zondag 23 november 2014

recepten voor kookworkshop Mediterrane tapas

Voor een personeelsfeestje heb ik een aantal recepten verzameld rond het thema Mediterrane tapas. Omdat het erg leuk was om te doen deel ik de ideetjes.

We hadden een starter van veldsla met gerookte wilde zalm
Daarna vissoep met kikkererwten en knoflookbrood
vervolgens couscoussalade met sinaasappel en dadel, gevulde courgette en köfte met tzaziki
vervolgens kip met amandelen en pruimen, gevulde wijnbladeren en tarka dal,
en tot slot sinaasappel en peer in honing en Griekse yoghurt met walnoot, druiven en honing.

De meeste recepten kan ik delen..
Salade van veldsla met zalm
De vissoep
Knoflookbrood
Tarka dal
couscoussalade
Alhoewel deze ook erg lekker is...
Gevulde wijnbladeren
tzaziki
gevulde courgettes
kip met amandelen en pruimen
sinaasappel en peer in honing
Griekse yoghurt met honing en walnoot, door ons aangevuld met witte druiven en granaatappelpitjes


Natuurlijk een kopje koffie na met wat zoetigheden.
Als je van alles een klein hapje neemt kun je zo heel veel verschillende dingetjes proeven.
We hebben gekookt met 8 personen en we hebben er ongeveer twee uur over gedaan om het te bereiden
(en ook twee uur om het op te eten ;-) )













vrijdag 14 november 2014

Verlangen naar erkenning


Je mag best verlangen naar erkenning, leerde ik in mijn opleiding, als je er maar niet afhankelijk van bent. Hoe weet je of je er afhankelijk van bent? Als je onderuit gaat als je het niet krijgt.

Een voorbeeld uit mijn eigen leven.
Ik paste een dag op onze kleinzoon, bij hem thuis. Omdat het lekker weer was vermaakten we ons prima achter huis, in de tuin. Ik scharrelde wat tuingereedschap bij elkaar en verwijderde het groen tussen de straatstenen. De borders kregen eveneens een beurt , waarbij ik ‘goede hulp’ kreeg van kleinzoon met zijn eigen harkje en schepje.
Het resultaat was zichtbaar en mocht er zijn. Ik kon dan ook haast niet wachten tot mijn dochter thuis kwam, omdat ik me erop verheugde haar verraste gezicht te zien.

Toen mijn dochter echter thuis kwam na een intensieve dag en haar kind wat aandacht nodig had, toen bovendien de maaltijd klaar stond, was er geen moment dat haar blik op de tuin viel. Heel logisch en begrijpelijk.

Terugrijdend in de auto, bemerkte ik toch een lichte vorm van teleurstelling. Omdat ik in de opleiding geleerd had te reflecteren, onderzocht ik wat er gaande was van binnen.

Ik vroeg mezelf af: “Wat was mijn motief?”
Wel, het was mooi weer, ik houd van tuinieren en het was goed en gezellig om samen met kleinzoon zo bezig te zijn…

Was het mijn intentie om er lof door te oogsten?
Nee, maar het is natuurlijk wel leuk om iemand te verrassen en dan ook het blijde gezicht van de ander te zien.

Dus, mijn innerlijke criticus mocht zwijgen. Ik hoefde me niet schuldig te voelen over dat sprankje teleurstelling.
En ik wist: ook al zal ze er nooit op terug komen dat wij de tuin gedaan hebben, het was de moeite meer dan waard!


zaterdag 1 november 2014

je leven als een touw

Deze kwam weer eens voorbij en ik wil hem graag met jullie delen