Vervolg Rwanda: De conferentie

Vrijdag, zaterdag en zondag was de Vaderhartconferentie in de Cristian Unity Fellowship Church, boven op de berg in Rwanda.
Vrijdagmorgen kwamen we wat later aan dan gepland, maar dat mocht de pret niet drukken. De gemeente was alvast begonnen met het blok aanbidding, waarvoor ze dan ook ruim de tijd nemen. Tjonge, daar kunnen wij nog wat van leren. Wat een enthousiasme, wat een passie.. Dát is aanbidden met hart en ziel en lichaam!

Koos opende de conferentie met een Bijbelse basis van de boodschap van het Vaderhart van God. Georgine is gewend om haar lezingen te ondersteunen met een Powerpoint Presentatie en – mede dankzij sponsorgeld – hadden we een laptop, een beamer en een scherm kunnen bekostigen, waardoor haar lezingen echt een toegevoegde waarde hadden. Veel mensen kunnen niet lezen, maar de plaatjes waren aangepast aan de cultuur van het land en die spraken boekdelen.

Tussen de middag was er een uitgebreide maaltijd, voorbereid door diverse dames met de excuses daarbij, dat ze de gebedsruimte gebruikt hadden als keuken. Voor veel mensen is het een uitzondering om eens een echt goede maaltijd te kunnen krijgen, en we hoorden dat dat voor een deel van de 130 deelnemers meegewerkt heeft aan hun meedoen met de conferentie. Fijn dat we ook daarvoor sponsorgeld hadden gekregen!

Vinden we het hier vaak al lastig als een kerkdienst meer dan een uur duurt, daar is het geen enkel probleem als je een hele dag de aandacht vraagt voor – in dit geval – deze boodschap van het vaderhart van God. Zelfs heel kleine kinderen waren rustig aanwezig en wachtten geduldig tot het afgelopen was. Natuurlijk was er wel af en toe een break met dansen, zingen, muziek en koor. We ervoeren een honger naar meer van God.. Geweldig!

De eerste nachten hadden we in een hotel doorgebracht, vanaf nu mochten we bivakkeren in het huis van de voorganger en zijn vrouw. We voelden ons rijk gezegend om zo opgenomen te worden in huiselijke kring!