Pas hoorde ik het weer vertellen: Je moet eerst de heiligheid van God zien en ontdekken dat jij er niks van maakt.. Je moet beseffen hoeveel verdriet je God daarmee doet. Weet dat je - als je geen vrucht draagt - uitgetrokken en weggeworpen wordt...
En dan huilt mijn hart.
Niet dat de woorden niet kloppen, maar...
Ik ken talloze mensen die na zo'n inleiding al afhaken in een kerkdienst, de rest van wat er verteld wordt niet meer horen.. Ze zijn - opnieuw - ontmoedigd en denken: Zie je wel, het wordt nooit wat met mij!
Terwijl je ook vanuit een andere hoek kunt beginnen....
Erik Velema schrijft in zijn weblog De Ontmoeting een blog over volmaakte liefde, zie link.
Het blijft zoeken, naar waarheid en liefde in een goede combi.
Maar de volmaakte liefde drijft de vrees uit zegt God, dus laten we ons daarop concentreren.. dan komt de rest ook wel!
Ik schrijf over alledaagse en (boven)natuurlijke dingen... Over mijn leven, mijn hobby's en passie, over de lessen die ik leer van God, enz.
mensen kunnen soms met de waarheid de ander aardig om de oren slaan. de waarheid kan enorm hard zijn. ontkennen van die waarheid evenzo. wat zou het mooi zijn als we niet elkaar om de oren maaien met van alles en nog wat omdat het waar is, maar laten we zelf waarachtig leven. leven met een houding om God en onze naaste te dienen. dank voor je feedback op mijn site.
BeantwoordenVerwijderengroet erik
Ik wil graag even reageren op deze post. Ik weet uit ervaring waar dit over gaat en ik heb er zo mijn eigen worstelingen mee gehad. Het was een pijnlijke periode: ik was me en bewust van mijn liefde voor de zonde en ik voelde dat God mij er ooit om zou gaan oordelen. Ik voelde me hopeloos verloren: al mijn pogingen om voor God te leven faalden. Ik kon niets anders dan wachten totdat God Zijn rechtvaardig vonnis over mij zou uitspreken. Desondanks was ik er inwendig van overtuigd dat God mij ondanks mijn onmacht wilde redden. Ik bad niet heel veel, en als ik het deed bad ik : als U niet wilt dat ik verloren ga, verlos me dan van mijn zonde! U moet het doen, want ik kan het niet! Ik geloof dat God mijn gebed heeft verhoord. Maar ik geloof ook dat ik langs deze weg heb geleerd dat ik minder moet worden en Hij meer! We hoeven het niet uit eigen kracht te doen, als we dat proberen zijn we verloren omdat wij God niet kunnen behagen met onze zondige natuur. Als het soort uitspraken die u beschreef ertoe leiden dat mensen hun eigen onmacht gaan zien en beseffen dat hun enige hulp en verwachting in de naam van de Here is (dat zeggen gereformeerden er toch ook aan het begin van de dienst bij?), dan voelen ze ook aan dat ze de Here om hulp moeten roepen. En dan komt alles goed: de Here zal op Zijn tijd antwoorden en hulp zenden. Langs deze weg kunnen mensen iets van de diepte van genade ervaren!
BeantwoordenVerwijderenHoi Erik en Peter, Dank voor jeullie reacties.. Ja, dat is waarom ik het onderwijs over het Vaderhart van God zo waardevol vind. Het is én genade én waarheid in een goede balans. Wat fout is moet ook eerlijk fout genoemd mogen worden, maar het is zo belangrijk dat er aan de goede kant wordt begonnen.. Als mensen vanuit angst naar een kerk gaan of heel erg hun best doen om zich 'goed te gedragen', is er een andere relatie met God dan wanneer je het vanuit liefde en dankbaarheid doet.. Veel zegen!
BeantwoordenVerwijderen