dinsdag 28 juli 2015

Waarom - toch steeds - Het Vaderhart van God?

Veel mensen uit mijn omgeving weten inmiddels dat ik erg warm loop voor het item ‘Het Vaderhart van God’. Graag wil ik eens op een rijtje zetten waarom dat voor mij zo’n belangrijk onderwerp geworden is.

Ik ben mijn hele leven lang al verbonden met God, door het gezin waarin ik opgroeide, de kerk waar ik bij hoorde, de scholen die ik bezocht, etc. Pas rond een jaar of 35 leerde ik God anders kennen. Ik ontdekte dat God ernaar verlangt (!) een persoonlijke relatie met de mensen, en dus ook met mij te hebben. Het waren jaren van ontdekken en groeien in geloof en vertrouwen.

Pas na mijn 50e heb ik kennis gemaakt met de openbaring van het Vaderhart van God.
Ik wist met mijn hoofd, met mijn verstand, dat God mij liefheeft. Dat was kennis van God. Pas toen deze liefde meer aan mij geopenbaard werd en ik dit daadwerkelijk ervoer, kwam het meer en meer binnen en heeft het mijn leven ingrijpend veranderd, verdiept en verrijkt.

Wat dat concreet voor mij betekent? Ik geef een opsomming.
1. Vroeger was ik iemand die niet zo goed mijn plek durfde in te nemen. Ik dacht zelf dat het een soort valse bescheidenheid was, maar ik kon het niet goed plaatsen. Dat veranderde op de allereerste Vaderhartschool die ik volgde, waarin ik een week lang ondergedompeld werd in Gods liefdevolle nabijheid, waarin geest, ziel en lichaam betrokken werden. Daar werd gebeden of God met mij terug wilde gaan naar het begin van mijn ontstaan om te zien of daar iets rechtgezet mocht worden. God bepaalde mij erbij dat ik vanaf de conceptie (!) al een diepe overtuiging met me meedroeg: ‘ze zitten niet echt op me te wachten’.
Voor mij was dat een openbaring, want een dergelijke gedachte was zelfs nooit in me opgekomen. (Tegenwoordig wordt er allerlei breinonderzoek gedaan, en de wetenschappers zijn het erover eens dat er al overtuigingen in iemand opgeslagen kunnen zijn van zelfs voor de conceptie!)
Ik heb mijn ouders wel eens gevraagd of ik vanaf het begin welkom was. Mijn komst had hen wel wat verrast, want ik kwam wel heel snel na mijn broer, die nog geen jaar was toen ik geboren werd, maar ik was van harte welkom. Dat hebben ze me ook altijd meegegeven, ik wéet dat ik geliefd ben door mijn ouders.
Maar toch… Ik geef niemand hier de schuld van, maar diep binnen in mij was deze overtuiging gegroeid, en achteraf herkende ik de gevolgen van deze wortel van afwijzing. Het maakte dat ik me in een groep vaak wat achteraf opstelde. Ik hoefde niet zo nodig in het middelpunt van de belangstelling te staan. Toch, als ik me dan weer een hele tijd afzijdig had gehouden, voelde dat van binnen niet goed en zocht ik weer iets om gezien en gehoord en gewaardeerd te worden, waardoor ik meer aandacht kreeg. Maar onmiddellijk daarop volgde dan weer de zelfveroordeling, dat ik deze plek had ingenomen. Er was werkelijk geen balans, en ik was deze houding spuugzat. Een dag voor dit gebed had ik hiervoor laten bidden en gevraagd om meer balans in mijn ‘zijn’.
Het mooie is, dat God nu, tijdens het gebed waarin deze overtuiging van ‘ze zitten niet echt op mij te wachten’ aan het licht kwam, me tegelijkertijd iets nieuws aanbood wat me herstel bracht. Hij liet me namelijk zien dat bij mijn geboorte Hij met twee uitgestrekte armen klaar stond om mij te ontvangen, waarna Hij me tegen zijn hart drukte.
Hij stond echt op me te wachten en had naar me uitgekeken(!).
Vanaf dat moment is er een diepe vrede over wie ik ben en mag zijn. Ik hoef niet meer te streven naar erkenning, ik hoef me niet meer opzij te schuiven of naar voren te duwen. Ik ben wie ik ben en ik weet dat mijn Vader blij is met wie ik ben.

