donderdag 18 oktober 2012

Reisverslag, dag 9. Slot

Zaterdag 6 oktoberHeerlijk, we hebben weer een echte douche! De geur van de dorpjes hangt nog in mijn haar, mijn kleding, mijn neusgaten… Ik heb niet veel schone bruikbare kleren meer over, want alle >25º kleding is niet gebruikt, en ook nu is het daar te fris voor.

Om half acht kunnen we ontbijten, maar Rika en ik gaan vóór het ontbijt al even naar de markt, die vlakbij ons pension is. Ze zijn nog druk aan het opbouwen als we aankomen. Het is leuk om te zien hoe dat in een ander land gaat. Er zijn niet veel kramen, maar we kopen even kruiden, o.a. om op de reünie echte goulash te kunnen maken. En van mijn laatste buitenlandse muntstukjes koop ik een stukje kaas. Geen idee hoe die dingen in Roemenië en in Hongarije en in Tsjechië heten. Ik had nog 135 ‘dingen’ en de marktkoopman sneed voor 137 ‘dingen’ kaas af, dus ik kreeg twee ‘dingen’ gratis. Simpel toch?
Het ontbijt was weer heerlijk, met die speciale harde broodjes in croissantvorm, waarbij je dan roerei of ham-en-eggs of ham-en-cheese kon kiezen. Cheese-en-cheese mocht gelukkig ook ;-)

We hebben een voorspoedige reis. Onderweg zien we wel vier aanrijdingen, één keer zelfs met traumahelicopter vlak langs de weg. Dat bepaalt ons er weer bij dat het niet maar vanzelfsprekend is om gezond terug te komen.
Gelukkig wordt ons gebed hierin wel verhoord.


We zingen nog wat onderweg, maar eigenlijk zitten we allemaal vol gedachten en nieuwe herinneringen.
We hebben een paar keer iets mogen geven, en gemerkt: Hoe meer je weggeeft, hoe rijker je wordt.
We hebben tegen elkaar gezegd: een stukje van ons hart is daar achter gelaten en we hebben de Roma’s in een stukje van ons hart mee terug genomen.
Een andere conclusie: Het is niet onze verantwoordelijkheid dat ze in deze omstandigheden terecht zijn gekomen. Maar het is wel onze verantwoordelijkheid, nu we het gezien hebben, dat ze er niet in blijven. Het mag ons niet koud laten en dat doet het ook niet!
Ach, en dan denk je soms dat het maar een druppel op een gloeiende plaat is wat je kunt doen, maar het kan voor een groep mensen wel degelijk verschil maken! Bovendien, als wij hen kleding geven, is het voor Jezus alsof wij het aan Hem gaven.. (Matth. 25)
En dan kom je thuis… Dan is het verschil wel héél groot.. Ik ben er echt een paar dagen stil van geweest. Niet dat ik me schuldig voel dat we een groot huis hebben. Schuldig is niet het goede woord. Maar we hebben wel de opdracht (en het verlangen) om dat wat we van God gekregen hebben op een verantwoordelijke manier te delen met anderen. Hij mag ons daarin leiden.
Nu, na een week, denk ik nog elke dag aan deze bijzondere ervaring. Klaas zei: “Ik denk niet dat het de laatste keer is geweest dat we daar waren.” We zullen kijken hoe de toekomst zich ontvouwt. Uw wil geschiede Heer!
Mocht je na het lezen van dit verslag het verlangen hebben om ook eens mee te gaan, schroom niet om contact op te nemen met stichting EU-Roma. Denk niet dat dit voor jou niet is weggelegd. De mensen daar zijn blij met de belangstelling vanuit het westen. Dat mensen de moeite doen om speciaal voor hen die lange reis te maken, dat ze kleding en eten, maar bovenal ook liefde brengen, dat is voor hen een kostbaar geschenk!
En voor jou misschien ook. Het kan werkelijk een life-changing-experience zijn!

2 opmerkingen:

  1. Wat een prachtverhaal zeg!!!
    Ik had eigenlijk al verwacht dat het jullie niet in de koude kleren zou gaan zitten en dat het jullie zoveel meer zou geven dan "een reisje naar Roemenië".

    De druppel op de gloeiende plaat klopt volledig.
    Wereldwijd is het een gloeiende plaat, maar voor de mensen die de hulp krijgen is het een verschil van dag en nacht omdat ze die avond hun kinderen eten kunnen geven.
    Als je in feite niets hebt dan is alles wat je hebt en krijgt een hoop.

    Dat wat je de afgelopen dagen geschreven hebt en wat ik gezien heb in de foto's is wat ik op foto's uit Bulgarije ook heb gezien.

    Wat ik heel mooi vind is dat er mensen zijn die actief proberen bij te dragen aan het welzijn van de Roma's(en andere bevolkingsgroepen) om hun lasten iets te verlichten en die hen Gods liefde laten zien door anderen heen.

    Is het in Roemenië ook zo dat de Roma's 2e rangs burgers zijn voor de Roemeense overheid en het aanvragen van een uitkering alleen is voor Roemenen? (Dit is namelijk in Bulgarije zo, wat de armoede onder de Roma's in Bulgarije ook versterkt)

    BeantwoordenVerwijderen
  2. @Selah: klopt, de overheid doet er weinig mee, gevestigde kerken evenmin. Juist daarom is het zo belangrijk dat er mensen zijn die zich om hen bekommeren, zie ook: Spr.31: 7,8 Spreek voor hen die weerloos zijn,
    bescherm het recht van de vertrapten.
    Spreek, oordeel rechtvaardig,
    geef de armen en behoeftigen hun recht.
    (Maar dat geldt voor meer doelgroepen!)

    BeantwoordenVerwijderen