Er is een nieuwe website online,
Vaderhart Buitenwoel
Wat de reden daarvoor is?
Allereerst omdat wij - Klaas en Hinke - beiden onder de indruk zijn van wat we de afgelopen tijd aan nieuwe inzichten hebben gekregen over het Vaderhart van God.Daar hebben heel veel factoren aan bijgedragen, en we zijn dankbaar dat er zoveel kanalen zijn ontstaan via welke we meer kennis kunnen nemen van hoe Gods Vaderhart werkelijk is.
Toch, het echte KENNEN van Gods hart bereik je niet met meer kennis.
De openbaring van wie Hij werkelijk is en hoe zijn hart naar ons / mij toe is, die komt van Abba Vader zelf.
Hij is de Maker van ons mensen, Hij weet als enige en het beste wat we nodig hebben om in een optimale verbinding met Hem te leven. Dat is zijn verlangen. En dat is - ook al zijn we ons dat niet of minder bewust - het verlangen van ons hart.
Een lied zegt: Mijn hart is onrustig tot het rust vindt bij God.
Hoe meer we in die verbinding leven, hoe meer vrede er in ons hart zal zijn. Niet een vrede die situatie-afhankelijk is, maar die echte Shalom, de Vrede-die-alle-verstand-te-boven-gaat.
Het mooie is dat over de hele wereld God zelf bezig is om mensen heel persoonlijk te benaderen, als het ware om hun hart te veroveren. Hij dwingt ons niet, Hij vraagt geen kadaverdiscipline, maar Hij trekt ons met koorden van liefde dichter naar zijn Vaderhart.
Of je nu wel of niet kerkganger bent, en welke kerk je eventueel bezoekt, vanuit Gods perspectief zijn we één.
En die eenheid en verbondenheid, ook met elkaar, in liefde, dat is het verlangen van zijn hart.
Prachtig om zo te zien dat boven alle kerkmuren uit mensen elkaar vinden als broers en zussen, geliefde kinderen van één Vader. En dan zijn er ook nog kinderen die ronddwalen als schapen zonder herder. Gelukkig weten we vanuit de Bijbel dat de Goede Herder alles in het werk stelt om deze schapen te zoeken, te vinden en terug te brengen bij de kudde.
Ik geloof dat elk mens, maar ook elke kerkelijke denominatie waarheid in zich heeft, maar tegelijk niet volmaakt is.
Pas als we elkaar erkennen en herkennen als kinderen van één gezin kunnen we samen toegroeien naar de volle waarheid, naar het volmaakte. Jezus is aan het werk met zijn Kerk (Israël en de ingelijfde volken) om deze voor te bereiden als BRUID.
We zijn zelf betrokken bij de plaatselijke CGKV, de Christelijk Gereformeerd Vrijgemaakte Kerk. We geloven dat dit de plek is die God voor ons heeft voorbereid om deel van te zijn. Steeds meer ga ik zien dat veel kerken vanuit verschillende perspectieven kijken naar de Bijbel. Dan kunnen we elkaar veroordelen omdat er verschillende inzichten zijn en mensenmeningen. Of we kunnen samenwerken en elkaar gaan liefhebben en vanuit die positie met elkaar in gesprek en in gebed gaan. Dat bewerkt, zo heb ik gemerkt, meer eenheid en liefde en daar kan Gods zegen stromen.
Maar nu, legt ook u dit alles af, namelijk toorn, woede, slechtheid, laster, en schandelijke taal uit uw mond.
Kol. 3:9-15 Lieg niet tegen elkaar, aangezien u de oude mens met zijn daden uitgetrokken hebt,
en u met de nieuwe mens bekleed hebt, die vernieuwd wordt tot kennis, overeenkomstig het beeld van Hem Die hem geschapen heeft.
Daarbij is niet Griek en Jood van belang, besnedene en onbesnedene, barbaar en Scyth, slaaf en vrije, maar Christus is alles en in allen.
Bekleed u dan, als uitverkorenen van God, heiligen en geliefden, met innige gevoelens van ontferming, vriendelijkheid, nederigheid, zachtmoedigheid, geduld.
Verdraag elkaar en vergeef de een de ander, als iemand tegen iemand anders een klacht heeft; zoals ook Christus u vergeven heeft, zo moet ook u doen.
En doe boven dit alles de liefde aan, die de band van de volmaaktheid is.
En laat de vrede van God heersen in uw harten, waartoe u ook in één lichaam geroepen bent; en wees dankbaar.
Psalm 133
Wat is het toch heerlijk
als mensen in vrede bij elkaar wonen.
2 Het is als de zalf-olie
die werd uitgegoten over het hoofd van Aäron
en die neerdruipt op zijn baard,
neerdruipt tot op de onderrand van zijn kleren.
3 Het is als de dauw van de berg Hermon
die neerdaalt op de heuvels van Sion.
Want daar geeft de Heer zijn zegen en leven voor eeuwig.
Het is ons verlangen dat steeds meer mensen God mogen leren kennen zoals Hij werkelijk is, en zelf de positie innemen die God voor hen heeft voorbereid, namelijk: Geliefd kind van Abba Vader, IN CHRISTUS gerechtvaardigd, dat is: goedgekeurd!
Ik schrijf over alledaagse en (boven)natuurlijke dingen... Over mijn leven, mijn hobby's en passie, over de lessen die ik leer van God, enz.
Posts tonen met het label geloof. Alle posts tonen
Posts tonen met het label geloof. Alle posts tonen
dinsdag 6 december 2016
zondag 27 november 2016
Interview Vaderhart van God
Veertien dagen geleden zijn we geïnterviewd en de afgelopen week is het artikel geplaatst in het blad De Wekker, 'het officiële landelijke blad van de CGK kerken'.
“Verweesde kinderen laten thuiskomen bij God de Vader”
door: Marie Verheij
De Vaderhart van God-beweging oefent aantrekkingskracht uit op christenen en kerkgangers, vooral in het noorden van het land. Klaas en Hinke Braam-Smit kennen Vaderhart van God. Klaas is ambtsdrager binnen de CGKV-kerkenraad in Veendam, Hinke is betrokken bij VHvG-bijeenkomsten.
Vaderhart van God ontstond in 1994 vanuit Canada en Nieuw-Zeeland en waaierde uit over de wereld. Ook in Nederland krijgt Vaderhart van God voet aan de grond. Klaas en Hinke Braam uit Veendam kennen “VHvG”. Hinke heeft een praktijk in contextuele en pastorale hulpverlening; Klaas een dierenartspraktijk. Hinke denkt dat God zelf bezig is zijn vaderhart te openbaren aan mensen. “In Romeinen 8 staat dat de Schepping met onuitsprekelijke verzuchtingen wacht op het openbaar worden van de zonen en dochters God, dat mensen echt die plek gaan innemen als zoon, als dochter, dicht bij het hart van de Vader, dan krijg je herstel en dan kun je ingezet worden.”
Zij groeide op met het beeld van de strenge God. “Als kind dacht ik dat God achter deuren stilletjes gluurde of ik geen fouten maakte. Ik voelde me altijd schuldig omdat ik het nooit goed deed.” Voor Klaas lag het anders, maar ook voor hem was de God van zijn jeugd afstandelijk.
Beiden van GKV-huize zocht zij in de kerk - meer dan hij - liefde, geborgenheid, geloof en gevoel. Ze bad erom, kreeg geen antwoord, wilde weg. Er kwam een huwelijkscrisis waardoor ze anderhalf jaar uit elkaar waren. In de diepte ervoeren ze dat God hen niet losliet en hen weer naar elkaar toe dreef. Ze begonnen opnieuw, in Veendam. Klaas: “Niet alleen in de kerk weten ze ervan, maar het hele dorp, we zijn er open over en zijn de schaamte erover voorbij. Mede daarom weten mensen in onze gemeente (de Kandelaar, sinds 2010 een CGKV-samenvoegingsgemeente) dat ze bij ons kunnen aankloppen. Bij ons is het niet van een leien dakje gegaan, we hebben hard voor herstel moeten knokken, aan God alleen de eer.”
Geliefd kind
Via Hinke raakten ze bekend met de Vaderhart van God-beweging die vooral in het noorden van Nederland opgang maakt. Geen wonder, vermoedt Hinke, de noorderling is doorgaans zwijgzaam van aard en houdt z’n gevoelens in toom. Vaderhart van God doorbreekt dit. “Bij Vaderhart van God leer je open te zijn en besef je dat je een geliefd kind van de Vader bent”, zegt Hinke.
In oktober 2015 werkten Klaas en Hinke eraan mee dat er een VHvG-conferentie in de Kandelaar kwam. Klaas: “Een organisatie uit Kampen heeft het georganiseerd, op die manier geven we er bekendheid aan. We zijn echter niet sterk wervend bezig.”
Hinke: “We hebben de zolderverdieping van ons huis verbouwd tot een cursusruimte, waar we elke drie weken een Vaderhartavond houden, en zeker vanaf die Vaderhartweek is daar veel belangstelling voor.”
Hoe ziet zo’n avond eruit?
Hinke: “Meestal combineren we onderwijs met muziek, creativiteit of iets dergelijks om de boodschap echt binnen te laten komen. Op de helft van de zolder staan tafels en stoelen voor het onderwijsdeel, de andere helft heeft matrassen en kussens en daar nemen we plaats om echt in Gods tegenwoordigheid te rusten, luisteren we naar muziek of kijken we of God iets persoonlijks tegen ons zegt.”
Hoe reageren mensen?
Hinke: “Wat mensen opvalt is dat er altijd een warme en open sfeer is en dat ze ontdekken dat je kwetsbaar en niet perfect hoeft te zijn, dat je geliefd en gewaardeerd wordt. Een paar mensen zijn zo aangeraakt door deze openbaring dat ze ontroerd worden en hun mond niet kunnen houden zodra het hierover gaat. Ze zeggen nu zeker te weten dat ze een geliefd kind van de Vader zijn. Dat heeft ook bij mij een bodem in mijn bestaan gebracht die ik niet zou willen missen. Er zijn zoveel mensen met een verweesd hart! Als je niet bent thuisgekomen als kind bij God de vader, dan voel je je vanuit je hart een wees.”
Klaas: “Als ik een preek lees, kies ik er een die de liefde van de Vader uitdraagt, gewoon preken van onze eigen predikanten, niet per se een vaderhartpreek, wel een met raakvlakken, zoals over de gelijkenis van de verloren zoon.”
Traditioneel beeld
Hinke ontmoet nogal wat mensen met een autoritair beeld van God de Vader, vermoedelijk opgedaan in traditionele kerken. “De invalshoek van waaruit kerken werken is: de mens is slecht, zondig, geneigd tot alle kwaad en dat is deprimerend. Daar komt een stuk angst voor God bij en een pakket regels waarvan ik denk dat je daarmee een boze God schetst. Deze negatieve benadering werkt averechts. Het is net als met de VBOK. Als je zegt: we zijn pro life en we willen je graag helpen, is dat een andere, positievere insteek, waar je meer mee wint en begrip kweekt.
(HBS: Even tussendoor een aanvulling, want hier is een stukje niet geplaatst wat wel essentieel is..
Ik heb een opmerking gemaakt: Toen ik begon bij de VBOK was de benadering vanuit het negatieve. Wij zijn TEGEN abortus. Vervolgens werden er beroerde plaatjes getoond van geaborteerde vruchtjes. Een PR medewerker zei terecht: Dit werkt niet. Vanuit het negatieve en shockerende ga je mensen uitnodigen om bij jou om hulp te komen. Maar ze hebben hun hart al gesloten…
Veel kerken beginnen ook negatief: WIJ zijn slecht en zondig, niet in staat tot enig goed en geneigd tot alle kwaad. Het uitgangspunt ligt hier bij de mens en vanuit een negatieve benadering.
Je kunt ook aan de andere kant beginnen: Het Vaderhart van God gaat naar je uit en verlangt naar een optimale verbinding met jou als mens…)
Dat maakt je aantrekkelijker en zo zie ik dat ook binnen de kerk. VHvG begint bij de liefde van de Vader en dat is een totaal ander vertrekpunt dan de God die vooral kijkt naar wat je niet goed doet.”
Klaas: “God de Vader is altijd wat moeilijk benaderbaar geweest en helemaal als jij hier op aarde niet een vader hebt gehad die voldeed aan de ideale voorwaarden van het vaderschap.”
Ligt er volgens jullie een kans voor kerken als je kijkt naar VHvG?
Hinke: “Zeker. Als kerken meer vanuit de belichting van liefde zouden werken en spreken, zou de kerk aantrekkelijker worden. Jammer vind ik dat bijna niemand uit onze kerk meedoet aan de Vaderhartbeweging, het zijn vooral mensen uit andere gemeenten, dat komt omdat het nieuw en anders is. Mensen lijken bang om persoonlijk benaderd te worden, want op zo’n Vaderhartconferentie krijg je vragen als: wat is jouw beeld van God en welke positie heb jij, wat kunnen belemmeringen zijn om God als vader te zien, wat ligt er nog op het gebied van vergeving, in welke dingen erken je dat je nog het hart van een wees hebt en in welke dingen ben je dichter naar de Vader toe gegroeid, waar liggen jouw wonden uit het verleden en waar heb je nog herstel nodig?”
Scepsis
Kunnen jullie begrijpen dat mensen de VHvG-beweging met scepsis bekijken?
Hinke: “Mensen zeggen wel eens: bij jullie is het gevoel zo belangrijk, nou, het gevoel loopt niet voorop, maar het kan er ook niet zonder.”
Klaas: “VHvG is niet zweverig, maar heeft wel veel ongewoonte, waar christenen vaak moeite mee kunnen hebben.”
Is VHvG volgens jullie theologisch verantwoord?
Hinke: “Ik heb op alle conferenties en Vaderhartscholen nog nooit iets gehoord wat tegen Gods Woord indruist. Het gaat om dezelfde inhoud en waarheid, maar met een andere lichtinval. Jezus stond altijd al centraal, en Hij zegt over zichzelf: Ik ben de weg (naar het hart van de Vader) en Ik ben de deur. Hij is niet het eindpunt.”
Klaas: “Absoluut. Er is vaak een slingerbeweging van aandacht: Voor Jezus of de Heilige Geest, nu voor de Vader. Vroeger meer voor kennis, nu meer voor beleving en ervaring.”
Denken jullie niet dat je op termijn gefrustreerd raakt in de kerk?
