donderdag 28 mei 2015

vader-dag

Dag vaders,
Ik wil het eens over jullie hebben. En dan bedoel ik eigenlijk een speciale categorie vaders, namelijk het type RBBP. (Ruwe bolsters, blanke pit)

Ferme jongens, stoere knapen zijn het. Vaak met een hart van goud. Ze zijn (op)gevoed met regels als 'flinke jongens huilen niet', en 'zwak zijn is voor mietjes'. Typische zinnetjes voor deze categorie mannen zijn bijvoorbeeld: 'Ik dop mijn eigen boontjes wel' en 'je maakt mij de pis niet lauw'.
(Sorry aan alle anderen)

Dijken van kerels zijn het. Harde werkers, die, als ze vrouw en kinderen krijgen, er alles voor over hebben om het 'zwakkere' te beschermen. En dat doen ze met vuur, maar wel op de manier die zij geleerd hebben. Heel normaal, gezien vanuit hun referentiekader.

Zo'n vader krijg ik niet zo vaak in mijn praktijk. Psychologen en therapeuten hebben zij niet nodig. Denken ze.

Hun kinderen wel. Die krijg ik op de stoep. En mijn collega's ook.
'Kinderen Van Bolster Vaders', wellicht een idee voor de volgende DSM, als die er ooit komt. Ongewilde slachtoffers van goed bedoelende vaders.
Au!

Probeer je het eens voor te stellen. Dat zal niet zo moeilijk zijn, want je ziet het om je heen. Zo'n Bolstervader, die samen met zijn partner een (hoog)gevoelig kind ter wereld brengt.
Alle beschermingsstrategieën komen in actie; pappa geeft door en zet in wat hij geleerd heeft: 'niet voelen! Niet kwetsbaar zijn! Afleiding zoeken en hard doorwerken is beter dan kijken naar de pijn en voelen. Negeer het!'

Het gevolg: STRIJD.
Aan de ene kant VOELT het kind van alles, aan de andere kant krijgt het van degene (die bedoeld is om het te erkennen en bevestigen in wie hij/zij is) de boodschap: Je bent NIET OKé als je zwak, kwetsbaar, (hoog)gevoelig bent..
Het kind komt in een groot conflict. Een zijns-conflict. Wie ben ik en wie mag ik zijn?

Voeg daar het gegeven aan toe: de BV (Bolster-Vader) is niet zo attent, zacht, emotioneel betrokken bij zijn partner, de moeder van het kind. Hij doet waarschijnlijk zijn best, maar doet ook dat op zijn manier. Er zullen spanningen in de relatie komen omdat er weinig of geen emotionele verbinding is - de kernbehoefte van ieder (!) mens.

Het kind is gevoelig voor ruzies en conflicten en kiest zijn of haar manier om te zorgen, te bemiddelen, af te leiden of te sussen.
Een loyaliteitsconflict is onvermijdelijk, en ook nog eens van alle kanten uit heel begrijpelijk.

Lieve vaders, ik wil aan de noodrem trekken. Ik wil een alarmsignaal afgeven, want hierdoor gaan dingen echt fout. Ik weet niet of jullie de categorie zijn die mijn schrijfsels leest, maar ik schiet een pijl af, want ik wil jullie hart bereiken en ik wil dat het goed gaat met jullie, met je gezin en met je kinderen.

Het is bijna vaderdag.
Als je je kind ziet worstelen met het bovenstaande, als je je herkent in dit geschrevene, je kunt je kind helpen. Echt. ECHT helpen.
Je helpt je kind door het in de ogen te kijken en te zeggen:
'Ik hou van jou, ik ben blij met jou en je bent oké! Jij bent anders dan ik, maar jij mag leven op jouw manier!'
Wees je bewust dat een kastanje rust tegen een fluweelzachte binnenkant van een bolster. Misschien ken jij, BV, jouw zachte binnenkant niet zo goed, maar geloof me, die IS er! En dat is wat je kind nodig heeft...

Kijk eens één keer naar die zachte kant, word eens zacht-van-hart, pink een traantje weg (echt, dat is krachtig) en zeg:
"IK ZIE dat mijn manier van zorgen voor jou niet helpend was. Het spijt me...
Ik had het goed bedoeld, maar.. dit was niet wat jij nodig had.
Je hoeft niet een verlangstuk van mij te zijn, jij mag JOU ZELF zijn."

Een mooier cadeau kun jij je kind niet geven
voor VADER-dag.

2 opmerkingen:

  1. Zo'n vader had ik...en ik draag er nog steeds de sporen van. En mijn moeder "roddelde" altijd over mijn vader, dat hij slecht was. En ik maar bemiddelen....en zo goed mogelijk mijn best doen.
    Tel daar nog een aantal andere trauma's bij op. Het was/is niet gemakkelijk.
    Dus heel goed dat je dit stukje schrijft. Ik hoop dat heel veel vaders dit lezen!!!

    BeantwoordenVerwijderen