vrijdag 30 december 2011

Epafrastaart en meer...

Oud en Nieuw vieren is bij ons niet echt een traditie. Soms Vaak bak ik appelbeignets en kniepertjes, maar omdat Klaas nogal eens dienst moet doen voor zijn praktijk én omdat de kinderen al een paar jaar hun eigen manier van Oudejaarsavond vieren hebben, zijn we soms gewoon met zijn tweetjes.
Zo niet dit jaar.

Mijn broer en schoonzus uit China zijn een paar dagen in Nederland (voordat ze naar wéer een trouwerij van één van hun kinderen in Canada gaan). Ze logeren bij ons en de rest van de familie - die hen ook wil ontmoeten - is ook uitgenodigd. We zijn grotendeels met zijn twaalven, maar af en toe kan het oplopen tot een man of twintig. Gezellig.

Ik had vandaag niet zoveel op de planning staan, dus ik wilde even lekker ouderwets kokkerellen.
Vanmorgen liep alles een beetje anders omdat er bezoek kwam en tja, dat is iemand met wie ik uren kan praten, dus dat was heel gezellig maar schoot niet echt op. Vervolgens deed ik boodschappen bij AH XL maar bij de kassa bleek dat ik geen portemonnee bij me had, dus snel naar huis en weer terug. Maar intussen was een vriendin gearriveerd met wie ik gezellig zou lunchen tussen de middag, wat we dan ook deden. Nadat de boodschappen - deels - opgeruimd waren.

Na de middag maakte ik dan de Epafrastaart, die we nu pas zondagmorgen kunnen eten, want hij moet een paar dagen staan voor het echte lekkerste effect. Dus voor morgen maar even een kwarktaart gemaakt.


Nee, het is geen schaal lasagne, maar Epafrastaart met geraspte witte chocola ;-)

En een grote pan met erwtensoep staat op het petroleumstelletje te sudderen. 



Voor de liefhebbers volgt hier het recept van de Epafrastaart:

Epafrastaart
1 pak wafels met poedersuiker
1 pakje kloppudding vanille
1 pakje kloppudding caramel
1 liter melk
2 pakjes slagroom (met wat klopvast)
1 pak bastognekoeken (evt. Duo)
1 reep chocola naar smaak

Bedek de bodem van een bakvorm met de wafels
Klop de saroma met de melk en meng dit met de geklopte slagroom.
Leg de helft van het puddingmengsel op de wafels
Bedek dit met een laag bastognekoeken (in kruimels)
Doe de andere helft van het puddingmengsel erop
Rasp een reep chocola eroverheen en..
stop dit geheel een paar dagen in de koelkast!

donderdag 29 december 2011

De vrouw met zelfvertrouwen..

Weer een mooi boek gelezen….
Een tijdje geleden was ik zo gelukkig dat ik op Marktplaats een setje van 8 boeken van Joyce Meyer op de kop kon tikken. Nou ja, eigenlijk seinde ik mijn kinderen in en vroeg of ze nog een verjaardagskadootje zochten ;-)
Ik kreeg ze alle acht, met een mooi gedicht erbij en voor de gezelligheid hadden ze  alle acht verstopt in de kamer. Ik kreeg als hint van elk verstopplekje een macro-fotootje, dus dat was zoeken geblazen.
Nu mag ik Joyce gewoon heel graag, ik vind dat ze de dingen recht voor de raap zegt, dat ze eerlijk is en zich er niet voor schaamt om haar eigen fouten te vertellen, zodat anderen daarvan mee kunnen leren.  En bovendien heeft ze een humoristische manier van praten en schrijven.
Ik moet zeggen dat dit boek nog niet eens zo hoog op mijn prioriteitenlijstje stond toen ik de titel las, want ik dacht dat ik op dat gebied al heel wat geleerd had ;-). Kennelijk was het nu de goede tijd voor dit boek, want ik verslind hem! En ik denk dat zoveel mensen er wat aan kunnen hebben, want het moedigt je echt aan om alles in te zetten wat God voor je klaar heeft liggen.. Om alle blokkades uit de weg te ruimen.. Om vrijmoedig die plek in te nemen die God voor jou had bedacht.. Zonder angst van wat mensen van je denken of vinden..
Ik vind dat niemand de dingen moet gaan doen die niet bij hem of haar passen, die misschien dan wel door mensen op je pad gebracht zijn, maar wat niet Gods bedoeling is.. Ik vind het jammer als mensen energie kwijt raken aan dingen die ze niet hebben of kunnen, terwijl ze iets moois en zinvols zouden kunnen opbouwen als ze aan het werk gingen met de gaven en talenten die ze wel hebben gekregen.
En.. waarom zouden we ons laten tegenhouden om onze Eigen Speciale Aardigheden te gebruiken? We hoeven toch niet allemaal hetzelfde te zijn, dan wordt de wereld saai. Als je nu eens nergens bang voor zou zijn, je zou je niet schamen, je zou niet bang zijn voor kritiek, je zou je er niets van aantrekken wat mensen ervan vinden,…  wat zou jij dan willen doen in Gods koninkrijk met de dingen die God specifiek in jou gelegd heeft?
Ik zou ervoor willen gaan….!
En dan niet met verkeerde motieven.. Niet voor de eigen eer en glorie, niet omdat ik iets zo goed zou kunnen, want de grap is dat al die dingen niet tot zijn recht komen als ik het vanuit mijn ikje ga doen. Maar wanneer ik weet dat God iets in mij gelegd heeft en dat Hij die in me woont met mij samenwerkt… Wanneer ik me realiseer dat ik mijn hoofd rustig boven het maaiveld uit mag steken als dat met Gods plan in overeenstemming is… Wanneer ik me bewust word dat dat gehoorzaamheid is, omdat Hij van me vraagt met mijn gaven en talenten aan het werk te gaan voor en met Hem…
Ik moet zeggen, er begint van alles te tintelen als ik daarover nadenk...
Wauw.. wat een spannend nieuw jaar kan dat worden!

zaterdag 24 december 2011

Onze wens voor jou..

De afgelopen week

Zomaar even weer een update van de afgelopen tijd.
We hadden deze week twee vrije dagen opgenomen omdat we uitgenodigd waren voor de promotie van onze schoonzoon in Eindhoven. En omdat we liever niet ’s avonds terug naar het noorden wilden hadden we er een hotelovernachting bij geboekt, samen met diverse andere feestgangers.

Er dreigde bij ons beiden al een griepje, maar gelukkig konden we er toch heen. Ik vind het heerlijk om samen weg te zijn, mijn liefdestaal nummer 1 is: Samen dingen doen. Dus we zijn rustig aan richting het zuiden gereden en kwamen ruim op tijd aan bij het Universiteitscomplex.
Tjonge, dat riep herinneringen op…  Elf jaar geleden kwam ik daar voor het eerst toen onze oudste dochter uit huis ging om daar te gaan studeren. We hebben nog een hele dag getoerd om een kamer voor haar te zoeken, samen overnacht in een ‘Roofvogel Lodge’ en daarna stond ik haar af voor het Grote Ontgroeningsgebeuren..

En nu, zoveel jaren later, zijn we daar om de Promotie van haar echtgenoot mee te maken. Wat een happening! Ik weet nu in elk geval dat het iets met kernfusie te maken heeft, met plasma en met zaagtand-effecten.. Ofzo. Als je meer wilt weten kun je op deze link klikken..




