maandag 23 januari 2017

dit is het einde

De kogel gaat door de kerk, dit is het einde van deze blog.
Berichten die over het geloof gaan kun je voortaan vinden op
https://www.vaderhartbuitenwoel.nl/blog

Meer privé berichten plaats ik alleen nog op Facebook.

Hartelijk dank voor je bezoekjes, wellicht tot ziens op de nieuwe website, waar je overigens meer informatie kunt vinden over allerlei zaken die met het Vaderhart van God te maken hebben.

dinsdag 6 december 2016

Vaderhart Buitenwoel

Er is een nieuwe website online,
Vaderhart Buitenwoel

Wat de reden daarvoor is?
Allereerst omdat wij - Klaas en Hinke - beiden onder de indruk zijn van wat we de afgelopen tijd aan nieuwe inzichten hebben gekregen over het Vaderhart van God.Daar hebben heel veel factoren aan bijgedragen, en we zijn dankbaar dat er zoveel kanalen zijn ontstaan via welke we meer kennis kunnen nemen van hoe Gods Vaderhart werkelijk is.
Toch, het echte KENNEN van Gods hart bereik je niet met meer kennis.
De openbaring van wie Hij werkelijk is en hoe zijn hart naar ons / mij toe is, die komt van Abba Vader zelf.

Hij is de Maker van ons mensen, Hij weet als enige en het beste wat we nodig hebben om in een optimale verbinding met Hem te leven. Dat is zijn verlangen. En dat is - ook al zijn we ons dat niet of minder bewust - het verlangen van ons hart.

Een lied zegt: Mijn hart is onrustig tot het rust vindt bij God.

Hoe meer we in die verbinding leven, hoe meer vrede er in ons hart zal zijn. Niet een vrede die situatie-afhankelijk is, maar die echte Shalom, de Vrede-die-alle-verstand-te-boven-gaat.

Het mooie is dat over de hele wereld God zelf bezig is om mensen heel persoonlijk te benaderen, als het ware om hun hart te veroveren. Hij dwingt ons niet, Hij vraagt geen kadaverdiscipline, maar Hij trekt ons met koorden van liefde dichter naar zijn Vaderhart.

Of je nu wel of niet kerkganger bent, en welke kerk je eventueel bezoekt, vanuit Gods perspectief zijn we één.
En die eenheid en verbondenheid, ook met elkaar, in liefde, dat is het verlangen van zijn hart.

Prachtig om zo te zien dat boven alle kerkmuren uit mensen elkaar vinden als broers en zussen, geliefde kinderen van één Vader. En dan zijn er ook nog kinderen die ronddwalen als schapen zonder herder. Gelukkig weten we vanuit de Bijbel dat de Goede Herder alles in het werk stelt om deze schapen te zoeken, te vinden en terug te brengen bij de kudde.

Ik geloof dat elk mens, maar ook elke kerkelijke denominatie waarheid in zich heeft, maar tegelijk niet volmaakt is.
Pas als we elkaar erkennen en herkennen als kinderen van één gezin kunnen we samen toegroeien naar de volle waarheid, naar het volmaakte. Jezus is aan het werk met zijn Kerk (Israël en de ingelijfde volken) om deze voor te bereiden als BRUID.

We zijn zelf betrokken bij de plaatselijke CGKV, de Christelijk Gereformeerd Vrijgemaakte Kerk. We geloven dat dit de plek is die God voor ons heeft voorbereid om deel van te zijn. Steeds meer ga ik zien dat veel kerken vanuit verschillende perspectieven kijken naar de Bijbel. Dan kunnen we elkaar veroordelen omdat er verschillende inzichten zijn en mensenmeningen. Of we kunnen samenwerken en elkaar gaan liefhebben en vanuit die positie met elkaar in gesprek en in gebed gaan. Dat bewerkt, zo heb ik gemerkt, meer eenheid en liefde en daar kan Gods zegen stromen.

Maar nu, legt ook u dit alles af, namelijk toorn, woede, slechtheid, laster, en schandelijke taal uit uw mond.

