woensdag 29 mei 2013

JANE - Waarom laat God het toe?

Ik kan maar één reden bedenken waarom God JANE terug liet gaan naar de aarde (maar wie ben ik…)
Er van uit gaand dat God het goede met de mensen voorheeft, zoals Hij in de Bijbel zegt en zoals ik Hem heb leren kennen, moet er een groter plan zijn. Een plan waarbij er meer belang is bij haar leven – ook al moet ze nog een lijdensweg ondergaan – dan bij haar dood.

“Mijn wegen zijn hoger dan uw wegen, mij gedachten dan de uwe”, zegt God in Jesaja 55 : 8,9. Dat maakt Hem ondoorgrondelijk. Dat maakt Hem God. Zijn hoogste doel is niet het lijden te voorkomen, maar het lijden – als dat er dan toch is tengevolge van de zondeval en de vloek die daardoor op de aarde ligt – mee te doen werken ten goede.

Ook voor zichzelf en voor zijn Zoon Jezus ging Hij het lijden niet uit de weg. Hij liet het toe, omdat dit offer meer dan de moeite waard was!
Luk 24:26
Moest de Messias niet lijden om daardoor de glorie binnen te gaan?
Joh. 16:33
In deze wereld krijgen jullie het zwaar te verduren, maar houd goede moed, Ik heb de wereld overwonnen!
Jac. 1:12 Gelukkig is de mens die in de beproeving staande blijft. Want wie de proef doorstaat, ontvangt als lauwerkrans het leven, zoals God heeft beloofd aan iedereen die hem liefheeft.

Het lijden van Jane is een offer geweest, waar doorheen God iets goeds gaat bewerken, daarvan ben ik overtuigd.
In Romeinen 8, één van mijn meest favoriete Bijbelhoofdstukken, staat o.a.:
vs. 18 Ik ben ervan overtuigd dat het lijden van deze tijd in geen verhouding staat tot de luister die ons in de toekomst zal worden geopenbaard.
vs. 28 Wij weten dat God alles tot een goed einde brengt voor wie hem liefhebben


Ook in mijn leven deed God, dat zie ik nu, alles meewerken ten goede. We zouden nooit bewust gekozen hebben voor alle moeilijke jaren en alle ellende, maar het is niet voor niets geweest. God kneedde onze karakters, en Hij bracht ons dichter bij Hem, bij elkaar en bij onze naasten. Hij heeft het gebruikt om ons zó te vormen dat we beter tot ons doel kunnen komen.

Lijden kunnen we niet voorkomen. We kunnen wel kiezen hoe we ermee omgaan. We kunnen onszelf beklagen als slachtoffer en vervolgens bitterheid en wrok toelaten. Dan is het wel gedaan met geestelijke groei en bovendien vergiftigen we onszelf - en op den duur ook onze omgeving - met negativiteit.
Of we kunnen onze ogen ervoor sluiten en ons proberen te beschermen tegen onheil door allerlei afweermechanismes en overlevingsstrategieën, maar dan zullen we niet voluit leven.
Of we kunnen Jezus uitnodigen in de pijn en Hem vragen om heling en genezing, zodat we kunnen gaan zien hoe Hij deze dingen gaat gebruiken ten goede in zijn Koninkrijk.

Romeinen 12:17 Vergeld geen kwaad met kwaad. Heb het goede voor met alle mensen. 18 Stel alles in het werk om met iedereen in vrede te leven. 19 Neem geen wraak, vrienden, maar laat God rechter zijn. Want er staat geschreven: Ik ben het die wraak neemt; ik zal het hun vergelden, zegt de Heer. 20 Nee, als uw vijand honger heeft, geef hem dan te eten, en als hij dorst heeft, geef hem dan te drinken. Daarmee brengt u hem in verlegenheid en maakt u hem beschaamd. 21 Laat niet het kwade u overwinnen, maar overwin het kwade door het goede.

Ik denk dat we allemaal dingen tegenkomen in ons leven waar we de keus hebben: Laat ik me erdoor onderuit halen of ga ik de weg van de meeste weerstand en ga ik voor de overwinning?

Wie zichzelf overwint is sterker dan wie een stad inneemt. Spreuken 16

Stof genoeg om over door te denken.
Dank je JANE! Dank je Henk!
Dank U GOd!

En wat ik ook erg bemoedigend vind:
Als we delen in zijn lijden, zullen we ook delen in zijn heerlijkheid.

zondag 26 mei 2013

JANE - vervolg

Ik las de tekst: 'Mijn wegen zijn hoger dan uw wegen, Mijn gedachten hoger dan de uwe.'

In een zwarte periode van mijn leven dacht ik, toen er weer eens een dreun kwam: "Wat doe ik nu dan weer verkeerd?"

Ik leerde dat het zo niet werkt. Niet als een examen, waarbij ik een test krijg en vervolgens slaag óf zak. Als ik maar goed genoeg mijn best doe, dan zal God tevreden over mij zijn en dan beschermt Hij me wel tegen ellende? Het is maar goed dat het zo niet werkt. Dan zou God niet God zijn en dan zouden wij proberen alles naar onze hand te zetten. En stel dat je er dan een puinhoop van had gemaakt... Nee, het hangt niet van mijn inspanningen af.. Mijn gedachten hierover stemden niet overeen met Gods waarheid.

