woensdag 30 oktober 2013

Keukenbezigheden


Volgende week is het weer dankdag. We danken God voor de oogst.
Nu zijn er heel wat meer redenen voor dankbaarheid te noemen, maar qua oogst van het land: ja, ik ben enorm dankbaar!

Het is elk jaar weer enorm genieten van wat er groeit in eigen tuin en wat je ermee kunt doen. Daarnaast is het ook steeds weer een leuke uitdaging om dingen uit te wisselen. Heb jij appels over? Ik druiven. Heb jij bramenjam gemaakt? Ik pruimenjam, zullen we wat ruilen?

Vorige week reed ik in Drenthe en kwam langs een boerderij waar een kruiwagen voor stond vol met appels. Een briefje erbij nodigde uit om ze gratis mee te nemen, heel geschikt voor appelmoes en appeltaart. Plastic tasjes hingen aan het handvat van de kruiwagen. Zó super, dat mensen de moeite nemen om dit zo aan te bieden ipv dat de vruchten onder de boom liggen te verrotten!

Wij hadden dit jaar weer bramen, jostas, walnoten en zoete appeltjes. Daarnaast groeide er in mijn moestuinbadkuip kruiden zoals peterselie, maggie, tijm, maar ook aardbeiden, tomaten en krulsla. Ik had een paar rijtjes stenen opgestapeld en daartussen bemeste tuingrond gestort, en dat was een prima plek voor twee courgetteplanten waar we heerlijk van genoten hebben.



In navolging van Teunie heb ik zelf bouillon gemaakt door allerlei kruiden en groentes te drogen en toen het allemaal echt knisperdroog was heb ik het gemalen met zeezout. Het rook alleen al heerlijk op de (warmste) slaapkamer waar ik het uitgespreid had. Als basis voor soep is mijn bouillon niet perfect, dan mist er toch nog iets, maar als extra smaakmaker in allerlei warme gerechten is hij geweldig!

Ik heb inmiddels ook weer een flinke voorraad sap gemaakt van zowel appels als ook druiven. De druivensap is erg krachtig van smaak, dus ik vermeng hem vaak met Spa rood of met water. Misschien kan ik er ook nog iets anders van maken zoals gelei..



Regelmatig krijg ik een emmertje melk van de boerderij en dan maak ik twee liter yoghurt, met als basis een beginnetje van Griekse yoghurt, en die is toch lekker!

Vandaag kwam mijn bestelling binnen van de Brouwmarkt: een weckketel met toebehoren! Dus dat is een leuke nieuwe uitdaging: ik ga aan de weck! Ik heb vandaag mijn grote voorraadkast maar eens gereorganiseerd, en gesorteerd. Toen mijn kinderen nog thuis woonden keken ze regelmatig alles na op UHD, maar ik moet eerlijk zeggen dat ik daar niet zo trouw in ben. Het viel mee, ik kwam alleen een pot augurken tegen die goed was tot 2009 en ook in een verloren hoekje een potje jam uit datzelfde jaar.

Vandaag nog eens een grote appel-tutti-frutti-cranberrie-noten-kruimeltaart gemaakt, zodat ik stukken in de diepvries kan bewaren voor later. En dan eerst maar eens aan de studie, kijken wat je allemaal kunt wecken. Naast groente en fruit zag ik al: cake, poffert, jus, brood, Schwarzwalder Kirschtorte…
Wie weet moeten we toch nog maar eens die kelder uitgraven die onder ons huis ligt maar volgestort is met puin..

zondag 20 oktober 2013

Het hart van een wees (5)

Nu zal ik eerst maar eens iets delen over mijn eigen worsteling in dit proces. Ja, ik had ook het hart van een wees, ik gedroeg me als een slaaf. Ergens vroeger had ik de overtuiging opgedaan: “Als ik precies doe wat een ander wil dan zal ik geaccepteerd en geliefd zijn”. Het ene moment schoof ik mezelf opzij, om me vervolgens ‘overgeslagen’ te voelen en toch graag weer gezien wilde worden… Ik voelde me niet echt thuis in gezelschap bij anderen, omdat ik er van uit ging dat ze niet echt op mij zaten te wachten. Ik was soms jaloers op anderen die – zo leek het – gewoon met iedereen vrij in contact konden staan en overal werden geaccepteerd. Vervolgens kraakte ik mezelf af dat ik zo slecht was om zulke gedachten en gevoelens te hebben, terwijl ik dankbaar zou moeten zijn voor alles wat ik wel had…
Ja, ik had het hart van een wees en gedroeg me als een slaaf…

Wanneer een dergelijke overtuiging in je landt, dan zul je de belangen van een ander hoger aanslaan dan die van jezelf. Prima toch? Dat vraagt God van ons: De ander uitnemender achten dan mezelf?