We hadden daarna een gezellige ontmoeting met familie en vrienden en een heerlijk etentje (Walking Dinner) tegenover het hotel waar we sliepen.




Helaas was ik de volgende morgen bij het opstaan toch echt ziek, dus we zijn maar linea recta naar huis gereden, waar mijn warme bedje me zeer welkom was. 

maandag 19 december 2011

Afweermechanismes .. De veilige weg? 3

Denk niet dat ik deze dingen over afweermechanismes schrijf om anderen de les te lezen en zelf op een afstandje vanuit de hoogte toekijk op ‘die zielige mensen’, die het fout doen. Integendeel. Ik herken bijna alle afweermechanismes die er mogelijk zijn en ik weet uit ervaring hoe belemmerend ze kunnen werken.

Ik was iemand die met alle winden meewaaide, uit angst dat ik er niet bij zou horen.. Ik wilde zó graag geaccepteerd worden dat ik zocht naar allerlei manieren om erkenning van mensen te vinden.. Ik stopte mijn pijn weg om niet te hoeven voelen en raakte geblokkeerd in mijn emoties.. Ik.. kan zo nog wel even doorgaan. Een leraar zei vroeger ooit over mij: “Ik heb zelden zo’n gecompliceerd meisje gezien”.. Jawel, dat was ik!

Ik werd me bewust hoe krampachtig en onecht mijn leven was geworden… En ik besloot: Ik wil dit niet meer.. 

God mag in mijn hart werken zoals Hij het wil, Hij mag me inzicht geven in welke opzichten ik afweer gebruik en Hij mag me helpen daarmee af te rekenen.
Ik ben op weg, maar ik ben er nog niet!
God is nog niet klaar met mij…

Wat zou het gevolg zijn als we allemaal God zijn werk in ons laten doen, zodat we innerlijk herstel ontvangen en onze afweer achter ons kunnen laten? Als we onze zogenaamd veilige weg verlaten en Jezus volgen die zegt: “Ik ben de weg, de waarheid en het leven”?

Ik denk dat we dan pas
- God echt leren kennen naar Geest & Waarheid
- God meer kunnen en durven vertrouwen
- geestelijk meer kunnen groeien, dwz dat ons EGO kleiner wordt en dat God in ons  groter wordt
- optimaal onszelf kunnen worden, tot ons (Zijn) doel kunnen komen
- ons optimaal kunnen verbinden met Hem en met elkaar
- optimaal inzetbaar kunnen zijn in Gods Koninkrijk

Neem je de uitdaging aan?
Geef je God toestemming om zo in je hart te werken?



zondag 18 december 2011

Afweermechanismes .. De veilige weg? 2

Als alle mensen nu eens herstel zouden krijgen van hun innerlijke wonden en zouden afrekenen met hun afweermechanismen, hoe zou de wereld er dan uitzien?

Als je geleerd hebt dat mensen soms misbruik maken van wat ze over jou weten, dan kun je ervoor kiezen om niks meer te delen, alles alleen te verwerken en net te doen of bij jou de lucht altijd blauw is..
Het gevolg is dat het maakt dat je op afstand blijft van andere mensen en dat je onecht bent, niet transparant.

Als je niet goed kunt omgaan met de wonden en de pijn in je leven kan het zijn dat je negatief wordt over alles (Twasnix, Tisnix en Twordtnix) of dat je er maar vanuit gaat dat alles Sh*t is, dan valt het tenminste niet meer tegen.
Het belemmert je om positief in het leven te staan en te genieten van alles wat er wel is..

Als je bang bent voor kritiek van mensen kun je heel erg je best doen om geen fouten te maken en perfect te lijken. Helaas is niemand volmaakt, dus als er dan toch iets fout gaat zul je dat waarschijnlijk verbergen of de reden buiten jezelf leggen.. 
Het leven wordt wel heel krampachtig als je geen fouten mag maken (terwijl alle andere mensen dat wel doen)

Als je bang bent om (nog een keer) je neus te stoten, hou je maar je mond en doet niet meer mee.. Je kunt in plaats van echt te leven een soort toeschouwer worden.
Het belemmert je om optimaal tot je doel te komen en in verbinding met anderen te staan.

Als je veel onrecht meegemaakt hebt in je leven kun je verbitterd en boos zijn en bij het minste of geringste tegen anderen aan trappen. Naast dat je daar zelf niet gelukkig van wordt helpt het jou niet en evenmin de ander. Ook dit leidt tot afstand en minder vrede, liefde en verbinding.

Als je altijd waardering kreeg wanneer je je gedrag aanpaste aan wat mensen van je verlangen raak je jezelf kwijt en je eigen identiteit. Je weet niet wat je nu eigenlijk zelf vindt, denkt, voelt..
Je komt ook hier niet echt tot je doel en bovendien kunnen anderen je niet écht leren kennen en waarderen..

Als je altijd alles onder controle wilt houden omdat je denkt dat dat je veiligheid geeft, wordt het leven wel heel krampachtig. Bovendien is het nu eenmaal niet mogelijk om zelf de regie van je leven te houden. Je leert God niet echt te vertrouwen zolang jij de touwtjes in handen houdt. Je mist het leven zoals God dat voor jou bedoeld had!

Als je het oneerlijk blijft vinden dat jij niet krijgt wat je wilt, zul je blijven zoeken naar het drukknopje dat jou gelukkig moet maken.. Helaas, dat bestaat niet.
Niemand krijgt garanties dat het leven rimpelloos zal verlopen, maar er is wel Iemand die belooft dat hij je door alles heen wil dragen, als je Hem tenminste vraagt om hulp en toelaat in je leven!

woensdag 14 december 2011

Afweermechanismes .. De veilige weg?

Afweermechanismes gebruiken we allemaal.
Al heel vroeg in ons leven ontdekken we welke dingen ‘goed’ zijn en bij welke dingen we ‘onze neus stoten’. 
Om nu te voorkomen dat we de pijn die we daarbij oplopen nogmaals meemaken, zoeken we een veilige weg. Daar staat een paaltje, daar kan ik beter omheen lopen dan er weer tegen aan..

Dat kan ons helpen, bijvoorbeeld:  ‘Als ik een snoepje pak zonder te vragen wordt mama boos, dus kan ik het beter eerst even vragen’.. Maar ook: ‘Als ik iets stouts heb gedaan wordt mama boos, dus ik kan beter zeggen dat ik het niet gedaan heb’.. 

Ieder doet het op zijn eigen manier, maar iedereen kiest bepaalde ‘veilige patronen’ om zo goed mogelijk door het leven te glijden..

Als kind kan je dit ongelooflijk helpen, maar als volwassene (tenminste wanneer je hebt afgerekend met oude pijn) heb je heel veel van deze ‘trucjes’ niet meer nodig. Sterker nog, vaak vervormen ze dan tot blokkades om optimaal te kunnen leven en je te ontwikkelen.
Het bewerkt vaak dat ik de deur voor anderen een stukje op slot zet.
Ik trek me (meer en meer) terug uit de contacten.

Eigenlijk maakt het dat je voor een deel onecht wordt; niet zoals in Gods oorspronkelijke plan voor jouw leven stond.

Afweermechanismes herkennen, ontmaskeren (waar je ze niet meer nodig hebt) en – met Gods hulp – inleveren, kan je helpen om verder te komen in een stuk geestelijke groei.

