vrijdag 30 december 2011

Epafrastaart en meer...

Oud en Nieuw vieren is bij ons niet echt een traditie. Soms Vaak bak ik appelbeignets en kniepertjes, maar omdat Klaas nogal eens dienst moet doen voor zijn praktijk én omdat de kinderen al een paar jaar hun eigen manier van Oudejaarsavond vieren hebben, zijn we soms gewoon met zijn tweetjes.
Zo niet dit jaar.

Mijn broer en schoonzus uit China zijn een paar dagen in Nederland (voordat ze naar wéer een trouwerij van één van hun kinderen in Canada gaan). Ze logeren bij ons en de rest van de familie - die hen ook wil ontmoeten - is ook uitgenodigd. We zijn grotendeels met zijn twaalven, maar af en toe kan het oplopen tot een man of twintig. Gezellig.

Ik had vandaag niet zoveel op de planning staan, dus ik wilde even lekker ouderwets kokkerellen.
Vanmorgen liep alles een beetje anders omdat er bezoek kwam en tja, dat is iemand met wie ik uren kan praten, dus dat was heel gezellig maar schoot niet echt op. Vervolgens deed ik boodschappen bij AH XL maar bij de kassa bleek dat ik geen portemonnee bij me had, dus snel naar huis en weer terug. Maar intussen was een vriendin gearriveerd met wie ik gezellig zou lunchen tussen de middag, wat we dan ook deden. Nadat de boodschappen - deels - opgeruimd waren.

Na de middag maakte ik dan de Epafrastaart, die we nu pas zondagmorgen kunnen eten, want hij moet een paar dagen staan voor het echte lekkerste effect. Dus voor morgen maar even een kwarktaart gemaakt.


Nee, het is geen schaal lasagne, maar Epafrastaart met geraspte witte chocola ;-)

En een grote pan met erwtensoep staat op het petroleumstelletje te sudderen. 



Voor de liefhebbers volgt hier het recept van de Epafrastaart:

Epafrastaart
1 pak wafels met poedersuiker
1 pakje kloppudding vanille
1 pakje kloppudding caramel
1 liter melk
2 pakjes slagroom (met wat klopvast)
1 pak bastognekoeken (evt. Duo)
1 reep chocola naar smaak

Bedek de bodem van een bakvorm met de wafels
Klop de saroma met de melk en meng dit met de geklopte slagroom.
Leg de helft van het puddingmengsel op de wafels
Bedek dit met een laag bastognekoeken (in kruimels)
Doe de andere helft van het puddingmengsel erop
Rasp een reep chocola eroverheen en..
stop dit geheel een paar dagen in de koelkast!

donderdag 29 december 2011

De vrouw met zelfvertrouwen..

Weer een mooi boek gelezen….
Een tijdje geleden was ik zo gelukkig dat ik op Marktplaats een setje van 8 boeken van Joyce Meyer op de kop kon tikken. Nou ja, eigenlijk seinde ik mijn kinderen in en vroeg of ze nog een verjaardagskadootje zochten ;-)
Ik kreeg ze alle acht, met een mooi gedicht erbij en voor de gezelligheid hadden ze  alle acht verstopt in de kamer. Ik kreeg als hint van elk verstopplekje een macro-fotootje, dus dat was zoeken geblazen.
Nu mag ik Joyce gewoon heel graag, ik vind dat ze de dingen recht voor de raap zegt, dat ze eerlijk is en zich er niet voor schaamt om haar eigen fouten te vertellen, zodat anderen daarvan mee kunnen leren.  En bovendien heeft ze een humoristische manier van praten en schrijven.
Ik moet zeggen dat dit boek nog niet eens zo hoog op mijn prioriteitenlijstje stond toen ik de titel las, want ik dacht dat ik op dat gebied al heel wat geleerd had ;-). Kennelijk was het nu de goede tijd voor dit boek, want ik verslind hem! En ik denk dat zoveel mensen er wat aan kunnen hebben, want het moedigt je echt aan om alles in te zetten wat God voor je klaar heeft liggen.. Om alle blokkades uit de weg te ruimen.. Om vrijmoedig die plek in te nemen die God voor jou had bedacht.. Zonder angst van wat mensen van je denken of vinden..
Ik vind dat niemand de dingen moet gaan doen die niet bij hem of haar passen, die misschien dan wel door mensen op je pad gebracht zijn, maar wat niet Gods bedoeling is.. Ik vind het jammer als mensen energie kwijt raken aan dingen die ze niet hebben of kunnen, terwijl ze iets moois en zinvols zouden kunnen opbouwen als ze aan het werk gingen met de gaven en talenten die ze wel hebben gekregen.
En.. waarom zouden we ons laten tegenhouden om onze Eigen Speciale Aardigheden te gebruiken? We hoeven toch niet allemaal hetzelfde te zijn, dan wordt de wereld saai. Als je nu eens nergens bang voor zou zijn, je zou je niet schamen, je zou niet bang zijn voor kritiek, je zou je er niets van aantrekken wat mensen ervan vinden,…  wat zou jij dan willen doen in Gods koninkrijk met de dingen die God specifiek in jou gelegd heeft?
Ik zou ervoor willen gaan….!
En dan niet met verkeerde motieven.. Niet voor de eigen eer en glorie, niet omdat ik iets zo goed zou kunnen, want de grap is dat al die dingen niet tot zijn recht komen als ik het vanuit mijn ikje ga doen. Maar wanneer ik weet dat God iets in mij gelegd heeft en dat Hij die in me woont met mij samenwerkt… Wanneer ik me realiseer dat ik mijn hoofd rustig boven het maaiveld uit mag steken als dat met Gods plan in overeenstemming is… Wanneer ik me bewust word dat dat gehoorzaamheid is, omdat Hij van me vraagt met mijn gaven en talenten aan het werk te gaan voor en met Hem…
Ik moet zeggen, er begint van alles te tintelen als ik daarover nadenk...
Wauw.. wat een spannend nieuw jaar kan dat worden!