Dat hangt er van af wat mijn motieven zijn. Als ik het doe vanuit een vrije keus, dan is er niets op tegen. Maar als ik me gedwongen voel omdat dat zo hoort, of ik doe het vanuit angst voor afwijzing, of omdat ik de erkenning zo nodig heb, dan ben ik niet vrij maar gebonden.

Als ik niet eens heb ontdekt wie ik zelf nu eigenlijk ben en wat ik persoonlijk vind en denk en voel, dan heb ik me laten vervormen door hoe anderen graag zouden willen dat ik zou zijn.

Ik las ergens: “Als je geen goed zelfbeeld hebt, zul je net zoveel gezichten als vrienden hebben”, en dat is waar. Het botst als ik tegelijk met verschillende mensen in contact ben, waar ik een verschillend masker gewend ben te dragen.

Ik leerde dat ik namens mezelf mag leven. Ik leerde dat ik mezelf mag worden. Maar ik heb pas de afgelopen jaren geleerd om niet alleen een kind van God, maar ook een kind voor God te zijn. Gewoon, afhankelijk van Hem, maar tegelijk met de zekerheid dat ik oké ben in zijn ogen. Ik hoef het niet (meer) te verdienen dat ik geliefd ben. Ik mag eerst als een klein kind dicht bij zijn hart komen en dan helpt Hij me wel om verder geestelijk volwassen te worden.

Grappig, en niet toevallig, dat ik net nu ik met deze blogs bezig ben een cd luisterde van James Jordan over Het hart van een Zoon, en dat ik zijn boek in handen kreeg Sonship, a journey into Fathers heart.
James vertelt dat je God niet als een liefhebbende Vader kunt ervaren zolang je naar je aardse ouders je hart op slot hebt gedaan. En je kunt jezelf niet als een geliefd kind van God ervaren en een relatie met Hem hebben als je je ouders niet (van harte!) hebt vergeven voor wat er van hun kant aan tekortkomingen en fouten geweest is. Gewoon, omdat jij dan niet het hart van een zoon (dochter) hebt…

Nu zijn er natuurlijk talloze voorbeelden van ouders die ernstig gefaald hebben in de taak die ze van God gekregen hadden om er voor hun kinderen te zijn. James zegt: Ook al ligt het probleem voor 99% aan je vader of moeder, dan ben jij nog verantwoordelijk voor die ene procent waarin jij verkeerd gereageerd hebt of waar jij je hart voor hen hebt afgesloten.

Gelukkig komt God niet met dwang. Maar komend in de nabijheid van Hem en verlangend naar een relatie met Hem als liefdevolle Vader, waardoor jij kunt gaan ervaren hoe het is om gekoesterd en geheeld en geliefd te zijn, zal God zelf duidelijk maken waar je blokkades liggen.
En als je weet hoe heerlijk het leven kan zijn als je dicht bij je Maker en liefhebbende Vader leeft, dan groeit er vanzelf het verlangen om stappen te zetten die je verder kunnen helpen op deze weg. En je hoeft het niet alleen te doen, want als je vraagt om hulp zal God dat gebed zeker verhoren!

donderdag 17 oktober 2013

Het hart van een wees (4)

Wat het met jezelf doet als je het hart van een wees hebt:

- dan ken je niet de ervaring van werkelijk geliefd zijn
- voel je je vaak alleen staan
- heb je de gedachte: ik hoor er niet bij
- ervaar je vaak onrust en onvrede van binnen
- kun je niet tevreden zijn met wie jij bent
- zoek je naar controle
- móet je zoveel dingen
- denk je: hoeveel ik ook doe, het is nooit genoeg
- denk je: hoe goed ik ook mijn best doe, het is nooit goed genoeg
- heb je een verdeeld hart: iets in mij wil dit, iets wil dat..
- of je idealiseert je zelfbeeld en negeert je valkuilen, je zwakheden en tekorten
- is er een neiging om jezelf of je noden en behoeften weg te cijferen
- is er ook het verlangen om gezien te worden, belangrijk te zijn
- vind je het moeilijk om anderen in je leven toe te laten

Tjonge, wat een ellende, als je niet werkelijk ervaart dat je een geliefd kind van God bent..

