vrijdag 20 juli 2012

De illusie van het drukknopje

“Wanneer grijpt God nu eens in?” of: “Zou het helpen om dit boek te lezen, deze conferentie te bezoeken of die hulpverlener te bezoeken?”….
Wat kunnen we op zoek zijn naar dat ene drukknopje. Het middel waardoor ineens al onze problemen opgelost zijn en we eindelijk eens gewoon gelukkig kunnen zijn.
Natuurlijk gebeuren er – God dank – nog steeds prachtige en bovennatuurlijke dingen. Maar toch is het over het algemeen zo dat DE ‘Quick-Fix’ niet bestaat.
We kunnen bidden en veel van God verwachten, maar we zullen ook zelf in actie moeten komen. De muren die wij in ons leven hebben opgebouwd als afweermechanismes of beschermingsstrategieën, zal God niet voor ons weg halen. Hij wil ons wel helpen om de inzichten te krijgen die wij nodig hebben om de stappen te zetten die helpend kunnen zijn.
Het is super om te bidden en God uit te nodigen in je pijn en moeiten. Hij luistert echt en wil daarin krachtig werken, het is zijn verlangen dat we innerlijke genezing en heling ontvangen.
Toch is het mijn ervaring dat de verkeerde patronen die we onszelf aanleerden, het nodig hebben dat we daar inzicht in krijgen. Dat we herkennen en erkennen dat de dingen die ons als kind geholpen hebben, ons als volwassene zo vaak in de weg staan en juist belemmerend werken.
Of we zijn gaan geloven in dingen die niet overeenstemmen met Gods waarheid. Dergelijke ‘leugens’ vormen ook een barrière voor onze ontwikkeling.
We kunnen niet echt (geestelijk) volwassen worden als we niet aan het werk gaan met deze blokkades, als we onze valkuilen en zwakheden niet herkennen en aanpakken.
En dat heeft tijd nodig. Patronen die jarenlang erin geslopen zijn, verdwijnen niet als sneeuw voor de zon. Een verandering van denken en van doen vraagt tijd. Nieuwe patronen moeten worden aangeleerd en hebben misschien wel weken, maanden of jaren nodig om te wortelen.
Ik vind het belangrijk om hier eens de nadruk op te vestigen, omdat zoveel mensen teleurgesteld raken. Ze hebben een bepaald beeld in hun hoofd hoe het zou moeten gaan, maar de werkelijkheid ziet er meestal anders uit. Dat ene drukknopje, dat kwartje dat nog moet vallen, voordat alles koek en ei is, dat is een illusie.
Ik ben al jaren aan het leren en groeien en ik merk steeds weer: “Ik heb nog heel wat te leren!” Dat is niet gemakkelijk, maar tegelijk is het boeiend en echt niet saai!
Nu is het niet mijn bedoeling ook maar iemand te ontmoedigen. Integendeel!
Ik zou het willen uitroepen: “Kom in beweging! Gá ervoor dat je de persoon wordt wie God voor ogen had toen Hij je maakte!” Vraag Hem je de weg te wijzen, bid Hem om wijsheid en Hij wil het gráág geven!

zaterdag 14 juli 2012

terug van weggeweest..

We hadden eigenlijk dit weekend ook nog vakantie, maar vanwege de weersverwachtingen zijn we gisteren vast terug gekomen vanuit Friesland.
Ouderwets, weer eens vakantie gevierd in het Heitelân en genoten van het spreken en horen van de Memmetaal.. We hadden een gouden plekje langs de waterkant, en genoten elke avond van een prachtige zonsondergang.


Voor de laatste (mid)week hadden we een sloep gehuurd, maar de beheerder zei voor het weekend: “Het is nu mooi weer, gebruik hem maar vast!” Dat lieten we ons geen twee keer zeggen. We hebben er dankbaar gebruik van gemaakt toen het kon.
En ach, de rest van de dagen hebben we ons ook prima vermaakt. Keertje Toeristische route rijden, beetje winkelen en dorpjes kijken, keertje uit eten.. Het leven is goed op vakantie in het Friese land. We gaan dat vast vaker doen! Klaas overweegt voor zijn vaarbewijs te gaan, dan kunnen we eens een iets groter bootje huren voor een paar weken.
Toen we een dagje naar Hindelopen gingen met de sloep, vielen we met de neus in de boter. Er was feest omdat de folklore dansgroep Aald Hielpen 100 jaar bestond.
Verder konden we - nu we toch vrij waren - gezellig samen naar het zwembad omdat ons eerste kleinkind voor het eerst diploma moest zwemmen.