Kol. 3:9-15 Lieg niet tegen elkaar, aangezien u de oude mens met zijn daden uitgetrokken hebt,
en u met de nieuwe mens bekleed hebt, die vernieuwd wordt tot kennis, overeenkomstig het beeld van Hem Die hem geschapen heeft.
Daarbij is niet Griek en Jood van belang, besnedene en onbesnedene, barbaar en Scyth, slaaf en vrije, maar Christus is alles en in allen.
Bekleed u dan, als uitverkorenen van God, heiligen en geliefden, met innige gevoelens van ontferming, vriendelijkheid, nederigheid, zachtmoedigheid, geduld.
Verdraag elkaar en vergeef de een de ander, als iemand tegen iemand anders een klacht heeft; zoals ook Christus u vergeven heeft, zo moet ook u doen.
En doe boven dit alles de liefde aan, die de band van de volmaaktheid is.
En laat de vrede van God heersen in uw harten, waartoe u ook in één lichaam geroepen bent; en wees dankbaar.

Psalm 133
Wat is het toch heerlijk
als mensen in vrede bij elkaar wonen.
2 Het is als de zalf-olie
die werd uitgegoten over het hoofd van Aäron
en die neerdruipt op zijn baard,
neerdruipt tot op de onderrand van zijn kleren.
3 Het is als de dauw van de berg Hermon
die neerdaalt op de heuvels van Sion.
Want daar geeft de Heer zijn zegen en leven voor eeuwig.

Het is ons verlangen dat steeds meer mensen God mogen leren kennen zoals Hij werkelijk is, en zelf de positie innemen die God voor hen heeft voorbereid, namelijk: Geliefd kind van Abba Vader, IN CHRISTUS gerechtvaardigd, dat is: goedgekeurd!
Wow.. Wat zou er gebeuren als we allemaal het volgende gebed zouden gaan bidden?

Bevrijd mij, Jezus,
van het verlangen geliefd te worden;
van het verlangen verheerlijkt te worden;
Van het verlangen geëerd te worden;
van het verlangen geprezen te worden;
van het verlangen verkoren te worden boven anderen;
van het verlangen geraadpleegd te worden;
van het verlangen goedgekeurd te worden;

van de angst vernederd te worden;
van de angst geminacht te worden;
van de angst een berisping te ondergaan;
van de angst vergeten te worden;
van de angst uitgelachen te worden;
van de angst onrechtvaardig behandeld te worden;
van de angst verdacht te worden;

En Jezus, verleen mij de genade om te verlangen
dat men anderen meer lief heeft dan mij,
dat men anderen meer waardeert dan mij,
dat anderen meer aanzien in de wereld zullen genieten dan ik,
dat anderen gekozen worden, en ik opzij gezet,
dat anderen geprezen worden en ik onopgemerkt blijf,
dat men te allen tijde aan anderen de voorkeur geeft,
dat anderen heiliger mogen worden dan ik,
als ik maar zo heilig wordt als nodig is.

Uit: George Verwer
Verlangen naar echtheid

zondag 27 november 2016

Interview Vaderhart van God

Veertien dagen geleden zijn we geïnterviewd en de afgelopen week is het artikel geplaatst in het blad De Wekker, 'het officiële landelijke blad van de CGK kerken'.



“Verweesde kinderen laten thuiskomen bij God de Vader”

door: Marie Verheij

De Vaderhart van God-beweging oefent aantrekkingskracht uit op christenen en kerkgangers, vooral in het noorden van het land. Klaas en Hinke Braam-Smit kennen Vaderhart van God. Klaas is ambtsdrager binnen de CGKV-kerkenraad in Veendam, Hinke is betrokken bij VHvG-bijeenkomsten.

