Moeten maakt dood

Het probleem van ons, christenen is
Dat we de kern van alles zijn kwijt geraakt:
God liefhebben boven alles en onze naaste als onszelf.
Dat we anderen goed weten te vertellen hoe het moet,
maar dat we er zelf niet aan kunnen voldoen.
Dat we mensen eerder wijzen op regels
dan op een relatie met God.

We leggen elkaar de wet op, omdat we zelf destijds ook gedwongen werden.
Als je een familiereünie hebt, en je bent verplicht om te gaan, dan zul je er misschien met tegenzin zitten en niet echt aangenaam gezelschap zijn. Dat is binding.
Als je mag kiezen of je wilt gaan, en je maakt die keus omdat je het fijn vindt je familie weer te zien, dan is dat vrijheid en leidt tot een gezonde verbinding. Je gaat in liefde en dat wordt zichtbaar op zo’n weekend.

Als je met tegenzin je hele leven twee keer per zondag naar de kerk bent gegaan, want je had geen keus, dan zul je je kinderen vervolgens ook opleggen om dat te doen. Als ze niet de vrijheid hebben om ‘nee’ te zeggen, dan kunnen ze ook niet van harte ‘ja’ zeggen.

Alles wat MOET van mensen roept weerstand op.
En wij mensen maken ervan dat het van God moet.

Alleen, ik geloof niet in een God van dwang. Ik geloof niet dat God blij is met mijn kerkgang als ik geen keus heb en gedwongen ga. Ik geloof niet dat God blij is met mijn gehoorzaamheid uit angst, omdat ik bang ben voor wat God of mensen van me denken of zeggen als ik het niet doe. Ik geloof niet dat God het waardeert als ouders tegen hun kinderen zeggen: “Jij mag kiezen”, maar intussen weten ze dat het alleen maar oké is wanneer ze de keus maken die zij graag willen… (o.. dat was voor ons een grote les!)

Als wij eerst de genade leren kennen en werkelijk beseffen hoe hard wij die nodig hebben, dan gaat er iets in ons veranderen zodat we weten wat goed is voor ons, voor de ander, voor God. Dan maken we andere keuzes.

Dan hebben we het niet meer nodig om vanuit een gevoel van onrecht in de weerstand en rebellie te gaan. Dan kunnen we pas werkelijk een keus maken vanuit een vrij hart, zonder enige dwang.

In Rom. 12:1,2 lees ik:
Je ‘moet’ een nieuwe mens worden, met een nieuwe manier van denken, omdat dat goed voor je is. God vraagt volledige overgave, omdat je dan pas tot je recht kunt komen als de mens zoals Hij je bedoeld heeft.
En dan staat er in de vertaling van Het Boek zo mooi achter aan: ‘Dat is toch niet teveel gevraagd als je bedenkt wat God allemaal voor jou heeft gedaan!’

Daar gaat het m.i. fout, als we dat wat God voor ons gedaan heeft weglaten en wel wetten voorschrijven.

Daarom geloof ik: wet zonder genade maakt dood!

Als partners geen vrijheid meer ervaren maar ze leggen elkaar dingen op die moeten, dan zal het gauw gedaan zijn met het geven. Als je niet meer ontvangt van de ander zul je sneller gaan opeisen. Als je gedwongen wordt om lief te hebben en te geven roept dat weerstand op.. Dan is het gauw gedaan met de liefde..

Als je altijd gedwongen was om je lichaam te 'geven', is je lichaam nooit van jou geweest en zul je moeite hebben met jezelf echt aan een ander te kunnen geven vanuit liefde.

Hoe kunnen we terug naar het echte liefhebben?
Kijken naar hoe God het werkelijk bedoelde.
Mijn gebed is dat we Hem werkelijk leren kennen en ook beseffen wat genade is.

Pas dan kun je van harte komen tot een vrije keus van overgave.. Sterker nog, dan wil je niet meer anders, omdat je beseft dat het goed is voor God, voor de ander en voor jou!

Dan lees je de wet als: Wanneer ik de Here God werkelijk de Heer van je leven ben, dan wil je geen andere goden dienen, dan wil je niet stelen, bedriegen, moorden etc.

Mijn gebed is dat we weer gaan liefhebben zoals Jezus lief had en heeft!