maandag vertrekken we. Alle inentingen zijn geweest, we hebben ons verdiept in de geschiedenis van het land, de visumaanvraag is rond en alles is goed doorgesproken. 
Het is de bedoeling dat we eerst een paar dagen in en rond Kigali zijn. Het weekend mogen we dan een Vaderhartconferentie geven in Bugesera. 
Het is de bedoeling om deze weblog te gebruiken als gezamenlijk reisverslag. Dus: wil je op de hoogte blijven, neem dan af en toe een kijkje. 

vervolgagenda Bovenzaal Buitenwoel



Agenda Bovenzaal Buitenwoel
Januari – Maart 2014

2o januari – Crea-avond
Loslaten en Vertrouwen. 19.30 uur
Met Maartje van Gilst en Simone Riemersma. Een mooi onderwerp om het nieuwe jaar mee te beginnen. Gedenkstenen kunnen helpen om je vertrouwen op God te laten groeien. Dit was een opdracht voor het volk Israël: Psalm 78.
We maken een gedenksteen en/of momentenboekje waarin je alle bijzondere gebeurtenissen kunt opschrijven, maar je kunt ook alle mooie momenten met god opschrijven. Of je maakt een sleutelhanger.
Kosten plm. €2,50.

10 februari – Mindful met Jezus –
Hinke Smit n.a.v. gelijknamig boek van Philip Troost. Aanvang 19.30 uur
Gratis toegang – er is wel een collecte voor Rwanda

17 februari – Bemoedigen – De kracht van woorden – Crea-avond
Maartje van Gilst en Simone Riemersma
Een hartkussen maken met tekst of een gedicht erop voor jezelf of voor iemand die je wilt bemoedigen (zo rond Valentijnsdag)
Aanvang 19.30 uur. Kosten plm. €2,50

25 februari – Het verwonde hart van God – Jan Kramer
Aanvang 19.30 uur. Gratis toegang, er is wel een collecte voor Rwanda

Zaterdagavond 1 maart – Bas en Gea (info volgt)

4 maart – In Gods nabijheid – Aanvang 19.30 uur
Gratis toegang – er is wel een collecte voor Rwanda

15 maart – Luisteren naar God – Erika Koelewijn
Een hele zaterdag om met dit onderwerp bezig te zijn.
Verdere info volgt. Opgave is wel nodig. (Via bovenzaalbuitenwoel@gmail.com)

17 maart - De kracht van vrouwen – Hoe kijk je naar jezelf – Crea-avond
Maartje van Gilst en Simone Riemersma

29 maart – Omgaan met je label(s) in Gods Koninkrijk
Opnieuw een hele zaterdag met Erika Koelewijn. Verdere info volgt.
Opgave is wel nodig. (Via bovenzaalbuitenwoel@gmail.com)