donderdag 28 mei 2015

vader-dag

Dag vaders,
Ik wil het eens over jullie hebben. En dan bedoel ik eigenlijk een speciale categorie vaders, namelijk het type RBBP. (Ruwe bolsters, blanke pit)

Ferme jongens, stoere knapen zijn het. Vaak met een hart van goud. Ze zijn (op)gevoed met regels als 'flinke jongens huilen niet', en 'zwak zijn is voor mietjes'. Typische zinnetjes voor deze categorie mannen zijn bijvoorbeeld: 'Ik dop mijn eigen boontjes wel' en 'je maakt mij de pis niet lauw'.
(Sorry aan alle anderen)

Dijken van kerels zijn het. Harde werkers, die, als ze vrouw en kinderen krijgen, er alles voor over hebben om het 'zwakkere' te beschermen. En dat doen ze met vuur, maar wel op de manier die zij geleerd hebben. Heel normaal, gezien vanuit hun referentiekader.

Zo'n vader krijg ik niet zo vaak in mijn praktijk. Psychologen en therapeuten hebben zij niet nodig. Denken ze.

Hun kinderen wel. Die krijg ik op de stoep. En mijn collega's ook.
'Kinderen Van Bolster Vaders', wellicht een idee voor de volgende DSM, als die er ooit komt. Ongewilde slachtoffers van goed bedoelende vaders.
Au!

Probeer je het eens voor te stellen. Dat zal niet zo moeilijk zijn, want je ziet het om je heen. Zo'n Bolstervader, die samen met zijn partner een (hoog)gevoelig kind ter wereld brengt.
Alle beschermingsstrategieën komen in actie; pappa geeft door en zet in wat hij geleerd heeft: 'niet voelen! Niet kwetsbaar zijn! Afleiding zoeken en hard doorwerken is beter dan kijken naar de pijn en voelen. Negeer het!'

Het gevolg: STRIJD.
Aan de ene kant VOELT het kind van alles, aan de andere kant krijgt het van degene (die bedoeld is om het te erkennen en bevestigen in wie hij/zij is) de boodschap: Je bent NIET OKé als je zwak, kwetsbaar, (hoog)gevoelig bent..
Het kind komt in een groot conflict. Een zijns-conflict. Wie ben ik en wie mag ik zijn?

Voeg daar het gegeven aan toe: de BV (Bolster-Vader) is niet zo attent, zacht, emotioneel betrokken bij zijn partner, de moeder van het kind. Hij doet waarschijnlijk zijn best, maar doet ook dat op zijn manier. Er zullen spanningen in de relatie komen omdat er weinig of geen emotionele verbinding is - de kernbehoefte van ieder (!) mens.

Het kind is gevoelig voor ruzies en conflicten en kiest zijn of haar manier om te zorgen, te bemiddelen, af te leiden of te sussen.
Een loyaliteitsconflict is onvermijdelijk, en ook nog eens van alle kanten uit heel begrijpelijk.

Lieve vaders, ik wil aan de noodrem trekken. Ik wil een alarmsignaal afgeven, want hierdoor gaan dingen echt fout. Ik weet niet of jullie de categorie zijn die mijn schrijfsels leest, maar ik schiet een pijl af, want ik wil jullie hart bereiken en ik wil dat het goed gaat met jullie, met je gezin en met je kinderen.

Het is bijna vaderdag.
Als je je kind ziet worstelen met het bovenstaande, als je je herkent in dit geschrevene, je kunt je kind helpen. Echt. ECHT helpen.
Je helpt je kind door het in de ogen te kijken en te zeggen:
'Ik hou van jou, ik ben blij met jou en je bent oké! Jij bent anders dan ik, maar jij mag leven op jouw manier!'
Wees je bewust dat een kastanje rust tegen een fluweelzachte binnenkant van een bolster. Misschien ken jij, BV, jouw zachte binnenkant niet zo goed, maar geloof me, die IS er! En dat is wat je kind nodig heeft...

Kijk eens één keer naar die zachte kant, word eens zacht-van-hart, pink een traantje weg (echt, dat is krachtig) en zeg:
"IK ZIE dat mijn manier van zorgen voor jou niet helpend was. Het spijt me...
Ik had het goed bedoeld, maar.. dit was niet wat jij nodig had.
Je hoeft niet een verlangstuk van mij te zijn, jij mag JOU ZELF zijn."

Een mooier cadeau kun jij je kind niet geven
voor VADER-dag.

woensdag 13 mei 2015

Verbinding met mezelf - de kleine ik

Een les die ik leerde en nog steeds aan het leren ben, is die van de kleine ik. Het kwetsbare deel binnen in mij. Naarmate ik dit deel van mij meer herken en erken, kan ik me meer met mezelf verbinden.

Dit deel komt vaak plotseling naar voren, meestal wanneer ik denk: 'Nee, nu even niet..! Nu wil of moet ik sterk zijn, nu moet ik doorgaan', etc.