2. Mijn gedachten over hoe God naar me kijkt zijn grondig herzien en hersteld. Ik weet nu dat God, als Hij naar mij kijkt, Jezus in mij ziet omdat ik in Christus ben en Hij in mij. Door dit stuk herstel ben ik meer en meer gaan beseffen dat ik gebukt ging onder hoe ik dacht dat God naar me keek. In de kerk, op school en op catechisatie leerde ik dat wij mensen ellendige zondaren zijn, niet in staat tot enig goed en geneigd tot alle kwaad. En zelfs als we iets goeds deden, dan nog was het ‘bevlekt met zonden’. Hoe ontmoedigd wil je zijn.
En als je dan vervolgens hoort hoe boos God is als je je niet dagelijks bekeert, dan is het nog een wonder dat er zoveel mensen zo blij zijn met God. Ik weet het, het is een soort stokpaardje van me geworden, ik schrijf hier vaker over. Maar dat komt omdat ik God op zo’n andere manier heb leren kennen, dat het me verdrietig en boos maakt dat deze leer nog steeds verkondigd wordt als waarheid.
Nu ik weet dat ik met Christus gestorven ben en begraven, en dat ik ben opgestaan in een nieuw leven, dat verandert mijn positie. Nu ik die positie ken, kan ik daarin leven. Nu denk ik anders over mezelf, ik voel me anders en ik gedraag me anders.
Ik heb vrede in mijn hart omdat ik me geliefd en gewaardeerd weet. Dat is een heel ander verhaal dan alleen maar afkeuring en angst voor veroordeling te ervaren!

3. Ik hoef niet meer te zoeken en te streven naar Gods goedkeuring en bevestiging, ik hoef zijn aandacht niet te trekken door heel erg mijn best te doen, want ik weet dat ik onvoorwaardelijk geliefd en gewaardeerd ben.

4. Ik weet dat, wanneer ik iets fout heb gedaan, dat ik me niet hoef te verstoppen, dat ik mijn fouten niet hoef te verdoezelen of te bedekken, dat ik geen redenen, verklaringen en excuses hoef aan te dragen, maar dat ik rechtstreeks naar mijn Vader in de hemel mag gaan en mag erkennen dat ik gefaald heb. Hij stuurt me niet weg met de woorden: Doe morgen maar eens beter je best voordat ik weer van je hou! Hij omarmt me en de lucht is weer geklaard!

5. Ik heb geleerd dat God in de eerste plaats me bevestigt en mij verklaart dat ik geliefd en gewaardeerd ben, wat maakt dat ik dichter bij Hem durf te komen. Daardoor heb ik Hem meer durven toelaten in alle delen van mijn bestaan. Dat heeft me ook geleerd Hem meer te vertrouwen en me meer aan Hem over te geven. Daardoor kan ik zijn liefde meer ontvangen en ervaren. Dus, niet alleen weten met mijn hoofd, maar ervaren in een gezonde combi van geest, ziel en lichaam dat ik geliefd ben. Wauw!

6. Ik weet nu dat als God mij iets wil leren, mij corrigeert of terechtwijst, dat het geen afwijzing of veroordeling is, maar dat Hij me verder op weg helpt in een proces van heiliging en reiniging. Dat is goed voor mij, maar ook goed voor mijn relatie met Hem en met de mensen om me heen.

7. Ik heb ervaren dat God in de intimiteit van zijn nabijheid verder werkt aan allerlei stukjes verwonding en beschadiging die er in me opgeslagen waren en zijn. Ik heb al heel wat blinde vlekken ontdekt, waarin God vervolgens aan het werk ging. Ik zie een proces waarin ik nog niet klaar ben, maar waarin ik wel zeker vorderingen maak. Geen wonder, God is met mij bezig om me meer op Jezus te gaan laten lijken en me tot volmaaktheid te brengen. (Overigens, dit geldt natuurlijk niet voor mij alleen!)

8. Door dichter in Gods nabijheid te komen, leer ik meer en meer zijn stem te herkennen en te onderscheiden. Ik leer meer en meer te verstaan hoe Hij me leidt door zijn Geest. En ik ben onder de indruk van de dingen die Hij me aanreikt.

9. Ik hoef me niet meer te verstoppen achter afweermechanismes, ik hoef me niet meer of minder te voelen dan anderen, ik ben tevreden met de plek die God me geeft en ik kan van harte blij zijn met de plek die God aan anderen geeft. Ik hoef niet (meer) jaloers te zijn op de bediening van anderen.

10. Als er moeilijke dingen gebeuren, en die zullen echt nog wel vaker voorkomen, hoef ik niet meer bang te zijn dat God boos op me is of dat ik misschien iets verkeerd heb gedaan, wat de oorzaak is van die ellende. Ik hoef niet meer te denken: ‘waar heb ik dit aan verdiend’? Ik weet en heb ervaren dat het waar is wat in Rom. 8:28 staat, dat God alle dingen doet meewerken te goede.

