Vervolg Rwanda: De conferentie

Vrijdag, zaterdag en zondag was de Vaderhartconferentie in de Cristian Unity Fellowship Church, boven op de berg in Rwanda.
Vrijdagmorgen kwamen we wat later aan dan gepland, maar dat mocht de pret niet drukken. De gemeente was alvast begonnen met het blok aanbidding, waarvoor ze dan ook ruim de tijd nemen. Tjonge, daar kunnen wij nog wat van leren. Wat een enthousiasme, wat een passie.. Dát is aanbidden met hart en ziel en lichaam!

Koos opende de conferentie met een Bijbelse basis van de boodschap van het Vaderhart van God. Georgine is gewend om haar lezingen te ondersteunen met een Powerpoint Presentatie en – mede dankzij sponsorgeld – hadden we een laptop, een beamer en een scherm kunnen bekostigen, waardoor haar lezingen echt een toegevoegde waarde hadden. Veel mensen kunnen niet lezen, maar de plaatjes waren aangepast aan de cultuur van het land en die spraken boekdelen.

Tussen de middag was er een uitgebreide maaltijd, voorbereid door diverse dames met de excuses daarbij, dat ze de gebedsruimte gebruikt hadden als keuken. Voor veel mensen is het een uitzondering om eens een echt goede maaltijd te kunnen krijgen, en we hoorden dat dat voor een deel van de 130 deelnemers meegewerkt heeft aan hun meedoen met de conferentie. Fijn dat we ook daarvoor sponsorgeld hadden gekregen!

Vinden we het hier vaak al lastig als een kerkdienst meer dan een uur duurt, daar is het geen enkel probleem als je een hele dag de aandacht vraagt voor – in dit geval – deze boodschap van het vaderhart van God. Zelfs heel kleine kinderen waren rustig aanwezig en wachtten geduldig tot het afgelopen was. Natuurlijk was er wel af en toe een break met dansen, zingen, muziek en koor. We ervoeren een honger naar meer van God.. Geweldig!

De eerste nachten hadden we in een hotel doorgebracht, vanaf nu mochten we bivakkeren in het huis van de voorganger en zijn vrouw. We voelden ons rijk gezegend om zo opgenomen te worden in huiselijke kring!

Vier de liefde

Het Nederlands Dagblad geeft vandaag natuurlijk ook aandacht aan Valentijnsdag. In plaats van: 'stuur een geheime liefde iets liefs' wordt de aandacht meer verlegd naar: Vier de liefde, hernieuw en verfris de relatie die je hebt!

Hoe belangrijk is het om 'in verbinding' te blijven. Heel bewust de relatieknop op 'aan' te zetten, ook (juist!) als je eigenlijk veel andere dingen aan je hoofd hebt. Het blijft ervoor kiezen om toegewijd te zijn aan de ander. Te investeren in je relatie. Deze week las ik nog: 'Liefde is nooit bang teveel te geven'. Dus als je bang bent dat je teveel geeft, is het goed om eens na te denken over je liefde.

Toen we de Marriage Course gaven merkten we op dat veel stellen blij waren dat ze nu eens in gesprek kwamen over onderwerpen die ze anders oversloegen. Misschien omdat het onwennig was, of onveilig leek. Maar er was ineens weer gespreksstof te over.

Nu ik de Houd me Vast training geef (zie link) hoor ik van stellen dat het ontdekkend is en verhelderend om eindelijk eens in de diepte te gaan en te praten over de dingen die er werkelijk toe doen en die helpend kunnen zijn in een veranderingsproces ten goede, daar waar terugkerende patronen als kleine vossen in de wijngaard nog wel eens de sfeer konden bederven.

Ik hoorde van een stel: Jammer dat we na de cursus niet zoveel gespreksonderwerpen meer hebben, maar we hebben er iets op gevonden: regelmatig gaan we een eind wandelen en ik steek een paar kaartjes in mijn zak van het spel Kaarten op Tafel. De onderwerpen die daarop staan zijn onze gespreksstof voor dat moment.

Wij hebben de gewoonte om als we op vakantie gaan een boek mee te nemen, waar we mee 'aan het werk' kunnen. Elke dag lezen we beiden een hoofdstuk en 's avonds bespreken we samen wat we ervan vinden of erdoor geleerd hebben. Deze week vond ik het boek 'Samen op de Sofa' bij de post. Toegestuurd door Ark Media, omdat ik toegezegd had nieuwe boeken van hun te lezen en - als ze mij aanspreken - aan te bevelen.

