Afwijzing

Het is bijzonder, hoe we als gebedsgroep Bidden voor Veendam, en later als Bidden voor de Veenkoloniën in contact zijn gekomen met de tak Verzoend Leven vanuit de Euregio Christengemeente te Aalten.

Naast de tak Bevrijding kennen ze daar de tak verzoening. Ralf en Brigitte Belau hebben met hun boek daaraan een waardevolle bijdrage verleend.



Zij hebben, met anderen, het vierdaagse seminar ontwikkeld: Leven in overvloed, als muren van afwijzing vallen.

Nadat wij als groep daar kennis van hebben genomen wisten we: Dat is nodig in ons gebied (en daarbuiten)!
Als mensen eerst herstel kunnen ontvangen van de pijn en beschadigingen van afwijzing, dan kan er verdere groei en ontwikkeling ontstaan, zodat mensen optimaal tot bloei kunnen komen.

Dit voorjaar zijn we zelf door de seminardagen gegaan. We werden toegerust om het Seminar door te geven aan anderen en.. Nu zijn we inmiddels van start gegaan!

We hebben een prachtig en heel geschikt kerkje ter beschikking gesteld gekregen en afgelopen zaterdag vond de eerste dag plaats in 2e Exloërmond.

Het was bemoedigend om te zien wat er nu al gebeurde en hoeveel mensen er gekomen zijn om hierin verder te groeien.
Dankbaarheid en blijde verwachting overheerst.

Wordt vervolgd!

boek over destructieve relaties en psychopaten

Het boek van Jan Storms, Destructieve relaties op de schop, is niet echt eenvoudig te lezen, maar kan wel een enorme eye-opener zijn.

Er zijn mensen die van de buitenkant volkomen betrouwbaar en veilig lijken, maar alleen de dichtst bij hun in de buurt levende personen weten hoe verschrikkelijk beschadigend zij eigenlijk kunnen zijn. ALS ze dat tenminste zien, want het principe van de kikker die in een pannetje koud water langzaam verhit wordt en daaraan gewend raakt, zodat hij er niet uit springt zodra het gevaarlijk wordt, is hier vaak volledig van toepassing. Vooral wanneer deze mensen ook af en toe liefdevol overkomen of iets goeds geven of doen, kan de omgeving zich heel snel weer schuldig voelen. 'Hoe heb ik ooit zoiets kunnen denken?'
Bovendien speelt er vaak loyaliteit (maar het is wel mijn broer / partner / vader, - of vrouwelijke variant).
Ook angst is een factor die bijna altijd meespeelt, want wée degene die het 'spel' bederft en zijn mond open doet. Je zou jezelf (of een ander) zomaar in een onveilige situatie kunnen brengen..

Intimidatie, manipulatie en het aanpraten van schuldgevoelens gaan hier vaak samen met het leggen van de schuld bij de ander. Altijd de ander! Degene die psychopatische trekken vertoont, heeft een verminderde gewetensfunctie, zodat hij/zij niet op een gezonde manier aan zelfreflectie kan doen.

Vaak is zo'n situatie een groot geheim of taboe in families, en speelt er enorm veel Stil Verdriet, Onuitgesproken Woede en Schrijnende Machteloosheid.

Heb je te maken met een dergelijk iemand in je omgeving, dan is het zaak om op een veilige manier jezelf en andere betrokkenen in veiligheid te brengen. Zolang iemand zijn gang kan gaan en iedereen zijn passen inhoudt om met deze zieke persoonlijkheid op te lopen, gaat het verwoestende werk door. Dit kan behoorlijk uit de hand lopen en veel mensen blijvende schade berokkenen.

Er is geen gouden regel hoe je hieraan kunt ontsnappen, maar het boek geeft heel veel herkenningspunten en handvatten.

Waar moet dat heen?

Waar moet dat heen, met al die vluchtelingen?
Een vraag die veel bestuurders bezig houdt, maar die door heel veel anderen genegeerd wordt.

Maar wat moet ik ermee? En jij?