Hinke: “Nee, dat geloven we niet, omdat in onze kerk veel beweging is. Toen ik problemen had met de kerk had ik een lijst van 20 kritiekpunten en maakte God mij duidelijk die om te buigen naar gebedspunten. Ik ben gaan bidden en op al die punten is iets ten goede veranderd. Het kon volgens mij sprankelender. Ik heb geworsteld: moet ik hier nog blijven? Mag ik weg? Ik heb nooit groen licht gekregen om te vertrekken. En nu kan ik zeggen dat ik blij ben dat ik gebleven ben.”
Klaas: “We voelen ons thuis in de kerk en ja, soms maken we een pas op de plaats. Ik heb geduld als de gemeente ergens nog niet aan toe is. Ik denk niet dat het ooit tot een breuk zal komen.”
Hinke: “Wij worden wel gezien als voorlopers in de kerk en dan kom je vanzelf weerstand tegen. Maar als je je door God laat leiden, geeft dat zekerheid vanbinnen.”
“Verweesde kinderen laten thuiskomen bij God de Vader”
door: Marie Verheij
De Vaderhart van God-beweging oefent aantrekkingskracht uit op christenen en kerkgangers, vooral in het noorden van het land. Klaas en Hinke Braam-Smit kennen Vaderhart van God. Klaas is ambtsdrager binnen de CGKV-kerkenraad in Veendam, Hinke is betrokken bij VHvG-bijeenkomsten.
Vaderhart van God ontstond in 1994 vanuit Canada en Nieuw-Zeeland en waaierde uit over de wereld. Ook in Nederland krijgt Vaderhart van God voet aan de grond. Klaas en Hinke Braam uit Veendam kennen “VHvG”. Hinke heeft een praktijk in contextuele en pastorale hulpverlening; Klaas een dierenartspraktijk. Hinke denkt dat God zelf bezig is zijn vaderhart te openbaren aan mensen. “In Romeinen 8 staat dat de Schepping met onuitsprekelijke verzuchtingen wacht op het openbaar worden van de zonen en dochters God, dat mensen echt die plek gaan innemen als zoon, als dochter, dicht bij het hart van de Vader, dan krijg je herstel en dan kun je ingezet worden.”
Zij groeide op met het beeld van de strenge God. “Als kind dacht ik dat God achter deuren stilletjes gluurde of ik geen fouten maakte. Ik voelde me altijd schuldig omdat ik het nooit goed deed.” Voor Klaas lag het anders, maar ook voor hem was de God van zijn jeugd afstandelijk.
Beiden van GKV-huize zocht zij in de kerk - meer dan hij - liefde, geborgenheid, geloof en gevoel. Ze bad erom, kreeg geen antwoord, wilde weg. Er kwam een huwelijkscrisis waardoor ze anderhalf jaar uit elkaar waren. In de diepte ervoeren ze dat God hen niet losliet en hen weer naar elkaar toe dreef. Ze begonnen opnieuw, in Veendam. Klaas: “Niet alleen in de kerk weten ze ervan, maar het hele dorp, we zijn er open over en zijn de schaamte erover voorbij. Mede daarom weten mensen in onze gemeente (de Kandelaar, sinds 2010 een CGKV-samenvoegingsgemeente) dat ze bij ons kunnen aankloppen. Bij ons is het niet van een leien dakje gegaan, we hebben hard voor herstel moeten knokken, aan God alleen de eer.”
Geliefd kind
Via Hinke raakten ze bekend met de Vaderhart van God-beweging die vooral in het noorden van Nederland opgang maakt. Geen wonder, vermoedt Hinke, de noorderling is doorgaans zwijgzaam van aard en houdt z’n gevoelens in toom. Vaderhart van God doorbreekt dit. “Bij Vaderhart van God leer je open te zijn en besef je dat je een geliefd kind van de Vader bent”, zegt Hinke.
In oktober 2015 werkten Klaas en Hinke eraan mee dat er een VHvG-conferentie in de Kandelaar kwam. Klaas: “Een organisatie uit Kampen heeft het georganiseerd, op die manier geven we er bekendheid aan. We zijn echter niet sterk wervend bezig.”
Hinke: “We hebben de zolderverdieping van ons huis verbouwd tot een cursusruimte, waar we elke drie weken een Vaderhartavond houden, en zeker vanaf die Vaderhartweek is daar veel belangstelling voor.”
Hoe ziet zo’n avond eruit?
Hinke: “Meestal combineren we onderwijs met muziek, creativiteit of iets dergelijks om de boodschap echt binnen te laten komen. Op de helft van de zolder staan tafels en stoelen voor het onderwijsdeel, de andere helft heeft matrassen en kussens en daar nemen we plaats om echt in Gods tegenwoordigheid te rusten, luisteren we naar muziek of kijken we of God iets persoonlijks tegen ons zegt.”
Hoe reageren mensen?
Hinke: “Wat mensen opvalt is dat er altijd een warme en open sfeer is en dat ze ontdekken dat je kwetsbaar en niet perfect hoeft te zijn, dat je geliefd en gewaardeerd wordt. Een paar mensen zijn zo aangeraakt door deze openbaring dat ze ontroerd worden en hun mond niet kunnen houden zodra het hierover gaat. Ze zeggen nu zeker te weten dat ze een geliefd kind van de Vader zijn. Dat heeft ook bij mij een bodem in mijn bestaan gebracht die ik niet zou willen missen. Er zijn zoveel mensen met een verweesd hart! Als je niet bent thuisgekomen als kind bij God de vader, dan voel je je vanuit je hart een wees.”
Klaas: “Als ik een preek lees, kies ik er een die de liefde van de Vader uitdraagt, gewoon preken van onze eigen predikanten, niet per se een vaderhartpreek, wel een met raakvlakken, zoals over de gelijkenis van de verloren zoon.”
Traditioneel beeld
Hinke ontmoet nogal wat mensen met een autoritair beeld van God de Vader, vermoedelijk opgedaan in traditionele kerken. “De invalshoek van waaruit kerken werken is: de mens is slecht, zondig, geneigd tot alle kwaad en dat is deprimerend. Daar komt een stuk angst voor God bij en een pakket regels waarvan ik denk dat je daarmee een boze God schetst. Deze negatieve benadering werkt averechts. Het is net als met de VBOK. Als je zegt: we zijn pro life en we willen je graag helpen, is dat een andere, positievere insteek, waar je meer mee wint en begrip kweekt.
(HBS: Even tussendoor een aanvulling, want hier is een stukje niet geplaatst wat wel essentieel is..
Ik heb een opmerking gemaakt: Toen ik begon bij de VBOK was de benadering vanuit het negatieve. Wij zijn TEGEN abortus. Vervolgens werden er beroerde plaatjes getoond van geaborteerde vruchtjes. Een PR medewerker zei terecht: Dit werkt niet. Vanuit het negatieve en shockerende ga je mensen uitnodigen om bij jou om hulp te komen. Maar ze hebben hun hart al gesloten…
Veel kerken beginnen ook negatief: WIJ zijn slecht en zondig, niet in staat tot enig goed en geneigd tot alle kwaad. Het uitgangspunt ligt hier bij de mens en vanuit een negatieve benadering.
Je kunt ook aan de andere kant beginnen: Het Vaderhart van God gaat naar je uit en verlangt naar een optimale verbinding met jou als mens…)
Dat maakt je aantrekkelijker en zo zie ik dat ook binnen de kerk. VHvG begint bij de liefde van de Vader en dat is een totaal ander vertrekpunt dan de God die vooral kijkt naar wat je niet goed doet.”
Klaas: “God de Vader is altijd wat moeilijk benaderbaar geweest en helemaal als jij hier op aarde niet een vader hebt gehad die voldeed aan de ideale voorwaarden van het vaderschap.”
Ligt er volgens jullie een kans voor kerken als je kijkt naar VHvG?
Hinke: “Zeker. Als kerken meer vanuit de belichting van liefde zouden werken en spreken, zou de kerk aantrekkelijker worden. Jammer vind ik dat bijna niemand uit onze kerk meedoet aan de Vaderhartbeweging, het zijn vooral mensen uit andere gemeenten, dat komt omdat het nieuw en anders is. Mensen lijken bang om persoonlijk benaderd te worden, want op zo’n Vaderhartconferentie krijg je vragen als: wat is jouw beeld van God en welke positie heb jij, wat kunnen belemmeringen zijn om God als vader te zien, wat ligt er nog op het gebied van vergeving, in welke dingen erken je dat je nog het hart van een wees hebt en in welke dingen ben je dichter naar de Vader toe gegroeid, waar liggen jouw wonden uit het verleden en waar heb je nog herstel nodig?”
Scepsis
Kunnen jullie begrijpen dat mensen de VHvG-beweging met scepsis bekijken?
Hinke: “Mensen zeggen wel eens: bij jullie is het gevoel zo belangrijk, nou, het gevoel loopt niet voorop, maar het kan er ook niet zonder.”
Klaas: “VHvG is niet zweverig, maar heeft wel veel ongewoonte, waar christenen vaak moeite mee kunnen hebben.”
Is VHvG volgens jullie theologisch verantwoord?
Hinke: “Ik heb op alle conferenties en Vaderhartscholen nog nooit iets gehoord wat tegen Gods Woord indruist. Het gaat om dezelfde inhoud en waarheid, maar met een andere lichtinval. Jezus stond altijd al centraal, en Hij zegt over zichzelf: Ik ben de weg (naar het hart van de Vader) en Ik ben de deur. Hij is niet het eindpunt.”
Klaas: “Absoluut. Er is vaak een slingerbeweging van aandacht: Voor Jezus of de Heilige Geest, nu voor de Vader. Vroeger meer voor kennis, nu meer voor beleving en ervaring.”
Denken jullie niet dat je op termijn gefrustreerd raakt in de kerk?
Hinke: “Nee, dat geloven we niet, omdat in onze kerk veel beweging is. Toen ik problemen had met de kerk had ik een lijst van 20 kritiekpunten en maakte God mij duidelijk die om te buigen naar gebedspunten. Ik ben gaan bidden en op al die punten is iets ten goede veranderd. Het kon volgens mij sprankelender. Ik heb geworsteld: moet ik hier nog blijven? Mag ik weg? Ik heb nooit groen licht gekregen om te vertrekken. En nu kan ik zeggen dat ik blij ben dat ik gebleven ben.”
Klaas: “We voelen ons thuis in de kerk en ja, soms maken we een pas op de plaats. Ik heb geduld als de gemeente ergens nog niet aan toe is. Ik denk niet dat het ooit tot een breuk zal komen.”
Hinke: “Wij worden wel gezien als voorlopers in de kerk en dan kom je vanzelf weerstand tegen. Maar als je je door God laat leiden, geeft dat zekerheid vanbinnen.”
woensdag 5 oktober 2016
Afwijzing
Het is bijzonder, hoe we als gebedsgroep Bidden voor Veendam, en later als Bidden voor de Veenkoloniën in contact zijn gekomen met de tak Verzoend Leven vanuit de Euregio Christengemeente te Aalten.
Naast de tak Bevrijding kennen ze daar de tak verzoening. Ralf en Brigitte Belau hebben met hun boek daaraan een waardevolle bijdrage verleend.
Zij hebben, met anderen, het vierdaagse seminar ontwikkeld: Leven in overvloed, als muren van afwijzing vallen.
Nadat wij als groep daar kennis van hebben genomen wisten we: Dat is nodig in ons gebied (en daarbuiten)!
Als mensen eerst herstel kunnen ontvangen van de pijn en beschadigingen van afwijzing, dan kan er verdere groei en ontwikkeling ontstaan, zodat mensen optimaal tot bloei kunnen komen.
Dit voorjaar zijn we zelf door de seminardagen gegaan. We werden toegerust om het Seminar door te geven aan anderen en.. Nu zijn we inmiddels van start gegaan!
We hebben een prachtig en heel geschikt kerkje ter beschikking gesteld gekregen en afgelopen zaterdag vond de eerste dag plaats in 2e Exloërmond.
Het was bemoedigend om te zien wat er nu al gebeurde en hoeveel mensen er gekomen zijn om hierin verder te groeien.
Dankbaarheid en blijde verwachting overheerst.
Wordt vervolgd!
Naast de tak Bevrijding kennen ze daar de tak verzoening. Ralf en Brigitte Belau hebben met hun boek daaraan een waardevolle bijdrage verleend.
Zij hebben, met anderen, het vierdaagse seminar ontwikkeld: Leven in overvloed, als muren van afwijzing vallen.
Nadat wij als groep daar kennis van hebben genomen wisten we: Dat is nodig in ons gebied (en daarbuiten)!
Als mensen eerst herstel kunnen ontvangen van de pijn en beschadigingen van afwijzing, dan kan er verdere groei en ontwikkeling ontstaan, zodat mensen optimaal tot bloei kunnen komen.
Dit voorjaar zijn we zelf door de seminardagen gegaan. We werden toegerust om het Seminar door te geven aan anderen en.. Nu zijn we inmiddels van start gegaan!
We hebben een prachtig en heel geschikt kerkje ter beschikking gesteld gekregen en afgelopen zaterdag vond de eerste dag plaats in 2e Exloërmond.
Het was bemoedigend om te zien wat er nu al gebeurde en hoeveel mensen er gekomen zijn om hierin verder te groeien.
Dankbaarheid en blijde verwachting overheerst.
Wordt vervolgd!
zondag 22 mei 2016
weerstand tegen het Vaderhart van God
Het is opmerkelijk, wat de openbaring van het Vaderhart van God doet.
Aan de ene kant zijn er veel mensen die hierdoor een verdieping, verrijking en vernieuwing in hun (geloofs)leven ervaren die levensveranderend is.
Aan de andere kant hoor ik ook steeds van mensen die weerstand ervaren, zodra het over dit onderwerp gaat.
Ik ben dan benieuwd: Hoe komt dat?
Wat kunnen redenen zijn om NIET blij te zijn met de boodschap dat er een God en Vader is die van je houdt? Ik heb daarover nagedacht en wil graag met anderen / jullie van gedachten wisselen hierover.
Dit is wat ik kan bedenken.
1 Weerstand tegen het woord VADER.
Als je aardse vader niet liefdevol, betrouwbaar en bevestigend was, dan is het moeilijk om je te kunnen geloven dat God wel op die manier vader kan en wil zijn.
Veel mensen zijn juist op dit gebied erg gekwetst, verwond, beschadigd. Als er barrières, belemmeringen en blokkades zijn om te zeggen: 'God, U mag mijn Pappa zijn', dan is het logisch dat er weerstand is op dat gebied.