Het boek van Jef en Herlinde de Vriese leek me eerst een beetje oubollig. Misschien door de zwart-witte omslag, misschien door het woord Sofa (wie weet vandaag de dag nog wat een sofa is?) Toch moet ik eerlijk zeggen dat het alles meevalt. Er zijn 26 hoofdstukjes die elk een foto en quote van een koppel weergeven, naast wat Bijbelteksten en daarbij een overdenking / column. Aan het eind van elke twee pagina's vind je praktische bespreekpunten waar je het samen over kunt hebben. De lay-out is fris en overzichtelijk en het boek nodigt uit om echt iets mee te gaan doen - SAMEN...

Mocht je je geliefde nog willen verrassen met een opbouwend geschenk: Samen op de sofa!

Herinneringen aan de genocide in Rwanda

De eerste dagen dat we in Rwanda waren hebben we een kerk bezocht en het Genocide Memorial Centre in Kigali.
De kerk van Nyamata is ingericht als herdenkingsplaats. Zie link.
In eerdere genocides waren de kerken veilige plaatsen voor de mensen, dus vluchtten ze ook in 1994 massaal naar de kerken. Helaas waren er vele priesters die heulden met de vijand en zo werden de duizenden gevluchten een gemakkelijke prooi voor de Hutu's, die deze mensen afslachtten en vermoorden op gruwelijke wijze. Vaak werden vrouwen eerst meerdere keren verkracht. In de kerk zijn alle banken bedekt met stapels kleren, afkomstig van de slachtoffers en beneden in de kelders liggen de schedels en botten hoog opgestapeld.



Dan kom je weer buiten en zie je een Rwandees met een machete de graskantjes bijwerken..

De dag erna bezochten we in Kigali het Genocide Memorial Centre. Zie link.

Dit maakt je stil en de beelden hakken er diep in. Ik moet zeggen dat ik er de hele week in mijn achterhoofd aan heb gedacht. Dit is dus wel de geschiedenis van het land waar we op bezoek zijn. Hier hebben zich al die dramatische taferelen afgespeeld en de huidige bevolking draagt de littekens met zich mee.

Ongelooflijk, daar zijn geen woorden voor.

Aan de andere kant waren we ook diep onder de indruk van de schoonheid van het land. Het land van de duizend heuvels wordt het genoemd. Wat hebben we genoten van de schitterende natuur, het heerlijke klimaat en de prachtige straatbeelden van zo'n andere cultuur dan wij gewend zijn.. De vele verkopers van fruit, kleding, groente, etc. En dan snel wegrennen als er een man in uniform aankomt, want officieel is straatventen verboden.

Veel mensen hebben geen enkel ander vervoermiddel dan de benenwagen en er worden dan ook grote afstanden te voet afgelegd. Wie een fiets heeft is al erg gezegend, die kan de oogst van de eigen bananenplant naar een verkooppunt brengen..



Wat ze ook verkopen: gekookte eieren, die je ter plekke kunt pellen en oppeuzelen..



Wij zijn erg verwend met uitgebreide maaltijden, dat hoort in deze cultuur zo, dat je je gasten aanbiedt waar je zelf geen geld voor hebt.. Zo kregen wij elke dag vlees of vis, terwijl ze dat normaal maar drie keer per jaar te eten krijgen.. Het maakt je beschaamd.

Wat ze normaal eten in Rwanda?
rijst, bonen, banaan, ananas..
Dan heb je het wel een beetje gehad.

... wordt vervolgd ...

Idee..

Vanmorgen vroeg, toen ik van mezelf nog even op bed mocht blijven liggen ivm de overgeslagen nacht, dacht ik aan het grote onrecht dat rijk en arm zo slecht verdeeld is over de wereld. Terwijl het bekend is dat, wanneer er een betere verdeling zou zijn, de armoede grotendeels gestopt kan worden...
Nu ben ik me terdege bewust van alle zegeningen die ik heb mogen ontvangen en ik kier ervoor om daarin ook mijn verantwoordelijkheid te nemen naar de mensen die minder goed bedeeld zijn. Wel vraag ik God daarin om wijsheid, want wat ik kan doen lijkt misschien een druppel op een gloeiende plaat, maar als ik die dingen doe die God van me vraagt zal het niet zonder waarde zijn.

Nu zijn er vast wel meer mensen die mee willen werken aan dit principe. Ik ben er alleen niet zo'n voorstander van om alleen maar de hand op te houden, ik wil er ook wel wat voor doen om het leuk te maken.