Vaderhart van God ontstond in 1994 vanuit Canada en Nieuw-Zeeland en waaierde uit over de wereld. Ook in Nederland krijgt Vaderhart van God voet aan de grond. Klaas en Hinke Braam uit Veendam kennen “VHvG”. Hinke heeft een praktijk in contextuele en pastorale hulpverlening; Klaas een dierenartspraktijk. Hinke denkt dat God zelf bezig is zijn vaderhart te openbaren aan mensen. “In Romeinen 8 staat dat de Schepping met onuitsprekelijke verzuchtingen wacht op het openbaar worden van de zonen en dochters God, dat mensen echt die plek gaan innemen als zoon, als dochter, dicht bij het hart van de Vader, dan krijg je herstel en dan kun je ingezet worden.”
Zij groeide op met het beeld van de strenge God. “Als kind dacht ik dat God achter deuren stilletjes gluurde of ik geen fouten maakte. Ik voelde me altijd schuldig omdat ik het nooit goed deed.” Voor Klaas lag het anders, maar ook voor hem was de God van zijn jeugd afstandelijk.
Beiden van GKV-huize zocht zij in de kerk - meer dan hij - liefde, geborgenheid, geloof en gevoel. Ze bad erom, kreeg geen antwoord, wilde weg. Er kwam een huwelijkscrisis waardoor ze anderhalf jaar uit elkaar waren. In de diepte ervoeren ze dat God hen niet losliet en hen weer naar elkaar toe dreef. Ze begonnen opnieuw, in Veendam. Klaas: “Niet alleen in de kerk weten ze ervan, maar het hele dorp, we zijn er open over en zijn de schaamte erover voorbij. Mede daarom weten mensen in onze gemeente (de Kandelaar, sinds 2010 een CGKV-samenvoegingsgemeente) dat ze bij ons kunnen aankloppen. Bij ons is het niet van een leien dakje gegaan, we hebben hard voor herstel moeten knokken, aan God alleen de eer.”

Geliefd kind
Via Hinke raakten ze bekend met de Vaderhart van God-beweging die vooral in het noorden van Nederland opgang maakt. Geen wonder, vermoedt Hinke, de noorderling is doorgaans zwijgzaam van aard en houdt z’n gevoelens in toom. Vaderhart van God doorbreekt dit. “Bij Vaderhart van God leer je open te zijn en besef je dat je een geliefd kind van de Vader bent”, zegt Hinke.
In oktober 2015 werkten Klaas en Hinke eraan mee dat er een VHvG-conferentie in de Kandelaar kwam. Klaas: “Een organisatie uit Kampen heeft het georganiseerd, op die manier geven we er bekendheid aan. We zijn echter niet sterk wervend bezig.”
Hinke: “We hebben de zolderverdieping van ons huis verbouwd tot een cursusruimte, waar we elke drie weken een Vaderhartavond houden, en zeker vanaf die Vaderhartweek is daar veel belangstelling voor.”
Hoe ziet zo’n avond eruit?
Hinke: “Meestal combineren we onderwijs met muziek, creativiteit of iets dergelijks om de boodschap echt binnen te laten komen. Op de helft van de zolder staan tafels en stoelen voor het onderwijsdeel, de andere helft heeft matrassen en kussens en daar nemen we plaats om echt in Gods tegenwoordigheid te rusten, luisteren we naar muziek of kijken we of God iets persoonlijks tegen ons zegt.”
Hoe reageren mensen?
Hinke: “Wat mensen opvalt is dat er altijd een warme en open sfeer is en dat ze ontdekken dat je kwetsbaar en niet perfect hoeft te zijn, dat je geliefd en gewaardeerd wordt. Een paar mensen zijn zo aangeraakt door deze openbaring dat ze ontroerd worden en hun mond niet kunnen houden zodra het hierover gaat. Ze zeggen nu zeker te weten dat ze een geliefd kind van de Vader zijn. Dat heeft ook bij mij een bodem in mijn bestaan gebracht die ik niet zou willen missen. Er zijn zoveel mensen met een verweesd hart! Als je niet bent thuisgekomen als kind bij God de vader, dan voel je je vanuit je hart een wees.”
Klaas: “Als ik een preek lees, kies ik er een die de liefde van de Vader uitdraagt, gewoon preken van onze eigen predikanten, niet per se een vaderhartpreek, wel een met raakvlakken, zoals over de gelijkenis van de verloren zoon.”