Je kunt meer straight, integer en oprecht zijn naarmate je meer hebt afgerekend met afweermechanismes.

Afweermechanismes helpen je om te overleven, maar niet om te leven in de volheid zoals God die voor je bedoeld had.


Wordt vervolgd met voorbeelden van afweer.

dinsdag 13 december 2011

Tiende cursus Marriage Course

Per januari 2012 hebben wij weer een Marriage Course georganiseerd, met de volgende data:

14 januari      sterke fundamenten
28 januari      optimale  communicatie
4 febr.            omgaan met conflicten
11 febr.          de kracht van vergeving
25 febr.          de positie van ouders en   schoonouders
3 maart          goede seks
17 maart        de 5 talen van liefde in actie

De cursus zal DV bij ons thuis worden gehouden.
Ditmaal willen we het een beetje anders dan anders doen. We beginnen uiteraard weer met een heerlijke maaltijd, maar de onderwerpen zullen ditmaal per avond in twee blokken worden besproken. Het eerste deel is een samenvatting van de oorspronkelijke lesstof, het tweede gedeelte zal een stukje verdiepingsstof geven.
Uiteraard gaan de cursisten daarna weer per stel naar een eigen hoekje om aan 'de grote opdracht' te werken.
De kosten bedragen €120,00 per echtpaar, inclusief maaltijden, koffie, thee en versnaperingen en lesmateriaal.

De nieuwe opzet maakt dat de cursus ook aantrekkelijk kan zijn als herhaling voor cursisten die al eerder de cursus gedaan hebben.

Zie ook deze link voor de landelijke cursus.

maandag 12 december 2011

goed voelen...

Laat ik maar eens weer een openhartige blog schrijven.. 

Ik merk dat God hard aan het werk is in mijn leven en omdat ik denk dat wellicht een aantal lezers hierin iets herkennen zal ik erover schrijven. Ik kan natuurlijk net doen alsof ik niks meer te leren heb, maar ik wil die illusie niet voorspiegelen. Naar mijn overtuiging blijven we levenslang in een proces van leren en groeien en ontwikkelen, of je nu leraar, therapeut of wat ook bent.

Toen ik het boek las van Ingeborgh Bosch over afweermechanismes herkende ik heel veel in de afweer Ontkenning van behoeftes. Vooral in het stuk ontkenning van gevoelens. In plaats van de pijn te laten komen en echt er doorheen te gaan, kun je je terugtrekken om niet te hoeven voelen. Ik wist dat dit iets met mij te maken had, maar kon het niet precies plaatsen.

Bij een opleidingsdag was er een oefening waar je in tweetallen moest oefenen met focussen, en waar ik gevraagd werd te vertellen wat iets met mij deed merkte ik dat ik er helemaal niks mee kon. Ik probeerde uit mijn rol(lenspel) te stappen en eróver te gaan praten, maar daar trapte mijn medespeler niet in. Ik viel door de mand en besefte dat ik dan wel heel erg kan meevoelen met anderen, maar bij mezelf aan de pijn voorbij ga. Ik had mezelf aangeleerd om me in een soort van mist terug te trekken…

Dat kan handig zijn als je in een overlevingssituatie zit en als je jong bent of je nog midden in een crisis bevindt, maar op den duur blijkt het vaak een blokkade te zijn of een barriere in je geestelijke groei.

Hmm.. dat was lastig, want hoe verander je dat als je je hele leven dit patroon al hebt aangewend?
Ik heb er maar voor gebeden en aan God gevraagd of Hij me wilde helpen om op een gezonde manier met mijn emoties om te gaan. Het zal niet toevallig zijn dat ik de afgelopen tijd merk dat er stukje bij beetje meer op dit terrein gebeurt. Niet altijd gemakkelijk, maar wel heel goed.

Zo ervoer ik op de Vaderhartschool een stuk verdriet omdat ik me eenzaam voelde, maar dat was oké. Ik had ervoor gekozen om veel alleen met God te zijn, maar ik miste toch een stuk contact en ‘gezelligheid’. Het mooie was dat ik het voelde als heel puur. Het was echt mijn gevoel en het klopte. Er was niets bij van manipulatie of aandacht trekken, ook niet van ‘me aanstellen’, nee ik voelde een stukje eenzaamheid.*

God is zó liefdevol, want Hij overlaadt me niet met een karrenvracht van gevoelens op één moment, maar Hij doet het heel geleidelijk. Zo werd ik vanmorgen huilend wakker omdat ik in een droom bepaald was bij een stuk gemis en rouw. Nú begrijp ik wat mijn EMDR-leraar bedoelde toen hij zei dat verdriet een fluweelzachte binnenkant heeft. Huilen was voor mij beladen, maar nu weet ik dat het gezond en helend kan zijn en ik sluit me er niet meer voor af.

Wat bijzonder, om te ontdekken hoeveel lijntjes er nu samenkomen. Als ik ooit zou hebben getwijfeld of mijn leven geleid wordt, dan zeker nu niet meer! Dank U Vader, U bent mijn liefhebbende Pappa, mijn therapeut, mijn helper en beschermer. Ik vertrouw me volledig aan U toe!

* Overigens werd het daarna nog érg gezellig en goed qua contacten!

zaterdag 10 december 2011

Wintermarkt

Het was een gezellig maar wel inspannend dagje. Voor herhaling vatbaar!

maandag 5 december 2011

Week Vaderhartschool

Ik ben nog een beetje aan het bijkomen van de vorige week. Ben me ook aan het afvragen wat ik daar nu over zal schrijven (en wat niet)…

Ik had het voorrecht om een weekje in een klooster te zijn en de Vaderhartschool mee te maken. Een hele week Bijbels gefundeerd onderwijs over het Vaderhart van God, maar dat niet alleen…

We werden gelijk aan het begin van de week voor de keus gesteld of we bereid waren God in ons hart te laten werken op zo’n manier als Hij dat wil. En natuurlijk kan God ook wel iets doen zonder onze toestemming, maar als wij ervoor kiezen om onveranderd te blijven, dan respecteert Hij dat wel.
Verder werden er blokkades opgeruimd, mochten we lekker aan de voeten van Vader tot rust komen, konden we voor ons laten bidden, en werden we rijk gezegend door een liefdevol team dat voor ons klaar stond.

Ik kan zeggen dat het een ‘life-changing-experience’ was. Niet alleen maar fijn en gemakkelijk, soms ook best emotioneel en heftig, maar  wel goed. Ik kreeg wat God voor mij nodig vond en wat Hij voor me klaar had liggen. Maar iedereen die er was zat op een ander punt in zijn levensreis, dus zijn niet alle ervaringen gelijk. 

Ik had o.a. gevraagd of God me wilde helpen om wat dichter bij mijn gevoel te komen. Dat heeft Hij gegeven, en meer dan dat. Ik had me namelijk best een heel lijstje van afweermechanismes  eigen gemaakt, was ik me bewust geworden, die me aanvankelijk geholpen hadden om pijnlijke ervaringen wat te blokkeren. Maar zoals met al die muurtjes die je opbouwt, je hebt er uiteindelijk ook weer last van, want je kunt niet ten volle in de vrijheid leven zoals dat bedoeld is en gezond omgaan met rouw, pijn en verdriet...