Ik kreeg een idee.
Ik wil gewoon blijven doorgaan met een spaarpotje te vormen waarin ik geld verzamel voor Afrika. Ik wil het graag wat breder maken dan alleen Rwanda, want ik heb vrienden (Cor & Elsa Snieder) die in meerdere landen van Afrika werkzaam zijn in prachtige projecten. Zie o.a. link.
Vanuit Rwanda heb ik een aantal dingen meegenomen die ik wil verkopen voor het goede doel. Ik zal af en toe iets aanbieden via de weblog of via Facebook, en het is de bedoeling dat degene die dat koopt de gevraagde prijs betaalt met daarbij naar eigen inzicht een vrije gift. De hele opbrengst komt rechtstreeks ten goede aan de genoemde doelen, inclusief de aanschafkosten.

Vandaag het eerste item: een briefopener. Gezien op Internet voor €11,00.
Vraagprijs: € 7,50 plus vrije gift.
Wie biedt?

Terug van weg geweest

Ja, dank aan God voor een veilige reis en voor een geweldige week.
De indrukken tollen nog door mijn hoofd en het is niet voor te stellen dat we maar 8 dagen zijn weg geweest. ik heb het als veel groter ervaren en het was ook groter en meer...

Gelukkig had ik een reisdagboek mee waarin ik aantekeningen heb gemaakt. Deze zal ik alsnog in verslagvorm plaatsen, want dat lukte daar niet ivm heel minimale internetmogelijkheden.

Eerst een antwoord op een vraag die ik meerdere keren voorbij heb horen komen: Waarom ga je naar Rwanda om onderwijs te geven over het vaderhart van God?
Tja, omdat ik geroepen ben?

In 2013 is er een Eva-reis geweest naar Rwanda, zie link, en daar zijn vervolgcontacten ontstaan. Er kwam een uitnodiging om dit onderwijs te brengen en daar ben ik ook voor uitgenodigd. Vandaar..
Maar natuurlijk ben ik me bewust dat dit onderwijs ook heel goed zou zijn voor Nederland en gelukkig wordt dit hier ook gebracht. Denk aan de vele Vaderhartactiviteiten die er zijn als Kingly Expressions by Georginen en Koos Hartnack, zie link
Epafras avonden en weekenden, zie link
Vaderhartscholen, zie link.
of in Amsterdam, zie link.
en de activiteiten rond het Vaderhuis, zie link.

En ja, ik zou er heel wat voor over hebben als dit onderwijs bij ons in de gemeente gegeven kan worden!

Ik wil nog wel eens meer inhoudelijk schrijven waarom dit onderwijs zo belangrijk is en wat er anders is dan wat er meestal in kerken wordt verteld, maar dat komt later, eerst Rwanda.

Geen internet

In mijn reisdagboek heb ik een heel verslag gemaakt, maar helaas zijn we niet in een gebied waar veel internetmogelijkheden zijn. 

Ik zal nu heel kort wat vertellen, maar later komt er een meer uitgebreid verslag. 

De avond dat we aankwamen hebben we nog een kennismaking gehad met het team van de kerk. 

Een groepje ontving ons met prachtig Afrikaans gezang.

We konden gelijk bevestigen dat de 'nieuwe' 4- wheel drive geen overbodige luxe is. Als het lukt voeg ik een filmpje toe.

De kerk staat bovenop een berg met een weg die typisch Rwandees, bestaat uit zachte rode steen, maar die door de regen en door het gebruik enorme gaten opgelopen heeft. 

Een waar avontuur elke keer, want we zitten soms met 9 personen in de auto en als je niet met heel veel power start, kun je het wel vergeten. Dan zak je helemaal terug en dan is het maar hopen dat er geen zwart blij kindje achter loopt. Die staan hier juichend aan de kant van de weg te roepen: Amazunga! Dat betekent: rijke mensen... ( ai, beschamend..)

Het was dan wel weer grappig dat we tijdens een van de lezingen er achter kwamen dat datzelfde woord ook gebruikt wordt voor spoken..

We hadden gelukkig nog een paar dagen om de mensen te leren kennen en ons voor te bereiden op de conferentie. 

Maar daarover later meer.

groet

Hallo allemaal,

Helaas lukt het niet om updates te sturen vanwege slechte internetverbindingen.
Het gaat prima met ons en we hebben een heel bijzondere week.
Later komt er een uitgebreid verslag met foto's, eerst tot zover met de hartelijke groeten,

Koos, Georgine, Willy, Margreet en Hinke