Toch is het juist dan een mooie uitdaging om aan God te vragen: “Maar hoe zou U dan voor mij een goede vader willen zijn?”
2 De gedachte dat het dan alleen maar gaat over zoete liefde
Mensen kunnen soms heel snel een (voor)oordeel hebben over iets of iemand, zonder goed op de hoogte te zijn van de waarheid. Ik hoor wel eens zeggen: ‘Hallo, ik weet best dat God liefde is, maar er is ook een andere kant’.
Deze groep mensen verwacht dat het Vaderhartonderwijs eenzijdig is en ongenuanceerd. Alsof God een goedzak is, die tolerant vriendelijk knikt naar alles en iedereen. Dan kennen ze Gods hart zeker niet!
En het lijkt ook of sommige mensen niet zo goed uit de voeten kunnen met Gods liefde. Alsof het veiliger is om te geloven in een boze God. Maar ook dat kan weerstand oproepen.
3 Het beeld van een strenge, boze, straffende God
Als je God ziet als kwaadaardig, wreed, hard, kwetsend, ongeïnteresseerd, egoïstisch o.i.d., dan is het niet gek dat je bij Hem uit de buurt wilt blijven.
Het is waar dat er in de Bijbel geschreven staat over de toorn van God. Het is de moeite waard om het Oude Testament van de Bijbel eens te lezen met de bril op van het Vaderhart van God. In mijn geval kreeg ik daardoor meer begrip voor de motieven van God. Hoe komt het, dat Hij soms zo kwaad kon/kan zijn?
Ik geloof dat je dat alleen maar kunt begrijpen als er balans is in je denken. Dat je aan de ene kant de aard en het karakter van God kent en dat je aan de andere kant oog hebt voor de ernst en de zwaarte die er ook is.
Het is erg boeiend om daar meer inzicht over te vragen en te krijgen!
4 Angst voor God
Ik geloof dat God vaak misbruikt is door opvoeders en kerken als ‘opvoedhulpje’ en als manipulatie. Zinnetjes als: “Denk erom, God ziet alles!” of “God straft direct!”, evenals “God roept je elke zondag 2x om naar de kerk te gaan en als je dat niet doet word je niet gered…” zijn nu niet echt helpend om bij Hem te willen schuilen als je het moeilijk hebt of het (weer eens) verbruid hebt…
Veel mensen gaan en gingen naar een kerk vanuit angst voor afwijzing van God en mensen.
Ik geloof echt dat we als kerken daar iets te belijden en recht te zetten hebben.
Manipulatie, intimidatie en het aanpraten van schuldgevoelens zijn NOOIT van God!
God zegt: Volmaakte liefde verdrijft de angst.
Ik bid dat deze mensen Gods volmaakte liefde mogen leren kennen (EN ervaren!)
5 Mensen willen zelf de controle (of macht) in handen houden in hun leven.
Als je geleerd hebt dat je de touwtjes zelf in handen moet houden, als je God niet ziet als betrouwbaar en goed, zal het lastig zijn je over te geven aan Hem. Er kunnen allerlei redenen zijn voor mensen om tot deze houding te komen en het kan – gezien wat er gebeurd is in hun leven – heel begrijpelijk zijn. Dat er dan weerstand tegen Gods Vaderhart is, is logisch.
Genade ontvangen lijkt gemakkelijk, maar als dat gekoppeld is aan overgave is het toch een van de moeilijkste keuzes voor veel mensen.
En het klopt. Overgave kost je alles. Maar, het levert je meer op. Veel meer!
6 Mensen zijn teleurgesteld in liefde
Mensen die liefde hebben gezocht, maar niet gevonden, zijn vaak teleurgesteld of verwond van binnen. Hun hart is uitgedroogd. En ja, het is pijnlijk om steeds maar weer teleurgesteld te worden of een pijnlijk gemis te ervaren.
Dus kan het voor sommigen meer aanvaardbaar zijn om
- te geloven dat zijn de liefde niet nodig hebben
- te geloven dat zij geen liefde waard zijn
Ook als je geleerd hebt dat liefde nooit onvoorwaardelijk is en dat er altijd van alles tegenover moet staan, dan zal je je beschermen tegen ‘liefde’.
Cloud en Townsend hebben daar een prachtig boek over geschreven, wat helaas nog niet vertaald is in het Nederlands Hiding from love.
Het boek Tussen vlucht en verlangen, van hetzelfde schrijversduo, komt in de buurt.
Ik bid of God aan deze groep wil laten zien en ervaren hoe en hoeveel Hij van hen houdt! En wie Hij werkelijk is.
Misschien heb jij nog andere gedachten, die weerstand oproepen tegenover de openbaring van het Vaderhart van God. meld het svp in een reactie onder dit bericht of stuur een PB!
vrijdag 15 april 2016
Mintijteer
Wát een bijzonder indrukwekkend boek....
Mintijteer
Eindelijk weer eens zo'n boek wat je meetrekt en wat aandacht vraagt, wat je gedachten continu bezig houdt. Je móet het uitlezen! En dan nog houdt het je bezig.
Een boek waarvan ik denk: "Wow... aan de ene kant heel bijzonder en aan de andere kant heel gewoon." Gewoon, omdat Esther Maria Magnis beschrijft wat ze denkt. Eigenlijk is het hele boek een verslag van haar denkprocessen, waarin ze vragen heeft, onmacht kent, woede, weglopen, maar ook waarin ze tot stilte komt. Stilte, ondanks de chaos. Maar in die stilte is God.
Precies zoals Hij het zelf gezegd heeft.
Een boek over lijden en dood, zonder concrete oplossingen. Over kerken, geloof en twijfels. Een rauw geschreven denkproces, hoewel soms ook uiterst subtiel en fragiel. Geschreven zonder zelfcensuur en angst voor wat mensen van haar gedachten zouden kunnen denken. Pijnlijk eerlijk en echt.
Ik herken er stukken van. Die oorverdovende stilte toen ik in een burn-out zat en het uitschreeuwde naar God. En toen ik maar tot één conclusie kon komen: "Oké God, ook al zie ik U niet en hoor ik U niet en ervaar ik U niet... Ik weet dat U er bent en dat U goed bent. U bent te vertrouwen."
En de keer dat ik een half uur lang nadacht over het zinnetje "IK BEN".
Waarna ik zo ongelooflijk onder de indruk was, omdat ik wist dat het waar was. En die waarheid was genoeg. Wat er verder ook was...
Ik hoop en bid dat ik dat altijd vast mag houden. Net als Esther Maria Magnis.
Mintijteer
Eindelijk weer eens zo'n boek wat je meetrekt en wat aandacht vraagt, wat je gedachten continu bezig houdt. Je móet het uitlezen! En dan nog houdt het je bezig.
Een boek waarvan ik denk: "Wow... aan de ene kant heel bijzonder en aan de andere kant heel gewoon." Gewoon, omdat Esther Maria Magnis beschrijft wat ze denkt. Eigenlijk is het hele boek een verslag van haar denkprocessen, waarin ze vragen heeft, onmacht kent, woede, weglopen, maar ook waarin ze tot stilte komt. Stilte, ondanks de chaos. Maar in die stilte is God.
Precies zoals Hij het zelf gezegd heeft.
Een boek over lijden en dood, zonder concrete oplossingen. Over kerken, geloof en twijfels. Een rauw geschreven denkproces, hoewel soms ook uiterst subtiel en fragiel. Geschreven zonder zelfcensuur en angst voor wat mensen van haar gedachten zouden kunnen denken. Pijnlijk eerlijk en echt.
Ik herken er stukken van. Die oorverdovende stilte toen ik in een burn-out zat en het uitschreeuwde naar God. En toen ik maar tot één conclusie kon komen: "Oké God, ook al zie ik U niet en hoor ik U niet en ervaar ik U niet... Ik weet dat U er bent en dat U goed bent. U bent te vertrouwen."
En de keer dat ik een half uur lang nadacht over het zinnetje "IK BEN".
Waarna ik zo ongelooflijk onder de indruk was, omdat ik wist dat het waar was. En die waarheid was genoeg. Wat er verder ook was...
Ik hoop en bid dat ik dat altijd vast mag houden. Net als Esther Maria Magnis.
zaterdag 9 april 2016
Risen
Dat was een bijzonder indrukwekkende afsluiting van een bijzonder indrukwekkende dag.
Nadat we als Verzoend Leven Groep van De Veenkoloniën vandaag opnieuw een seminardag over afwijzing hebben gehad als toerusting (waarover later meer!) was ik door mijn echtgenoot meegevraagd naar de bioscoop. Nu ben ik helemaal niet zo'n filmkijker, maar over de film RISEN hadden we goede berichten gehoord.
En inderdaad... ik vind RISEN een bijzonder goede film, waardoor je aan het nadenken wordt gezet...
Het sterven van Jezus maakte dat veel mensen zich af gingen vragen:
Wie was deze man?
Natuurlijk zitten we nu ook net in die periode, dat Pasen is geweest, Hemelvaart er aan zit te komen en dan is het wachten op het Pinksterfeest, het feest van de Geest...
En ja, met de pas gestarte Alphacursus komen opnieuw deze onderwerpen voorbij..
Maar wat is het goed, om bij zo'n geschiedenis, ook al heb je die al honderden keren gehoord of gelezen, eens beelden bij te hebben... En te ontdekken dat de zelf-gecreëerde plaatjes in je hoofd helemaal niet of wellicht heel goed kunnen kloppen met hoe het 'in real life' eraan toe was gegaan...
Ik zou zeggen... Kijk zelf maar!
Nadat we als Verzoend Leven Groep van De Veenkoloniën vandaag opnieuw een seminardag over afwijzing hebben gehad als toerusting (waarover later meer!) was ik door mijn echtgenoot meegevraagd naar de bioscoop. Nu ben ik helemaal niet zo'n filmkijker, maar over de film RISEN hadden we goede berichten gehoord.
En inderdaad... ik vind RISEN een bijzonder goede film, waardoor je aan het nadenken wordt gezet...
Het sterven van Jezus maakte dat veel mensen zich af gingen vragen:
Wie was deze man?
Natuurlijk zitten we nu ook net in die periode, dat Pasen is geweest, Hemelvaart er aan zit te komen en dan is het wachten op het Pinksterfeest, het feest van de Geest...
En ja, met de pas gestarte Alphacursus komen opnieuw deze onderwerpen voorbij..
Maar wat is het goed, om bij zo'n geschiedenis, ook al heb je die al honderden keren gehoord of gelezen, eens beelden bij te hebben... En te ontdekken dat de zelf-gecreëerde plaatjes in je hoofd helemaal niet of wellicht heel goed kunnen kloppen met hoe het 'in real life' eraan toe was gegaan...
Ik zou zeggen... Kijk zelf maar!
vrijdag 12 februari 2016
Quote
Wanneer je nog niet de TLC (Tender Loving Care) van God hebt leren kennen, valt er nog iets moois te ontdekken in je leven!
zondag 29 november 2015
Ontmoediging...?
Bij het voorbereiden van een lezing vroeg ik aan God of er iets was waar Hij me bij wilde bepalen. Direct kreeg ik het woord 'ontmoediging' in mijn gedachten. En ja, ik herken veel in dat woord. Jaren had ik moeite met 'De Kerk', en vroeg ik God of ik nog 'moest blijven', of dat ik 'weg mocht' gaan.
Ik was overtuigd van het bestaan van God en zijn leiding in mijn leven. Daar kon ik echt niet meer omheen na alles wat Hij me geleerd had en had laten zien. Maar qua kerk was ik redelijk ontmoedigd, omdat ik in de Bijbel zo andere dingen las dan ik in de praktijk van het kerk-zijn tegen kwam.
Het was kennelijk de bedoeling dat ik bleef, want ik heb nooit groen licht ervaren om te kunnen gaan. Inmiddels, en daar heb ik vaker over geschreven, ben ik blij dat ik gebleven ben en is onze kerk 'Getransformeerd'. Het gaat niet alleen over theorie, maar we worden opgeroepen een levend geloof te hebben en een persoonlijke relatie met Vader, Zoon en Heilige Geest.
Toch herken ik maar al te goed dat ONTMOEDIGING zomaar weer op de loer ligt. En zeker wanneer er wat negatieve geruchten de ronde doen, dan heeft dat een bijzonder aanstekelijke werking.
Goed om ons van bewust te zijn.
Goed om dat nu op CIP een blog te lezen over Ontmoediging en Bemoediging.
Zie: Blog
Bij CIP kun je tegen betaling wekelijks christelijke blogs lezen.
Overigens vroeg ik later nog eens of er iets was waar Vader God me bij wilde bepalen, en toen kreeg ik het woord ONTMOETING in gedachten.
Dat zou gaaf zijn, als ontmoediging omgezet kan worden in Ontmoeting!
Ik was overtuigd van het bestaan van God en zijn leiding in mijn leven. Daar kon ik echt niet meer omheen na alles wat Hij me geleerd had en had laten zien. Maar qua kerk was ik redelijk ontmoedigd, omdat ik in de Bijbel zo andere dingen las dan ik in de praktijk van het kerk-zijn tegen kwam.
Het was kennelijk de bedoeling dat ik bleef, want ik heb nooit groen licht ervaren om te kunnen gaan. Inmiddels, en daar heb ik vaker over geschreven, ben ik blij dat ik gebleven ben en is onze kerk 'Getransformeerd'. Het gaat niet alleen over theorie, maar we worden opgeroepen een levend geloof te hebben en een persoonlijke relatie met Vader, Zoon en Heilige Geest.
Toch herken ik maar al te goed dat ONTMOEDIGING zomaar weer op de loer ligt. En zeker wanneer er wat negatieve geruchten de ronde doen, dan heeft dat een bijzonder aanstekelijke werking.
Goed om ons van bewust te zijn.
Goed om dat nu op CIP een blog te lezen over Ontmoediging en Bemoediging.
Zie: Blog
Bij CIP kun je tegen betaling wekelijks christelijke blogs lezen.
Overigens vroeg ik later nog eens of er iets was waar Vader God me bij wilde bepalen, en toen kreeg ik het woord ONTMOETING in gedachten.
Dat zou gaaf zijn, als ontmoediging omgezet kan worden in Ontmoeting!
vrijdag 28 augustus 2015
Vaderhartweek in Veendam
Ik ben ontzettend blij dat ik jullie kan uitnodigen voor een VADERHARTWEEK in Veendam!
Deze week is bedoeld om het Vaderhart van God beter te leren kennen en ervaren.
Hij, die Schepper van het hele universum is, wil een Vader voor ons zijn.
