Ontmoediging...?

Bij het voorbereiden van een lezing vroeg ik aan God of er iets was waar Hij me bij wilde bepalen. Direct kreeg ik het woord 'ontmoediging' in mijn gedachten. En ja, ik herken veel in dat woord. Jaren had ik moeite met 'De Kerk', en vroeg ik God of ik nog 'moest blijven', of dat ik 'weg mocht' gaan.
Ik was overtuigd van het bestaan van God en zijn leiding in mijn leven. Daar kon ik echt niet meer omheen na alles wat Hij me geleerd had en had laten zien. Maar qua kerk was ik redelijk ontmoedigd, omdat ik in de Bijbel zo andere dingen las dan ik in de praktijk van het kerk-zijn tegen kwam.

Het was kennelijk de bedoeling dat ik bleef, want ik heb nooit groen licht ervaren om te kunnen gaan. Inmiddels, en daar heb ik vaker over geschreven, ben ik blij dat ik gebleven ben en is onze kerk 'Getransformeerd'. Het gaat niet alleen over theorie, maar we worden opgeroepen een levend geloof te hebben en een persoonlijke relatie met Vader, Zoon en Heilige Geest.

Toch herken ik maar al te goed dat ONTMOEDIGING zomaar weer op de loer ligt. En zeker wanneer er wat negatieve geruchten de ronde doen, dan heeft dat een bijzonder aanstekelijke werking.

Goed om ons van bewust te zijn.
Goed om dat nu op CIP een blog te lezen over Ontmoediging en Bemoediging.

Zie: Blog

Bij CIP kun je tegen betaling wekelijks christelijke blogs lezen.

Overigens vroeg ik later nog eens of er iets was waar Vader God me bij wilde bepalen, en toen kreeg ik het woord ONTMOETING in gedachten.

Dat zou gaaf zijn, als ontmoediging omgezet kan worden in Ontmoeting!