meditatie

In het Kloosterweekend waren diverse meditatieve momenten. Gelegenheden om bewust stil te zijn en tot rust te komen bij Abba. Zeg maar aan zijn voeten, zoals Maria bij Jezus aan zijn voeten lag.

Ik had mijn plekje in de ruimte ingenomen en luisterde naar de rustige muziek, waarbij ik God vroeg: Is er iets speciaals waar U me bij wilt bepalen?
Ik keek naar mijn handen. Ze lagen rustig op mijn schoot. Ik besefte ineens dat ik ergens in mijn achterhoofd nog zo'n akelig zinnetje had zitten:
'Een vrouwenhand en een paardentand mogen nooit stilstaan.' Ieuw!
Wat een opjuttende gedachte, en wat een leugen!
Ik besloot deze zin als krijgsgevangene bij Jezus te brengen en hem te vragen daar diep in mijn binnenste mee af te rekenen.

Ik kies er heel bewust voor om af en toe stil te staan.
Om bewust te leven.
Om bewust de nabijheid van God te zoeken.
Om eerst bij Hem me te laten vullen voordat ik alweer ga rennen en draven omdat het zogenaamd moet.

Ik schreef in mijn aantekeningenboekje:

Handen

Mijn handen liggen
werkeloos
in mijn schoot

Mijn handen liggen
werkeloos

Mijn handen liggen

Mijn handen

Liggen

Bewust liggen

Bewust werkeloos liggen


Daar
waar ik rust
en stop met werken
daar
kan God
gaan werken

...

Vervolgens begon Anne Westerduin met:
Het gaat over 'handen'..

Tja..
Dank U God, een mooie knipoog van U!