In elk geval was het erg indrukwekkend en merk ik nu dat er echt een soort hartoperatie heeft plaatsgevonden. Dat werkt diep in mijn fundamenten door, merk ik en ik zou zo’n ervaring gunnen aan iedereen die geestelijk wil groeien en het Vaderhart van God beter wil leren kennen.


zondag 27 november 2011

Noorderland recept

Deze week werd ik weer blij verrast door het tijdschrift Noorderland, wat op gezette tijden in mijn brievenbus belandt. Ditmaal was er een cadeautje bij, het receptenblad Proef Noorderland.

En - ook al is de timing helemaal niet gunstig - ik heb toch iets lekkers gemaakt...















Tja, en voor het recept moet je natuurlijk bij Noorderland zijn...

zaterdag 26 november 2011

rustige zaterdag

Wat heerlijk, zo'n rustige zaterdag...

Vanmorgen maakten Klaas en ik samen een lekker ontbijtje klaar voor de Mannen van de Motorclub. Ze hadden een reünie gepland van de motorvakantie die ze onlangs in Frankrijk samen genoten. Er waren veel gesprekken gevoerd en de mannen wilden dit contact wat voortzetten. Vanmorgen onder het ontbijt mocht ik ervan meegenieten. Gaaf, mannen die eerlijk zijn en in hun hart laten kijken..

Nu zijn de mannen aan het touren en heb ik alle tijd van de wereld om eens datgene te lezen wat nog gelezen moet / mag worden. Zo las ik het blad Herstel, waarop ik sinds enkele jaren geabonneerd ben. Het begint met een artikel van Jan Pool, die ik onlangs op de Vrij Zijn dagen heb gehoord. Ik weet dat Jan op dit moment lezingen houdt op de mannenconferentie in Bantega en ik ken een aantal mannen die daar zijn. Dus neem ik eerst even de tijd om voor hen te bidden..

Dan lees ik een artikel met voors en tegens van internetgebruik. Ik bedenk dat er in de afgelopen - zeg maar - vijf jaar, best heel wat gebeurd is via Het Net, aan contacten en 'verbindingen'. Natuurlijk zijn er valkuilen en gevaren aan, maar ik ben blij met alle positieve dingen die eruit zijn voortgekomen.

Ik lees over mensen die het op hun hart hebben om in een winkelcentrum te gaan bidden voor genezing. Gaaf, daar hadden we het vanmorgen ook nog over. Het gebeurt bijzonder vaak dat mensen met beenlengteverschil genezing ontvangen, maar men is voorzichtig geworden in het benoemen ervan als 'aangegroeide benen'. Grappig, want jaren geleden is er voor mij gebeden toen ik veel last van mijn rug had door een instabiel bekken. Ik zei altijd: "God heeft mijn been niet laten groeien, maar Hij heeft mijn bekken recht gezet". Wat bleek echter enige tijd later bij mijn jaarlijkse test op de sportschool? Ik was 2 cm. langer dan daarvoor. Nu kom ik daar al jaren en ik ben me bewust dat ik vanaf de middelbare school 1.74 was. Dat stond ook in mijn paspoort. Ik geloof dat ik mag vast stellen dat bij mensen die ouder dan 50 zijn er eerder wat aan lengte afgaat dan dat er bij komt...
Ik vond het dan ook geweldig dat ik mijn fysiotherapeute - die na 3x opnieuw meten constateerde dat er geen vergissing gemaakt werd - erop kon wijzen dat er maar één verklaring voor kon zijn: Na die keer dat er gebeden was voor mijn rugklachten - die vanaf dat moment ook verdwenen waren - is mijn lengte met 2 cm. toegenomen. Dat kan alleen God gedaan hebben!

Ik lees nog veel meer mooie dingen, ook in het nieuwe Vrij Zijn Magazine dat ik vandaag in de bus kreeg..

Lezen..
Heerlijk! Interessant! Leerzaam!
Ik krijg er nooit genoeg van...

dinsdag 22 november 2011

voelen en denken..

Boeiend…

We voelen ons slecht als onze gedachten daar aanleiding voor geven.

Als we anders leren denken beïnvloedt dat ons voelen.

Herken je in je leven dat je in leugens was gaan geloven?

Aannames gedaan hebt die niet overeenstemmen met Gods waarheid?

Verbreek de leugens en spreek de waarheid hardop uit.

Hersenonderzoek toont aan dat je in 30 dagen je denken kunt vernieuwen
door alleen maar de waarheid hardop uit te spreken en toe te laten in je hart.

Hoeveel te meer als we Gods hulp daarbij vragen?

Jezus is de weg, de waarheid en het leven..
Je zult de waarheid kennen en de waarheid zal je vrij maken!

maandag 21 november 2011

Vrouwenconferentie Epafras: Hanna

Wat hebben we geweldig genoten…
Het is inmiddels een mooie traditie, de najaarsvrouwenconferentie van Epafras in Bantega.
Na Esther en Maria mocht ik nu Hanna beter leren kennen, de geliefde van de Vader.  Het was bij uitstek een conferentie om dichter bij het Vaderhart (& Moederhart) van God te komen.

Naast de gezellige locatie en de sfeervolle aankleding, hebben we ontzettend genoten van Gods aanwezigheid, tastbaar aanwezig vanaf het allereerste moment, van de boeiende verhalen van Georgine Hartnack, van de hartverwarmende eigenschappen van gastvrouw Ineke, van zoveel mooie en lieve zussen die zich zo kwetsbaar durfden op te stellen..
En dan hebben we het nog niet eens gehad over de Morning Glory, de Ontmoetingstijd met de Vader, de tijd van aanbidding, de Come Together,  het heerlijke eten (o.a. de Epafrastaart..) en de gezellige ontspanningsavond…

Als je het gemist hebt, je kunt binnenkort de lezingen die we hadden terugluisteren op de site van Epafras, en dat is echt de moeite waard.

En wees er volgend jaar op tijd bij met intekenen, want dit jaar zaten we helemaal vol!
(BTW Op de mannenconferentie aanstaand weekend zijn nog een paar plaatsen vrij!)


woensdag 16 november 2011

GOD = REDDER

God is REDDER,

Een Redder die als visie, als missie, als doel heeft:
REDDEN.

Hij verlangt ernaar iedereen te redden.
Het is ook zijn passie.
Hij wil niet dat iemand verloren gaat.

Helaas zijn er mensen die zeggen:
Ik red mezelf wel.

Zonde..

dinsdag 15 november 2011

Ik kan veranderen

Ik hoorde mensen enthousiast vertellen over de lezingen van Michelle van Dusseldorp op de New Wine conferentie, afgelopen zomer. Ik kreeg van iemand de lezingen op cd aangeboden en heb ze - inderdaad - met veel plezier beluisterd. Niet alleen heeft Michelle veel zinvolle en leerzame dingen te vertellen, maar ze heeft ook nog eens een heel eigen en humoristische manier van praten, wat maakt dat het absoluut geen opgave is om deze lezingen te beluisteren.
Zo kocht ik ook haar boek Ik kan veranderen.



Ik las op haar website, las over Groundwork en besloot dat ik daar meer van wil weten.
Dus ik gaf me op en hoop volgend jaar de Groundworktraining te volgen.

Maar eerst... is er nog het Epafrasweekend
en
de Vaderhartschool

Wow.. ik ben een gezegend mens...

zaterdag 12 november 2011

yummie.. bananenmuffins!