Anderen denken: "God luistert niet als ik tot Hem roep." of "Hij is er niet als ik Hem nodig heb". En ook deze gedachten stemmen waarschijnlijk niet overeen met Gods waarheid.

In de Bijbel lezen we ook over dergelijke gedachten. Lazarus, de broer van Martha en Maria is gestorven. Jezus was ergens anders op dat moment, en toen Hij werd ingeseind wachtte Hij nog rustig twee dagen voordat Hij erheen ging. Dan komt Hij eindelijk aanzetten.. te laat! Martha ontmoet Hem het eerst en zegt: "Als U hier was geweest Heer, zou mijn broer niet gestorven zijn!"
Zie je wel... God was er niet!

Dan seint Martha haar zus in: "Jezus is er en Hij vraagt naar jou!"
(Wat een geweldig zinnetje.. Stel dat je dat mee zou maken. Iemand roept je: "Jezus is er en Hij vraagt naar jou..". Naar JOU!)

Maar goed, dan ontmoet ook Maria Jezus en guess what? Dezelfde woorden: "Meester, ALS U er maar was geweest, DAN was dit vreselijke niet gebeurd..!"

Mooi om te zien hoe Jezus hierop reageert. Het wordt duidelijk dat het Hem niet koud laat, wat er gebeurd is. En hoe zij hiermee worstelen. Het raakt Hem (echt wel) heel diep!

Ik maak dat vaak mee, in sessies met cliënten, dat Jezus laat zien hoe Hij verdriet heeft over allerlei 'onrecht' wat zijn kinderen meemaken. Hij is persoonliojk betrokken. Het gaat Hem aan zijn hart en Hij leeft met ons mee.
Hij weet wat lijden is, heeft het - in extreme vorm - aan den lijve ondervonden.

Maar Hij maakt duidelijk: Deze dingen moeten gebeuren, want ze dienen een hoger doel!

Hmmm.. Nog steeds een intrigerende gedachte!

wordt vervolgd

vrijdag 24 mei 2013

JANE - een intrigerende vraag

De inhoud van het boek Jane liet me na het lezen ervan niet los.
Vooral één vraag intrigeerde me:
Hoe kan het dat zo'n jong onschuldig meisje, wanneer ze dan uiteindelijk echt op de bodem van de put zit en al bijna in de hemel is, dat ze dan toch weer terug moet naar de hel, die voor haar 'thuis' heet...

Je zou denken: Als de nood het hoogst is, is de redding nabij.

Ik hoor vaak zeggen: "Als God echt bestond, dan zou Hij dit niet toestaan!"
of: "Als God liefde is dan zou Hij dit wel voor me uit de weg nemen"..

En vaak lijken mensen dan te bedoelen: "Dit is niet eerlijk, waar heb ik dit aan verdiend?"

En ik herken en begrijp het, zeker als ik aan mijn eigen proces terugdenk. Ik snap het, dat mensen zó teleurgesteld kunnen zijn dat ze afhaken. Ik heb zelf ook op het randje gestaan.

En toch denk ik dat het geen vergissing is.
Dat God niet een onverschillige, liefdeloze 'vader' is.
Dat Hij niet even afwezig is of de touwtjes tussen zijn vingers door laat glippen.

Een intrigerende vraag:
Waarom liet Hij haar teruggaan?

Denk je met me mee?
Ik ga erover broeden!

Wordt vervolgd...

Indrukwekkend: JANE

Jane

Ik las weer eens een boek.
Een boek dat indruk maakte.
Immers, Jane zou mijn buurvrouw kunnen zijn.
Of mijn familielid, mijn cliënt of mijn mede-kerklid..

We bidden regelmatig voor mensen met stil verdriet.
De hoofdpersoon uit dit boek is zo iemand die jaren heeft gezwegen over alle ellende die er in haar leven is plaats vond. Ellende die zijn uitwerking had in haar doen en laten. Wat zal ze zich vaak onbegrepen hebben gevoeld. Ze maakte dingen mee die wellicht door mensen niet eens geloofd zouden worden…

Maar geweldig dat dit boek geschreven is.
En mooi hoe haar verhaal onder woorden is gebracht.

Ik pleit voor openheid, in situaties waar de duisternis macht heeft.
Alleen dan kan het licht doorbreken.

Alleen… zijn wij dan bereid om de liefde van Jezus door te geven?
Geduldig… begripvol en verdraagzaam?
Ook wanneer iemand een stuk op de goede weg schijnt te zijn en weer terugvalt in oude patronen?
Of wanneer het na zoveel keer bidden nog steeds niet ‘klaar’ is?
Kunnen wij genadig en liefdevol zijn en blijven?

En hoe gaan we om met ‘daders’?
Je zal maar – vaak na eigen trauma’s – gevangen zitten in zo’n web van ‘betovering’..
Ik weet dat er mensen zijn die meewerken aan verschrikkelijke dingen, maar gebonden zijn.
Ik bid voor bevrijding, inzicht, inkeer..

Ik vind het haast ongelooflijk, maar heel bijzonder, hoe er aan het eind van het boek beschreven wordt dat er toch nog vergeving en zelfs een stuk verzoening komt..

Niet iedereen zal het aan kunnen om dit boek te lezen, en vooral de mensen die zelf ellendige dingen hebben meegemaakt kunnen erg getriggerd worden, maar toch zou het een goede zaak zijn als er meer bekendheid komt over deze dingen, zodat ‘overlevers’ op een goede manier geholpen kunnen worden!