Wij mogen zijn liefdevolle zorg, bescherming, gunst, voorziening en Vaderschap ervaren.
Jezus kwam om de Vader bekend te maken en het Koninkrijk van de Vader te verkondigen. Joh. 17:26
Maar door ons verleden en onze ervaringen hebben wij vaak een ander beeld van vaderschap. Dat beperkt Hem om ons te kunnen zegenen als Vader met zijn liefde. Hij is een liefdevolle Vader en wil een persoonlijke relatie met ons, zodat wij deel kunnen hebben aan alles waarvoor Jezus gestorven is. Rom. 8:14-17
God gaf alles om ons dichter bij zijn hart te krijgen. Wij hebben beperkingen om Hem toe te laten, door onze denkkaders en onze geslotenheid naar Hem toe.
Daarom, kom en ervaar wat zijn liefde voor jouw leven kan betekenen. Een openbaring van zijn liefde te mogen ervaren is een levensveranderende ervaring! Het leven wordt dan een stuk aangenamer, ook al zijn er moeilijkheden.
Onderwerpen die in deze week aan de orde komen zijn o.a.:
* Hoe open je je hart voor de Vader
* Hoe ontvang ik zijn onvoorwaardelijke liefde
* Hoe kan ik Gods stem verstaan
* Het belang van vergeving
* Het effect van oordelen
* Het stenen hart
* Vader types
* Schaamte
* Afwijzing
* Het grote plan van God
* Van slaaf naar zoon
Voor meer info over de sprekers: David en Faith Dalley, zie link.
De aanbidding wordt geleid door John Nuttall, zie link.
Voor opgave: zie de flyer.
Deze week is bedoeld om het Vaderhart van God beter te leren kennen en ervaren.
Hij, die Schepper van het hele universum is, wil een Vader voor ons zijn.
Wij mogen zijn liefdevolle zorg, bescherming, gunst, voorziening en Vaderschap ervaren.
Jezus kwam om de Vader bekend te maken en het Koninkrijk van de Vader te verkondigen. Joh. 17:26
Maar door ons verleden en onze ervaringen hebben wij vaak een ander beeld van vaderschap. Dat beperkt Hem om ons te kunnen zegenen als Vader met zijn liefde. Hij is een liefdevolle Vader en wil een persoonlijke relatie met ons, zodat wij deel kunnen hebben aan alles waarvoor Jezus gestorven is. Rom. 8:14-17
God gaf alles om ons dichter bij zijn hart te krijgen. Wij hebben beperkingen om Hem toe te laten, door onze denkkaders en onze geslotenheid naar Hem toe.
Daarom, kom en ervaar wat zijn liefde voor jouw leven kan betekenen. Een openbaring van zijn liefde te mogen ervaren is een levensveranderende ervaring! Het leven wordt dan een stuk aangenamer, ook al zijn er moeilijkheden.
Onderwerpen die in deze week aan de orde komen zijn o.a.:
* Hoe open je je hart voor de Vader
* Hoe ontvang ik zijn onvoorwaardelijke liefde
* Hoe kan ik Gods stem verstaan
* Het belang van vergeving
* Het effect van oordelen
* Het stenen hart
* Vader types
* Schaamte
* Afwijzing
* Het grote plan van God
* Van slaaf naar zoon
Voor meer info over de sprekers: David en Faith Dalley, zie link.
De aanbidding wordt geleid door John Nuttall, zie link.
Voor opgave: zie de flyer.
dinsdag 18 augustus 2015
mezelf worden mét kwetsbaarheid en schaduwkant
Persoonlijke ontwikkeling en groei, een levenslang proces.
Tenminste, dat is de bedoeling.
Al vanaf heel jong ‘scannen’ wij de atmosfeer om ons heen en schatten wij in of iets positief, negatief of neutraal is.
Wanneer positieve ervaringen in ons leven overheersen, kunnen we een bepaalde basis-van-zijn opbouwen.
De negatieve ervaringen, daarvoor zoeken we – vaak onbewust – manieren om ze te kunnen hanteren.
We beschermen ons bijvoorbeeld tegen afwijzing, door ons aan te passen aan wat de mensen om ons heen van ons verlangen of verwachten. Als dat niet werkt, zoeken we strategieën om ons te wapenen, zodat het ons hart niet raakt. Je kunt denken aan: niet voelen, hard zijn, de clown uithangen, ergens heel goed in worden… Sommige mensen nemen zelf het initiatief om anderen op afstand te houden of heel duidelijk af te wijzen. Ze hoeven dan niet meer pijnlijk geraakt te worden, want ze bewerken het zelf. Ze krijgen niet wat ze nodig hebben, maar wel wat ze verwachten.
Negatieve ervaringen komen niet alleen van buiten af naar ons toe.
We hebben allemaal ook zelf een kwetsbare en ook een schaduwkant. Eén manier om daarmee om te gaan is: verzet. Je kunt dat deel van jezelf ontkennen of afwijzen. Het bevriest als het ware in jou en het mag niet meedoen. Je bent dan als een auto, waarvan één (of meer) cilinder(s) uitgevallen is / zijn. Je bent niet één en heel.
Om echt helemaal mezelf te worden (zo ben ik meer en meer aan het leren), moet ik mijn eigen zwakke kant en ook mijn schaduwkant leren kennen. Niet meer ontkennen, maar herkennen en erkennen. Pas als ik die delen van mezelf me kan toe eigenen, kan ik verder groeien in wie ik echt ben.
Pas dan kan ik ook milder kijken en meer in verbinding komen met mensen om me heen, die ook allemaal hun kwetsbare en schaduwkant hebben. Elke persoon, elk systeem, elke groep mensen heeft iets moois en iets wat minder goed is. (Als je andere ervaringen hebt hoor ik het graag)
Wat ik echt een waardevolle ontdekking vind: Ik hoef anderen niet op afstand te houden als ze anders denken, zijn of doen dan ik. Dat betekent niet dat ik versmelt in de ideeën of gedragingen van anderen.
Naarmate ik meer in vrijheid mezelf word en mag zijn, kan ik anderen ook meer de ruimte geven, zonder oordeel. Dat maakt dat er meer liefde en verbinding kan zijn. Ik merk echt dat ik van harte van mensen kan houden, die ik vroeger op een afstand gehouden zou hebben.
En dat helpt me weer om meer tot mijn doel te komen: optimale verbinding met God, de ander en mezelf.
Zie ook mijn blogs over verbinding.
Tenminste, dat is de bedoeling.
Al vanaf heel jong ‘scannen’ wij de atmosfeer om ons heen en schatten wij in of iets positief, negatief of neutraal is.
Wanneer positieve ervaringen in ons leven overheersen, kunnen we een bepaalde basis-van-zijn opbouwen.
De negatieve ervaringen, daarvoor zoeken we – vaak onbewust – manieren om ze te kunnen hanteren.
We beschermen ons bijvoorbeeld tegen afwijzing, door ons aan te passen aan wat de mensen om ons heen van ons verlangen of verwachten. Als dat niet werkt, zoeken we strategieën om ons te wapenen, zodat het ons hart niet raakt. Je kunt denken aan: niet voelen, hard zijn, de clown uithangen, ergens heel goed in worden… Sommige mensen nemen zelf het initiatief om anderen op afstand te houden of heel duidelijk af te wijzen. Ze hoeven dan niet meer pijnlijk geraakt te worden, want ze bewerken het zelf. Ze krijgen niet wat ze nodig hebben, maar wel wat ze verwachten.
Negatieve ervaringen komen niet alleen van buiten af naar ons toe.
We hebben allemaal ook zelf een kwetsbare en ook een schaduwkant. Eén manier om daarmee om te gaan is: verzet. Je kunt dat deel van jezelf ontkennen of afwijzen. Het bevriest als het ware in jou en het mag niet meedoen. Je bent dan als een auto, waarvan één (of meer) cilinder(s) uitgevallen is / zijn. Je bent niet één en heel.
Om echt helemaal mezelf te worden (zo ben ik meer en meer aan het leren), moet ik mijn eigen zwakke kant en ook mijn schaduwkant leren kennen. Niet meer ontkennen, maar herkennen en erkennen. Pas als ik die delen van mezelf me kan toe eigenen, kan ik verder groeien in wie ik echt ben.
Pas dan kan ik ook milder kijken en meer in verbinding komen met mensen om me heen, die ook allemaal hun kwetsbare en schaduwkant hebben. Elke persoon, elk systeem, elke groep mensen heeft iets moois en iets wat minder goed is. (Als je andere ervaringen hebt hoor ik het graag)
Wat ik echt een waardevolle ontdekking vind: Ik hoef anderen niet op afstand te houden als ze anders denken, zijn of doen dan ik. Dat betekent niet dat ik versmelt in de ideeën of gedragingen van anderen.
Naarmate ik meer in vrijheid mezelf word en mag zijn, kan ik anderen ook meer de ruimte geven, zonder oordeel. Dat maakt dat er meer liefde en verbinding kan zijn. Ik merk echt dat ik van harte van mensen kan houden, die ik vroeger op een afstand gehouden zou hebben.
En dat helpt me weer om meer tot mijn doel te komen: optimale verbinding met God, de ander en mezelf.
Zie ook mijn blogs over verbinding.
dinsdag 28 juli 2015
Waarom - toch steeds - Het Vaderhart van God?
Veel mensen uit mijn omgeving weten inmiddels dat ik erg warm loop voor het item ‘Het Vaderhart van God’. Graag wil ik eens op een rijtje zetten waarom dat voor mij zo’n belangrijk onderwerp geworden is.
Ik ben mijn hele leven lang al verbonden met God, door het gezin waarin ik opgroeide, de kerk waar ik bij hoorde, de scholen die ik bezocht, etc. Pas rond een jaar of 35 leerde ik God anders kennen. Ik ontdekte dat God ernaar verlangt (!) een persoonlijke relatie met de mensen, en dus ook met mij te hebben. Het waren jaren van ontdekken en groeien in geloof en vertrouwen.
Pas na mijn 50e heb ik kennis gemaakt met de openbaring van het Vaderhart van God.
Ik wist met mijn hoofd, met mijn verstand, dat God mij liefheeft. Dat was kennis van God. Pas toen deze liefde meer aan mij geopenbaard werd en ik dit daadwerkelijk ervoer, kwam het meer en meer binnen en heeft het mijn leven ingrijpend veranderd, verdiept en verrijkt.
Wat dat concreet voor mij betekent? Ik geef een opsomming.
1. Vroeger was ik iemand die niet zo goed mijn plek durfde in te nemen. Ik dacht zelf dat het een soort valse bescheidenheid was, maar ik kon het niet goed plaatsen. Dat veranderde op de allereerste Vaderhartschool die ik volgde, waarin ik een week lang ondergedompeld werd in Gods liefdevolle nabijheid, waarin geest, ziel en lichaam betrokken werden. Daar werd gebeden of God met mij terug wilde gaan naar het begin van mijn ontstaan om te zien of daar iets rechtgezet mocht worden. God bepaalde mij erbij dat ik vanaf de conceptie (!) al een diepe overtuiging met me meedroeg: ‘ze zitten niet echt op me te wachten’.
Voor mij was dat een openbaring, want een dergelijke gedachte was zelfs nooit in me opgekomen. (Tegenwoordig wordt er allerlei breinonderzoek gedaan, en de wetenschappers zijn het erover eens dat er al overtuigingen in iemand opgeslagen kunnen zijn van zelfs voor de conceptie!)
Ik heb mijn ouders wel eens gevraagd of ik vanaf het begin welkom was. Mijn komst had hen wel wat verrast, want ik kwam wel heel snel na mijn broer, die nog geen jaar was toen ik geboren werd, maar ik was van harte welkom. Dat hebben ze me ook altijd meegegeven, ik wéet dat ik geliefd ben door mijn ouders.
Maar toch… Ik geef niemand hier de schuld van, maar diep binnen in mij was deze overtuiging gegroeid, en achteraf herkende ik de gevolgen van deze wortel van afwijzing. Het maakte dat ik me in een groep vaak wat achteraf opstelde. Ik hoefde niet zo nodig in het middelpunt van de belangstelling te staan. Toch, als ik me dan weer een hele tijd afzijdig had gehouden, voelde dat van binnen niet goed en zocht ik weer iets om gezien en gehoord en gewaardeerd te worden, waardoor ik meer aandacht kreeg. Maar onmiddellijk daarop volgde dan weer de zelfveroordeling, dat ik deze plek had ingenomen. Er was werkelijk geen balans, en ik was deze houding spuugzat. Een dag voor dit gebed had ik hiervoor laten bidden en gevraagd om meer balans in mijn ‘zijn’.
Het mooie is, dat God nu, tijdens het gebed waarin deze overtuiging van ‘ze zitten niet echt op mij te wachten’ aan het licht kwam, me tegelijkertijd iets nieuws aanbood wat me herstel bracht. Hij liet me namelijk zien dat bij mijn geboorte Hij met twee uitgestrekte armen klaar stond om mij te ontvangen, waarna Hij me tegen zijn hart drukte.
Hij stond echt op me te wachten en had naar me uitgekeken(!).
Vanaf dat moment is er een diepe vrede over wie ik ben en mag zijn. Ik hoef niet meer te streven naar erkenning, ik hoef me niet meer opzij te schuiven of naar voren te duwen. Ik ben wie ik ben en ik weet dat mijn Vader blij is met wie ik ben.
2. Mijn gedachten over hoe God naar me kijkt zijn grondig herzien en hersteld. Ik weet nu dat God, als Hij naar mij kijkt, Jezus in mij ziet omdat ik in Christus ben en Hij in mij. Door dit stuk herstel ben ik meer en meer gaan beseffen dat ik gebukt ging onder hoe ik dacht dat God naar me keek. In de kerk, op school en op catechisatie leerde ik dat wij mensen ellendige zondaren zijn, niet in staat tot enig goed en geneigd tot alle kwaad. En zelfs als we iets goeds deden, dan nog was het ‘bevlekt met zonden’. Hoe ontmoedigd wil je zijn.
En als je dan vervolgens hoort hoe boos God is als je je niet dagelijks bekeert, dan is het nog een wonder dat er zoveel mensen zo blij zijn met God. Ik weet het, het is een soort stokpaardje van me geworden, ik schrijf hier vaker over. Maar dat komt omdat ik God op zo’n andere manier heb leren kennen, dat het me verdrietig en boos maakt dat deze leer nog steeds verkondigd wordt als waarheid.