Stiekem probeer ik wel eens heel even me in te denken hoe het zou zijn als ik mijn land met gruwelijkheden moest ontvluchten. “Bid dat uw vlucht niet in de winter valt”, denk ik nu meteen. Wat zou het geweldig zijn als ik dan een plekje mocht vinden waar liefde was en hartelijkheid. Waar ik me welkom en thuis zou weten en waar ik bij kon komen van alle ellende die achter me lag en intussen me rustig zou kunnen oriënteren op de nieuwe plek waar ik terecht was gekomen. Een nieuwe plek met een andere taal en andere gebruiken..

Dan kijk ik naar hoe goed wij het hebben en dan komt dat stemmetje: Jouw huis is groot genoeg om met anderen te delen. Dat klopt. Dat hebben we in het verleden ook meerdere keren gedaan. Maar dan waren het vaak (via-via) bekenden of mensen waarvan je een beetje de achtergrond wist. In veel gevallen is dat goed, helpend en zinvol geweest.

Maar het was niet altijd gemakkelijk. En soms was het ongelooflijk moeilijk en daar ligt – ik geef het eerlijk toe – ook best een heel stuk pijn. Dat je met alle goede bedoelingen en heel veel optimisme en idealisme, en ook biddend om wijsheid, hulp en kracht, toch faalt in dat stuk hulp wat je zo graag wilt geven.

Nu hebben we intussen heel wat bijgeleerd en onze karakters zijn verder gevormd, maar toch..

Ik merk dat er dan toch een stuk angst om de hoek komt: Stel dat je echt niet met elkaar door éen deur kan? Dat er alleen maar heel veel ergernis, frustratie en irritatie ontstaat? Dat je uiteindelijk iemand de deur moet wijzen?
Ik zou voor geen goud meer zoiets willen meemaken.

Dus…
Dan maar gewoon niks doen, voor ze bidden en hopen dat iemand anders zijn verantwoordelijkheid neemt en dat de regering goede oplossingen vindt?

Of…
Stel, dat er landelijk iets geregeld zou worden als een ondersteuning voor mensen die een gastvrij huis willen zijn. (in welke mate dan ook). Dat er samen gekeken wordt naar wie er het beste bij jou zou passen. Dat je een stuk toerusting krijgt om goede afspraken te maken. Dat je leert om niet – zoals ik deed – eerst veel te veel geeft en toestaat, en dat je dan later bepaalde toezeggingen weer moet intrekken? Dat er geëvalueerd wordt en dat je ergens terecht kunt met dat waar je tegen aan loopt?

Hmmm. In dat geval gloort er licht aan de horizon…

Lijden

Geleerd van Darin Hufford: 

het lijden wat vertrouwd is, is soms meer acceptabel dan het niet lijden, wat onbekend is, omdat de angst voor het onbekende groter is dan de pijn van het lijden.

Boek over afscheid en rouw: Kwetsbaar vertrouwen

Kwetsbaar, om een boek te schrijven vanuit een zeer pijnlijke ervaring in je leven.
Lies Nijman schrijft een openhartig boek, waarin ze eerlijk en open is over haar gevoelens en gedachten, naar aanleiding van de ziekte en het overlijden van haar man Jan.



Via deze link kun je meer lezen over Lies en haar praktijk Langszij Hulpverlening.

mezelf worden mét kwetsbaarheid en schaduwkant

Persoonlijke ontwikkeling en groei, een levenslang proces.
Tenminste, dat is de bedoeling.

Al vanaf heel jong ‘scannen’ wij de atmosfeer om ons heen en schatten wij in of iets positief, negatief of neutraal is.
Wanneer positieve ervaringen in ons leven overheersen, kunnen we een bepaalde basis-van-zijn opbouwen.
De negatieve ervaringen, daarvoor zoeken we – vaak onbewust – manieren om ze te kunnen hanteren.
We beschermen ons bijvoorbeeld tegen afwijzing, door ons aan te passen aan wat de mensen om ons heen van ons verlangen of verwachten. Als dat niet werkt, zoeken we strategieën om ons te wapenen, zodat het ons hart niet raakt. Je kunt denken aan: niet voelen, hard zijn, de clown uithangen, ergens heel goed in worden… Sommige mensen nemen zelf het initiatief om anderen op afstand te houden of heel duidelijk af te wijzen. Ze hoeven dan niet meer pijnlijk geraakt te worden, want ze bewerken het zelf. Ze krijgen niet wat ze nodig hebben, maar wel wat ze verwachten.