Vandaag (en gisteren) wassen gedraaid, even op en neer naar de kids in B. om te helpen slaapkamers ombouwen en zolder herinrichten. Fijn om dat samen te kunnen doen.
We verwachten trouwens in Augustus en Oktober weer een kleinkind erbij, dus de familie breidt zich uit!
Vanavond heb ik nog drie soorten jam gemaakt, want er waren rijpe pruimen en jostabessen in de tuin. De kleine gele pruimpjes smaken nergens naar, maar voor jam zijn ze heel geschikt. Ik heb een deel met gember gemaakt en een deel met citroen en kruiden. De jam van josta's heb ik gecombineerd met ander fruit wat ik nog had: aardbeien, kersen, rode bessen en pruimen.


Ik ben trouwens ook begonnen met het 'kweken' en drinken van waterkefir. Dat is een hobby op zich, maar aangezien het erg gezond moet zijn, en ook best te drinken is, gaan we er voorlopig mee door.


De kippen doen het niet zo goed.. Een hen in de ren was een paar weken geleden door een roofdier te pakken genomen en sindsdien leggen de andere hennen niet meer. Vandaag lag er weer één dood in het hok. Van de Brahma’s die los lopen was er ook eentje gesneuveld, maar dan door het hondje van de buren.. De zeven kuikens leven nog wel, maar helaas zijn er nogal wat haantjes bij. En er zijn opnieuw twee kippen aan het broeden, dus dat moeten we maar weer afwachten hoe het gaat. Binnenkort krijgen we een nieuw hok voor de andere kippen. Het hok wat we hebben is al erg oud, en de ren is nogal krakkemikkig. De Brahma's vinden het prima in de kas, dus dat laten we voorlopig maar zo.
De komende weken houden we het een beetje rustig. Bezinnen wat de toekomst gaat brengen en wellicht een begin met de zolder opknappen?

dinsdag 10 juli 2012

Bijzondere ervaring: Klipperconferentie

Vorige week waren we te gast op Klipper Noorderlicht en deelnemers aan de Vaderhart Conferentie aldaar. Wat een indrukwekkende en geweldige week! Echt één van de meest gedenkwaardige weken van mijn leven en één van de mooiste vakantieweken ooit!

Mijn Friese hart gind spontaan weer open bij het zien van al dat nautische blauwwit en de geweldige zonsondergangen aan het water.
De groep (plm. 40 personen) was al vrij snel echt gezellig, omdat er veel tijd was voor onderling contact. Ongelooflijk, hoe snel je vertrouwelijk bent met mensen die je niet of amper kende, als je een week zo samen bezig bent..

Samen zeilen hijsen en reven, paprika's snijden of knoflook pellen, een troostende arm bieden en even later ontvangen, samen luisteren naar onderwijs over het Vaderhart van God, maar tegelijk die liefde aan elkaar door mogen geven, niets hoeven of moeten... Dat is één van de uitgangspunten van dit onderwijs: Geen religie of 'dwang'. Vroeger waren we actief (onder andere) om daar erkenning uit te halen, tegenwoordig mógen we helpen, maar het is een vrije keus. En wil je eens een dag echt luieren, dan mag dat ook!

We hebben ook ontzettend veel gelachen - echt, dat is lang geleden dat ik in een week zoveel plezier heb gehad.

Van Harlingen voeren we naar Terschelling, naar Vlieland en vervolgens overnachtten we een keer voor anker op het wad. Vanwege de wind en het weer konden we niet naar Texel, dus deden we Stavoren aan. En ook dat was een mooie belevenis.

Op Vlieland hebben we gevlagd en geproclameerd en ook later toen we door de sluizen de waddenzee weer opvoeren. De combinatie met de sjofar was heel bijzonder..

We hebben alles op ons netvlies en op de SD-cards opgeslagen en alles zal nog wel een beetje nawerken in onze gedachten en levens... Dit was echt een onvergetelijke ervaring!

foto volgt..