Hoe kun je dat bereiken dan?
Daarover meer de volgende keer..

zondag 13 oktober 2013

Het hart van een wees (3)

Als je het hart van een wees hebt heeft dat

Invloed op de relatie met de ander:

- voel je je vaak alleen staan
- denk je soms dat je niemand nodig hebt
- zie je anderen niet als familie
- ben je eerder gericht op je eigen noden en behoeften dan die van een ander
- zal er eerder sprake zijn van rivaliteit en concurrentie
- is er wantrouwen naar anderen
- heb je allerlei afweermechanismes en beschermingsstrategieën nodig om te kunnen overleven
- ben je bang voor afwijzing en kritiek
- is er vaak angst voor mensen
- zoek je steeds naar erkenning van mensen of raak je gefrustreerd of ontmoedigd als dat er niet is
- heb je de neiging om te overheersen of terug te trekken
- heb je moeite met intimiteit en verbinding met de ander


(Bedankt voor de tip Coby!)

donderdag 10 oktober 2013

Het hart van een wees (2)

Als je emotioneel gezien het hart van een wees hebt, wil dat niet zeggen dat dit jouw identiteit is. Het maakt dat jij je in mindere of meerdere mate voelt als een wees en daardoor je ook zo gedraagt. Dat heeft invloed op je relatie met God. Daar komt bij dat je vaak het beeld van je aardse vader projecteert op God-als-Vader.

Misschien herken je iets in onderstaande kenmerken:

- ik vind het moeilijk God te vertrouwen
- ik weet niet echt of ik wel een geliefd kind van de Vader ben
- het voelt niet veilig om afhankelijk te zijn van God
- het is veel te eng om me volledig aan God over te geven (uit te leveren..)
- dicht bij God komen is eng
- ik weet niet hoe ik me moet laten leiden door de Heilige Geest
- ik hou liever zelf de controle dan het uit handen te geven
- ik geloof wel met mijn hoofd, maar voel het niet in mijn hart
- hoezo, Gods stem verstaan? Spreekt Hij dan? Tot mij?
- ook al zou God zijn liefde aan me willen geven, ik kan het niet ontvangen
- waarom doet God mij deze ellende aan? Waar heb ik dit aan verdiend?
- Gods nabijheid troost en geneest? Ben ik dat waard?

Als je teleurgesteld wordt in verwachtingen van God, dan gaat dat over jouw verwachtingen. Het is de vraag in hoeverre die reëel zijn. en of het terecht is dat je daarop rekende. Vaak trekken we dan verkeerde conclusies, als: Dus zal Hij wel niet van me houden. Of: Dus ben ik niet goed genoeg.

Dat schept afstand en het houdt ons uit de verbinding met God.
Terwijl juist het verkeren in zijn nabijheid zo helend en genezend is..

wordt vervolgd

woensdag 9 oktober 2013

Het hart van een wees (1)

Ik zou nog terug komen op wat dat is, het hart van een wees.

Nadat we afgelopen maandag hier een avond hadden over de basis van het Vaderhart van God en gisteren een WWJB-avond in Assen hadden over het onderwerp Van Slavernij tot Zoonschap, heb ik het op een rijtje gekregen.

Als je aardse vader en moeder er niet (voldoende) voor je waren of juist beschadigend waren, als ze niet representatief waren voor het Vader + Moederhart van God is de kans groot dat jij emotioneel gezien het hart van een wees hebt.

Als je het hart van een wees hebt, gedraag je je als een slaaf. Dat heeft en belemmerende invloed op een optimale verbinding tussen jou en God, tussen jou en de ander en tussen jou en jezelf. Het maakt het moeilijk om tot je doel te komen: God liefhebben boven alles en de ander als jezelf.