Negatieve ervaringen komen niet alleen van buiten af naar ons toe.
We hebben allemaal ook zelf een kwetsbare en ook een schaduwkant. Eén manier om daarmee om te gaan is: verzet. Je kunt dat deel van jezelf ontkennen of afwijzen. Het bevriest als het ware in jou en het mag niet meedoen. Je bent dan als een auto, waarvan één (of meer) cilinder(s) uitgevallen is / zijn. Je bent niet één en heel.

Om echt helemaal mezelf te worden (zo ben ik meer en meer aan het leren), moet ik mijn eigen zwakke kant en ook mijn schaduwkant leren kennen. Niet meer ontkennen, maar herkennen en erkennen. Pas als ik die delen van mezelf me kan toe eigenen, kan ik verder groeien in wie ik echt ben.

Pas dan kan ik ook milder kijken en meer in verbinding komen met mensen om me heen, die ook allemaal hun kwetsbare en schaduwkant hebben. Elke persoon, elk systeem, elke groep mensen heeft iets moois en iets wat minder goed is. (Als je andere ervaringen hebt hoor ik het graag)

Wat ik echt een waardevolle ontdekking vind: Ik hoef anderen niet op afstand te houden als ze anders denken, zijn of doen dan ik. Dat betekent niet dat ik versmelt in de ideeën of gedragingen van anderen.

Naarmate ik meer in vrijheid mezelf word en mag zijn, kan ik anderen ook meer de ruimte geven, zonder oordeel. Dat maakt dat er meer liefde en verbinding kan zijn. Ik merk echt dat ik van harte van mensen kan houden, die ik vroeger op een afstand gehouden zou hebben.
En dat helpt me weer om meer tot mijn doel te komen: optimale verbinding met God, de ander en mezelf.

Zie ook mijn blogs over verbinding.

destructieve relaties

We vieren dit weekend dat we 35 jaar geleden in het huwelijksbootje stapten. Iets waarvoor we dankbaar zijn. Voor ons is het niet vanzelfsprekend dat we dit mogen vieren. Er zijn zware stormen geweest, we hebben zelfs een keer flink schipbreuk geleden, maar toch we mochten er goed doorheen komen. Soms moet je kennelijk eerst schipbreuk lijden om uiteindelijk een betere boot te krijgen.

Hoe dan ook, relaties zijn voor ons belangrijk geworden.

In mijn werk wordt ik regelmatig geconfronteerd met cliënten die in een destructieve relatie zitten. "Ja, ik stel wel grenzen", hoor ik dan, "maar daar wordt overheen gewalst". Niet zelden duurt het heel lang, en soms té lang, voordat er aan de bel wordt getrokken of voordat er hulp wordt ingeroepen.

Zit je in een destructieve relatie en denk je dat je altijd maar moet blijven vergeven, zelfs als het onrecht doorgaat?
Denk je dat het liefdeloos is als je aangifte doet van een partner die ook dader is?
Denk je dat je alles moet slikken, verdragen, moet accepteren?

Kijk dan eens naar dit filmpje. Helaas alleen in het Engels.
Dit moet iedereen weten!

Het geldt natuurlijk ook voor destructieve relaties met ouders, kinderen en anderen.
'Consequenties' is iets anders dan straf.
Liefde-op-de-lange-termijn kan pijnlijk confronterend zijn.
Maar toch, de weg van de meeste weerstand levert vaak het meeste op.

https://youtu.be/8QfNACvpf5U

vader-dag

Dag vaders,
Ik wil het eens over jullie hebben. En dan bedoel ik eigenlijk een speciale categorie vaders, namelijk het type RBBP. (Ruwe bolsters, blanke pit)

Ferme jongens, stoere knapen zijn het. Vaak met een hart van goud. Ze zijn (op)gevoed met regels als 'flinke jongens huilen niet', en 'zwak zijn is voor mietjes'. Typische zinnetjes voor deze categorie mannen zijn bijvoorbeeld: 'Ik dop mijn eigen boontjes wel' en 'je maakt mij de pis niet lauw'.
(Sorry aan alle anderen)

Dijken van kerels zijn het. Harde werkers, die, als ze vrouw en kinderen krijgen, er alles voor over hebben om het 'zwakkere' te beschermen. En dat doen ze met vuur, maar wel op de manier die zij geleerd hebben. Heel normaal, gezien vanuit hun referentiekader.

