vrijdag 31 augustus 2012

Kinderfeestweek 2012

Het was weer een geweldige ervaring.. het inmiddels jaarlijks terugkerende hoogtepunt van de zomervakantie: De KinderFeestWeek!

Het thema was Esther. Er waren weer ruim 200 kinderen en ook een hele club vrijwilligers actief, en wat was het weer een feest!
Meestal draaide ik mee met het gebedsteam, maar dan krijg je toch vrij weinig mee van wat er in de tent gebeurt. Reden voor mij om te vragen of ik eens met de toneelgroep mee mocht doen. Dat was een hele happening! Ik heb er enorm van genoten!

Vanmiddag is de slothappening, hutten bouwen en pannenkoeken eten.
Gelukkig is het nu wat beter weer . Vanmorgen was het best eng. De storm ging aardig te keer, op een bepaald moment stond er bij elke paal wel iemand om hem tegen te houden. Zeker weten dat er heel wat afgebeden is!

Net toen het op zijn ergst was, (er viel van alles tegelijk om) zei Miep (van de Bieb, de woordvoerdster) iets over de storm op het meer, waar Jezus liet zien dat Hij Heer over de natuurelementen is. Op dat zelfde moment dacht ik net aan een preek over dit onderwerp, waar Jezus vroeg: "Waar wás uw geloof?"

We besloten tóch maar te gaan feestvieren met de vlaggen zoals de bedoeling was. Een vorm van aanbidding, die m.i. kracht heeft in de geestelijke wereld.
En ... gelukkig, de storm zakte af.

Dank U Abba, U hebt de gebeden verhoord en ons beschermd.
Een bijzonder bijzondere ervaring!



Hier een impressie van de week, gezien vanuit de toneelhoek..

vrijdag 24 augustus 2012

Geboren: Carlijn!

Afgelopen zondag is ze geboren: Carlijn Nanouk, ons vierde kleinkind.
We zijn heel blij met haar en danken God dat ze zo vlot en zonder complicaties ter wereld kwam en dat het met moeder (en vader en broer) en dochter zo goed gaat!



Jammer dat ze zo'n eind uit de buurt wonen, want je zou wel graag af en toe even om het hoekje willen kijken..

woensdag 15 augustus 2012

Nog meer over Gods Vaderhart..

De afgelopen weken waren rustig én heftig.
Daar was de RK charismatische conferentie waar ik een aantal dagdelen te gast was, toen James Jordan sprak over het vaderhart van God.
Daar was de Herstel conferentie, waar ik een groot deel aanwezig kon zijn.
Ik had een periode van Vasten-en-Bidden om – zoals JmeO adviseert – al mijn taken aan God terug te geven en te vragen of Hij het opnieuw voor een jaar aan me wil toevertrouwen. Of misschien ook niet. Er waren prachtige momenten op mijn stilteplekje in de camper op een Drents weilandje..
Er gebeurden mooie en bijzondere dingen.  Maar ook moeilijke en onbegrijpelijke…
Zo kregen we het bericht dat een jonge knul uit onze gemeente plotseling om het leven was gekomen bij een motorongeluk, terwijl ze met een groep een paar dagen op vakantie waren.
We hadden bijzondere ontmoetingen en waardevolle contacten.
En ik las weer verschillende boeken, die erg de moeite waard zijn.
Omdat het een tip voor anderen kan zijn geef ik even een lijstje:
- De VRIJMAKING van de GEEST van Watchman Nee,
(alleen (!) door verbrokenheid kunnen we dienstbaar zijn...)
- De realiteit van de bovennatuurlijke wereld van Gerard de Groot.
(wat bijzonder was, want deze beide boeken sloten aan bij het denk- en leerproces waar ik in zat. Toen ik eens een kerkdienst 'gemist' had, bleek dat Klaas in de kerk precies díe booschap had gehoord die ik de avond ervoor in mijn stille tijd gelezen had in dit laatstgenoemde boek, nl. hoofdstuk 3 over Elisa's 'Heer, open mijn ogen!')
Ik was al langer bezig met het boek van Thomas a Kempis De navolging van Christus (in jonge taal). Er zitten prachtige pareltjes in dit boek, maar ook stukken waar ik zelf wat minder mee heb, maar als je open staat om te leren, dan kan God zeker door dit boek heen je een stuk inzicht geven!
Ik las 'Leven zoals God het bedoeld heeft', en luisterde de cd van de lezing die Lodewijk van Weerden op de Opwekkingsconferentie van dit jaar gehouden heeft.
Erg mooi is ook: Mark Stibbe’s De vader naar wie je verlangt.
Ik had niet kunnen bedenken dat een boek met (N.B.!) als onderwerp de gelijkenis van de verloren zoon me nog zo kon boeien, dat ik hem absoluut wil aanprijzen!
..Ik bedoel, ik dacht dat deze gelijkenis intussen wel uitgekauwd en leeggeperst was…
Ik merk dat ik niet zo gauw uitgepraat raak over het vaderhart van God.. Een paar vragen komen steeds terug in mijn denken…
Waarom kunnen zoveel mensen - die best veel weten over God - niet echt ervaren dat ze een geliefd kind van God zijn?
Hoe komt het dat zoveel mensen van binnen voortdurend een leegte ervaren of een diepe onrust?
Wat is er nodig om God echt te kunnen vertrouwen, en te weten dat – wat er ook gebeurt – Hij goed en te vertrouwen is?
Wat of wie maakt dat zoveel oprechte christenen de liefde van God niet kunnen aanvaarden of ervaren?
Floyd Mc Clung schreef al over Het Vaderhart van God.
Ik geloof dat het waar is, dat God ons heeft gemaakt om een diepe relatie met Hem te hebben en dat we niet echt rust ervaren als we niet in die verbondenheid (NIET: Gebondenheid!) kunnen  leven.
En als er zoveel mensen zijn met een beschadigd beeld van hoe een vader hoort te zijn, hoe zullen ze dan God als een zorgzame, liefdevolle, betrokken en betrouwbare Vader zien?
Hoe zullen ze dan de vrijmoedigheid vinden om dichtbij het Vaderhart van God te kunnen komen, om daar te schuilen en om daar in de rust te mogen ZIJN, zonder te moeten presteren of een bepaald niveau bereikt te hebben? Om als het kleine jongetje of meisje dat men van binnen is, het liefdestankje bij Pappa te kunnen laten vullen, zodat vrede en vreugde ervarenm kan worden? Het is niet voor niks dat er in de Bijbel staat dat we moeten worden als een kind... Dát valt voor velen van ons (grote mensen) niet mee...!
Alleen al daarom word ik blij als ik eraan denk dat vanaf januari 2013 er ook in het Noorden van Nederland – in Assen – WWJB-avonden* worden gehouden.
Avonden waren we kunnen wortelen in de liefde van God, waarin onderwijs gegeven wordt over onze identiteit in Christus, waarin gewezen wordt op alle kanten van de liefde van het vaderhart van God, en dat niet als een stuk theorie, maar om het echt te kunnen laten landen. Waar nazorg is en waar persoonlijk voor jou gebeden kan worden als je dat wilt.
*Er komt nog verdere info over, maar hou er alvast rekening mee als je in het Noorden van het land woont, dat er DV vanaf januari a.s. elke tweede dinsdag van de maand een Weet Wie Je Bent avond is in Assen!
Wordt vervolgd!
PS De vrouwenconferentie in november in Bantega zit al vol, maar geen nood, er komt 14 dagen na de eerste nóg eentje, met hetzelfde onderwerp, dezelfde spreekster en gastvrouw. Dus, geef het door en kijk op de website voor meer info!

