Lastig..
Zoals ik al vaker schreef wonen we op een plekje waar nogal eens wat gebeurt. Naast de vele (bijna-)aanrijdingen, is het ook bijna elk weekend raak met ruzies voor de deur (of voor het slaapkamerraam) in het weekend. Ook afgelopen zaterdag was het raak. Een stelletje was aan het ruziën, maar dan wel zodanig, dat de fietsen op de weg lagen en zij elkaar letterlijk in de haren vlogen. Er werd geschreeuwd, geschopt en geworsteld, de fietsen kregen trappen te verduren en soms dacht ik: beweegt die ene nog wel? Terwijl ik vanachter de gordijnen stond toe te kijken.
En dat om een uurtje of één ’s nachts.
Best een lastig puntje: Wat is mijn verantwoordelijkheid wel en niet? Ik woon hier nu bijna 20 jaar. Als ik elk weekend mijn bed uit had moeten komen bij elke ruzie die hier voor het huis weerklonk, had ik heel weinig slaap gekregen. We hebben meerdere keren de politie gebeld als het dreigend was. En op een dag (of nacht) dacht ik: “Tja, als jullie ervoor kiezen om in het holst van de nacht hier buiten te gaan rondlopen moet je ook niet verbaasd zijn dat je te maken krijgt met mensen die teveel gedronken hebben en daardoor agressief zijn.. Ga lekker naar bed en slapen!” Ik nam me voor om er geen aandacht meer aan te besteden.
Tot ik afgelopen vrijdag droomde dat er een man geslagen werd terwijl ik daar langs liep. Het enige wat ik zei was: “Mag ik er even langs?” Om even later te zien dat er een lijk onder een deken lag en ik realiseerde me dat dat die man was die een dreun kreeg… en ik had alleen maar gevraagd of ik er even langs mocht!
Met die droom nog vers in mijn geheugen vroeg ik mijn echtgenoot of hij dacht dat we de politie moesten bellen of niet. Hij besloot om snel wat kleren aan te trekken en buiten poolshoogte te gaan nemen, ongetwijfeld met zijn mobieltje binnen bereik om zo nodig snel te kunnen bellen.
Net toen besloot het stel om toch maar een eindje verder te gaan. Fietsen lukte niet zo goed meer, dus al scheldend vervolgden zij hun weg. En wij probeerden de slaap weer te pakken…
Ik denk dat ik volgend weekend weer met de vraag zit: Wat is wijs? Wat is wel en wat niet mijn verantwoordelijkheid hierin?
Of ga ik toch maar de weekenden aan de achterkant van het huis slapen?
Wat denk jij ervan?
Ik schrijf over alledaagse en (boven)natuurlijke dingen... Over mijn leven, mijn hobby's en passie, over de lessen die ik leer van God, enz.
Groningen, donderdag 26 januari AD 2012
BeantwoordenVerwijderenHoi Hinke,
Je bent wakkker, je ziet de vechtpartij, bid. Als jullie het aandurven er op afstappen. Vrede stichten, ook al is het misschien voor even en snel weet bedje toe.
Groet,
Anske
Hoi Anske, ja, ik bedenk dat ik daar niks over geschreven heb, maar bidden is het eerste wat ik doe als ik geschreeuw hoor buiten. Ik zat inderdaad biddend naar buiten te kijken en ik weet: bidden is niet 'niks dioen', het is een krachtig wapen. Bedankt dat je dat inbrengt.
BeantwoordenVerwijderenOverigens zou ik het heel fijn vinden als ik nog een antwoord krijg op de vraag die ik je per mail had gestuurd. en je ziet, ik heb (en had) je niet geblokkeerd.
Hi Hinke,
BeantwoordenVerwijderenIk weet dat bidden de eerste reactie is die je geeft, maar ik denk dat je met een behoorlijk dilemma zit.
Ingrijpen omdat je niet wilt dat mensen elkaar pijn doen op welke manier dan ook of omdraaien en behalve bidden niets actiefs ondernemen.
Ik denk dat het niet altijd wijs is om in te grijpen bij ruzies, maar soms is het wel nodig.
Het is "gemakkelijk" om naar de achterkant van het huis te gaan om te slapen om de ruzies te vermijden, maar ik denk dat als ik mijzelf in een soortgelijke situatie zou plaatsen mijn geweten zou gaan knagen omdat je je ogen in feite sluit voor de mensen die je mogelijk nodig hebben.
Ik geloof er niet in dat het mijn taak altijd is om in te grijpen in ruzies en ik denk dat als ik op elke ruzie die er plaatsvind moet reageren ik de last van mijn omgeving op mijn schouders zou gaan dragen.
Zou het niet helpend zijn om naar de Heilige Geest te luisteren en God te laten bepalen wanneer je wel of niet moet ingrijpen?
Ik heb hét antwoord niet voor je.
Jij weet het beste wat bij jóu past, wat God van je vraagt en wat je aankunt.
Cindy
Hey Selah, zinvolle aanvulling, dank je wel!
BeantwoordenVerwijderen