Zo'n vader krijg ik niet zo vaak in mijn praktijk. Psychologen en therapeuten hebben zij niet nodig. Denken ze.

Hun kinderen wel. Die krijg ik op de stoep. En mijn collega's ook.
'Kinderen Van Bolster Vaders', wellicht een idee voor de volgende DSM, als die er ooit komt. Ongewilde slachtoffers van goed bedoelende vaders.
Au!

Probeer je het eens voor te stellen. Dat zal niet zo moeilijk zijn, want je ziet het om je heen. Zo'n Bolstervader, die samen met zijn partner een (hoog)gevoelig kind ter wereld brengt.
Alle beschermingsstrategieën komen in actie; pappa geeft door en zet in wat hij geleerd heeft: 'niet voelen! Niet kwetsbaar zijn! Afleiding zoeken en hard doorwerken is beter dan kijken naar de pijn en voelen. Negeer het!'

Het gevolg: STRIJD.
Aan de ene kant VOELT het kind van alles, aan de andere kant krijgt het van degene (die bedoeld is om het te erkennen en bevestigen in wie hij/zij is) de boodschap: Je bent NIET OKé als je zwak, kwetsbaar, (hoog)gevoelig bent..
Het kind komt in een groot conflict. Een zijns-conflict. Wie ben ik en wie mag ik zijn?

Voeg daar het gegeven aan toe: de BV (Bolster-Vader) is niet zo attent, zacht, emotioneel betrokken bij zijn partner, de moeder van het kind. Hij doet waarschijnlijk zijn best, maar doet ook dat op zijn manier. Er zullen spanningen in de relatie komen omdat er weinig of geen emotionele verbinding is - de kernbehoefte van ieder (!) mens.

Het kind is gevoelig voor ruzies en conflicten en kiest zijn of haar manier om te zorgen, te bemiddelen, af te leiden of te sussen.
Een loyaliteitsconflict is onvermijdelijk, en ook nog eens van alle kanten uit heel begrijpelijk.

Lieve vaders, ik wil aan de noodrem trekken. Ik wil een alarmsignaal afgeven, want hierdoor gaan dingen echt fout. Ik weet niet of jullie de categorie zijn die mijn schrijfsels leest, maar ik schiet een pijl af, want ik wil jullie hart bereiken en ik wil dat het goed gaat met jullie, met je gezin en met je kinderen.

Het is bijna vaderdag.
Als je je kind ziet worstelen met het bovenstaande, als je je herkent in dit geschrevene, je kunt je kind helpen. Echt. ECHT helpen.
Je helpt je kind door het in de ogen te kijken en te zeggen:
'Ik hou van jou, ik ben blij met jou en je bent oké! Jij bent anders dan ik, maar jij mag leven op jouw manier!'
Wees je bewust dat een kastanje rust tegen een fluweelzachte binnenkant van een bolster. Misschien ken jij, BV, jouw zachte binnenkant niet zo goed, maar geloof me, die IS er! En dat is wat je kind nodig heeft...

Kijk eens één keer naar die zachte kant, word eens zacht-van-hart, pink een traantje weg (echt, dat is krachtig) en zeg:
"IK ZIE dat mijn manier van zorgen voor jou niet helpend was. Het spijt me...
Ik had het goed bedoeld, maar.. dit was niet wat jij nodig had.
Je hoeft niet een verlangstuk van mij te zijn, jij mag JOU ZELF zijn."

Een mooier cadeau kun jij je kind niet geven
voor VADER-dag.

Mediteren is zinvoller dan piekeren

Een mooie manier om te onderzoeken hoe je denkraam functioneert, is om eens gedurende vijf minuten op te schrijven welke gedachten er zoal bij je opkomen.

