In de afgelopen jaren, toen we als twee kerken in een proces zaten van eenwording, merkten we het al op: zolang we dachten en spraken vanuit wij-zij denken werd het niks. Er was rivaliteit, we stonden regelmatig tegenover elkaar en de eenheid was soms ver te zoeken.
Vanaf het moment dat we besloten te vechten tegen deze denkwijze kwam er verandering in ons denken en spreken en in de situatie! Er kwam ruimte, liefde, acceptatie en de Geest kon krachtig werken.
We stonden niet meer tegenover elkaar, we hadden de neuzen dezelfde kant op en we werkten samen aan hetzelfde doel: Zoek EERST het Koninkrijk VAN GOD (!) en al het andere zal u bovendien geschonken worden… Dat bracht zegen, dat bracht vrede en eenheid!
Helaas kom ik het nog regelmatig tegen.
In huwelijken: ik tegenover jou
In gezinnen: ben je voor die ander, dan ben je dus tegen mij..
In families: ga jij met a om? Dan neem ik afstand..
In kerken: we werken niet samen, want we moeten onszelf op de kaart zetten!
De Bijbel kent deze tweedracht ook: ben je van Paulus of van Apollos?
1 Kor. 3 Wanneer u afgunstig en verdeeld bent, dan bent u toch gebonden aan de wereld, dan leeft u toch als ieder ander? Wanneer de een zegt: ‘Ik ben van Paulus,’ en een ander: ‘Ik van Apollos,’ bent u dan niet als alle andere mensen? Wat is Apollos eigenlijk? En wat is Paulus? Zij zijn niet meer dan dienaren die u tot geloof hebben gebracht, beiden op de wijze die de Heer hun heeft geschonken. Ik heb geplant, Apollos heeft water gegeven, maar God heeft doen groeien. Het is niet belangrijk wie plant of wie begiet; alleen God is belangrijk, want hij doet groeien.
Als Jezus in het hogepriesterlijk gebed zó benadrukt dat we één moeten zijn, dan gaan we – als het goed is – toch alles vanuit dat perspectief bekijken?
Dan kan het toch niet hard gemaakt worden dat we stoppen met samenwerking binnen kerken omdat we zelf willen scoren?
Is het onhandig, is het schadelijk of is het zondig om het werken aan eenheid tegen te houden?
Ik merk op dat waar activiteiten interkerkelijk worden georganiseerd, dat het merkbaar is dat Gods Geest daar krachtig werkt en dat de eenheid bevorderd wordt.
Zou het kunnen zijn dat het tegenovergestelde ook waar is?
Ik schrijf over alledaagse en (boven)natuurlijke dingen... Over mijn leven, mijn hobby's en passie, over de lessen die ik leer van God, enz.
Ik wil me niet uitspreken over het 'tegenovergestelde', maar ik kan beamen dat de Here krachtig werkt waar wij onze kerkmuren vergeten en samenwerken. In zo'n situatie [een koffiebar-achtige club] ben ik als onkerkelijke tiener tot geloof gekomen. Ik heb belijdenis gedaan in een kerk en ben trouw lid, maar mijn voedsel heb ik voornamelijk gevonden in interkerkelijke setting. Al 40 jaar.
BeantwoordenVerwijderenH.A.