Toen ik deze zomer in Canada was kreeg ik een heerlijke versgemaakte bananenmuffin, omdat er (te) rijpe bananen waren. Goed idee!
Gisteren kwam ik in de supermarkt een zak afgeprijsde rijpe bananen tegen en ik dacht (inderdaad):  "Yummie! Bananenmuffins!"

Ideaal, dat je zoveel recepten vindt op het digitale net..

Omdat ik een vrij dagje had liep ik lekker in huis in trainingspak, maar toen moest ik toch even naar de drogist voor zuiveringszout. En och, bij nader inzien ook nog fijne tafelsuiker... Dus zo gezegd, zo gedaan, boodschapjes gehaald (in trainingspak), kat naar buiten, kippen eten gegeven, oven aan en.. zo gedaan!


Nu natuurlijk nog even het recept doorgeven:


Bananenmuffins

Ingrediënten voor 16 normale of 10 extra grote:

225 gr tarwebloem
1 el bakpoeder
1/2 tl dubbelkoolzure soda of zuiveringszout (bij drogist te koop)
5 el fijne witte suiker
5 el bruine basterdsuiker
1 ei
2 dl melk
snufje zout
50 gr boter, gesmolten
2 grote bananen, geprakt
Evt. stukjes walnoot toevoegen

Verwarm de oven voor op 200?C.
Zet in de muffinvorm papieren vormpjes. Zeef alle droge bestanddelen in een kom. Maak een kuiltje in het midden. Roer het ei, de melk en het zout door elkaar en werk dit door de bloem in de kom. Voeg ook de gesmolten boter toe.
Roer alle ingrediënten goed door elkaar, maar roer niet te lang. Bananenprak erbij doen. Vul de muffinvormpjes niet helemaal tot de rand.
Bak ze 20 minuten tot een ingestoken breinaald of satéstokje er schoon uitkomt.

dinsdag 8 november 2011

nogmaals: niet oordelen

Het blijft terugkomen, het thema: niet oordelen.
Waarschijnlijk heb ik het item zelf het meeste nodig ;-)

Een zinnetje wat ik deze week las: je kunt niet tegelijk liefhebben en oordelen.
Dat is weer zo'n nadenkzinnetje..

Als ik een ander ontmoet en ik kijk in de eerste plaats negatief kritisch naar die persoon en ik merk als eerste iets op wat ik afkeur of afkraak in die ander , dan kan ik die persoon niet in liefde benaderen, zoals Jezus deed.

Als ik naar mezelf kijk met ogen vol kritiek en ik scheld mezelf uit bij het minste of geringste (vanuit welk motief dan ook) kan ik mezelf niet liefhebben zoals Jezus mij liefheeft.

Als ik God de schuld geef van dingen die er fout gingen in mijn leven, dan heb ik een oordeel over Hem en kan ik Hem niet liefhebben boven alles, zoals Hij graag wil...

Dat is wat Hij van mij (en jou) vraagt:
Hem liefhebben boven alles
en daarna:
en onze naaste als onszelf.
Zie tekst.


Dat is niet niks..
Als ik dat ga toepassen in mijn dagelijkse dingen, in de omgang met mensen, in heel mijn leven, dan heeft dat verstrekkende gevolgen.

Help me maar Heer, om het te leren, want dat is wat U van me vraagt en dat is wat ik wil leren:



God liefhebben boven alles en mijn naaste als mezelf!

zondag 6 november 2011

Super-soaken!

soaken


Ik schreef al eens over soaken op mijn vorige weblog.
Het is een manier om te rusten bij God, je te richten op aanbiddingsmuziek en je vol te drenken met Gods liefde en goedheid. Ik pas het o.a.toe  als ik moe ben,  en even bij wil tanken. Een kwartiertje soaken op de bank.. en je hebt het gevoel dat je een uur geslapen hebt.

Nu leerde ik op de EMDR cursus, dat er bij mensen met een groot trauma, of een erg negatief zelfbeeld, eerst gewerkt moet worden aan RDI,ofwel Resource Development Installation.
Als je aan een positieve herinnering terugdenkt, waar je wél van waarde was, waar je een kick van krijgt als je eraan terugdenkt, en je focust daarop terwijl je de EMDRclicks links en rechts met de koptelefoon te horen krijgt, dan wordt je brein actiever benut, zodat deze impressie diep binnen in je kan landen.

Bijzonder hoe dat aansluit bij de lessen die ik leerde van Jim Wilder, over het vreugdecentrum, over de innerlijke verbondenheid met God en je naaste,  over  de waarde van het wortelen en je gegrondvest weten in de liefde van God, als grootste Hulpbron. Dat is de manier waarop ik o.a. werk, mensen laten herkennen wat  en wie ze zijn in Gods ogen, en de on-waarheden vervangen door Gods waarheid.

Dat vraagt om nader onderzoek: Stel, dat ik ga soaken met de koptelefoon en de clicks, dan kan Gods waarheid nóg dieper binnenkomen.. dan kan er een link gelegd worden tussen hoofd en hart, tussen denken en voelen..

Dat is niet soaken meer, dat is supersoaken!

zaterdag 5 november 2011

Weekend

De mannen hebben weer hun jaarlijkse mannenweekend, rondom de Assense mannendag.

Dat betekent dat ik me de gastenkamer als tijdelijk verblijf heb toegeëigend. En ik heb gezelschap van dochter en nicht, wat erg gezellig blijkt te zijn. We hebben de kringloopwinkel doorkruist, zijn aan het slippers / sloffenbreien geslagen, er werden pompoenen gemaakt en heel veel kaartjes en enveloppes..


niet deze, maar zulke





Grote schrik vanmorgen toen logee H.E.S. haar portemonnee was verloren. En wat een opluchting (en gebedsverhoring!) toen een eerlijke vinder hem vanmiddag terugbezorgde! Er bestaan nog steeds eerlijke mensen, die er moeite voor doen een gevonden voorwerp terug te brengen bij de eigenaar..

De mannen kwamen aan het eind van de middag weer terug, genoten hun rijsttafel en praten nog intensief door over het onderwerp Dromen.. Af en toe zetten wij onze relaxte achtergrondmuziek even uit als ze zingen.. Hoe gaaf klinkt dat, twintig donkere mannenstemmen die Gods lof zingen.. Daar word je stil van.

Ik werd nog stil van iets anders. Echtgenoot kreeg als weekenddienst-dierenarts een kat op consult, die in het geheim een tijger bleek te zijn. Dat was zeker geen katje om zonder handschoenen aan te pakken, maar zelfs mét handschoenen kon hij niet aangepakt worden.. En het was hartverscheurend hoe handverscheurend die rakker was tekeergegaan.. We moesten naar de dokterspost voor een aantal hechtingen..

Het leven is (nog steeds) niet saai... Echt niet!

maandag 31 oktober 2011

God is machtig mooi!

Het waren twee geweldige dagen…;-)
Waar begin je, als je wilt vertellen wat er in een VrijZijn weekend gebeurt, als je acht toespraken hoort, als je uren (alles met elkaar) in aanbidding bent met je hart én je ziel én je lichaam, als je mooie ontmoetingen meemaakt, bemoedigende gesprekken mag voeren, vette knipogen ontvangt, als je merkt dat ‘het weer allemaal klopt’, wanneer je merkt dat God krachtig werkt, als er veel innerlijke en ook fysieke genezingen plaatsvinden, als je rake lessen leert, heerlijke en overvloedige maaltijden voorgeschoteld krijgt…
Daar zijn echt geen woorden voor!