Bij mij kan dat in een mum van tijd leiden tot heel diverse zaken, omdat ik een associatief denker ben. Lijntjes schieten razendsnel heen en weer. Vooral als ik het een tijdje (te) druk heb gehad kan mijn brein als een ongeleid projectiel worden.

En jij? Denk je dan vooral aan de dingen die nog moeten gebeuren, aan de dingen die geweest zijn, aan de dagelijkse bezigheden? Of houden angst, bezorgdheid of veroordeling je gedachtewereld bezig?

Ik heb gemerkt dat ik er meestal niks mee opschiet, als mijn hoofd zo vol is, of als ik kringetjes loop in mijn brein van de dingen waar ik toch niks aan kan veranderen. Ik geef anderen nog wel eens het advies dit uit te stellen tot 3x daags een piekerkwartiertje; maar zelf vind ik het lastig om mijn hoofd leeg te maken. En dan heb ik nog niet eens redenen tot bezorgdheid of stress…

Wat ik me ook bewust ben geworden: op zulke momenten draait alles in mijn denken om mij. Hoe ik de dingen zie, beleef, overdenk. Dat is niet fout of egoïstisch, het is gewoon hoe het werkt. Ik kijk vanuit mijn perspectief en vanuit mijn belevingswereld.

Ik ben blij om te merken dat er wel een ontwikkeling merkbaar is. Mijn gedachten zijn een stuk minder oordelend geworden. Minder oordeel naar mezelf, maar ook naar anderen. Tegelijk is er ook minder angst voor oordeel van anderen over mij. Dat scheelt. Ik leer steeds meer mijn focus te verleggen.

Want dat is waar ik naartoe wil. Ik wil meer focussen op God en op zijn koninkrijk en minder op de dingen die me daarvan af kunnen leiden.

Word vervolgd.

Verblinding of verbinding?

Ik ben nog steeds aan het nadenken over het onderwerp ‘verbinding’ en ik weet dat ik daarover nog mag schrijven. Maar de laatste tijd word ik er bij bepaald dat er eerst nog een ander stukje ligt waar aandacht aan gegeven mag worden. Namelijk: ‘verblinding’.

Zo lang er sprake is van verblinding, kan er geen ruimte komen voor verbinding.

Vanmorgen las ik in het boek De troon van God, van Henk Sikkema: ‘Geestelijke passiviteit en geestelijke slaap is een groot wapen van de tegenstander, wat de geest van mensen bedwelmt’.

Die zin kwam binnen en van daaruit schreef ik het volgende.

Als je je bescherming, je troost, de vervulling van de leegte binnen in je, zoekt in iets of iemand dan bij je Maker, ben je vatbaar voor bedwelming; voor een versluiering van de ogen en oren van je hart. Als ik elke dag wijn drink, mijn vrije momenten vul met Facebook of met computerspelletjes komt er een soort wazigheid in mijn denken. Ik heb dit al meerdere malen ervaren.
Het is niet zo dat ik dan slecht ben of zondig, maar de keus waar ik me mee vul, heeft consequenties voor mijn functioneren. Ik ben vrij om te kiezen wat ik doe en wanneer en met wie en hoe, maar ik ben ook verantwoordelijk.

Als ik in een open en optimale relatie met God, mijn Maker wil leven, als ik echt door Hem wil worden ingezet in zijn werk hier op aarde, dan kan ik bepaalde dingen beter niet doen. Ik vraag God vaak om herkenning en onderscheidingsvermogen. Ik wil me vullen en voeden met dat wat goed is en opbouwend.

De andere kant is er ook.
Als ik teveel wil doen en niet goed voor mezelf zorg door me geen rust te gunnen en geen dingen te doen waar ik mijn hoofd even leeg mee kan maken en nieuwe energie kan opladen, ook dan leef ik niet optimaal het leven zoals het voor mij bedoeld was. Ik kan beter drie dingen goed doen dan zes dingen half.

Als ik weet dat ik rommel heb toegelaten in mijn leven, als ik verzuim om schoon schip te maken, zodat ik weer in vrijheid kan leven, ervaar ik dat ik niet in een optimale en open relatie met mijn Schepper sta. Dat geldt ook voor leugens in mijn denken, overtuigingen die niet overeenstemmen met Gods gedachten, voor onzuivere motieven, oneerlijkheid en liefdeloosheid.