zaterdag 24 december 2011

Onze wens voor jou..

De afgelopen week

Zomaar even weer een update van de afgelopen tijd.
We hadden deze week twee vrije dagen opgenomen omdat we uitgenodigd waren voor de promotie van onze schoonzoon in Eindhoven. En omdat we liever niet ’s avonds terug naar het noorden wilden hadden we er een hotelovernachting bij geboekt, samen met diverse andere feestgangers.

Er dreigde bij ons beiden al een griepje, maar gelukkig konden we er toch heen. Ik vind het heerlijk om samen weg te zijn, mijn liefdestaal nummer 1 is: Samen dingen doen. Dus we zijn rustig aan richting het zuiden gereden en kwamen ruim op tijd aan bij het Universiteitscomplex.
Tjonge, dat riep herinneringen op…  Elf jaar geleden kwam ik daar voor het eerst toen onze oudste dochter uit huis ging om daar te gaan studeren. We hebben nog een hele dag getoerd om een kamer voor haar te zoeken, samen overnacht in een ‘Roofvogel Lodge’ en daarna stond ik haar af voor het Grote Ontgroeningsgebeuren..

En nu, zoveel jaren later, zijn we daar om de Promotie van haar echtgenoot mee te maken. Wat een happening! Ik weet nu in elk geval dat het iets met kernfusie te maken heeft, met plasma en met zaagtand-effecten.. Ofzo. Als je meer wilt weten kun je op deze link klikken..




We hadden daarna een gezellige ontmoeting met familie en vrienden en een heerlijk etentje (Walking Dinner) tegenover het hotel waar we sliepen.




Helaas was ik de volgende morgen bij het opstaan toch echt ziek, dus we zijn maar linea recta naar huis gereden, waar mijn warme bedje me zeer welkom was. 

maandag 19 december 2011

Afweermechanismes .. De veilige weg? 3

Denk niet dat ik deze dingen over afweermechanismes schrijf om anderen de les te lezen en zelf op een afstandje vanuit de hoogte toekijk op ‘die zielige mensen’, die het fout doen. Integendeel. Ik herken bijna alle afweermechanismes die er mogelijk zijn en ik weet uit ervaring hoe belemmerend ze kunnen werken.

Ik was iemand die met alle winden meewaaide, uit angst dat ik er niet bij zou horen.. Ik wilde zó graag geaccepteerd worden dat ik zocht naar allerlei manieren om erkenning van mensen te vinden.. Ik stopte mijn pijn weg om niet te hoeven voelen en raakte geblokkeerd in mijn emoties.. Ik.. kan zo nog wel even doorgaan. Een leraar zei vroeger ooit over mij: “Ik heb zelden zo’n gecompliceerd meisje gezien”.. Jawel, dat was ik!

Ik werd me bewust hoe krampachtig en onecht mijn leven was geworden… En ik besloot: Ik wil dit niet meer.. 

