Reisverslag, dag 8

Vrijdag 5 oktober
De laatste ochtend in Roemenië.. Een historisch moment, omdat we de laatste groep zijn die te gast zullen zijn in dit huis. Nog 1x ‘Attack!’, nog 1x wassen achter het gordijntje, de lekkere koffie, de buiten-wc.. en dan nemen we echt afscheid. Zucht.. kenden we deze mensen een week geleden echt nog niet? Onvoorstelbaar!

Mama Koszta met de bel om de vogels te verjagen uit de wijngaard

Het lijkt erop dat het afscheid ieder van ons niet in de kouwe kleren is gaan zitten. Het is verdacht stil in de bus, het eerste deel van de reis. Hier en daar komt er een zakdoek tevoorschijn..

Na een uur of drie hebben we onze eerste pauze. We lopen richting toiletten als we een Belg luidkeels horen mopperen: “Ja, die rotzakken, als ik ze te pakken heb.. Nee, er zit niks anders op, ik zal hier moeten blijven tot maandag..” Dat wekt onze nieuwsgierigheid. Iemand in nood, moeten we helpen? Heeft hij een lift nodig?
Nee, zijn portemonnee is gestolen uit de auto, met al zijn pasjes. En omdat het een nationale feestdag is in België is de ambassade gesloten, dus kunnen ze niks voor hem doen.
Wat heb je nodig? vragen we..
Nou, hij moet nog twee keer tanken, en een vignet kopen.. met €200,00 is hij al een heel eind geholpen. Hij maakt het dan gelijk maandag naar ons over. En eventueel wil hij wel naar Groningen komen om het te brengen...

Hm… dilemma. Klopt het wat deze vriendelijke Belg vertelt? Hoe meer vragen we stellen hoe verwarder het verhaal echter wordt. Zijn auto staat 35 km. terug bij een klein tankstation.. Zijn hoogzwangere vrouw is daar achter gebleven.. Wel toont hij zijn paspoort, waar we een foto van maken met een GSM. We overleggen en bidden schietgebedjes om wijsheid.
Gelukkig zijn we als groep hierin heel unaniem: Het klopt niet. We melden hem dat we het niet vertrouwen en dat we dus geen geld gaan geven.
hij draait zich rustig om en loopt weg.

Tjonge.. wat maken we nu weer mee? (Overigens hoeven we thuis maar heel even te Googlen op zijn naam om gelijk al een pagina vol waarschuwingen tegen te komen, het is een bekende oplichter. Onze intuïtie heeft dus goed gewerkt. Of: ons gebed om wijsheid en inzicht is verhoord)

Aan het eind van de middag, als we redelijk in de buurt zijn van onze laatste tussenstop, krijgen we bericht dat ons vijfde kleinkind is geboren! Dank aan God, alles is goed. Wow.. gelukkig dat we tenminste al op de terugweg zijn!

We logeren deze laatste nacht weer in Ricani, in het zelfde pension als op de heenweg. We gaan nog samen eten in het restaurant waar we een week geleden ook geweest zijn, maar ditmaal is er reden om een feestelijk toetje toe te voegen, we hebben een goede reden om te trakteren!

Deze avond evalueren we en we bidden samen. Het was een bijzondere week, het was een goede week! We hebben veel gezien en meegemaakt, maar iedereen is het erover eens: We hadden dit niet willen missen!