Conclusie: als ik in een open verbinding wil komen met God (en indirect dan ook met de ander en mezelf) dan is het handig om eerst aan God te vragen: ‘Zijn er nog dingen waarin ik verblind ben of bedwelmd of wat als een binding of betovering in mijn leven werkt?
Wilt U dat openbaren en wilt U me helpen om weer helder en wakker en waakzaam te kunnen zijn?’.

succes of geluk

Ik las

Succes is als je krijgt wat je wilt
Geluk is als je blij bent met dat wat je krijgt.

herstel van verbindingen!

Het wordt tijd dat het onrecht wordt verbroken,
dat verbindingen worden hersteld,
dat alles wat geroofd is teruggebracht wordt,
dat de leugen wordt ontmaskerd,
de duisternis aan het licht komt.

Door verbinding tot eenheid

Het woord ‘verbinding’ laat me maar niet los.
Het lijkt wel of ik ermee verbonden ben.. ;-)

In de afgelopen tijd heb ik er veel over nagedacht.
Niet in de laatste plaats omdat iemand mij vroeg:
‘Hoe kunnen je verbindingsdraden weer hersteld worden?’

Graag wil ik de komende tijd mijn gedachten hierover met jullie delen.

Het is mijn overtuiging, dat wanneer je leeft in optimale harmonie met je Maker, met de ander en met jezelf, dat er rust en vrede in je leven is.
Graag wil ik er nog een element aan toevoegen: Wanneer je dan als her-verbonden individu ook nog in harmonie leeft met je woonomgeving, de grond waarop jij geplant bent… Hoe mooi zou dat zijn!

Utopia? Het paradijs?
Je zou het haast denken.
Maar hoe reëel is deze wens?

Ooit vroeg iemand mij:
‘Hoe ziet het er uit, als dat wat jij gelooft optimaal tot vervulling is gekomen?’
Dat is een prachtige vraag. Iets om heel lang over na te denken.
Dat heb ik dan ook gedaan.
Wat mijn gedachten daarover op dit moment zijn:

Als er een nieuwe hemel en een nieuwe aarde zijn gekomen,
waarin elke knie zich voor God buigt,
waarin iedereen God liefheeft boven alles
en zijn naaste als zichzelf.

Zo ver is het nog niet, maar we zijn onderweg.
En het is niet pas oké als je op je bestemming bent aangekomen,
het is oké als je op de goede weg onderweg bent.
En er is een reisleider, die je graag de weg wijst,
als je dat wilt.

Her-Verbinding

Dit is al een tijdje een item wat me bezig houdt: Verbinding.
Ik geloof namelijk, en merk dit steeds weer op, dat een mens pas heel kan zijn als hij in optimale verbinding leeft met God, de ander en met zichzelf.

Verbinding met de ander:
Als mensen een probleem hebben met iemand in de omgeving, is het een korte termijn oplossing (en de weg van de minste weerstand) om uit de verbinding te gaan. Dat lijkt aan de ene kant een soort bescherming te bieden, maar uiteindelijk leidt het tot isolatie en eenzaamheid. Vanuit pijn en beschadiging kun je afstand nemen van bijvoorbeeld je familie. Wat er ondergronds gebeurt, is dat je jezelf amputeert van je eigen context. Ik begrijp dat er omstandigheden zijn waarin je jezelf moet beschermen, maar juist wanneer je het optimale (het hoogst haalbare) opzoekt qua verbinding in je context, kan dat je helpen om verder te groeien en tot heelheid te komen.

Verbinding met zichzelf:
Ik ken ongelooflijk veel mensen die niet op een gezonde manier met zichzelf in verbinding staan. Vaak gebeurt dit als mensen een deel van zichzelf niet toestaan er te zijn, bijvoorbeeld omdat een deel teveel pijn ervaart, of niet geaccepteerd wordt door de omgeving. Ik heb jarenlang niet echt kunnen voelen wat er diep in mij leefde en het was een boeiend en verrijkend proces om meer met mezelf in verbinding te komen. dit leidt tot heelheid en meer echt mezelf te kunnen zijn.

