Voor mij was er nog een extra verrassing, want op de laatste dag heb ik me laten dopen.
Mensen die mij een beetje kennen of die mijn blog al langer volgen weten dat de vraag 'wel of niet me laten dopen'me aardig heeft bezig gehouden. Ik heb er veel over gelezen, gebeden, nagedacht en ten slotte kwam ik tot de conclusie: volgens mij is het allebei oké en ik zou het liefst willen horen bij een gemeente waar het gewoon beiden wordt gerespecteerd en toegestaan.
Wel zei ik: "Maar God, als U het van me vraagt om me te laten dopen, dan zal ik het doen."
Een tijd daarna was ik op een conferentie waar ik veel van God heb ervaren. Eén van de dingen daarvan was dat ik heel sterk de gedachte kreeg: "Kom, laat je dopen!" Eigenlijk bracht dat op dat moment veel verwarring bij me naar boven, en ik zei: "Here God, als U dat van me vraagt, dan wil ik gehoorzamen, maar U weet net zo goed als ik dat ik grote problemen krijg als ik dat nu doe. Dus, alstublieft, bereid de weg maar voor en wijs me hierin de weg. open de deur op het moment dat het mag."
Jaren stond dit verlangen op de Parkeerplaats, maar het liet me niet los. Vaak vroeg ik toch nog even om een bevestiging, en die kwam elke keer. Steeds als het lied voorbij kwam 'al mijn zonden, al mijn zorgen', voelde ik zo'n soort heimwee van binnen.
Vorig jaar was ik ook mee op deze Fatherheart Sailholiday, en toen had ik expres al witte kleren meegenomen, met de gedachte: Stel je voor dat dit de tijd is. Ik hoopte zo dat het toen op Vlieland mocht, maar het was te vroeg.
Dit jaar was dat anders. Van Gods kant stond het licht op groen. Wel wist ik dat ik met mijn echtgenoot wilde en moest overleggen. Hij staat er anders in dan ik en ik wilde hem de ruimte geven voor overleg en het samen bespreken. Het was inderdaad schrikken voor hem, maar tegelijk kon hij aangeven niet tussen God en mij in te willen staan. Hij vroeg of ik zijn moeite wilde respecteren en hij gaf me de vrijheid om mijn keus te maken, en die zou hij respecteren.
... en zo gebeurde het. Vrijdagmorgen bij Stavoren in het IJsselmeer. Niet met mijn witte kleren, die had ik nu niet meegenomen, maar met een echt doopkleed. God had erin voorzien, want hoewel de plannen anders waren, kwamen we vlak bij de Siloam terecht waar Henk Bruggeman ook een Vaderhartconferentie hield, en die had de kleren bij zich.
Voor mij een bijzonder verrassend en verrijkend slot van een sowieso geweldige en indrukwekkende week!
Volgend jaar is de zeilweek gepland van 7 - 11 juli!
PS Mocht je willen reageren, dan graag per mail.