Zaterdag 29 september.We krijgen in het pension een heerlijk ontbijt en vertrekken voor de tweede etappe. Ik ben me bewust dat we over een week alweer op de terugweg gaan. Na het filmpje van gisteravond komt het wel heel dichtbij. Het zal een week zijn als nooit tevoren en we weten waarschijnlijk nog niet half wat we tegen gaan komen..
Aangekomen in Debrecen ontmoeten we Imre, de Hongaars/Roemeense voorganger die ons zal vergezellen. Als eerste reizen we naar de Tesco, een groot warenhuis waar op de vleesafdeling een aantal gegrilde kippen op ons liggen te wachten. Ieder krijgt een papieren bordje met daarop een halve kip, een broodje en wat drinken en bij de statafels mogen we dat verorberen. Grappig..
Aangekomen in Debrecen ontmoeten we Imre, de Hongaars/Roemeense voorganger die ons zal vergezellen. Als eerste reizen we naar de Tesco, een groot warenhuis waar op de vleesafdeling een aantal gegrilde kippen op ons liggen te wachten. Ieder krijgt een papieren bordje met daarop een halve kip, een broodje en wat drinken en bij de statafels mogen we dat verorberen. Grappig..
Vervolgens worden we in Mateszalka ondergebracht bij onze Roma-gastgezinnen.
Klaas en ik komen bij een gezin met drie volwassen kinderen en een kleinzoon van 6. Zij spreken geen Engels, wij geen Hongaars, dus dat is even zoeken om woorden. We pakken er maar pen en papier bij en met vierkantjes en rondjes worden de gezinssamenstellingen duidelijk gemaakt. Leve het genogram!
Klaas en ik komen bij een gezin met drie volwassen kinderen en een kleinzoon van 6. Zij spreken geen Engels, wij geen Hongaars, dus dat is even zoeken om woorden. We pakken er maar pen en papier bij en met vierkantjes en rondjes worden de gezinssamenstellingen duidelijk gemaakt. Leve het genogram!
Na een tijdje komen ook onze reisgenoten naar ‘ons huis’, en opnieuw is het even zoeken: Hoe kunnen we contact maken? We besluiten een lied voor hen te zingen: Samen in de naam van Jezus.
Ze herkennen de melodie, blijde blikken van herkenning.. Dan komen de cassettebandjes tevoorschijn met hun versie van Opwekking. Zij zingen voor ons, we zingen samen.. En we ervaren eenheid in geloof. Opnieuw is het de muziek die (taal)grenzen verbreekt.
Ze herkennen de melodie, blijde blikken van herkenning.. Dan komen de cassettebandjes tevoorschijn met hun versie van Opwekking. Zij zingen voor ons, we zingen samen.. En we ervaren eenheid in geloof. Opnieuw is het de muziek die (taal)grenzen verbreekt.
Die nacht slapen we in een Gipsywoning. We voelen ons erg welkom!
Zo leuk, zoveel herkenning, ook de onderste foto!! Wij zongen toen in een gipsy kerk ook samen in de naam van Jezus; zo mooi en emotioneel!!
BeantwoordenVerwijderen