woensdag 25 januari 2012

Dilemma

Lastig..
Zoals ik al vaker schreef wonen we op een plekje waar nogal eens wat gebeurt. Naast de vele (bijna-)aanrijdingen, is het ook bijna elk weekend raak met ruzies voor de deur (of voor het slaapkamerraam) in het weekend. Ook afgelopen zaterdag was het raak. Een stelletje was aan het ruziën, maar dan wel zodanig, dat de fietsen op de weg lagen en zij elkaar letterlijk in de haren vlogen. Er werd geschreeuwd, geschopt en geworsteld, de fietsen kregen trappen te verduren en soms dacht ik: beweegt die ene nog wel? Terwijl ik vanachter de gordijnen stond toe te kijken.
En dat om een uurtje of één ’s nachts.

Best een lastig puntje: Wat is mijn verantwoordelijkheid wel en niet? Ik woon hier nu bijna 20 jaar. Als ik elk weekend mijn bed uit had moeten komen bij elke ruzie die hier voor het huis weerklonk, had ik heel weinig slaap gekregen. We hebben meerdere keren de politie gebeld als het dreigend was. En op een dag (of nacht) dacht ik: “Tja, als jullie ervoor kiezen om in het holst van de nacht hier buiten te gaan rondlopen moet je ook niet verbaasd zijn dat je te maken krijgt met mensen die teveel gedronken hebben en daardoor agressief zijn.. Ga lekker naar bed en slapen!” Ik nam me voor om er geen aandacht meer aan te besteden.

Tot ik afgelopen vrijdag droomde dat er een man geslagen werd terwijl ik daar langs liep. Het enige wat ik zei was: “Mag ik er even langs?” Om even later te zien dat er een lijk onder een deken lag en ik realiseerde me dat dat die man was die een dreun kreeg… en ik had alleen maar gevraagd of ik er even langs mocht!

Met die droom nog vers in mijn geheugen vroeg ik mijn echtgenoot of hij dacht dat we de politie moesten bellen of niet. Hij besloot om snel wat kleren aan te trekken en buiten poolshoogte te gaan nemen, ongetwijfeld met zijn mobieltje binnen bereik om zo nodig snel te kunnen bellen.

Net toen besloot het stel om toch maar een eindje verder te gaan. Fietsen lukte niet zo goed meer, dus al scheldend vervolgden zij hun weg. En wij probeerden de slaap weer te pakken…

Ik denk dat ik volgend weekend weer met de vraag zit: Wat is wijs? Wat is wel en wat niet mijn verantwoordelijkheid hierin?
Of ga ik toch maar de weekenden aan de achterkant van het huis slapen?

Wat denk jij ervan?

donderdag 19 januari 2012

De wereld zit niet te wachten op christenen die..

De wereld zit niet te wachten op christenen die alleen maar heel goed aan anderen kunnen vertellen hoe het moet...

Kijk op de website van Dong Haeng en verwonder je over de eenvoudige waarheid.



dinsdag 17 januari 2012

Moeten maakt dood

Het probleem van ons, christenen is
Dat we de kern van alles zijn kwijt geraakt:
God liefhebben boven alles en onze naaste als onszelf.
Dat we anderen goed weten te vertellen hoe het moet,
maar dat we er zelf niet aan kunnen voldoen.
Dat we mensen eerder wijzen op regels
dan op een relatie met God.

We leggen elkaar de wet op, omdat we zelf destijds ook gedwongen werden.
Als je een familiereünie hebt, en je bent verplicht om te gaan, dan zul je er misschien met tegenzin zitten en niet echt aangenaam gezelschap zijn. Dat is binding.
Als je mag kiezen of je wilt gaan, en je maakt die keus omdat je het fijn vindt je familie weer te zien, dan is dat vrijheid en leidt tot een gezonde verbinding. Je gaat in liefde en dat wordt zichtbaar op zo’n weekend.

Als je met tegenzin je hele leven twee keer per zondag naar de kerk bent gegaan, want je had geen keus, dan zul je je kinderen vervolgens ook opleggen om dat te doen. Als ze niet de vrijheid hebben om ‘nee’ te zeggen, dan kunnen ze ook niet van harte ‘ja’ zeggen.

Alles wat MOET van mensen roept weerstand op.
En wij mensen maken ervan dat het van God moet.

Alleen, ik geloof niet in een God van dwang. Ik geloof niet dat God blij is met mijn kerkgang als ik geen keus heb en gedwongen ga. Ik geloof niet dat God blij is met mijn gehoorzaamheid uit angst, omdat ik bang ben voor wat God of mensen van me denken of zeggen als ik het niet doe. Ik geloof niet dat God het waardeert als ouders tegen hun kinderen zeggen: “Jij mag kiezen”, maar intussen weten ze dat het alleen maar oké is wanneer ze de keus maken die zij graag willen… (o.. dat was voor ons een grote les!)

Als wij eerst de genade leren kennen en werkelijk beseffen hoe hard wij die nodig hebben, dan gaat er iets in ons veranderen zodat we weten wat goed is voor ons, voor de ander, voor God. Dan maken we andere keuzes.