Nu ik weet dat ik met Christus gestorven ben en begraven, en dat ik ben opgestaan in een nieuw leven, dat verandert mijn positie. Nu ik die positie ken, kan ik daarin leven. Nu denk ik anders over mezelf, ik voel me anders en ik gedraag me anders.
Ik heb vrede in mijn hart omdat ik me geliefd en gewaardeerd weet. Dat is een heel ander verhaal dan alleen maar afkeuring en angst voor veroordeling te ervaren!
3. Ik hoef niet meer te zoeken en te streven naar Gods goedkeuring en bevestiging, ik hoef zijn aandacht niet te trekken door heel erg mijn best te doen, want ik weet dat ik onvoorwaardelijk geliefd en gewaardeerd ben.
4. Ik weet dat, wanneer ik iets fout heb gedaan, dat ik me niet hoef te verstoppen, dat ik mijn fouten niet hoef te verdoezelen of te bedekken, dat ik geen redenen, verklaringen en excuses hoef aan te dragen, maar dat ik rechtstreeks naar mijn Vader in de hemel mag gaan en mag erkennen dat ik gefaald heb. Hij stuurt me niet weg met de woorden: Doe morgen maar eens beter je best voordat ik weer van je hou! Hij omarmt me en de lucht is weer geklaard!
5. Ik heb geleerd dat God in de eerste plaats me bevestigt en mij verklaart dat ik geliefd en gewaardeerd ben, wat maakt dat ik dichter bij Hem durf te komen. Daardoor heb ik Hem meer durven toelaten in alle delen van mijn bestaan. Dat heeft me ook geleerd Hem meer te vertrouwen en me meer aan Hem over te geven. Daardoor kan ik zijn liefde meer ontvangen en ervaren. Dus, niet alleen weten met mijn hoofd, maar ervaren in een gezonde combi van geest, ziel en lichaam dat ik geliefd ben. Wauw!
6. Ik weet nu dat als God mij iets wil leren, mij corrigeert of terechtwijst, dat het geen afwijzing of veroordeling is, maar dat Hij me verder op weg helpt in een proces van heiliging en reiniging. Dat is goed voor mij, maar ook goed voor mijn relatie met Hem en met de mensen om me heen.
7. Ik heb ervaren dat God in de intimiteit van zijn nabijheid verder werkt aan allerlei stukjes verwonding en beschadiging die er in me opgeslagen waren en zijn. Ik heb al heel wat blinde vlekken ontdekt, waarin God vervolgens aan het werk ging. Ik zie een proces waarin ik nog niet klaar ben, maar waarin ik wel zeker vorderingen maak. Geen wonder, God is met mij bezig om me meer op Jezus te gaan laten lijken en me tot volmaaktheid te brengen. (Overigens, dit geldt natuurlijk niet voor mij alleen!)
8. Door dichter in Gods nabijheid te komen, leer ik meer en meer zijn stem te herkennen en te onderscheiden. Ik leer meer en meer te verstaan hoe Hij me leidt door zijn Geest. En ik ben onder de indruk van de dingen die Hij me aanreikt.
9. Ik hoef me niet meer te verstoppen achter afweermechanismes, ik hoef me niet meer of minder te voelen dan anderen, ik ben tevreden met de plek die God me geeft en ik kan van harte blij zijn met de plek die God aan anderen geeft. Ik hoef niet (meer) jaloers te zijn op de bediening van anderen.
10. Als er moeilijke dingen gebeuren, en die zullen echt nog wel vaker voorkomen, hoef ik niet meer bang te zijn dat God boos op me is of dat ik misschien iets verkeerd heb gedaan, wat de oorzaak is van die ellende. Ik hoef niet meer te denken: ‘waar heb ik dit aan verdiend’? Ik weet en heb ervaren dat het waar is wat in Rom. 8:28 staat, dat God alle dingen doet meewerken te goede.
11. Ik ben meer en meer bij mijn diepste gevoelens van binnen gekomen. Mijn pijn, angst en verdriet heb ik samen met God onder ogen durven zien. Ik heb mezelf serieus kunnen nemen daarin, zonder steeds maar te denken dat er altijd anderen zijn die het erger of moeilijker hebben dan ik.
12. Ik hoef minder voor mezelf en mijn belangen op te komen en dat maakt dat ik meer oog krijg voor de mensen om me heen.
13. Ik hoef niet meer alles voor andere mensen om me heen te doen, zodat ik me uit de naad ren en toch steeds het gevoel krijg dat ik tekort schiet. Ik laat me leiden door welke opdrachten God mij geeft in plaats van dat ik me laat leiden door mijn eigen hart of door de nood (of claim) van de mensen om me heen.
Natuurlijk vraagt dat wel steeds opnieuw afstemming op zijn hart en wil, en de bereidheid om mijn wil in overeenstemming te brengen met zijn wil. Dat maakt dat ik nu ook zonder schuldgevoel tijd voor mezelf mag maken en dingen kan doen waar ik echt van geniet en die bij mij passen. Dat geeft mij weer nieuwe energie en kracht voor bijvoorbeeld mijn werk.
14. Tegelijkertijd ben ik van harte beschikbaar wanneer God iets van mij vraagt, zelfs als het iets is wat ik moeilijk of lastig vind.
15. Denk nu niet dat ik een persoon ben die het erg met zichzelf getroffen heeft of die lijdt aan zelfoverschatting. Ik ben me bewust dat groeien in geloof betekent dat niet jij groter wordt, maar dat jij als je oude ik kleiner wordt en dat Jezus in jou groter wordt. Dat maakt niet dat ik mezelf kwijt raak, dat maakt dat ik meer en meer mezelf mag worden zoals Vader God mij had bedoeld toen Hij me ontwierp.
En omdat dit voor mij zo levensveranderend is geweest ben ik er zo enthousiast over.
Dit is iets wat ik iedereen, en dus ook jou, van harte gun!
Ik ben mijn hele leven lang al verbonden met God, door het gezin waarin ik opgroeide, de kerk waar ik bij hoorde, de scholen die ik bezocht, etc. Pas rond een jaar of 35 leerde ik God anders kennen. Ik ontdekte dat God ernaar verlangt (!) een persoonlijke relatie met de mensen, en dus ook met mij te hebben. Het waren jaren van ontdekken en groeien in geloof en vertrouwen.
Pas na mijn 50e heb ik kennis gemaakt met de openbaring van het Vaderhart van God.
Ik wist met mijn hoofd, met mijn verstand, dat God mij liefheeft. Dat was kennis van God. Pas toen deze liefde meer aan mij geopenbaard werd en ik dit daadwerkelijk ervoer, kwam het meer en meer binnen en heeft het mijn leven ingrijpend veranderd, verdiept en verrijkt.
Wat dat concreet voor mij betekent? Ik geef een opsomming.
1. Vroeger was ik iemand die niet zo goed mijn plek durfde in te nemen. Ik dacht zelf dat het een soort valse bescheidenheid was, maar ik kon het niet goed plaatsen. Dat veranderde op de allereerste Vaderhartschool die ik volgde, waarin ik een week lang ondergedompeld werd in Gods liefdevolle nabijheid, waarin geest, ziel en lichaam betrokken werden. Daar werd gebeden of God met mij terug wilde gaan naar het begin van mijn ontstaan om te zien of daar iets rechtgezet mocht worden. God bepaalde mij erbij dat ik vanaf de conceptie (!) al een diepe overtuiging met me meedroeg: ‘ze zitten niet echt op me te wachten’.
Voor mij was dat een openbaring, want een dergelijke gedachte was zelfs nooit in me opgekomen. (Tegenwoordig wordt er allerlei breinonderzoek gedaan, en de wetenschappers zijn het erover eens dat er al overtuigingen in iemand opgeslagen kunnen zijn van zelfs voor de conceptie!)
Ik heb mijn ouders wel eens gevraagd of ik vanaf het begin welkom was. Mijn komst had hen wel wat verrast, want ik kwam wel heel snel na mijn broer, die nog geen jaar was toen ik geboren werd, maar ik was van harte welkom. Dat hebben ze me ook altijd meegegeven, ik wéet dat ik geliefd ben door mijn ouders.
Maar toch… Ik geef niemand hier de schuld van, maar diep binnen in mij was deze overtuiging gegroeid, en achteraf herkende ik de gevolgen van deze wortel van afwijzing. Het maakte dat ik me in een groep vaak wat achteraf opstelde. Ik hoefde niet zo nodig in het middelpunt van de belangstelling te staan. Toch, als ik me dan weer een hele tijd afzijdig had gehouden, voelde dat van binnen niet goed en zocht ik weer iets om gezien en gehoord en gewaardeerd te worden, waardoor ik meer aandacht kreeg. Maar onmiddellijk daarop volgde dan weer de zelfveroordeling, dat ik deze plek had ingenomen. Er was werkelijk geen balans, en ik was deze houding spuugzat. Een dag voor dit gebed had ik hiervoor laten bidden en gevraagd om meer balans in mijn ‘zijn’.
Het mooie is, dat God nu, tijdens het gebed waarin deze overtuiging van ‘ze zitten niet echt op mij te wachten’ aan het licht kwam, me tegelijkertijd iets nieuws aanbood wat me herstel bracht. Hij liet me namelijk zien dat bij mijn geboorte Hij met twee uitgestrekte armen klaar stond om mij te ontvangen, waarna Hij me tegen zijn hart drukte.
Hij stond echt op me te wachten en had naar me uitgekeken(!).
Vanaf dat moment is er een diepe vrede over wie ik ben en mag zijn. Ik hoef niet meer te streven naar erkenning, ik hoef me niet meer opzij te schuiven of naar voren te duwen. Ik ben wie ik ben en ik weet dat mijn Vader blij is met wie ik ben.
2. Mijn gedachten over hoe God naar me kijkt zijn grondig herzien en hersteld. Ik weet nu dat God, als Hij naar mij kijkt, Jezus in mij ziet omdat ik in Christus ben en Hij in mij. Door dit stuk herstel ben ik meer en meer gaan beseffen dat ik gebukt ging onder hoe ik dacht dat God naar me keek. In de kerk, op school en op catechisatie leerde ik dat wij mensen ellendige zondaren zijn, niet in staat tot enig goed en geneigd tot alle kwaad. En zelfs als we iets goeds deden, dan nog was het ‘bevlekt met zonden’. Hoe ontmoedigd wil je zijn.
En als je dan vervolgens hoort hoe boos God is als je je niet dagelijks bekeert, dan is het nog een wonder dat er zoveel mensen zo blij zijn met God. Ik weet het, het is een soort stokpaardje van me geworden, ik schrijf hier vaker over. Maar dat komt omdat ik God op zo’n andere manier heb leren kennen, dat het me verdrietig en boos maakt dat deze leer nog steeds verkondigd wordt als waarheid.
Nu ik weet dat ik met Christus gestorven ben en begraven, en dat ik ben opgestaan in een nieuw leven, dat verandert mijn positie. Nu ik die positie ken, kan ik daarin leven. Nu denk ik anders over mezelf, ik voel me anders en ik gedraag me anders.
Ik heb vrede in mijn hart omdat ik me geliefd en gewaardeerd weet. Dat is een heel ander verhaal dan alleen maar afkeuring en angst voor veroordeling te ervaren!
3. Ik hoef niet meer te zoeken en te streven naar Gods goedkeuring en bevestiging, ik hoef zijn aandacht niet te trekken door heel erg mijn best te doen, want ik weet dat ik onvoorwaardelijk geliefd en gewaardeerd ben.
4. Ik weet dat, wanneer ik iets fout heb gedaan, dat ik me niet hoef te verstoppen, dat ik mijn fouten niet hoef te verdoezelen of te bedekken, dat ik geen redenen, verklaringen en excuses hoef aan te dragen, maar dat ik rechtstreeks naar mijn Vader in de hemel mag gaan en mag erkennen dat ik gefaald heb. Hij stuurt me niet weg met de woorden: Doe morgen maar eens beter je best voordat ik weer van je hou! Hij omarmt me en de lucht is weer geklaard!
5. Ik heb geleerd dat God in de eerste plaats me bevestigt en mij verklaart dat ik geliefd en gewaardeerd ben, wat maakt dat ik dichter bij Hem durf te komen. Daardoor heb ik Hem meer durven toelaten in alle delen van mijn bestaan. Dat heeft me ook geleerd Hem meer te vertrouwen en me meer aan Hem over te geven. Daardoor kan ik zijn liefde meer ontvangen en ervaren. Dus, niet alleen weten met mijn hoofd, maar ervaren in een gezonde combi van geest, ziel en lichaam dat ik geliefd ben. Wauw!
6. Ik weet nu dat als God mij iets wil leren, mij corrigeert of terechtwijst, dat het geen afwijzing of veroordeling is, maar dat Hij me verder op weg helpt in een proces van heiliging en reiniging. Dat is goed voor mij, maar ook goed voor mijn relatie met Hem en met de mensen om me heen.
7. Ik heb ervaren dat God in de intimiteit van zijn nabijheid verder werkt aan allerlei stukjes verwonding en beschadiging die er in me opgeslagen waren en zijn. Ik heb al heel wat blinde vlekken ontdekt, waarin God vervolgens aan het werk ging. Ik zie een proces waarin ik nog niet klaar ben, maar waarin ik wel zeker vorderingen maak. Geen wonder, God is met mij bezig om me meer op Jezus te gaan laten lijken en me tot volmaaktheid te brengen. (Overigens, dit geldt natuurlijk niet voor mij alleen!)
8. Door dichter in Gods nabijheid te komen, leer ik meer en meer zijn stem te herkennen en te onderscheiden. Ik leer meer en meer te verstaan hoe Hij me leidt door zijn Geest. En ik ben onder de indruk van de dingen die Hij me aanreikt.
9. Ik hoef me niet meer te verstoppen achter afweermechanismes, ik hoef me niet meer of minder te voelen dan anderen, ik ben tevreden met de plek die God me geeft en ik kan van harte blij zijn met de plek die God aan anderen geeft. Ik hoef niet (meer) jaloers te zijn op de bediening van anderen.
10. Als er moeilijke dingen gebeuren, en die zullen echt nog wel vaker voorkomen, hoef ik niet meer bang te zijn dat God boos op me is of dat ik misschien iets verkeerd heb gedaan, wat de oorzaak is van die ellende. Ik hoef niet meer te denken: ‘waar heb ik dit aan verdiend’? Ik weet en heb ervaren dat het waar is wat in Rom. 8:28 staat, dat God alle dingen doet meewerken te goede.