Verbinding met God:
Als je niet in verbinding staat met je Maker, degene die jou schiep en die een plan met je leven heeft, als je in onafhankelijkheid van Hem leeft, dan kan je echte blauwdruk niet tot zijn (Zijn) recht komen.
Als je jezelf amputeert van je Schepper, dan ben je afgesloten van je BRON van leven!
Ik las net deze week in de Bijbel, toen ik hem biddend opensloeg:
De mens die zonder God leeft is altijd op de vlucht, zonder dat hij achterna gezeten wordt.

Wauw, wat een waarheid...

God wil graag dat de mens leeft in harmonie met Hem, met zichzelf, en met de ander.

En dat is nu net wat satan niet wil.
Die probeert op allerlei manieren deze gezonde verbindingen te verstoren en dat is hem aardig gelukt.

Wat gaaf, dat ik steeds weer merk, de laatste tijd, dat God echt heel hard aan het werk is om verbindingen te herstellen.

Wat super ook, dat ik nu net in het ND las dat Hans Schilder een boek heeft geschreven (en verdedigd) wat gaat over Herverbinding.
En wat voor gevolgen dat kan hebben is echt wereldschokkend nieuws!

Lees zelf maar...
Zie link

Verlangen naar erkenning

Je mag best verlangen naar erkenning, leerde ik in mijn opleiding, als je er maar niet afhankelijk van bent. Hoe weet je of je er afhankelijk van bent? Als je onderuit gaat als je het niet krijgt.

Een voorbeeld uit mijn eigen leven.
Ik paste een dag op onze kleinzoon, bij hem thuis. Omdat het lekker weer was vermaakten we ons prima achter huis, in de tuin. Ik scharrelde wat tuingereedschap bij elkaar en verwijderde het groen tussen de straatstenen. De borders kregen eveneens een beurt , waarbij ik ‘goede hulp’ kreeg van kleinzoon met zijn eigen harkje en schepje.
Het resultaat was zichtbaar en mocht er zijn. Ik kon dan ook haast niet wachten tot mijn dochter thuis kwam, omdat ik me erop verheugde haar verraste gezicht te zien.

Toen mijn dochter echter thuis kwam na een intensieve dag en haar kind wat aandacht nodig had, toen bovendien de maaltijd klaar stond, was er geen moment dat haar blik op de tuin viel. Heel logisch en begrijpelijk.

Terugrijdend in de auto, bemerkte ik toch een lichte vorm van teleurstelling. Omdat ik in de opleiding geleerd had te reflecteren, onderzocht ik wat er gaande was van binnen.

Ik vroeg mezelf af: “Wat was mijn motief?”
Wel, het was mooi weer, ik houd van tuinieren en het was goed en gezellig om samen met kleinzoon zo bezig te zijn…

Was het mijn intentie om er lof door te oogsten?
Nee, maar het is natuurlijk wel leuk om iemand te verrassen en dan ook het blijde gezicht van de ander te zien.

Dus, mijn innerlijke criticus mocht zwijgen. Ik hoefde me niet schuldig te voelen over dat sprankje teleurstelling.
En ik wist: ook al zal ze er nooit op terug komen dat wij de tuin gedaan hebben, het was de moeite meer dan waard!

Verscheurd - wat (de kerk)mensen zouden moeten weten over homo's...

Ik kreeg de tip het boek Verscheurd te lezen en ik kreeg het boek.
Dus heb ik het gelezen, en...
ik kan niet wachten met erover te schrijven.

Natuurlijk had ik nagedacht over homofilie.
Natuurlijk had ik er ideeën over.
Natuurlijk wist ik niet precies wat ik moest vinden...

Maar ik ken ze wel, een aantal mensen die hiermee te maken hebben.
En ik hou van ze.

Dit boek heeft me nieuwe inzichten gegeven.
Dit boek heeft me meer doen zien:
Hoe zou God het bedoelen?
Hoe kunnen we aan Gods grootste gebod voldoen in relatie tot deze groep mensen?
En laten we dan ook denken aan lesbische mensen, biseksuele mensen en transgenders.