Toch is het, zo blijkt steeds weer, nooit voor niets dat dit deel zich aandient. Kennelijk valt er dan iets te leren. Klaarblijkelijk heb ik dan iets nodig.

Ik zal een voorbeeld geven.
Wanneer iemand in mijn omgeving nogal in het zonnetje wordt gezet (een plek waar ik me nooit zo op mijn gemak voelde), maar vooral wanneer iemand overduidelijk door God erkenning krijgt of waardering, door mensen heen, dan komt mijn kleine ik erbij. Dan is er dat gevoel: 'En ik dan? Houdt God ook nog wel van mij? Ben ik ook belangrijk voor Hem?'

Misschien ben ik de enige die hier last van heeft, maar ik vermoed dat dat niet het geval is. Het kan zelfs gebeuren dat iemand afhaakt van het geloof, wanneer dit gevoel optreedt. De gedachte kan zijn: 'Nou, laat dan maar, ik hoef niet eens meer te weten of God mij oké vindt..'

Het denken van zo'n (en mijn) kleine ik komt voort uit de overtuiging dat Gods liefde beperkt is. En als één persoon heel erg geliefd is of gewaardeerd wordt, 'dan zal er wel niet genoeg liefde zijn zodat er ook nog wat voor mij over blijft'...
Hoe slechter mijn zelfbeeld is, hoe groter de kans dat ik zelf het initiatief maar neem om af te haken. 'Ik hoef het al niet meer.'
(lees: daar kan ik toch niet tegen op / dat ben ik toch niet waard/ dat is niet haalbaar voor mij.)

Ik herinner me een moment dat ik zwanger was van onze tweede dochter. Op een dag vloog de angst mij aan: 'Stel je voor dat ik straks mijn liefde moet verdelen. Ik hou zoveel van onze oudste dochter, dat kan en wil ik haar niet aan doen, dat ik haar straks moet afschepen met halve liefde."
Tot mijn grote verrassing en verbazing ontdekte ik dat ik mijn liefde niet hoefde te verdelen, maar dat die zich verdubbelde.

Als ik mijn menselijk denken projecteer op God, zal ik gemakkelijk kunnen denken: "Als Hij zo veel van die ander houdt, dan moet ik genoegen nemen met een kruimeltje."
Maar, gelukkig, Hij is God! Zijn liefde is onbeperkt!
Zijn liefde is oneindig!
Zijn liefde is overvloedig!

Er is genoeg voor jou en mij en voor IEDEREEN die zegt: "Ja, ik wil graag uw kind zijn!"

Zo, dat helpt me om me meer met mezelf en met God te kunnen verbinden. Ik hoef ook geen valse bescheidenheid aan te kweken, als God mij zegent, dat ik bang hoef te zijn wat en ander daarvan vindt. Want het is niet exclusief voor een groepje uitverkorenen. God wil graag dat iedereen de positie inneemt als kind van Hem!

En als dat kwetsbare meisje van binnen zich aandient, kan ik vanuit mijn volwassen ik haar gerust stellen. Geen zorgen, er is genoeg liefde voor iedereen! Je wordt heus niet overgeslagen, het is ook voor jou, je mag het aannemen!

maandag 11 mei 2015

mediteren is beter dan piekeren (3)

Het is met enige schroom dat ik deze blog schrijf. Toch denk ik dat het nodig is.
Immers, mediteren is erg in tegenwoordig en je kunt het op heel veel manieren invullen.
Je hebt Mindfulness en Yoga, je kunt eindeloos mantra's herhalen, je kunt je verdiepen in allerlei technieken en eindeloos mediteren op jezelf of op 'iets' ...

Voor mij is mediteren: optimaal in verbinding zijn met mijn Maker en met mezelf,
waardoor ik me vervolgens weer meer kan verbinden met de ander en met mijn omgeving.

Het maakt verschil op wie of wat je focus gericht is bij meditatie.
Er zijn heel veel manieren om rustig te worden en bewust te leven.
Maar de echte en enige vrede, de SHALOM, de vrede die alle verstand te boven gaat, die is alleen verkrijgbaar bij de God die hemel en aarde gemaakt heeft,
en dus ook jou en mij.

De God die bestaat uit Vader, Zoon en Heilige Geest, die zegt:
Wees over niets bezorgd, maar vraag God wat u nodig hebt en dank hem in al uw gebeden.
Dan zal de vrede van God, die alle verstand te boven gaat,
uw hart en gedachten in Christus Jezus bewaren.
(Fil. 4:6)

Over deze vrede wordt geschreven in het Bijbelboek Johannes 14.
Ik laat jullie vrede na; mijn vrede geef ik jullie, zoals de wereld die niet geven kan.
Maak je niet ongerust en verlies de moed niet.


Mocht je willen gaan mediteren, dan is dit alvast een mooi hoofdstuk om mee te beginnen.