God mag in mijn hart werken zoals Hij het wil, Hij mag me inzicht geven in welke opzichten ik afweer gebruik en Hij mag me helpen daarmee af te rekenen.
Ik ben op weg, maar ik ben er nog niet!
God is nog niet klaar met mij…

Wat zou het gevolg zijn als we allemaal God zijn werk in ons laten doen, zodat we innerlijk herstel ontvangen en onze afweer achter ons kunnen laten? Als we onze zogenaamd veilige weg verlaten en Jezus volgen die zegt: “Ik ben de weg, de waarheid en het leven”?

Ik denk dat we dan pas
- God echt leren kennen naar Geest & Waarheid
- God meer kunnen en durven vertrouwen
- geestelijk meer kunnen groeien, dwz dat ons EGO kleiner wordt en dat God in ons  groter wordt
- optimaal onszelf kunnen worden, tot ons (Zijn) doel kunnen komen
- ons optimaal kunnen verbinden met Hem en met elkaar
- optimaal inzetbaar kunnen zijn in Gods Koninkrijk

Neem je de uitdaging aan?
Geef je God toestemming om zo in je hart te werken?



zondag 18 december 2011

Afweermechanismes .. De veilige weg? 2

Als alle mensen nu eens herstel zouden krijgen van hun innerlijke wonden en zouden afrekenen met hun afweermechanismen, hoe zou de wereld er dan uitzien?

Als je geleerd hebt dat mensen soms misbruik maken van wat ze over jou weten, dan kun je ervoor kiezen om niks meer te delen, alles alleen te verwerken en net te doen of bij jou de lucht altijd blauw is..
Het gevolg is dat het maakt dat je op afstand blijft van andere mensen en dat je onecht bent, niet transparant.

Als je niet goed kunt omgaan met de wonden en de pijn in je leven kan het zijn dat je negatief wordt over alles (Twasnix, Tisnix en Twordtnix) of dat je er maar vanuit gaat dat alles Sh*t is, dan valt het tenminste niet meer tegen.
Het belemmert je om positief in het leven te staan en te genieten van alles wat er wel is..

Als je bang bent voor kritiek van mensen kun je heel erg je best doen om geen fouten te maken en perfect te lijken. Helaas is niemand volmaakt, dus als er dan toch iets fout gaat zul je dat waarschijnlijk verbergen of de reden buiten jezelf leggen.. 
Het leven wordt wel heel krampachtig als je geen fouten mag maken (terwijl alle andere mensen dat wel doen)

Als je bang bent om (nog een keer) je neus te stoten, hou je maar je mond en doet niet meer mee.. Je kunt in plaats van echt te leven een soort toeschouwer worden.
Het belemmert je om optimaal tot je doel te komen en in verbinding met anderen te staan.

Als je veel onrecht meegemaakt hebt in je leven kun je verbitterd en boos zijn en bij het minste of geringste tegen anderen aan trappen. Naast dat je daar zelf niet gelukkig van wordt helpt het jou niet en evenmin de ander. Ook dit leidt tot afstand en minder vrede, liefde en verbinding.

Als je altijd waardering kreeg wanneer je je gedrag aanpaste aan wat mensen van je verlangen raak je jezelf kwijt en je eigen identiteit. Je weet niet wat je nu eigenlijk zelf vindt, denkt, voelt..
Je komt ook hier niet echt tot je doel en bovendien kunnen anderen je niet écht leren kennen en waarderen..

Als je altijd alles onder controle wilt houden omdat je denkt dat dat je veiligheid geeft, wordt het leven wel heel krampachtig. Bovendien is het nu eenmaal niet mogelijk om zelf de regie van je leven te houden. Je leert God niet echt te vertrouwen zolang jij de touwtjes in handen houdt. Je mist het leven zoals God dat voor jou bedoeld had!

Als je het oneerlijk blijft vinden dat jij niet krijgt wat je wilt, zul je blijven zoeken naar het drukknopje dat jou gelukkig moet maken.. Helaas, dat bestaat niet.
Niemand krijgt garanties dat het leven rimpelloos zal verlopen, maar er is wel Iemand die belooft dat hij je door alles heen wil dragen, als je Hem tenminste vraagt om hulp en toelaat in je leven!

woensdag 14 december 2011

Afweermechanismes .. De veilige weg?

Afweermechanismes gebruiken we allemaal.
Al heel vroeg in ons leven ontdekken we welke dingen ‘goed’ zijn en bij welke dingen we ‘onze neus stoten’. 
Om nu te voorkomen dat we de pijn die we daarbij oplopen nogmaals meemaken, zoeken we een veilige weg. Daar staat een paaltje, daar kan ik beter omheen lopen dan er weer tegen aan..