Het onderwerp was  God is machtig mooi! (En dat is HIJ!)
Ik kan alleen maar adviseren: Koop de cd’s en luister alsnog naar de lezingen, dan krijg je met terugwerkende kracht nog een staartje mee van zoveel moois.
Speciaal de cd van Willem Ouweneel over het grootste vraagstuk aller tijden: Gods liefde en zijn almacht, gaat dat samen?  maar ook de lezing van  Jan Pool over ‘Help ik ben een controlefreak!’, zullen veel mensen herkennen. En ook alle andere lezingen waren absoluut de moeite waard. Gelukkig heb ik veel aantekeningen, dan kan ik het heerlijk op mijn gemak nog eens nalezen.

 En nu opnieuw óp naar het midden van het land voor de cursus in Maarn morgen;-)

donderdag 27 oktober 2011

Oude blog en meer..

Mijn oude weblog is weer voor een deel zichtbaar, nu in een layout die ik niet bedacht heb, en alleen de laatste berichten zonder plaatjes.. Nou ja, wie weet krijg ik nog eens toegang tot alle archieven. Eigenlijk ben ik nu wel heel blij dat ik de logjes van de eerste vier jaar heb laten afdrukken in vier boeken. Niet dat ik ze ooit weer heb gelezen, maar dat is meer het idee: Het is er nog.

Inmiddels is deze blogspot me al wat vertrouwder geworden, dus we gaan maar gewoon op deze voet voort.

In de afgelopen week heb ik zelf op de EMDR cursus een sessie ondergaan*. Item: als ik gierende remmen van auto's hoor krijg ik plotseling verkrampte spieren en hou ik mijn adem in van schrik. Niet zo gek, als je bedenkt dat ik zelf ooit een kop-staartbotsing heb gehad en dat er regelmatig voor ons huis iets gebeurt. (Waaronder het feit dat er zolang wij hier wonen drie keer een auto rechtdoor is gereden, recht op de sloot af voor ons huis.
Ik vond het heel bijzonder om mee te maken, welke associaties er in je brein gelegd worden.

Vanavond was de testcase: ik hoorde gierende remmen...
En ja, ik schrok en schoot meteen omhoog voor het raam om te kijken wat er aan de hand was. Helaas, de kat van de overburen heeft het er niet levend afgebracht.

Nu nog bedenken of en zo ja, hoe de EMDR geholpen heeft..



* Wel bijzonder, hoe de conferenties van Jim Wilder, het boek van Michelle van Dusseldorp en het focussen van IFT nu weer bij elkaar lijken te komen in deze opleiding..

zondag 23 oktober 2011

Beppes versje

We zongen vandaag een psalmversje dat bijzondere herinneringen bij me opriep. 
Op het sterfbed van mijn Beppe Hinke had de familie op haar verzoek nog met haar gezongen Psalm 19:


Dus krijg ik van mijn plicht,
O God, een klaar bericht.
Wat is 't vooruitzicht schoon:
Hij, die op U vertrouwt,
Uw wetten onderhoudt,
Vindt daarin groten loon.
Maar, HEER', wie is de man,
Die op 't nauwkeurigst kan,
Zijn dwalingen doorgronden?
O bron van 't hoogste goed,
Was, reinig mijn gemoed,
Van mijn verborgen zonden.


Als meisje heb ik tijdens de kerkdiensten heel wat tranen gelaten als we dit liedje zongen, want ik miste mijn lieve Beppe zo vreselijk! 


Toen we een andere psalmberijming kregen nam ik afscheid van het lied, want het werd samengevoegd met andere coupletten en was niet meer 'Beppes versje'.
Maar vanmorgen was het er opeens weer. 
Nu we een samenwerkingsgemeente zijn van de CGK en de GKV gebruiken we diverse liturgieën..

Het was heel mooi, want nu dacht ik er voor het eerst aan wat er in Beppe moet zijn omgegaan, vlak voor haar dood, dat ze dit lied koos. Ze wilde dus echt helemaal rein zijn voor God en alles uit de weg geruimd hebben voordat ze Hem ontmoette.. Ze vroeg hierin of God ook haar verborgen zonden aan het licht wilde brengen..
Het zelfde item wat mij lang geleden zo geholpen heeft om dichter bij God te komen..

Wat gaaf! Een contextuele knipoog!
Ik heb het lied - opnieuw - met tranen in de ogen gezongen, me bewust dat ze wellicht vanuit de hemel meegezongen heeft!

vrijdag 21 oktober 2011

lekker bezig

Echtgenoot is op motorvakantie, dochter logeert hier een paar dagen en tussen de bedrijven door ben ik lekker bezig met kaartjes en enveloppen maken. Ik vond een leuke site met een duidelijke beschrijving en heb me heerlijk uitgeleefd...



In december hebben we een wintermarkt van de kerk, en ik ben alvast een voorraadje aan het maken / verzamelen..





donderdag 20 oktober 2011

Een nijlpaard in je huis

Dat was een uitzonderlijk goed boek, wat ik net gelezen heb: Een nijlpaard in je huis van Tommy Hellsten. De subtitel is: over mede-afhankelijkheid en over kind mogen zijn zolang je leeft.

Hellstens idee is vooreerst om te beschrijven wat er gebeurt in een gezin waar alcoholisme een rol speelt.  De vertaler van het boek ontdekt echter dat de meeste dingen die beschreven worden ook voor zijn gezin van herkomst gelden, maar daar was geen sprake van een alcoholprobleem. Wel speelde er een ander ernstig item. De overeenkomst was dat zij beiden leefden in de nabijheid van een sterk verschijnsel, wat niet bespreekbaar was. Ook konden ze het persoonlijk niet verwerken en dus gingen ze zich aanpassen aan dit verschijnsel.

Deze aanpassing wordt in het boek beschreven als mede-afhankelijkheid of co-dependancy.
Iemand met M.A. leeft niet voor zichzelf, maar namens anderen, zorgt onevenredig veel voor anderen, heeft veel ‘controle’,  mag niet zwak zijn, kan niet op anderen vertrouwen. Er is bijna altijd sprake van hechtingsproblematiek en van het niet kennen van eigen behoeften en verlangens. Iemand die zich op zo’n manier heeft aangepast kent vaak een zwakke zelfbeleving, moet zich voortdurend bewijzen, is vaak té ernstig. Het kan zijn dat er veel lichamelijke klachten zijn en er is vaak sprake van het ontbreken van geestelijk besef. Perfectionisme en een te hoge lat komen veel voor, net als het scheppen van een ideaal-ik of enige vorm van valse macht. Verslavingen (roesverwekkende middelen) gaan vaak gepaard met deze factoren.

Het boek vertelt hoe dergelijke aanpassingen ontstaan en wat ermee gedaan kan worden om ermee af te rekenen.