11. Ik ben meer en meer bij mijn diepste gevoelens van binnen gekomen. Mijn pijn, angst en verdriet heb ik samen met God onder ogen durven zien. Ik heb mezelf serieus kunnen nemen daarin, zonder steeds maar te denken dat er altijd anderen zijn die het erger of moeilijker hebben dan ik.
12. Ik hoef minder voor mezelf en mijn belangen op te komen en dat maakt dat ik meer oog krijg voor de mensen om me heen.
13. Ik hoef niet meer alles voor andere mensen om me heen te doen, zodat ik me uit de naad ren en toch steeds het gevoel krijg dat ik tekort schiet. Ik laat me leiden door welke opdrachten God mij geeft in plaats van dat ik me laat leiden door mijn eigen hart of door de nood (of claim) van de mensen om me heen.
Natuurlijk vraagt dat wel steeds opnieuw afstemming op zijn hart en wil, en de bereidheid om mijn wil in overeenstemming te brengen met zijn wil. Dat maakt dat ik nu ook zonder schuldgevoel tijd voor mezelf mag maken en dingen kan doen waar ik echt van geniet en die bij mij passen. Dat geeft mij weer nieuwe energie en kracht voor bijvoorbeeld mijn werk.
14. Tegelijkertijd ben ik van harte beschikbaar wanneer God iets van mij vraagt, zelfs als het iets is wat ik moeilijk of lastig vind.
15. Denk nu niet dat ik een persoon ben die het erg met zichzelf getroffen heeft of die lijdt aan zelfoverschatting. Ik ben me bewust dat groeien in geloof betekent dat niet jij groter wordt, maar dat jij als je oude ik kleiner wordt en dat Jezus in jou groter wordt. Dat maakt niet dat ik mezelf kwijt raak, dat maakt dat ik meer en meer mezelf mag worden zoals Vader God mij had bedoeld toen Hij me ontwierp.
En omdat dit voor mij zo levensveranderend is geweest ben ik er zo enthousiast over.
Dit is iets wat ik iedereen, en dus ook jou, van harte gun!
zaterdag 25 juli 2015
Bovenzaal Buitenwoel - twee jaar later
Terugkijkend op twee jaar Bovenzaal Buitenwoel kan ik zeggen dat het een rijk gezegende tijd is geweest.
Wat we er zoal gedaan hebben?
* soaking-avonden
* avonden over Gods stem leren verstaan
* creatieve avonden
* een vasten- en bezinningsweekend
* een kampeerweekend
* vergaderingen
* ...
... en verder is het mijn favoriete plekje om even heel dicht bij God te zijn.
Voor de komende tijd staan er weer heel wat leuke dingen op stapel.
Niet alleen hier, maar ook in de omgeving.
Ik geef het graag aan jullie door:
14 augustus komt Ian Ross naar Bovenzaal Buitenwoel in Veendam.
's Avonds is er een Open Avond waar iedereen welkom is.
Ian wordt vertaald vanuit het Engels naar het Nederlands.
De toegang is gratis, er is een collecte voor Ian, voor zijn reis en bediening.
24 augustus - soaking-avond in Bovenzaal Buitenwoel.
We nemen de tijd om stil te zijn bij God, en we luisteren naar Hem.
Je mag naar muziek luisteren, je mag creatief bezig zijn, je mag het op jouw manier invullen...
9 september
Niet in de Bovenzaal, maar wel in Veendam
Vrouwenochtend Jan Salwaplein, zaal De Ontmoeting.
Ik mag hier spreken over OMGAAN MET ONRECHT.
Aanvang 9.30 uur.
1-3 oktober: GROUNDWORK in Groningen.
Zie: link.
12 oktober: Avond met Darin Hufford in Bovenzaal Buitenwoel.
Ook hier is vertaling vanuit het Engels naar Nederlands.
DArin is bekend door zijn boek De Onbegreopen God.
De toegang is gratis, er is een collecte voor Darin, voor zijn reis en bediening.
Maandag 26 - Vrijdag 30 oktober VADERHARTWEEK IN VEENDAM!
Ik ben hier erg enthousiast over, want het is een unieke mogelijkheid om dichter naar het hart van God als Vader te groeien. David en Faith Dalley komen vanuit Engeland hier heen om - in samenwerking met Stichting Fathers Royal Love - een hele week met ons allerlei onderwerpen langs te gaan die te maken hebben met het Vaderhart van God. Als je met je hoofd weet dat je een geliefd kind van God bent, maar je hebt dat nooit ervaren, en je hebt geen intieme relatie met God als Vader, dan is dit een uitgelezen kans om hier verder in te groeien.
En... John Nuttall is er om de aanbidding te leiden! Zie link.
Voor opgave: Nathanel0255@gmail.com of zoek op fathersroyallove.com
Kosten: slechts 100 euro p.p. voor de hele week incl. koffie en thee met iets erbij.
Je moet wel zelf een slaapplekje regelen.
Wat we er zoal gedaan hebben?
* soaking-avonden
* avonden over Gods stem leren verstaan
* creatieve avonden
* een vasten- en bezinningsweekend
* een kampeerweekend
* vergaderingen
* ...
... en verder is het mijn favoriete plekje om even heel dicht bij God te zijn.
Voor de komende tijd staan er weer heel wat leuke dingen op stapel.
Niet alleen hier, maar ook in de omgeving.
Ik geef het graag aan jullie door:
14 augustus komt Ian Ross naar Bovenzaal Buitenwoel in Veendam.
's Avonds is er een Open Avond waar iedereen welkom is.
Ian wordt vertaald vanuit het Engels naar het Nederlands.
De toegang is gratis, er is een collecte voor Ian, voor zijn reis en bediening.
24 augustus - soaking-avond in Bovenzaal Buitenwoel.
We nemen de tijd om stil te zijn bij God, en we luisteren naar Hem.
Je mag naar muziek luisteren, je mag creatief bezig zijn, je mag het op jouw manier invullen...
9 september
Niet in de Bovenzaal, maar wel in Veendam
Vrouwenochtend Jan Salwaplein, zaal De Ontmoeting.
Ik mag hier spreken over OMGAAN MET ONRECHT.
Aanvang 9.30 uur.
1-3 oktober: GROUNDWORK in Groningen.
Zie: link.
12 oktober: Avond met Darin Hufford in Bovenzaal Buitenwoel.
Ook hier is vertaling vanuit het Engels naar Nederlands.
DArin is bekend door zijn boek De Onbegreopen God.
De toegang is gratis, er is een collecte voor Darin, voor zijn reis en bediening.
Maandag 26 - Vrijdag 30 oktober VADERHARTWEEK IN VEENDAM!
Ik ben hier erg enthousiast over, want het is een unieke mogelijkheid om dichter naar het hart van God als Vader te groeien. David en Faith Dalley komen vanuit Engeland hier heen om - in samenwerking met Stichting Fathers Royal Love - een hele week met ons allerlei onderwerpen langs te gaan die te maken hebben met het Vaderhart van God. Als je met je hoofd weet dat je een geliefd kind van God bent, maar je hebt dat nooit ervaren, en je hebt geen intieme relatie met God als Vader, dan is dit een uitgelezen kans om hier verder in te groeien.
En... John Nuttall is er om de aanbidding te leiden! Zie link.
Voor opgave: Nathanel0255@gmail.com of zoek op fathersroyallove.com
Kosten: slechts 100 euro p.p. voor de hele week incl. koffie en thee met iets erbij.
Je moet wel zelf een slaapplekje regelen.
donderdag 9 juli 2015
waarom de Bijbel niet gelezen wordt...
Uit Darin Hufford, The Gods honest truth
Vaak wordt gezegd: de beste manier om God te leren kennen is: Bijbellezen, Gods woorden overdenken. We denken dat, als we de Bijbel kennen, dat we God kennen. Ik ben er niet op uit om Gods Woord van zijn kracht te beroven, noch om de waarde van het memoriseren van Bijbelverzen te devalueren. Wat ik probeer af te wegen is, of het iemand dichter bij het hart van God brengt.
Ik wil ook de gedachte heroverwegen dat het erom gaat Het Woord maar in je hart te krijgen. Alleen het feit dat je de Bijbel leest en overdenkt, wil nog niet zeggen dat de inhoud geland is in je hart. De Farizeeën kenden de Schrift als hun broekzak, maar toen God vlak voor hen stond herkenden ze Hem niet.
De Bijbel is voor veel christenen een excuus geworden. Een excuus om geen relatie met God te hebben. Je kunt erin lezen en het bestuderen, zoveel als je wilt, maar als je een foute perceptie hebt van hoe Gods hart is, zal je zijn woorden dienovereenkomstig interpreteren.
Wat ik wil zeggen, is dat vanwege de leugens die we over God hebben geloofd, we een verkeerd denkbeeld van Hem gecreëerd hebben. Vandaar, dat het voor ons niet aantrekkelijk is zijn Woord te lezen.
Als je denkt dat Hij boos is, zullen Gods woorden je boos in de oren klinken.
Als je denkt dat Hij een drilmajoor is, zullen zijn woorden zo op je over komen.
Als je vastgesteld hebt dat Hij teleurgesteld is in jou, zal je alleen maar teleurstelling lezen in zijn Woord.
Heb je een idee waarom bijna negentig procent van de christenen nooit in hun Bijbel leest?
Dat is omdat, wanneer ze dat doen, ze het idee hebben dat er gekeken wordt hoe goed zij gescoord hebben in het nakomen van hun plichten.
Denk daar eens over na…
Als mijn vrouw mij een liefdesbrief schrijft, zal ik me door een leger van mensen heen worstelen om die brief te pakken te krijgen, om te zien wat erin staat. Vervolgens zal ik hem lezen en herlezen tot het papier letterlijk in mijn handen uit elkaar valt.
Waarom? Omdat ik werkelijk van haar houd en ik alles wil weten wat er in haar hart omgaat.
Kun je je voorstellen hoe het zou zijn als ik een groeigroep of kleine kring nodig zou hebben om me eraan te herinneren dat ik de brieven van mijn vrouw vooral niet moet vergeten te lezen? Wat zou het zeggen, als ik een mentor in mijn leven nodig had om me elke dag aan te moedigen de brief uit te lezen, die zij me geschreven heeft?
Er moet een reden zijn waarom de MEESTEN VAN ONS er niet naar verlangen hun Bijbel te lezen…
Vaak wordt gezegd: de beste manier om God te leren kennen is: Bijbellezen, Gods woorden overdenken. We denken dat, als we de Bijbel kennen, dat we God kennen. Ik ben er niet op uit om Gods Woord van zijn kracht te beroven, noch om de waarde van het memoriseren van Bijbelverzen te devalueren. Wat ik probeer af te wegen is, of het iemand dichter bij het hart van God brengt.
Ik wil ook de gedachte heroverwegen dat het erom gaat Het Woord maar in je hart te krijgen. Alleen het feit dat je de Bijbel leest en overdenkt, wil nog niet zeggen dat de inhoud geland is in je hart. De Farizeeën kenden de Schrift als hun broekzak, maar toen God vlak voor hen stond herkenden ze Hem niet.
De Bijbel is voor veel christenen een excuus geworden. Een excuus om geen relatie met God te hebben. Je kunt erin lezen en het bestuderen, zoveel als je wilt, maar als je een foute perceptie hebt van hoe Gods hart is, zal je zijn woorden dienovereenkomstig interpreteren.
Wat ik wil zeggen, is dat vanwege de leugens die we over God hebben geloofd, we een verkeerd denkbeeld van Hem gecreëerd hebben. Vandaar, dat het voor ons niet aantrekkelijk is zijn Woord te lezen.
Als je denkt dat Hij boos is, zullen Gods woorden je boos in de oren klinken.
Als je denkt dat Hij een drilmajoor is, zullen zijn woorden zo op je over komen.
Als je vastgesteld hebt dat Hij teleurgesteld is in jou, zal je alleen maar teleurstelling lezen in zijn Woord.
Heb je een idee waarom bijna negentig procent van de christenen nooit in hun Bijbel leest?
Dat is omdat, wanneer ze dat doen, ze het idee hebben dat er gekeken wordt hoe goed zij gescoord hebben in het nakomen van hun plichten.
Denk daar eens over na…
Als mijn vrouw mij een liefdesbrief schrijft, zal ik me door een leger van mensen heen worstelen om die brief te pakken te krijgen, om te zien wat erin staat. Vervolgens zal ik hem lezen en herlezen tot het papier letterlijk in mijn handen uit elkaar valt.
Waarom? Omdat ik werkelijk van haar houd en ik alles wil weten wat er in haar hart omgaat.
Kun je je voorstellen hoe het zou zijn als ik een groeigroep of kleine kring nodig zou hebben om me eraan te herinneren dat ik de brieven van mijn vrouw vooral niet moet vergeten te lezen? Wat zou het zeggen, als ik een mentor in mijn leven nodig had om me elke dag aan te moedigen de brief uit te lezen, die zij me geschreven heeft?
Er moet een reden zijn waarom de MEESTEN VAN ONS er niet naar verlangen hun Bijbel te lezen…
vrijdag 12 juni 2015
alweer weekend...
Tjonge, we leven echt op het moment van feest naar feest.
Eerst het weekend met de King's Kids, daarna een kampeerweekend in en rondom ons huis en nu staat er een prachtig studieweekend aan te komen over Als muren van afwijzing vallen. En daarna nog meer moois in petto, het kan niet op..
Het kampeerweekend was erg bijzonder. Veel mensen kenden elkaar niet, maar het was ontspannen en goed. Er zijn weer heel wat lijntjes getrokken, inzichten gekomen, openbaringen en ervaringen ontvangen. Het was even schrikken toen vrijdagavond de grote esdoorn voor ons huis in de storm- en onweersbui omver ging, maar aangezien die al erg was vermolmd, en er verder geen schade achterweg kwam, was dat ook weer geen probleem.
We kregen prachtig onderwijs van Henk Bruggeman, maar daarnaast was er tijd om naar muziek te luisteren, om rust te nemen, om te relaxen, en om dichter bij God, de ander en jezelf te komen.
Wat mij betreft absoluut voor herhaling vatbaar!
Eerst het weekend met de King's Kids, daarna een kampeerweekend in en rondom ons huis en nu staat er een prachtig studieweekend aan te komen over Als muren van afwijzing vallen. En daarna nog meer moois in petto, het kan niet op..
Het kampeerweekend was erg bijzonder. Veel mensen kenden elkaar niet, maar het was ontspannen en goed. Er zijn weer heel wat lijntjes getrokken, inzichten gekomen, openbaringen en ervaringen ontvangen. Het was even schrikken toen vrijdagavond de grote esdoorn voor ons huis in de storm- en onweersbui omver ging, maar aangezien die al erg was vermolmd, en er verder geen schade achterweg kwam, was dat ook weer geen probleem.