Traditioneel beeld
Hinke ontmoet nogal wat mensen met een autoritair beeld van God de Vader, vermoedelijk opgedaan in traditionele kerken. “De invalshoek van waaruit kerken werken is: de mens is slecht, zondig, geneigd tot alle kwaad en dat is deprimerend. Daar komt een stuk angst voor God bij en een pakket regels waarvan ik denk dat je daarmee een boze God schetst. Deze negatieve benadering werkt averechts. Het is net als met de VBOK. Als je zegt: we zijn pro life en we willen je graag helpen, is dat een andere, positievere insteek, waar je meer mee wint en begrip kweekt.
(HBS: Even tussendoor een aanvulling, want hier is een stukje niet geplaatst wat wel essentieel is..
Ik heb een opmerking gemaakt: Toen ik begon bij de VBOK was de benadering vanuit het negatieve. Wij zijn TEGEN abortus. Vervolgens werden er beroerde plaatjes getoond van geaborteerde vruchtjes. Een PR medewerker zei terecht: Dit werkt niet. Vanuit het negatieve en shockerende ga je mensen uitnodigen om bij jou om hulp te komen. Maar ze hebben hun hart al gesloten…
Veel kerken beginnen ook negatief: WIJ zijn slecht en zondig, niet in staat tot enig goed en geneigd tot alle kwaad. Het uitgangspunt ligt hier bij de mens en vanuit een negatieve benadering.
Je kunt ook aan de andere kant beginnen: Het Vaderhart van God gaat naar je uit en verlangt naar een optimale verbinding met jou als mens…)

Dat maakt je aantrekkelijker en zo zie ik dat ook binnen de kerk. VHvG begint bij de liefde van de Vader en dat is een totaal ander vertrekpunt dan de God die vooral kijkt naar wat je niet goed doet.”
Klaas: “God de Vader is altijd wat moeilijk benaderbaar geweest en helemaal als jij hier op aarde niet een vader hebt gehad die voldeed aan de ideale voorwaarden van het vaderschap.”
Ligt er volgens jullie een kans voor kerken als je kijkt naar VHvG?
Hinke: “Zeker. Als kerken meer vanuit de belichting van liefde zouden werken en spreken, zou de kerk aantrekkelijker worden. Jammer vind ik dat bijna niemand uit onze kerk meedoet aan de Vaderhartbeweging, het zijn vooral mensen uit andere gemeenten, dat komt omdat het nieuw en anders is. Mensen lijken bang om persoonlijk benaderd te worden, want op zo’n Vaderhartconferentie krijg je vragen als: wat is jouw beeld van God en welke positie heb jij, wat kunnen belemmeringen zijn om God als vader te zien, wat ligt er nog op het gebied van vergeving, in welke dingen erken je dat je nog het hart van een wees hebt en in welke dingen ben je dichter naar de Vader toe gegroeid, waar liggen jouw wonden uit het verleden en waar heb je nog herstel nodig?”

Scepsis
Kunnen jullie begrijpen dat mensen de VHvG-beweging met scepsis bekijken?
Hinke: “Mensen zeggen wel eens: bij jullie is het gevoel zo belangrijk, nou, het gevoel loopt niet voorop, maar het kan er ook niet zonder.”
Klaas: “VHvG is niet zweverig, maar heeft wel veel ongewoonte, waar christenen vaak moeite mee kunnen hebben.”
Is VHvG volgens jullie theologisch verantwoord?
Hinke: “Ik heb op alle conferenties en Vaderhartscholen nog nooit iets gehoord wat tegen Gods Woord indruist. Het gaat om dezelfde inhoud en waarheid, maar met een andere lichtinval. Jezus stond altijd al centraal, en Hij zegt over zichzelf: Ik ben de weg (naar het hart van de Vader) en Ik ben de deur. Hij is niet het eindpunt.”
Klaas: “Absoluut. Er is vaak een slingerbeweging van aandacht: Voor Jezus of de Heilige Geest, nu voor de Vader. Vroeger meer voor kennis, nu meer voor beleving en ervaring.”
Denken jullie niet dat je op termijn gefrustreerd raakt in de kerk?
Hinke: “Nee, dat geloven we niet, omdat in onze kerk veel beweging is. Toen ik problemen had met de kerk had ik een lijst van 20 kritiekpunten en maakte God mij duidelijk die om te buigen naar gebedspunten. Ik ben gaan bidden en op al die punten is iets ten goede veranderd. Het kon volgens mij sprankelender. Ik heb geworsteld: moet ik hier nog blijven? Mag ik weg? Ik heb nooit groen licht gekregen om te vertrekken. En nu kan ik zeggen dat ik blij ben dat ik gebleven ben.”
Klaas: “We voelen ons thuis in de kerk en ja, soms maken we een pas op de plaats. Ik heb geduld als de gemeente ergens nog niet aan toe is. Ik denk niet dat het ooit tot een breuk zal komen.”
Hinke: “Wij worden wel gezien als voorlopers in de kerk en dan kom je vanzelf weerstand tegen. Maar als je je door God laat leiden, geeft dat zekerheid vanbinnen.”


zaterdag 22 oktober 2016

schilderij van het jaar 2016?