Dan hebben we het niet meer nodig om vanuit een gevoel van onrecht in de weerstand en rebellie te gaan. Dan kunnen we pas werkelijk een keus maken vanuit een vrij hart, zonder enige dwang.

In Rom. 12:1,2 lees ik:
Je ‘moet’ een nieuwe mens worden, met een nieuwe manier van denken, omdat dat goed voor je is. God vraagt volledige overgave, omdat je dan pas tot je recht kunt komen als de mens zoals Hij je bedoeld heeft.
En dan staat er in de vertaling van Het Boek zo mooi achter aan: ‘Dat is toch niet teveel gevraagd als je bedenkt wat God allemaal voor jou heeft gedaan!’

Daar gaat het m.i. fout, als we dat wat God voor ons gedaan heeft weglaten en wel wetten voorschrijven.

Daarom geloof ik: wet zonder genade maakt dood!

Als partners geen vrijheid meer ervaren maar ze leggen elkaar dingen op die moeten, dan zal het gauw gedaan zijn met het geven. Als je niet meer ontvangt van de ander zul je sneller gaan opeisen. Als je gedwongen wordt om lief te hebben en te geven roept dat weerstand op.. Dan is het gauw gedaan met de liefde..

Als je altijd gedwongen was om je lichaam te 'geven', is je lichaam nooit van jou geweest en zul je moeite hebben met jezelf echt aan een ander te kunnen geven vanuit liefde.

Hoe kunnen we terug naar het echte liefhebben?
Kijken naar hoe God het werkelijk bedoelde.
Mijn gebed is dat we Hem werkelijk leren kennen en ook beseffen wat genade is.

Pas dan kun je van harte komen tot een vrije keus van overgave.. Sterker nog, dan wil je niet meer anders, omdat je beseft dat het goed is voor God, voor de ander en voor jou!

Dan lees je de wet als: Wanneer ik de Here God werkelijk de Heer van je leven ben, dan wil je geen andere goden dienen, dan wil je niet stelen, bedriegen, moorden etc.

Mijn gebed is dat we weer gaan liefhebben zoals Jezus lief had en heeft!

maandag 9 januari 2012

Groundwork and more!

De afgelopen week heb ik een training gedaan bij Groundwork in Apeldoorn. Ik had via de New Wine gangers cd’s gehoord van Michelle van Dusseldorp en nadat ik ook haar boek gelezen had heb ik me gelijk ingeschreven voor de training.
Geweldig, wat een fijne en leerzame dagen. Het is net alsof alles zo geleid wordt dat ik precies op het goede moment de dingen mag leren waar ik aan toe ben en die ik ook nodig heb voor mijn persoonlijke ontwikkeling en om door te kunnen geven aan mijn cliënten.
Dat is elke keer weer een mooie bevestiging.


Mocht je tegen dingen aan lopen (of anderen wijzen je erop) die je belemmeren om in een open verbinding te staan met jezelf, God en anderen, dan is dit een echte aanrader om eens te gaan doen. Of om met Michelle te spreken: 'Voor iedereen die een navel heeft is het goed!'
Kijk op de site voor data van de trainingen
Er wordt in februari ook weer een Vaderhartschool gehouden, ditmaal van 19 to 25 februari, zie de site:
Verder is er van 2 tot 6 april een Vaderhartconferentie met David en Heather Johnson vanuit Kingly Expression, zie deze link.
Wij hopen aanstaande zaterdag te beginnen met onze tiende Marriage Course. Er zijn inmiddels overal in het land mogelijkheden om een Marriage Course te volgen, kijk maar op de landelijke site: Marriage Course.
Dan nog wat nieuws van Geboren om Vrij te zijn: Er is een Bevrijdingsconferentie 20 en 21 januari in Loppersum, zie deze link.
Daar vind je ook info over het Vrij Zijn weekend van 2 en 3 maart op De Betteld, en nog veel meer mogelijkheden om jezelf te verrassen en te verrijken met geestelijke vrijheid & rijkdom!
Natuurlijk attendeer ik jullie ook op de diverse activiteiten van Stichting Epafras, waar je hier meer info over kunt vinden.
Tot slot vraag ik jullie aandacht voor de Stichting Toerusting Pastorale Zorg. Ook zij hebben regelmatig conferenties en weekenden die bijzonder de moeite waard zijn.
Kortom, weer keus genoeg als je wilt groeien in geloof en persoonlijke ontwikkeling!


maandag 2 januari 2012

Struikelend achter Jezus aan

Goed boek voor wie ontmoedigd dreigt te raken, omdat het gewoon niet lukt om zó te leven als je wilt... Om zó christen te zijn als je denkt dat eigenlijk de maatstaf moet zijn..
Maar ook voor iedereen die vindt dat hij/zij echt pas een goede christen is en die medelijden heeft met al die anderen die dat niet kunnen bereiken..
Of voor ieder die denkt: Ik ben nu eenmaal een zondaar, dus het is logisch dat ik er een rommeltje van maak..

Kortom een boek dat helpen kan om zo te kijken naar jezelf en anderen als Jezus doet:
zonder oordeel en vol liefde voor de persoon!

Struikelend achter Jezus aan  van Mike Yaconelli