We kregen prachtig onderwijs van Henk Bruggeman, maar daarnaast was er tijd om naar muziek te luisteren, om rust te nemen, om te relaxen, en om dichter bij God, de ander en jezelf te komen.
Wat mij betreft absoluut voor herhaling vatbaar!
woensdag 13 mei 2015
Verbinding met mezelf - de kleine ik
Een les die ik leerde en nog steeds aan het leren ben, is die van de kleine ik. Het kwetsbare deel binnen in mij. Naarmate ik dit deel van mij meer herken en erken, kan ik me meer met mezelf verbinden.
Dit deel komt vaak plotseling naar voren, meestal wanneer ik denk: 'Nee, nu even niet..! Nu wil of moet ik sterk zijn, nu moet ik doorgaan', etc.
Toch is het, zo blijkt steeds weer, nooit voor niets dat dit deel zich aandient. Kennelijk valt er dan iets te leren. Klaarblijkelijk heb ik dan iets nodig.
Ik zal een voorbeeld geven.
Wanneer iemand in mijn omgeving nogal in het zonnetje wordt gezet (een plek waar ik me nooit zo op mijn gemak voelde), maar vooral wanneer iemand overduidelijk door God erkenning krijgt of waardering, door mensen heen, dan komt mijn kleine ik erbij. Dan is er dat gevoel: 'En ik dan? Houdt God ook nog wel van mij? Ben ik ook belangrijk voor Hem?'
Misschien ben ik de enige die hier last van heeft, maar ik vermoed dat dat niet het geval is. Het kan zelfs gebeuren dat iemand afhaakt van het geloof, wanneer dit gevoel optreedt. De gedachte kan zijn: 'Nou, laat dan maar, ik hoef niet eens meer te weten of God mij oké vindt..'
Het denken van zo'n (en mijn) kleine ik komt voort uit de overtuiging dat Gods liefde beperkt is. En als één persoon heel erg geliefd is of gewaardeerd wordt, 'dan zal er wel niet genoeg liefde zijn zodat er ook nog wat voor mij over blijft'...
Hoe slechter mijn zelfbeeld is, hoe groter de kans dat ik zelf het initiatief maar neem om af te haken. 'Ik hoef het al niet meer.'
(lees: daar kan ik toch niet tegen op / dat ben ik toch niet waard/ dat is niet haalbaar voor mij.)
Ik herinner me een moment dat ik zwanger was van onze tweede dochter. Op een dag vloog de angst mij aan: 'Stel je voor dat ik straks mijn liefde moet verdelen. Ik hou zoveel van onze oudste dochter, dat kan en wil ik haar niet aan doen, dat ik haar straks moet afschepen met halve liefde."
Tot mijn grote verrassing en verbazing ontdekte ik dat ik mijn liefde niet hoefde te verdelen, maar dat die zich verdubbelde.
Als ik mijn menselijk denken projecteer op God, zal ik gemakkelijk kunnen denken: "Als Hij zo veel van die ander houdt, dan moet ik genoegen nemen met een kruimeltje."
Maar, gelukkig, Hij is God! Zijn liefde is onbeperkt!
Zijn liefde is oneindig!
Zijn liefde is overvloedig!
Er is genoeg voor jou en mij en voor IEDEREEN die zegt: "Ja, ik wil graag uw kind zijn!"
Zo, dat helpt me om me meer met mezelf en met God te kunnen verbinden. Ik hoef ook geen valse bescheidenheid aan te kweken, als God mij zegent, dat ik bang hoef te zijn wat en ander daarvan vindt. Want het is niet exclusief voor een groepje uitverkorenen. God wil graag dat iedereen de positie inneemt als kind van Hem!
En als dat kwetsbare meisje van binnen zich aandient, kan ik vanuit mijn volwassen ik haar gerust stellen. Geen zorgen, er is genoeg liefde voor iedereen! Je wordt heus niet overgeslagen, het is ook voor jou, je mag het aannemen!
Dit deel komt vaak plotseling naar voren, meestal wanneer ik denk: 'Nee, nu even niet..! Nu wil of moet ik sterk zijn, nu moet ik doorgaan', etc.
Toch is het, zo blijkt steeds weer, nooit voor niets dat dit deel zich aandient. Kennelijk valt er dan iets te leren. Klaarblijkelijk heb ik dan iets nodig.
Ik zal een voorbeeld geven.
Wanneer iemand in mijn omgeving nogal in het zonnetje wordt gezet (een plek waar ik me nooit zo op mijn gemak voelde), maar vooral wanneer iemand overduidelijk door God erkenning krijgt of waardering, door mensen heen, dan komt mijn kleine ik erbij. Dan is er dat gevoel: 'En ik dan? Houdt God ook nog wel van mij? Ben ik ook belangrijk voor Hem?'
Misschien ben ik de enige die hier last van heeft, maar ik vermoed dat dat niet het geval is. Het kan zelfs gebeuren dat iemand afhaakt van het geloof, wanneer dit gevoel optreedt. De gedachte kan zijn: 'Nou, laat dan maar, ik hoef niet eens meer te weten of God mij oké vindt..'
Het denken van zo'n (en mijn) kleine ik komt voort uit de overtuiging dat Gods liefde beperkt is. En als één persoon heel erg geliefd is of gewaardeerd wordt, 'dan zal er wel niet genoeg liefde zijn zodat er ook nog wat voor mij over blijft'...
Hoe slechter mijn zelfbeeld is, hoe groter de kans dat ik zelf het initiatief maar neem om af te haken. 'Ik hoef het al niet meer.'
(lees: daar kan ik toch niet tegen op / dat ben ik toch niet waard/ dat is niet haalbaar voor mij.)
Ik herinner me een moment dat ik zwanger was van onze tweede dochter. Op een dag vloog de angst mij aan: 'Stel je voor dat ik straks mijn liefde moet verdelen. Ik hou zoveel van onze oudste dochter, dat kan en wil ik haar niet aan doen, dat ik haar straks moet afschepen met halve liefde."
Tot mijn grote verrassing en verbazing ontdekte ik dat ik mijn liefde niet hoefde te verdelen, maar dat die zich verdubbelde.
Als ik mijn menselijk denken projecteer op God, zal ik gemakkelijk kunnen denken: "Als Hij zo veel van die ander houdt, dan moet ik genoegen nemen met een kruimeltje."
Maar, gelukkig, Hij is God! Zijn liefde is onbeperkt!
Zijn liefde is oneindig!
Zijn liefde is overvloedig!
Er is genoeg voor jou en mij en voor IEDEREEN die zegt: "Ja, ik wil graag uw kind zijn!"
Zo, dat helpt me om me meer met mezelf en met God te kunnen verbinden. Ik hoef ook geen valse bescheidenheid aan te kweken, als God mij zegent, dat ik bang hoef te zijn wat en ander daarvan vindt. Want het is niet exclusief voor een groepje uitverkorenen. God wil graag dat iedereen de positie inneemt als kind van Hem!
En als dat kwetsbare meisje van binnen zich aandient, kan ik vanuit mijn volwassen ik haar gerust stellen. Geen zorgen, er is genoeg liefde voor iedereen! Je wordt heus niet overgeslagen, het is ook voor jou, je mag het aannemen!
maandag 11 mei 2015
mediteren is beter dan piekeren (3)
Het is met enige schroom dat ik deze blog schrijf. Toch denk ik dat het nodig is.
Immers, mediteren is erg in tegenwoordig en je kunt het op heel veel manieren invullen.
Je hebt Mindfulness en Yoga, je kunt eindeloos mantra's herhalen, je kunt je verdiepen in allerlei technieken en eindeloos mediteren op jezelf of op 'iets' ...
Voor mij is mediteren: optimaal in verbinding zijn met mijn Maker en met mezelf,
waardoor ik me vervolgens weer meer kan verbinden met de ander en met mijn omgeving.
Het maakt verschil op wie of wat je focus gericht is bij meditatie.
Er zijn heel veel manieren om rustig te worden en bewust te leven.
Maar de echte en enige vrede, de SHALOM, de vrede die alle verstand te boven gaat, die is alleen verkrijgbaar bij de God die hemel en aarde gemaakt heeft,
en dus ook jou en mij.
De God die bestaat uit Vader, Zoon en Heilige Geest, die zegt:
Wees over niets bezorgd, maar vraag God wat u nodig hebt en dank hem in al uw gebeden.
Dan zal de vrede van God, die alle verstand te boven gaat,
uw hart en gedachten in Christus Jezus bewaren. (Fil. 4:6)
Over deze vrede wordt geschreven in het Bijbelboek Johannes 14.
Ik laat jullie vrede na; mijn vrede geef ik jullie, zoals de wereld die niet geven kan.
Maak je niet ongerust en verlies de moed niet.
Mocht je willen gaan mediteren, dan is dit alvast een mooi hoofdstuk om mee te beginnen.
Denk ook eens aan Lectio Divina, een manier om biddend en mediterend de Bijbel te lezen.
Jos Douma schreef hier een blog over.
Dat is wat ik jou en u en iedereen zo gun, deze vrede!
Immers, mediteren is erg in tegenwoordig en je kunt het op heel veel manieren invullen.
Je hebt Mindfulness en Yoga, je kunt eindeloos mantra's herhalen, je kunt je verdiepen in allerlei technieken en eindeloos mediteren op jezelf of op 'iets' ...
Voor mij is mediteren: optimaal in verbinding zijn met mijn Maker en met mezelf,
waardoor ik me vervolgens weer meer kan verbinden met de ander en met mijn omgeving.
Het maakt verschil op wie of wat je focus gericht is bij meditatie.
Er zijn heel veel manieren om rustig te worden en bewust te leven.
Maar de echte en enige vrede, de SHALOM, de vrede die alle verstand te boven gaat, die is alleen verkrijgbaar bij de God die hemel en aarde gemaakt heeft,
en dus ook jou en mij.
De God die bestaat uit Vader, Zoon en Heilige Geest, die zegt:
Wees over niets bezorgd, maar vraag God wat u nodig hebt en dank hem in al uw gebeden.
Dan zal de vrede van God, die alle verstand te boven gaat,
uw hart en gedachten in Christus Jezus bewaren. (Fil. 4:6)
Over deze vrede wordt geschreven in het Bijbelboek Johannes 14.
Ik laat jullie vrede na; mijn vrede geef ik jullie, zoals de wereld die niet geven kan.
Maak je niet ongerust en verlies de moed niet.
Mocht je willen gaan mediteren, dan is dit alvast een mooi hoofdstuk om mee te beginnen.
Denk ook eens aan Lectio Divina, een manier om biddend en mediterend de Bijbel te lezen.
Jos Douma schreef hier een blog over.
Dat is wat ik jou en u en iedereen zo gun, deze vrede!
vrijdag 8 mei 2015
mediteren is beter dan piekeren (2)
Zoals ik in mijn vorige blog al zei, ben ik gaan inzien dat het tijdverspilling is om te gaan piekeren. Als ik nu 's nachts wakker lig en ik heb de indruk dat ik niet snel weer in slaap zal vallen, ga ik even mijn bed uit om dicht bij God te zijn. Ik heb veel boeken gelezen over kloosterlingen, de laatste tijd. Ik zal hieronder een lijst met boeken vermelden.
Het mooie is, dat deze mensen heel dicht bij God leven, Hem centraal stellen en leren om te gaan met eenzaamheid. Uiteindelijk kom je dan bij de kern terecht van wie je bent in relatie tot Degene die je gemaakt heeft. In het kader van 'Hoe kan ik meer in verbinding komen met Hem', is het een goed idee om te gaan mediteren.
Als ik mediteer is het duidelijk dat ik niet centraal sta, maar God, degene op wie ik focus.
In de Bijbel vind je veel adviezen die hierover gaan.
* Col. 3:1 Set your heart on things above
* Psalm 1 - Gods woorden overdenken bij dag en bij nacht
* Aan Gods voeten zijn, zoals Maria
* Stil worden bij God
* Zoals een pas gevoed kind tot rust komt aan de borst van de moeder, zo mogen jij en ik aan de boezem van de Vader tot rust komen
* Kom dichter bij Mij, dan kom Ik dichter bij jou.
Jos Douma heeft veel geschreven over mediteren.
Het is als ademhalen en je bewust te zijn dat God dicht bij je is en waarbij je weet dat je door Hem volledig geaccepteerd en geliefd bent.
Voor mij is het: terug naar de roots. Zó bewust leven, als het vanaf het begin bedoeld was. Niet overleven, niet geleefd worden, maar LEVEN. Dat brengt rust, vrede, liefde, en het is absoluut wat ik iedereen gun!
Er is nu een nieuw boekje verschenen, wat uitstekend te gebruiken is om een beginnetje te gaan maken als je wilt leren mediteren. Het is Oase van Jos Douma, zie link.
Andere boeken over mediteren die ik kan aanbevelen:
James C. Wilholt & Evan B. Howard Ontdek Lectio Divina
Anselm Grün - Bidden met de woestijvaders
Leo Fijen - Kon ik de stilte maar wat harder zetten
Agnes Holvast - Leven met de beminde
Leo Fijen - de reis van je hoofd naar je hart
Philip Troost - spiritualiteit van ontvankelijkheid
Jeanne Guyon - Het ervaren van de diepten van Jezus Christus
Derek Prince - luisteren naar God
Het mooie is, dat deze mensen heel dicht bij God leven, Hem centraal stellen en leren om te gaan met eenzaamheid. Uiteindelijk kom je dan bij de kern terecht van wie je bent in relatie tot Degene die je gemaakt heeft. In het kader van 'Hoe kan ik meer in verbinding komen met Hem', is het een goed idee om te gaan mediteren.
Als ik mediteer is het duidelijk dat ik niet centraal sta, maar God, degene op wie ik focus.
In de Bijbel vind je veel adviezen die hierover gaan.
* Col. 3:1 Set your heart on things above
* Psalm 1 - Gods woorden overdenken bij dag en bij nacht
* Aan Gods voeten zijn, zoals Maria
* Stil worden bij God
* Zoals een pas gevoed kind tot rust komt aan de borst van de moeder, zo mogen jij en ik aan de boezem van de Vader tot rust komen
* Kom dichter bij Mij, dan kom Ik dichter bij jou.
Jos Douma heeft veel geschreven over mediteren.