Ik zag het schilderij al op de Vaderhartschool, eerder dit jaar, in Amsterdam. Nu kwam ik het opnieuw tegen bij Mission Possible en het raakte opnieuw mijn hart.
Jeannine de Hek is wat mij betreft een geweldige kunstenaar!
Hier het bewuste schilderij.



Je kunt meedoen met de verkiezing van het schilderij van het jaar 2016 door op deze link te klikken.
Het zou echt gaaf zijn als deze gaat winnen!
Hier de site van Jeannine de Hek.

Nu we het toch over schilderijen hebben, hier nog enkele van de kunstenaars die ik persoonlijk ken en bewonder.

Truus Dusseljee


Lydia Jonkman



Judith Kayadoe








woensdag 5 oktober 2016

Afwijzing

Het is bijzonder, hoe we als gebedsgroep Bidden voor Veendam, en later als Bidden voor de Veenkoloniën in contact zijn gekomen met de tak Verzoend Leven vanuit de Euregio Christengemeente te Aalten.

Naast de tak Bevrijding kennen ze daar de tak verzoening. Ralf en Brigitte Belau hebben met hun boek daaraan een waardevolle bijdrage verleend.



Zij hebben, met anderen, het vierdaagse seminar ontwikkeld: Leven in overvloed, als muren van afwijzing vallen.

Nadat wij als groep daar kennis van hebben genomen wisten we: Dat is nodig in ons gebied (en daarbuiten)!
Als mensen eerst herstel kunnen ontvangen van de pijn en beschadigingen van afwijzing, dan kan er verdere groei en ontwikkeling ontstaan, zodat mensen optimaal tot bloei kunnen komen.

Dit voorjaar zijn we zelf door de seminardagen gegaan. We werden toegerust om het Seminar door te geven aan anderen en.. Nu zijn we inmiddels van start gegaan!

We hebben een prachtig en heel geschikt kerkje ter beschikking gesteld gekregen en afgelopen zaterdag vond de eerste dag plaats in 2e Exloërmond.

Het was bemoedigend om te zien wat er nu al gebeurde en hoeveel mensen er gekomen zijn om hierin verder te groeien.
Dankbaarheid en blijde verwachting overheerst.

Wordt vervolgd!

dinsdag 13 september 2016

I have a dream...

I have a dream…

Ja, ik heb al een tijdje een droom in mijn hoofd en vandaag ga ik die delen.

Het lijkt me geweldig als ons huis – ook – gebruikt kan worden om af en toe een kleine groep mensen te ontvangen voor een midweek, waarin ze mogen zijn wie ze zijn, kunnen genieten én werken aan een issue in hun leven wat aandacht verdient.

Het lijkt me gaaf om dan een combinatie toe te passen van een stukje onderwijs, journaling, creativiteit, ontspanning, iets met sport en/of muziek, iets met de tuin, iets met samen gezond en lekkere maaltijden voor te bereiden en daarvan te genieten…

Sinds ik deze droom aan een paar mensen om me heen heb verteld heb ik al verschillende mensen gehoord die spontaan zeiden: “O, daar wil ik wel een keer mee helpen!”

Het lijkt me super om dan samen met iemand anders steeds een ander thema uit te werken.

En wellicht moet ik dan maar gewoon dicht bij huis beginnen, bij de mensen uit mijn eigen netwerk.

Dus mijn vraag aan jou en jullie is:
Wie voelt ervoor om hier eens een paar dagen te komen en welk thema zou dan voor jou helpend zijn? Je mag reageren als ‘deelnemer’ of als ‘medewerker’. Allebei prima!

Reageer svp niet onderaan dit bericht, maar even via een Pb of een mailtje.

Ik ben benieuwd!