11. Ik ben meer en meer bij mijn diepste gevoelens van binnen gekomen. Mijn pijn, angst en verdriet heb ik samen met God onder ogen durven zien. Ik heb mezelf serieus kunnen nemen daarin, zonder steeds maar te denken dat er altijd anderen zijn die het erger of moeilijker hebben dan ik.

12. Ik hoef minder voor mezelf en mijn belangen op te komen en dat maakt dat ik meer oog krijg voor de mensen om me heen.

13. Ik hoef niet meer alles voor andere mensen om me heen te doen, zodat ik me uit de naad ren en toch steeds het gevoel krijg dat ik tekort schiet. Ik laat me leiden door welke opdrachten God mij geeft in plaats van dat ik me laat leiden door mijn eigen hart of door de nood (of claim) van de mensen om me heen.
Natuurlijk vraagt dat wel steeds opnieuw afstemming op zijn hart en wil, en de bereidheid om mijn wil in overeenstemming te brengen met zijn wil. Dat maakt dat ik nu ook zonder schuldgevoel tijd voor mezelf mag maken en dingen kan doen waar ik echt van geniet en die bij mij passen. Dat geeft mij weer nieuwe energie en kracht voor bijvoorbeeld mijn werk.

14. Tegelijkertijd ben ik van harte beschikbaar wanneer God iets van mij vraagt, zelfs als het iets is wat ik moeilijk of lastig vind.

15. Denk nu niet dat ik een persoon ben die het erg met zichzelf getroffen heeft of die lijdt aan zelfoverschatting. Ik ben me bewust dat groeien in geloof betekent dat niet jij groter wordt, maar dat jij als je oude ik kleiner wordt en dat Jezus in jou groter wordt. Dat maakt niet dat ik mezelf kwijt raak, dat maakt dat ik meer en meer mezelf mag worden zoals Vader God mij had bedoeld toen Hij me ontwierp.

En omdat dit voor mij zo levensveranderend is geweest ben ik er zo enthousiast over.
Dit is iets wat ik iedereen, en dus ook jou, van harte gun!




zaterdag 25 juli 2015

Bovenzaal Buitenwoel - twee jaar later

Terugkijkend op twee jaar Bovenzaal Buitenwoel kan ik zeggen dat het een rijk gezegende tijd is geweest.
Wat we er zoal gedaan hebben?

* soaking-avonden
* avonden over Gods stem leren verstaan
* creatieve avonden
* een vasten- en bezinningsweekend
* een kampeerweekend
* vergaderingen
* ...

... en verder is het mijn favoriete plekje om even heel dicht bij God te zijn.

Voor de komende tijd staan er weer heel wat leuke dingen op stapel.
Niet alleen hier, maar ook in de omgeving.
Ik geef het graag aan jullie door:

14 augustus komt Ian Ross naar Bovenzaal Buitenwoel in Veendam.
's Avonds is er een Open Avond waar iedereen welkom is.
Ian wordt vertaald vanuit het Engels naar het Nederlands.
De toegang is gratis, er is een collecte voor Ian, voor zijn reis en bediening.

24 augustus - soaking-avond in Bovenzaal Buitenwoel.
We nemen de tijd om stil te zijn bij God, en we luisteren naar Hem.
Je mag naar muziek luisteren, je mag creatief bezig zijn, je mag het op jouw manier invullen...

9 september
Niet in de Bovenzaal, maar wel in Veendam
Vrouwenochtend Jan Salwaplein, zaal De Ontmoeting.
Ik mag hier spreken over OMGAAN MET ONRECHT.
Aanvang 9.30 uur.

1-3 oktober: GROUNDWORK in Groningen.
Zie: link.

12 oktober: Avond met Darin Hufford in Bovenzaal Buitenwoel.
Ook hier is vertaling vanuit het Engels naar Nederlands.
DArin is bekend door zijn boek De Onbegreopen God.
De toegang is gratis, er is een collecte voor Darin, voor zijn reis en bediening.

Maandag 26 - Vrijdag 30 oktober VADERHARTWEEK IN VEENDAM!
Ik ben hier erg enthousiast over, want het is een unieke mogelijkheid om dichter naar het hart van God als Vader te groeien. David en Faith Dalley komen vanuit Engeland hier heen om - in samenwerking met Stichting Fathers Royal Love - een hele week met ons allerlei onderwerpen langs te gaan die te maken hebben met het Vaderhart van God. Als je met je hoofd weet dat je een geliefd kind van God bent, maar je hebt dat nooit ervaren, en je hebt geen intieme relatie met God als Vader, dan is dit een uitgelezen kans om hier verder in te groeien.
En... John Nuttall is er om de aanbidding te leiden! Zie link.
Voor opgave: Nathanel0255@gmail.com of zoek op fathersroyallove.com
Kosten: slechts 100 euro p.p. voor de hele week incl. koffie en thee met iets erbij.
Je moet wel zelf een slaapplekje regelen.






donderdag 9 juli 2015

waarom de Bijbel niet gelezen wordt...