Het is als ademhalen en je bewust te zijn dat God dicht bij je is en waarbij je weet dat je door Hem volledig geaccepteerd en geliefd bent.
Voor mij is het: terug naar de roots. Zó bewust leven, als het vanaf het begin bedoeld was. Niet overleven, niet geleefd worden, maar LEVEN. Dat brengt rust, vrede, liefde, en het is absoluut wat ik iedereen gun!
Er is nu een nieuw boekje verschenen, wat uitstekend te gebruiken is om een beginnetje te gaan maken als je wilt leren mediteren. Het is Oase van Jos Douma, zie link.
Andere boeken over mediteren die ik kan aanbevelen:
James C. Wilholt & Evan B. Howard Ontdek Lectio Divina
Anselm Grün - Bidden met de woestijvaders
Leo Fijen - Kon ik de stilte maar wat harder zetten
Agnes Holvast - Leven met de beminde
Leo Fijen - de reis van je hoofd naar je hart
Philip Troost - spiritualiteit van ontvankelijkheid
Jeanne Guyon - Het ervaren van de diepten van Jezus Christus
Derek Prince - luisteren naar God
woensdag 6 mei 2015
Mediteren is zinvoller dan piekeren
Een mooie manier om te onderzoeken hoe je denkraam functioneert, is om eens gedurende vijf minuten op te schrijven welke gedachten er zoal bij je opkomen.
Bij mij kan dat in een mum van tijd leiden tot heel diverse zaken, omdat ik een associatief denker ben. Lijntjes schieten razendsnel heen en weer. Vooral als ik het een tijdje (te) druk heb gehad kan mijn brein als een ongeleid projectiel worden.
En jij? Denk je dan vooral aan de dingen die nog moeten gebeuren, aan de dingen die geweest zijn, aan de dagelijkse bezigheden? Of houden angst, bezorgdheid of veroordeling je gedachtewereld bezig?
Ik heb gemerkt dat ik er meestal niks mee opschiet, als mijn hoofd zo vol is, of als ik kringetjes loop in mijn brein van de dingen waar ik toch niks aan kan veranderen. Ik geef anderen nog wel eens het advies dit uit te stellen tot 3x daags een piekerkwartiertje; maar zelf vind ik het lastig om mijn hoofd leeg te maken. En dan heb ik nog niet eens redenen tot bezorgdheid of stress…
Wat ik me ook bewust ben geworden: op zulke momenten draait alles in mijn denken om mij. Hoe ik de dingen zie, beleef, overdenk. Dat is niet fout of egoïstisch, het is gewoon hoe het werkt. Ik kijk vanuit mijn perspectief en vanuit mijn belevingswereld.
Ik ben blij om te merken dat er wel een ontwikkeling merkbaar is. Mijn gedachten zijn een stuk minder oordelend geworden. Minder oordeel naar mezelf, maar ook naar anderen. Tegelijk is er ook minder angst voor oordeel van anderen over mij. Dat scheelt. Ik leer steeds meer mijn focus te verleggen.
Want dat is waar ik naartoe wil. Ik wil meer focussen op God en op zijn koninkrijk en minder op de dingen die me daarvan af kunnen leiden.
Word vervolgd.
vrijdag 24 april 2015
Verbinding met God - wat heb ik daar aan?
Tja, waarom denk ik dat het zo belangrijk is dat mensen in optimale verbinding komen met hun Maker? Wel, ik kan vertellen wat het mij gebracht heeft..
Als kind groeide ik op in een christelijk gezin, waar het geloof een reëel en belangrijk item was. Toch was ik in mijn jongere jaren niet (h)echt verbonden met God. Terugkijkend denk ik, zoals ik ook al eerder schreef, dat de reden daarvoor lag in het feit dat ik bang was voor Hem.
Een grote angst was, dat ik niet goed genoeg voor God zou zijn. Ik zag Hem als iemand die de lat nogal hoog had liggen, en ik kon daar niet aan voldoen. In theorie wist ik dat Hij van mensen hield. Ik ben ook een mens, dus Hij schijnt van mij te houden. Het voelde meer alsof Hij me tolereerde.
Ik trapte in de valkuil om te denken dat Hij me goed gezind zou zijn als ik heel hard mijn best deed, altijd gehoorzaam en nooit lui of 'zondig'.
Nu zie ik in dat ik toen niet als een kind voor God kon zijn, maar ik was een werker voor Hem. Een slaaf, met het hart van een wees. Naarmate ik meer leerde over het Vaderhart van God ben ik Hem anders gaan zien. Dat heeft heel wat jaartjes geduurd. In de diepste crisis van mijn leven heb ik uitgeroepen: Ik geef me over aan U en nu wil ik alleen nog maar voor U leven!
Ergens daar is er vrede in mijn hart gekomen. Rust. Vertrouwen.
Onrust, gebrek aan Godsvertrouwen en zelfvertrouwen, zelfkritiek en veroordeling verdwenen meer en meer. Er kwam een bodem in mijn bestaan: Ik weet dat ik geliefd ben. Niet om wat ik doe, wat ik heb, wat ik presteer, hoe ik er uit zie, etc. Maar gewoon om wie ik ben. Een geliefd kind van mijn hemelse Pappa.
Die rust en vrede gun ik iedereen.
Ik hoef niet meer te streven. Ik hoef mezelf niet meer te bewijzen. Ik hoef niet meer te presteren of krampachtig te zijn of ik het wel goed doe. Het is niet pas oké als iedereen mij aardig vindt of het met mij eens is.. Mensen mogen kritisch zijn naar mij toe. Ik ben niet meer bang voor wat 'men' en 'ze' van me vinden..
Wat heeft mij geholpen om meer in verbinding met Hem te komen? Ik heb onder ogen gezien welke blokkades, barrières, belemmeringen en hindernissen er bij mij lagen. (Bijna allemaal!) En dan mag ik nog dankbaar zijn dat ik een veilige, lieve en goede aardse vader heb. Hij was alleen niet zo vaak thuis, zoals zoveel vaders die met alle goede bedoelingen druk, druk, druk zijn.
Ik heb geleerd dat de meeste van deze belemmeringen te maken hebben met leugens in mijn denken. De leugens zijn ontmaskerd, de waarheid is binnen gekomen.
Ik mag leven en genieten. En vervolgens mag ik rusten en waar nodig schuilen bij de Enige die echt liefdevol en betrouwbaar en veilig is. En die verbinding, die is echt Life Changing!
Als kind groeide ik op in een christelijk gezin, waar het geloof een reëel en belangrijk item was. Toch was ik in mijn jongere jaren niet (h)echt verbonden met God. Terugkijkend denk ik, zoals ik ook al eerder schreef, dat de reden daarvoor lag in het feit dat ik bang was voor Hem.
Een grote angst was, dat ik niet goed genoeg voor God zou zijn. Ik zag Hem als iemand die de lat nogal hoog had liggen, en ik kon daar niet aan voldoen. In theorie wist ik dat Hij van mensen hield. Ik ben ook een mens, dus Hij schijnt van mij te houden. Het voelde meer alsof Hij me tolereerde.
Ik trapte in de valkuil om te denken dat Hij me goed gezind zou zijn als ik heel hard mijn best deed, altijd gehoorzaam en nooit lui of 'zondig'.
Nu zie ik in dat ik toen niet als een kind voor God kon zijn, maar ik was een werker voor Hem. Een slaaf, met het hart van een wees. Naarmate ik meer leerde over het Vaderhart van God ben ik Hem anders gaan zien. Dat heeft heel wat jaartjes geduurd. In de diepste crisis van mijn leven heb ik uitgeroepen: Ik geef me over aan U en nu wil ik alleen nog maar voor U leven!
Ergens daar is er vrede in mijn hart gekomen. Rust. Vertrouwen.
Onrust, gebrek aan Godsvertrouwen en zelfvertrouwen, zelfkritiek en veroordeling verdwenen meer en meer. Er kwam een bodem in mijn bestaan: Ik weet dat ik geliefd ben. Niet om wat ik doe, wat ik heb, wat ik presteer, hoe ik er uit zie, etc. Maar gewoon om wie ik ben. Een geliefd kind van mijn hemelse Pappa.
Die rust en vrede gun ik iedereen.
Ik hoef niet meer te streven. Ik hoef mezelf niet meer te bewijzen. Ik hoef niet meer te presteren of krampachtig te zijn of ik het wel goed doe. Het is niet pas oké als iedereen mij aardig vindt of het met mij eens is.. Mensen mogen kritisch zijn naar mij toe. Ik ben niet meer bang voor wat 'men' en 'ze' van me vinden..
Wat heeft mij geholpen om meer in verbinding met Hem te komen? Ik heb onder ogen gezien welke blokkades, barrières, belemmeringen en hindernissen er bij mij lagen. (Bijna allemaal!) En dan mag ik nog dankbaar zijn dat ik een veilige, lieve en goede aardse vader heb. Hij was alleen niet zo vaak thuis, zoals zoveel vaders die met alle goede bedoelingen druk, druk, druk zijn.
Ik heb geleerd dat de meeste van deze belemmeringen te maken hebben met leugens in mijn denken. De leugens zijn ontmaskerd, de waarheid is binnen gekomen.
Ik mag leven en genieten. En vervolgens mag ik rusten en waar nodig schuilen bij de Enige die echt liefdevol en betrouwbaar en veilig is. En die verbinding, die is echt Life Changing!
... mijn hart is pas rustig als het rust vindt bij U!
dinsdag 21 april 2015
Blokkades om tot verbinding met God te komen
Ik ben ervan overtuigd dat veel mensen best / heel graag een
positieve verbinding met God zouden willen hebben en ervaren. Het lijkt op de
één of andere manier een item te zijn waar nogal wat geestelijke strijd mee
samenhangt. Alsof er iets of iemand is die het koste wat het kost wil
verhinderen dat mensen in die optimale verbinding komen met hun Maker.
Dan moet het wel een belangrijk punt zijn, zou je denken..
Dan moet het wel een belangrijk punt zijn, zou je denken..
Ik geloof ook absoluut dat het dat is. Het is van
levensbelang of mensen God kennen, herkennen en erkennen als hun Maker en of ze
bereid zijn zich aan Hem over te geven als Heer van hun leven.
Nog zo’n item wat weerstand oproept.
Ook niet voor niets.
Nog zo’n item wat weerstand oproept.
Ook niet voor niets.
Ik heb de afgelopen weken wat zitten broeden op het punt:
Welke blokkades herken ik waardoor het mensen niet lukt om optimaal verbonden met
en veilige gehecht te zijn aan God, die graag wil dat we Hem kennen als
liefdevolle, zorgzame en betrokken Vader.
Zonder een bepaalde belangrijkheidsvolgorde aan te houden
loop ik wat zaken langs.
* Ik noemde in een eerdere blog al het woord ‘verblinding’.
Als je God niet KENT zoals Hij wekelijk is, zul je je niet optimaal tot Hem aangetrokken voelen.
* Als je denkt dat Hij streng is en je onmiddellijk straft als je ook maar het kleinste foutje maakt
* Als je denkt dat Hij je maar slecht en zondig en niets waard vindt
* Als je bang bent voor Hem
* Als je denkt dat Hij van alles van je af wil pakken
* Als je denkt dat bij Hem de lat zo hoog ligt dat jij er nooit aan kan voldoen
* Als je gelooft dat Hij toch niet naar je omziet of naar je luistert
* Als je denkt dat Hij je graag publiek te kijk wil zetten
* Als je denkt dat het voor Hem het meest belangrijk is dat jij je aan allerlei regels houdt
* Als je moe bent van altijd maar moeten, moeten, moeten, en dat je dan nog niet oké bent”
* Als je denkt dat je zelf de controle over je leven vast moet houden
* Als je denkt dat Hij onveilig is als Vader omdat je vaderbeeld niet positief is
* Als je denkt dat je jezelf moet beschermen tegen liefde vanwege een negatieve ervaring
* Als je bang bent dat God je toch wel zal afkeuren of afwijzen…
* Ik noemde in een eerdere blog al het woord ‘verblinding’.
Als je God niet KENT zoals Hij wekelijk is, zul je je niet optimaal tot Hem aangetrokken voelen.
* Als je denkt dat Hij streng is en je onmiddellijk straft als je ook maar het kleinste foutje maakt
* Als je denkt dat Hij je maar slecht en zondig en niets waard vindt
* Als je bang bent voor Hem
* Als je denkt dat Hij van alles van je af wil pakken
* Als je denkt dat bij Hem de lat zo hoog ligt dat jij er nooit aan kan voldoen
* Als je gelooft dat Hij toch niet naar je omziet of naar je luistert
* Als je denkt dat Hij je graag publiek te kijk wil zetten
* Als je denkt dat het voor Hem het meest belangrijk is dat jij je aan allerlei regels houdt
* Als je moe bent van altijd maar moeten, moeten, moeten, en dat je dan nog niet oké bent”
* Als je denkt dat je zelf de controle over je leven vast moet houden
* Als je denkt dat Hij onveilig is als Vader omdat je vaderbeeld niet positief is
* Als je denkt dat je jezelf moet beschermen tegen liefde vanwege een negatieve ervaring
* Als je bang bent dat God je toch wel zal afkeuren of afwijzen…
... dan ken je Hem niet naar Geest & Waarheid en zul je niet
echt met Hem in verbinding kunnen komen.
Als je zó hard je best hebt gedaan, maar God doet niet wat
jij graag wilt, terwijl je dacht dat het zo werkte, dan raak je ontmoedigd en
teleurgesteld en haak je gemakkelijk af.
Mijn gebed en verlangen is dat ALLE blokkades, barrières,
belemmeringen, leugens, verkeerde overtuigingen, muren, etc. die verhinderen
dat mensen dicht bij het hart van God als Vader kunnen komen, ontmaskerd en
verbroken zullen worden.
Als je zijn hart werkelijk kent, wil je niets liever dan
dicht bij Hem zijn. En daar, in zijn nabijheid, is echte liefde, veiligheid, troost,
erkenning, bemoediging, heling en genezing.
En dat is wat we nodig hebben. Te
weten dat we werkelijk geliefd zijn.
Zelfs zonder er iets voor te doen of
laten.
Dat is wat ik iedereen gun.
En ik denk dat we dat hard nodig
hebben in deze tijd, te ervaren dat we geworteld en gegrondvest zijn in zijn
liefde. Dan hoeven we niet bang te zijn voor de toekomst, wat er ook gebeuren
zal.
Volmaakte liefde drijft de angst uit!
Abonneren op:
Reacties (Atom)