Denk ook eens aan Lectio Divina, een manier om biddend en mediterend de Bijbel te lezen.
Jos Douma schreef hier een blog over.

Dat is wat ik jou en u en iedereen zo gun, deze vrede!

vrijdag 8 mei 2015

mediteren is beter dan piekeren (2)

Zoals ik in mijn vorige blog al zei, ben ik gaan inzien dat het tijdverspilling is om te gaan piekeren. Als ik nu 's nachts wakker lig en ik heb de indruk dat ik niet snel weer in slaap zal vallen, ga ik even mijn bed uit om dicht bij God te zijn. Ik heb veel boeken gelezen over kloosterlingen, de laatste tijd. Ik zal hieronder een lijst met boeken vermelden.

Het mooie is, dat deze mensen heel dicht bij God leven, Hem centraal stellen en leren om te gaan met eenzaamheid. Uiteindelijk kom je dan bij de kern terecht van wie je bent in relatie tot Degene die je gemaakt heeft. In het kader van 'Hoe kan ik meer in verbinding komen met Hem', is het een goed idee om te gaan mediteren.

Als ik mediteer is het duidelijk dat ik niet centraal sta, maar God, degene op wie ik focus.
In de Bijbel vind je veel adviezen die hierover gaan.
* Col. 3:1 Set your heart on things above
* Psalm 1 - Gods woorden overdenken bij dag en bij nacht
* Aan Gods voeten zijn, zoals Maria
* Stil worden bij God
* Zoals een pas gevoed kind tot rust komt aan de borst van de moeder, zo mogen jij en ik aan de boezem van de Vader tot rust komen
* Kom dichter bij Mij, dan kom Ik dichter bij jou.

Jos Douma heeft veel geschreven over mediteren.
Het is als ademhalen en je bewust te zijn dat God dicht bij je is en waarbij je weet dat je door Hem volledig geaccepteerd en geliefd bent.
Voor mij is het: terug naar de roots. Zó bewust leven, als het vanaf het begin bedoeld was. Niet overleven, niet geleefd worden, maar LEVEN. Dat brengt rust, vrede, liefde, en het is absoluut wat ik iedereen gun!

Er is nu een nieuw boekje verschenen, wat uitstekend te gebruiken is om een beginnetje te gaan maken als je wilt leren mediteren. Het is Oase van Jos Douma, zie link.




Andere boeken over mediteren die ik kan aanbevelen:

James C. Wilholt & Evan B. Howard Ontdek Lectio Divina
Anselm Grün - Bidden met de woestijvaders
Leo Fijen - Kon ik de stilte maar wat harder zetten
Agnes Holvast - Leven met de beminde
Leo Fijen - de reis van je hoofd naar je hart
Philip Troost - spiritualiteit van ontvankelijkheid
Jeanne Guyon - Het ervaren van de diepten van Jezus Christus
Derek Prince - luisteren naar God

woensdag 6 mei 2015

Mediteren is zinvoller dan piekeren


Een mooie manier om te onderzoeken hoe je denkraam functioneert, is om eens gedurende vijf minuten op te schrijven welke gedachten er zoal bij je opkomen.

Bij mij kan dat in een mum van tijd leiden tot heel diverse zaken, omdat ik een associatief denker ben. Lijntjes schieten razendsnel heen en weer. Vooral als ik het een tijdje (te) druk heb gehad kan mijn brein als een ongeleid projectiel worden.

En jij? Denk je dan vooral aan de dingen die nog moeten gebeuren, aan de dingen die geweest zijn, aan de dagelijkse bezigheden? Of houden angst, bezorgdheid of veroordeling je gedachtewereld bezig?

Ik heb gemerkt dat ik er meestal niks mee opschiet, als mijn hoofd zo vol is, of als ik kringetjes loop in mijn brein van de dingen waar ik toch niks aan kan veranderen. Ik geef anderen nog wel eens het advies dit uit te stellen tot 3x daags een piekerkwartiertje; maar zelf vind ik het lastig om mijn hoofd leeg te maken. En dan heb ik nog niet eens redenen tot bezorgdheid of stress…

Wat ik me ook bewust ben geworden: op zulke momenten draait alles in mijn denken om mij. Hoe ik de dingen zie, beleef, overdenk. Dat is niet fout of egoïstisch, het is gewoon hoe het werkt. Ik kijk vanuit mijn perspectief en vanuit mijn belevingswereld.

Ik ben blij om te merken dat er wel een ontwikkeling merkbaar is. Mijn gedachten zijn een stuk minder oordelend geworden. Minder oordeel naar mezelf, maar ook naar anderen. Tegelijk is er ook minder angst voor oordeel van anderen over mij. Dat scheelt. Ik leer steeds meer mijn focus te verleggen.

Want dat is waar ik naartoe wil. Ik wil meer focussen op God en op zijn koninkrijk en minder op de dingen die me daarvan af kunnen leiden.

Word vervolgd.

vrijdag 1 mei 2015