Ik ben blij dat het boek geschreven is.
Ik ben blij dat het nu ook in het Nederlands vertaald is.
Ik ben blij dat het gebruikt zal worden voor iets goeds.
Daar ben ik van overtuigd.

Lees zelf maar!

Houd me vast

Binnenkort starten we voor de derde keer een Houd me vast training voor paren die in hun relatie willen investeren. Er zijn nog een paar plaatsen vrij.

We beginnen 25 augustus en het is acht maandagavonden, steeds om de veertien dagen. De kosten zijn laag gehouden, om het zo toegankelijk mogelijk te maken. Mocht dit toch een belemmering zijn, laat het svp weten.

De Houd me vast training is gebaseerd op de EFT (Emotionally focused therapy) en is m.i. de meest hoopvolle relatie-investering die ik ken.

Lees voor meer info op de website of lees alvast het boek Houd me vast van Sue Johnson

met jou is alles goed

Zo prachtig gemaakt...
Speciaal voor mensen die zelf of dichtbij een kind hebben verloren..

Vier de liefde

Het Nederlands Dagblad geeft vandaag natuurlijk ook aandacht aan Valentijnsdag. In plaats van: 'stuur een geheime liefde iets liefs' wordt de aandacht meer verlegd naar: Vier de liefde, hernieuw en verfris de relatie die je hebt!

Hoe belangrijk is het om 'in verbinding' te blijven. Heel bewust de relatieknop op 'aan' te zetten, ook (juist!) als je eigenlijk veel andere dingen aan je hoofd hebt. Het blijft ervoor kiezen om toegewijd te zijn aan de ander. Te investeren in je relatie. Deze week las ik nog: 'Liefde is nooit bang teveel te geven'. Dus als je bang bent dat je teveel geeft, is het goed om eens na te denken over je liefde.

Toen we de Marriage Course gaven merkten we op dat veel stellen blij waren dat ze nu eens in gesprek kwamen over onderwerpen die ze anders oversloegen. Misschien omdat het onwennig was, of onveilig leek. Maar er was ineens weer gespreksstof te over.

Nu ik de Houd me Vast training geef (zie link) hoor ik van stellen dat het ontdekkend is en verhelderend om eindelijk eens in de diepte te gaan en te praten over de dingen die er werkelijk toe doen en die helpend kunnen zijn in een veranderingsproces ten goede, daar waar terugkerende patronen als kleine vossen in de wijngaard nog wel eens de sfeer konden bederven.

Ik hoorde van een stel: Jammer dat we na de cursus niet zoveel gespreksonderwerpen meer hebben, maar we hebben er iets op gevonden: regelmatig gaan we een eind wandelen en ik steek een paar kaartjes in mijn zak van het spel Kaarten op Tafel. De onderwerpen die daarop staan zijn onze gespreksstof voor dat moment.

Wij hebben de gewoonte om als we op vakantie gaan een boek mee te nemen, waar we mee 'aan het werk' kunnen. Elke dag lezen we beiden een hoofdstuk en 's avonds bespreken we samen wat we ervan vinden of erdoor geleerd hebben. Deze week vond ik het boek 'Samen op de Sofa' bij de post. Toegestuurd door Ark Media, omdat ik toegezegd had nieuwe boeken van hun te lezen en - als ze mij aanspreken - aan te bevelen.

Het boek van Jef en Herlinde de Vriese leek me eerst een beetje oubollig. Misschien door de zwart-witte omslag, misschien door het woord Sofa (wie weet vandaag de dag nog wat een sofa is?) Toch moet ik eerlijk zeggen dat het alles meevalt. Er zijn 26 hoofdstukjes die elk een foto en quote van een koppel weergeven, naast wat Bijbelteksten en daarbij een overdenking / column. Aan het eind van elke twee pagina's vind je praktische bespreekpunten waar je het samen over kunt hebben. De lay-out is fris en overzichtelijk en het boek nodigt uit om echt iets mee te gaan doen - SAMEN...

Mocht je je geliefde nog willen verrassen met een opbouwend geschenk: Samen op de sofa!

aanvulling bij weerstand tegen de hulpverlening

Vandaag kreeg ik deze filmpjes toegestuurd, ze sluiten mooi aan bij de blog die ik schreef..