woensdag 1 augustus 2012

Praktijkles over het Vaderhart van God

De afgelopen dagen had ik een aantal lezingen meegemaakt van James Jordan van Fatherheart Ministries, in Stadskanaal. De boodschap is op zich duidelijk, maar er werd elke keer benadrukt dat het niet om kennis gaat, maar om het ervaren.
Dat bleek maar al te duidelijk, gisteravond. We gingen met een paar mensen opnieuw die kant op, omdat John Nuttall er was. Deze avond zou er een concert zijn waaraan hij meewerkte.
Ik heb goede herinneringen aan deze zanger, omdat hij mee was op de Siloam Bootconferentie waar ik twee jaar geleden aan deelnam.
Er zou eerst nog iets van cabaret voor de kinderen zijn en dus gingen wij voor het hoofdprogramma, wat om een uur of acht zou beginnen. De cabaretdames waren nog niet klaar, dus daar kregen we nog een stukje van mee. En nog een stukje, want net toen we dachten dat het afgelopen was begonnen ze met deel 2. Naar mijn mening duurde het allemaal net een beetje té lang. De kindertjes begonnen ook wat ongedurig te worden.
Maar eindelijk, daar kwam John Nuttall het podium op.
Ik zal eerlijk zijn.
Mijn gedachte was: ‘Mooi, dan kunnen de kindertjes nu naar bed en wordt het hier een beetje rustiger…’
Hoe anders liep het. John is een bijzonder iemand, want hij weerspiegelt heel krachtig de liefde van God de Vader. En zo ging hij ook om met de nog aanwezige kinderen. Eigenlijk waren zij zijn hoofdpubliek. En wat hebben ze genoten….!
Langzamerhand ging er bij mij een lampje branden: Wat zat ik weer vol oordeel… Ik leek op de discipelen, die tegen Jezus zeiden dat Hij de kinderen maar naar huis moest sturen.. Maar de kinderen werden juist gezegend! En zo was dat gisteravond ook.
Gelukkig ging de knop om en kon ik ervan genieten hoe de kinderen (en John…!) genoten. Hij had niet beter kunnen laten zien en ervaren hoe het Vaderhart van God werkt. Persoonlijke aandacht voor de kinderen, liefde en acceptatie.
De perfecte praktijkles als afsluiting van het ‘onderwijs’ over het Vaderhart van God.
Dank je John!
Dank U Vader!