Ook beschrijft Hellsten hoe het innerlijke kind hiermee omgegaan is en wat het nodig heeft.  Hij vertelt dat veel hulpverleners denken zelf sterk te zijn en geen valkuilen of kwetsbare plekken te hebben. Hij pleit ervoor dat we onze eigen zwakheid erkennen en het kind in ons de ruimte geven om levenslang kind te mogen zijn!

over mede-afhankelijkheid en over kind mogen zijn zolang je leeft
Tommy Hellsten
Houten, 2002
Uitgeverij: Van Holkema & Warendorf

dinsdag 18 oktober 2011

signalen van deze tijd


De Bijbel wijst erop, maar dat is niet de enige bron. Het einde van de tijd komt eraan. In veel religies en overtuigingen herkennen we dit gezamenlijke element. Het houdt een keer op en dat duurt zeer waarschijnlijk niet zo lang meer.
Hoe het precies zal zijn, daar waag ik me niet aan. Er zijn zoveel theorieën.. Maar dát het komt, daar twijfel ik niet aan. Het is goed om de ‘geestelijke’ oren en ogen open te houden. Ontvankelijk te zijn voor de signalen van de tijd.

De Bijbel zegt dat Jezus terug komt als de wetteloze mens er is en als het evangelie over de hele aarde bekend is gemaakt. Wat betreft die wetteloze mens, in het vorige tijdperk was er teveel aan wet(ticisme). Dat heeft veel mensen allergisch gemaakt voor alles wat hen opgelegd wordt. Logisch, dat er een tegenbeweging komt. Veel mensen willen geen wetten en regels. ‘We bepalen zelf wel wat goed is. Geen grenzen, no limit.’
En er zal een gebrek aan liefde zijn.. Wel, de generatie die nu opgroeit weet wat hechtingsproblematiek is. Zoveel mensen leven op een eenzaam eilandje en kennen ten diepste geen duurzame en liefdevolle verbinding met (God en) anderen.

We zijn met elkaar behoorlijk kwetsbaar geworden in deze samenleving. Toen ik laatst een nieuwe bankrekening wilde openen kon dat niet zonder computer. Electronisch betalen is een must. We zien aan de storingen bij Blackberry en de puinhoop bij Web-log, als nog kleine signaaltjes, hoe afhankelijk we zijn geworden van de techniek en de electronica. Er hoeft maar ‘iets’ te gebeuren en alles stort ineen. En geloof maar dat we lang niet alles weten wat er ondergronds gebeurt.
Pas hoorde ik binnen een half uur twee keer een verhaal van iemand die een profetie had gekregen over een engel, die in het ene geval zei: “Maak je klaar, want de tijd komt!” en in het andere geval: “Prepare, prepare, prepare!” Nu gelooft niet iedereen in dromen en visioenen, maar de waarschuwingen worden niet voor niets gegeven.

En dan? Stel dat het zo is?
Wel, bedenk wat nog echt belangrijk is. Geld en goed en status doen er niet zoveel toe.. Misschien moet je nog iets in orde maken met andere mensen.. Je kunt nadenken of je olie in je lamp hebt.. Misschien moet je eindelijk een keus maken die je steeds hebt uitgesteld. Misschien..   Vul maar in.

De overheid waarschuwt niet voor niets regelmatig om te zorgen dat je voorbereid bent, mocht er een ramp plaatsvinden. Je kunt maar beter zorgen dat je in elk geval iets in huis hebt.  Ik ben echt geen doemdenker en ik wil ook niemand bang maken. Maar nu ik de laatste weken erg aan het denken ben over dit onderwerp en ik vanmorgen in de JongerenBijbel het voorwoord las bij Thessalonicenzen, over de signalen van de tijd, weet ik dat het de bedoeling is dat deze blog geschreven wordt.

Wie het horen wil die luistert ernaar, wie wil blijven dromen kan dat doen, wie wakker en waakzaam wil zijn mag daarvoor kiezen.

zondag 16 oktober 2011

Van feest tot feest..

Vorige week was mijn eerste cursusdag EMDR in Maarn. Grappig hoe elke studie (inclusief Opleiding / Opleider) zijn eigen-aardigheden heeft. Ik denk dat ik veel kan leren in de basis- en vervolgcursus die ik de komende maanden hoop te gaan doen.

Vrijdag kwamen twee van de kleinkinderen logeren omdat hun pappa en mamma een weekendje weg waren om hun 7-jarige trouwdag te vieren. En tegelijk was er ook een nicht uit Australië op bezoek die ik maar 1 keer per 20 jaar zie, zo ongeveer. Gelukkig was dat helemaal prima voor de kids, ze vonden het jammer dat Eritia alweer naar de trein moest zaterdag.

Vrijdag maakten we een uitstapje naar Bourtange. Altijd leuk om daar eens weer rond te lopen.




Helaas was ik zaterdag geveld door de griep, maar gelukkig had Pake vrij en dus nam hij de oppas op zich. Vandaag konden we via 'Oude Pake en Beppe', die hun 58-jarige trouwdag vierden, naar Leiden waar onze andere kleinzoon zijn tweede verjaardag vierde.

Toen was het zondag geweest.. alweer een week.

dinsdag 11 oktober 2011

zwart-wit

Ik was een zwart-wit denker.
Ik dacht dat wat ik geloofde, dat dat de waarheid was.
Heel begrijpelijk, vanuit mijn achtergrond.  Zo leerde je dat.
Zoals je geleerd was, zo was het, en dat was de waarheid.
Als je daarbij bleef was het goed en anders niet.

Ik heb ooit wel dat boekje gelezen ‘ik ben oké, jij bent oké’, maar die las ik waarschijnlijk voornamelijk ik-gericht.  Het kostte enige tijd en moeite voordat ik mezelf op waarde kon schatten. Over anderen dacht ik nog niet zo bewust na, denk ik. Ik groeide op binnen de kerk en alle contacten die ik had waren met ‘soortgenoten’. Eerlijk gezegd heb ik lang gedacht: “Binnen de kerk is iedereen oké, buiten de kerk is niemand oké.” Het was een aardige dreun toen dat ballonnetje knapte.

Maar gelukkig kon ik na verloop van tijd het positieve ervan zien: “Er waren nog zoveel meer mooie mensen, zoveel Broers en Zussen, één in Christus..” Ik ging naar conferenties en cursussen, interkerkelijk, wauw! Mijn visie was ietsje verbreed, maar ik had nog steeds een oordeel.
Immers, wie Jezus niet kende, die stond ‘buiten’.
Langzamerhand ontdekte ik steeds meer prachtige (maar soms ook verwondde) mensen die niet gelovig waren, maar die soms meer Jezus weerspiegelden dan ‘kerkmensen’, die oordelend waren over wie niet meedeed met het ‘kom ga met ons en doe als wij’.

Deze basishouding zie je bij veel christenen. En het verdrietige is dat men het met de beste bedoelingen doet. Immers, jij ‘weet’ wat goed is voor de ander en je gunt hem/haar het beste! Eigenlijk is het een beetje een ‘Saulus-houding’.
Saulus uit de Bijbel vervolgde de gelovigen en dacht daarmee een goed werk te doen.
Je stelt je echter boven de ander, en oordeelt over hem/haar. Jij weet het beter.