Uit Darin Hufford, The Gods honest truth

Vaak wordt gezegd: de beste manier om God te leren kennen is: Bijbellezen, Gods woorden overdenken. We denken dat, als we de Bijbel kennen, dat we God kennen. Ik ben er niet op uit om Gods Woord van zijn kracht te beroven, noch om de waarde van het memoriseren van Bijbelverzen te devalueren. Wat ik probeer af te wegen is, of het iemand dichter bij het hart van God brengt.

Ik wil ook de gedachte heroverwegen dat het erom gaat Het Woord maar in je hart te krijgen. Alleen het feit dat je de Bijbel leest en overdenkt, wil nog niet zeggen dat de inhoud geland is in je hart. De Farizeeën kenden de Schrift als hun broekzak, maar toen God vlak voor hen stond herkenden ze Hem niet.

De Bijbel is voor veel christenen een excuus geworden. Een excuus om geen relatie met God te hebben. Je kunt erin lezen en het bestuderen, zoveel als je wilt, maar als je een foute perceptie hebt van hoe Gods hart is, zal je zijn woorden dienovereenkomstig interpreteren.

Wat ik wil zeggen, is dat vanwege de leugens die we over God hebben geloofd, we een verkeerd denkbeeld van Hem gecreëerd hebben. Vandaar, dat het voor ons niet aantrekkelijk is zijn Woord te lezen.
Als je denkt dat Hij boos is, zullen Gods woorden je boos in de oren klinken.
Als je denkt dat Hij een drilmajoor is, zullen zijn woorden zo op je over komen.
Als je vastgesteld hebt dat Hij teleurgesteld is in jou, zal je alleen maar teleurstelling lezen in zijn Woord.

Heb je een idee waarom bijna negentig procent van de christenen nooit in hun Bijbel leest?
Dat is omdat, wanneer ze dat doen, ze het idee hebben dat er gekeken wordt hoe goed zij gescoord hebben in het nakomen van hun plichten.
Denk daar eens over na…

Als mijn vrouw mij een liefdesbrief schrijft, zal ik me door een leger van mensen heen worstelen om die brief te pakken te krijgen, om te zien wat erin staat. Vervolgens zal ik hem lezen en herlezen tot het papier letterlijk in mijn handen uit elkaar valt.
Waarom? Omdat ik werkelijk van haar houd en ik alles wil weten wat er in haar hart omgaat.

Kun je je voorstellen hoe het zou zijn als ik een groeigroep of kleine kring nodig zou hebben om me eraan te herinneren dat ik de brieven van mijn vrouw vooral niet moet vergeten te lezen? Wat zou het zeggen, als ik een mentor in mijn leven nodig had om me elke dag aan te moedigen de brief uit te lezen, die zij me geschreven heeft?

Er moet een reden zijn waarom de MEESTEN VAN ONS er niet naar verlangen hun Bijbel te lezen…


donderdag 2 juli 2015

destructieve relaties

We vieren dit weekend dat we 35 jaar geleden in het huwelijksbootje stapten. Iets waarvoor we dankbaar zijn. Voor ons is het niet vanzelfsprekend dat we dit mogen vieren. Er zijn zware stormen geweest, we hebben zelfs een keer flink schipbreuk geleden, maar toch we mochten er goed doorheen komen. Soms moet je kennelijk eerst schipbreuk lijden om uiteindelijk een betere boot te krijgen.

Hoe dan ook, relaties zijn voor ons belangrijk geworden.

In mijn werk wordt ik regelmatig geconfronteerd met cliënten die in een destructieve relatie zitten. "Ja, ik stel wel grenzen", hoor ik dan, "maar daar wordt overheen gewalst". Niet zelden duurt het heel lang, en soms té lang, voordat er aan de bel wordt getrokken of voordat er hulp wordt ingeroepen.

Zit je in een destructieve relatie en denk je dat je altijd maar moet blijven vergeven, zelfs als het onrecht doorgaat?
Denk je dat het liefdeloos is als je aangifte doet van een partner die ook dader is?
Denk je dat je alles moet slikken, verdragen, moet accepteren?

Kijk dan eens naar dit filmpje. Helaas alleen in het Engels.
Dit moet iedereen weten!

Het geldt natuurlijk ook voor destructieve relaties met ouders, kinderen en anderen.
'Consequenties' is iets anders dan straf.
Liefde-op-de-lange-termijn kan pijnlijk confronterend zijn.
Maar toch, de weg van de meeste weerstand levert vaak het meeste op.

https://youtu.be/8QfNACvpf5U