Dat kan ons helpen, bijvoorbeeld:  ‘Als ik een snoepje pak zonder te vragen wordt mama boos, dus kan ik het beter eerst even vragen’.. Maar ook: ‘Als ik iets stouts heb gedaan wordt mama boos, dus ik kan beter zeggen dat ik het niet gedaan heb’.. 

Ieder doet het op zijn eigen manier, maar iedereen kiest bepaalde ‘veilige patronen’ om zo goed mogelijk door het leven te glijden..

Als kind kan je dit ongelooflijk helpen, maar als volwassene (tenminste wanneer je hebt afgerekend met oude pijn) heb je heel veel van deze ‘trucjes’ niet meer nodig. Sterker nog, vaak vervormen ze dan tot blokkades om optimaal te kunnen leven en je te ontwikkelen.
Het bewerkt vaak dat ik de deur voor anderen een stukje op slot zet.
Ik trek me (meer en meer) terug uit de contacten.

Eigenlijk maakt het dat je voor een deel onecht wordt; niet zoals in Gods oorspronkelijke plan voor jouw leven stond.

Afweermechanismes herkennen, ontmaskeren (waar je ze niet meer nodig hebt) en – met Gods hulp – inleveren, kan je helpen om verder te komen in een stuk geestelijke groei.

Je kunt meer straight, integer en oprecht zijn naarmate je meer hebt afgerekend met afweermechanismes.

Afweermechanismes helpen je om te overleven, maar niet om te leven in de volheid zoals God die voor je bedoeld had.


Wordt vervolgd met voorbeelden van afweer.

dinsdag 13 december 2011

Tiende cursus Marriage Course

Per januari 2012 hebben wij weer een Marriage Course georganiseerd, met de volgende data:

14 januari      sterke fundamenten
28 januari      optimale  communicatie
4 febr.            omgaan met conflicten
11 febr.          de kracht van vergeving
25 febr.          de positie van ouders en   schoonouders
3 maart          goede seks
17 maart        de 5 talen van liefde in actie

De cursus zal DV bij ons thuis worden gehouden.
Ditmaal willen we het een beetje anders dan anders doen. We beginnen uiteraard weer met een heerlijke maaltijd, maar de onderwerpen zullen ditmaal per avond in twee blokken worden besproken. Het eerste deel is een samenvatting van de oorspronkelijke lesstof, het tweede gedeelte zal een stukje verdiepingsstof geven.
Uiteraard gaan de cursisten daarna weer per stel naar een eigen hoekje om aan 'de grote opdracht' te werken.
De kosten bedragen €120,00 per echtpaar, inclusief maaltijden, koffie, thee en versnaperingen en lesmateriaal.

De nieuwe opzet maakt dat de cursus ook aantrekkelijk kan zijn als herhaling voor cursisten die al eerder de cursus gedaan hebben.

Zie ook deze link voor de landelijke cursus.

maandag 12 december 2011

goed voelen...

Laat ik maar eens weer een openhartige blog schrijven.. 

Ik merk dat God hard aan het werk is in mijn leven en omdat ik denk dat wellicht een aantal lezers hierin iets herkennen zal ik erover schrijven. Ik kan natuurlijk net doen alsof ik niks meer te leren heb, maar ik wil die illusie niet voorspiegelen. Naar mijn overtuiging blijven we levenslang in een proces van leren en groeien en ontwikkelen, of je nu leraar, therapeut of wat ook bent.

Toen ik het boek las van Ingeborgh Bosch over afweermechanismes herkende ik heel veel in de afweer Ontkenning van behoeftes. Vooral in het stuk ontkenning van gevoelens. In plaats van de pijn te laten komen en echt er doorheen te gaan, kun je je terugtrekken om niet te hoeven voelen. Ik wist dat dit iets met mij te maken had, maar kon het niet precies plaatsen.

Bij een opleidingsdag was er een oefening waar je in tweetallen moest oefenen met focussen, en waar ik gevraagd werd te vertellen wat iets met mij deed merkte ik dat ik er helemaal niks mee kon. Ik probeerde uit mijn rol(lenspel) te stappen en eróver te gaan praten, maar daar trapte mijn medespeler niet in. Ik viel door de mand en besefte dat ik dan wel heel erg kan meevoelen met anderen, maar bij mezelf aan de pijn voorbij ga. Ik had mezelf aangeleerd om me in een soort van mist terug te trekken…

Dat kan handig zijn als je in een overlevingssituatie zit en als je jong bent of je nog midden in een crisis bevindt, maar op den duur blijkt het vaak een blokkade te zijn of een barriere in je geestelijke groei.

