Zondag 30 september.Een vaste regel; het ontbijt is om 8.30 uur. We krijgen heerlijk vers witbrood met worst, tomaat en paprika. Daarna rijden we met onze bus naar Laskod, waar een voorgangersechtpaar een deel van hun woning heeft opgeofferd zodat er plek kwam voor een ‘kerkzaal’. We arriveren wat later dan gepland, maar dat is niet zo belangrijk in deze landen. De aanwezigen zijn al Hongaars uitbundig aan het aanbidden als we aankomen, en de ruimte is zó vol, dat het erop lijkt dat er binnenkort weer een verbouwing nodig is. Zo gaat dat met de kerken daar, is er te weinig ruimte, dan halen ze gewoon een muur weg en plakken er een stukje ruimte aan.
We worden uitgenodigd om een getuigenis te geven, en verschillende voorgangers brengen een boodschap. Na de dienst staat er een tafel gedekt voor ons en wordt er een overvloedige maaltijd geserveerd. De gastvrijheid wordt hier niet alleen, maar vooral, zichtbaar – ondanks de armoede – door goedverzorgde maaltijden.
Na de maaltijd vertrekken we voor de tweede bijeenkomst, nu in Mateszalka. Er is een heus kerkgebouw, en we horen dat dit gebouw binnenkort helemaal uitgebreid wordt, zodat het een multifunctioneel gemeenschapshuis wordt ten dienste van het hele dorp(je). Ook hier zijn ze vast met de bijeenkomst begonnen als wij aankomen. Er zijn genabuurde voorgangers uitgenodigd en het is mooi om te merken dat de woorden die gesproken worden naadloos bij elkaar aansluiten. De Geest is merkbaar krachtig aan het werk!
We krijgen een pauze van anderhalf uur, waarin ons opnieuw een maaltijd wordt voorgeschoteld. Vervolgens rijden we weer een stukje om tenslotte midden in een Gipsy woonwijkje een huisje binnen te gaan dat alleen maar 1 kamer heeft. Maar die kamer zit wel helemaal vol met gasten. Onze derde kerkdienst deze dag. We moeten perse voorin komen zitten. Andere mensen maken plaats, en ook al zitten we met onze tenen op het podium, we zijn welkom. Opnieuw uitbundige muziek; daar kunnen we nog wat van leren.
Na de dienst krijgen we gelegenheid om mensen naar voren te laten komen voor gebed, wanneer ze het verlangen hebben om dichterbij God als Vader te kunnen komen. Ook hier doorbreekt de Geest de grenzen, want al verstaan de mensen onze woorden niet, ze worden zichtbaar geraakt.
Wat heerlijk, om zo ingezet te mogen worden, de mensen te laten merken dat ze geliefd zijn en hen zo te dienen en te bemoedigen. Er worden boterhammen uitgedeeld na de dienst en als we naar onze gastvrije Gipsyfamilie rijden staat ook daar weer eten voor ons klaar.
We danken en bidden voor en met onze nieuwe vrienden en ze pakken de Bijbel en spreken een zegenbede over ons uit.
Alweer een dag..
Geen opmerkingen:
Een reactie posten