Ik heb de laatste tijd vaak aan God gevraagd: “Laat mij met Jezus’ ogen kijken naar de mensen om mij heen”. En nu verandert er iets in mijn denken, in mijn hartsgesteldheid en in mijn houding. Eerder liet ik iemand niet echt toe in mijn hart wanneer die ander ‘andersdenkend’ was. Ik stelde mij gereserveerd op. Er bleef altijd een stukje afstand.
Ik heb veel geleerd op de Alphacursus, een basiscursus over het christelijk geloof. Eén van de uitgangspunten van het groepsgesprek is: “Oordeel niet. Luister naar wat ieder te zeggen heeft, zonder hem/haar te corrigeren of aan het eind van het rondje nog even ‘het goede antwoord’ te geven. Ieders mening is toegestaan. Je gaat vanzelf nadenken als je alles op een rijtje hoort en het is een stuk vrijheid wanneer mensen merken dat ze gewoon mogen zeggen wat ze vinden, denken, willen zonder dat ze daarbij op hun vingers getikt worden. En wanneer iemand iets verkondigde wat totaal in tegenspraak was met jouw visie, dan moest je open reageren, zo van: “Oh? That’s interesting!” (Waarbij ik moet aantekenen dat je dat welgemeend kunt doen of technisch)

Naarmate ik meer liefde aan het krijgen ben voor andere mensen, ongeacht hun mening of status, en minder oordeel, ontdek ik dat het écht ‘interesting’ is wat een ander denkt en hoe dat is voor hem/haar. En ik geloof dat ik zo meer bij de basishouding van Jezus kom: oprechte interesse voor mensen, echte liefde, zonder afwijzing of uitsluiting. Een hart vol ontferming voor wie beschadigd of verbroken is…

Vandaag ga ik naar een nieuwe cursus. Ik ontmoet wellicht veel mensen die heel anders denken of leven dan ik. Maar ik besluit om ze te benaderen met een open hart. En tegelijk weet ik dat ik ook mijn ruimte mag innemen. Als ik nog dacht zoals vroeger, zou ik nu krampachtig zijn en van de anderen een oordelende houding verwachten. Nu voel ik me vrij om te denken wat ik denk, te voelen wat ik voel en te vinden wat ik vind.

zondag 9 oktober 2011

speculaas

Vandaag was het een prachtige dag. Eerst vanmorgen een sprankelende dienst met doop en belijdenis, daarna vanmiddag een warme Welkomdienst en vervolgens had ik een paar mooie ontmoetingen in het Inloophuis.


En nu vanavond lekker op de bank met husbie, en nog een lekker stukje gevulde speculaas.
Hier volgt het recept:


Gevulde roomboterspeculaas (2 stuks!):

375 gram zelfrijzend bakmeel
300 gram boter (kan best wat minder)
150 gram bruine basterdsuiker
20 gram speculaaskruiden
1 el melk
500 gram amandelspijs (ik neem 2 blokken amandelspijs van dr. Oetker)
1 ei voor door de spijs (zie verpakking)
20 blanke amandelen
1 eierdooier


Meel en boter mengen tot fijne kruimelstructuur. Suiker en spec. kruiden erdoor doen en mbv melk tot een bal kneden. In 2en delen en 2 rechthoekige lappen rollen (ongeveer 0,5 cm dik). Ik vul 2 boterkoekvormen met het deeg en spijs ertussen. Ook kan je er gevulde koeken of speculaasstaven van maken. Leg een van de deeglappen op bakpapier op een bakplaat. Verdeel het spijs erover tot ongeveer 1 cm van de rand. De 2e lap erop leggen en en de rand aandrukken. De bovenkant met eierdooier bestrijken en versieren met de blanke amandelen.

Bak de koek op 180 graden in 30 min. gaar. Laat rusten en afkoelen - liefst een paar uur of een halve dag.

zaterdag 8 oktober 2011

B&B of...?

Dat was gaaf…
Een groepje vriendinnen had een tijdje geleden al eens gezegd dat ze graag een keertje wilden komen in de B&B, om er even als vriendinnen tussen uit te zijn, te investeren in hun vriendschap, maar ook in het geloof. Of ze bij ons terecht konden en of ik dan ook iets inhoudelijks met ze wilde doen.
Dat leek me een leuke uitdaging, temeer daar het mocht gaan over het beeld van God als Vader en Gods (liefdevolle) Vaderhart.

De ontvangst was vrijdagavond, met een kopje koffie en wat zelfgebakken lekkers erbij. In dit geval Gevuld Speculaas. (Recept volgt..)


We deden een ontspannend en verkennend spel, zoiets als Kaarten op tafel, maar dan op-maat-gemaakt en afgestemd op hun onderwerp.

Vervolgens was er een zoldermoment, waarbij we stil waren en nadachten over de heiligheid van God.





Het laatste deel van de avond waren de vriendinnen onder elkaar, waarbij ze nog een lekker drankje kregen.

Zaterdagmorgen hadden ze een stille-tijd-opdracht op zolder vóór het ontbijt: ‘Lees eens in het Bijbelboek Efeze en bedenk wat God jou daarin wil zeggen over zijn vaderliefde’. Ik had intussen de tijd om een uitgebreid ontbijt voor te bereiden.

Na het eten was er een interactief gedeelte over het genoemde onderwerp. De vrouwen kregen nog een persoonlijk A-4 tje waarover ze mochten nadenken en vervolgens mochten ze (op een creatieve manier) een liefdesbrief aan God schrijven of tekenen of schilderen..
We sloten af met een gevarieerde lunch.
(En alles wat over is? Dat gaat morgen mee naar het Inloophuis!)
Nu had ik al een tijdje het idee om te stoppen met de B&B, ook omdat ik een paar vervelende ervaringen heb opgedaan.

En EIGENLIJK heb ik al vanaf het begin het verlangen - in de eerste plaats - om een plek te creëren voor mensen die er even tussen uit willen, mensen die tijd willen nemen om dicht bij God te zijn of zich te bezinnen op de rest van hun leven. Of ook voor mensen met een burn-out of spanningen in het huwelijk die even een Time-Out willen nemen.

Nu ga ik er echt ernstig over nadenken hoe ik verder wil.
Tijd om eens naar een klooster te gaan om me te bezinnen?

vrijdag 7 oktober 2011

wentelteefjes met sinaasappel

Mmm. ik had voor mijn verjaardag het kookboek Nigella Express gekregen, en vandaag maakte ik wentelteefjes met sinaasappel.


Je hebt ervoor nodig: vier sneetjes brood, een sinaasappel, twee eieren, een halve beker (volle) melk, kaneel, marmelade, suiker en boter. Je moet eerst de schil van de sinaasappel raspen, in een kom of schaal de eieren loskloppen, de melk erdoor mengen, er wat kaneel over strooien en de rasp erdoor roeren. Je legt de boterhammen in dit mengsel en maakt intussen een siroop door in een pannetje het sap van één sinaasappel, een paar eetlepels marmelade (zoveel als je lekker vindt) en 50 gram suiker warm te laten worden. Je moet het even aan de kook laten komen en daarna het vuur zachter zetten en nog een paar minuutjes laten doorwarmen. Het brood is intussen lekker volgezogen met het melk-ei mengsel, dus tijd voor de boter in de pan en het bakken van de wentelteefjes. Twee minuten aan beide kanten. Daarna op een bordje, de siroop erover gieten en smullen maar!


Er was nog een stuk brood over van de Bakkerswinkel in Utrecht waar we deze week gezeten hebben toen (derde) dochter haar bul voor de master van muziekwetenschappen uitgereikt kreeg.




De kippen leggen nog steeds prima eieren. Het grappige is dat onze buitenkippen (Brahma's) een eigen legplekje hebben bedacht, en vandaag ontdekte ik dat ik via het keukenraam de eieren kan rapen;-). Eén van de nieuwe hennen heeft de aardige gewoonte om eens per 2/3 dagen een ei met een dubbele dooier te leggen. Dat schiet mooi op voor een portie wentelteefjes!