Hmm.. dat was lastig, want hoe verander je dat als je je hele leven dit patroon al hebt aangewend?
Ik heb er maar voor gebeden en aan God gevraagd of Hij me wilde helpen om op een gezonde manier met mijn emoties om te gaan. Het zal niet toevallig zijn dat ik de afgelopen tijd merk dat er stukje bij beetje meer op dit terrein gebeurt. Niet altijd gemakkelijk, maar wel heel goed.

Zo ervoer ik op de Vaderhartschool een stuk verdriet omdat ik me eenzaam voelde, maar dat was oké. Ik had ervoor gekozen om veel alleen met God te zijn, maar ik miste toch een stuk contact en ‘gezelligheid’. Het mooie was dat ik het voelde als heel puur. Het was echt mijn gevoel en het klopte. Er was niets bij van manipulatie of aandacht trekken, ook niet van ‘me aanstellen’, nee ik voelde een stukje eenzaamheid.*

God is zó liefdevol, want Hij overlaadt me niet met een karrenvracht van gevoelens op één moment, maar Hij doet het heel geleidelijk. Zo werd ik vanmorgen huilend wakker omdat ik in een droom bepaald was bij een stuk gemis en rouw. Nú begrijp ik wat mijn EMDR-leraar bedoelde toen hij zei dat verdriet een fluweelzachte binnenkant heeft. Huilen was voor mij beladen, maar nu weet ik dat het gezond en helend kan zijn en ik sluit me er niet meer voor af.

Wat bijzonder, om te ontdekken hoeveel lijntjes er nu samenkomen. Als ik ooit zou hebben getwijfeld of mijn leven geleid wordt, dan zeker nu niet meer! Dank U Vader, U bent mijn liefhebbende Pappa, mijn therapeut, mijn helper en beschermer. Ik vertrouw me volledig aan U toe!

* Overigens werd het daarna nog érg gezellig en goed qua contacten!

zaterdag 10 december 2011

Wintermarkt

Het was een gezellig maar wel inspannend dagje. Voor herhaling vatbaar!

maandag 5 december 2011

Week Vaderhartschool

Ik ben nog een beetje aan het bijkomen van de vorige week. Ben me ook aan het afvragen wat ik daar nu over zal schrijven (en wat niet)…

Ik had het voorrecht om een weekje in een klooster te zijn en de Vaderhartschool mee te maken. Een hele week Bijbels gefundeerd onderwijs over het Vaderhart van God, maar dat niet alleen…

We werden gelijk aan het begin van de week voor de keus gesteld of we bereid waren God in ons hart te laten werken op zo’n manier als Hij dat wil. En natuurlijk kan God ook wel iets doen zonder onze toestemming, maar als wij ervoor kiezen om onveranderd te blijven, dan respecteert Hij dat wel.
Verder werden er blokkades opgeruimd, mochten we lekker aan de voeten van Vader tot rust komen, konden we voor ons laten bidden, en werden we rijk gezegend door een liefdevol team dat voor ons klaar stond.

Ik kan zeggen dat het een ‘life-changing-experience’ was. Niet alleen maar fijn en gemakkelijk, soms ook best emotioneel en heftig, maar  wel goed. Ik kreeg wat God voor mij nodig vond en wat Hij voor me klaar had liggen. Maar iedereen die er was zat op een ander punt in zijn levensreis, dus zijn niet alle ervaringen gelijk. 

Ik had o.a. gevraagd of God me wilde helpen om wat dichter bij mijn gevoel te komen. Dat heeft Hij gegeven, en meer dan dat. Ik had me namelijk best een heel lijstje van afweermechanismes  eigen gemaakt, was ik me bewust geworden, die me aanvankelijk geholpen hadden om pijnlijke ervaringen wat te blokkeren. Maar zoals met al die muurtjes die je opbouwt, je hebt er uiteindelijk ook weer last van, want je kunt niet ten volle in de vrijheid leven zoals dat bedoeld is en gezond omgaan met rouw, pijn en verdriet...

In elk geval was het erg indrukwekkend en merk ik nu dat er echt een soort hartoperatie heeft plaatsgevonden. Dat werkt diep in mijn fundamenten door, merk ik en ik zou zo’n ervaring gunnen aan iedereen die geestelijk wil groeien en het Vaderhart van God beter wil leren kennen.