Ik lijk nog niet zo op Jezus..

Vanmorgen bleek het weer eens opnieuw: Ik lijk nog niet zo erg op Jezus.

Mijn schoonmoeder wilde graag de doopdienst van haar 18e (?) achterkleinkind meemaken, dus ik deed dienst als taxichauffeur. En ik moet zeggen, het was een feestelijke dienst, waarin zelfs vier kleintjes werden gedoopt. Nadien was er koffie drinken in een zaaltje voor de families en hun gasten.

En.. ik had dit in een andere versie al eens eerder meegemaakt, het gebeurde weer… Zo’n overactief familielid, die dan even gaat checken of er geen ‘vreemden’ tussen de club zitten.

Ik zag haar al aankomen: ‘Bent u ook familie van A en B?’
Nee, ik ben van ‘C en D’.
Maar u komt niet voor de doop van E?
Nee, ik kom voor F, die is ook gedoopt…

O eh.. tja, nou weet u, u mag best even hier zitten hoor….

Hier had ik natuurlijk ook minzaam kunnen knikken en hartelijk bedanken voor het welwillende aanbod.
Maar, ik kon het niet laten…

‘We zitten hier met twee verschillende families mevrouw, en de koek die u daar eet is toevallig wel de geboortekoek van onze dopeling. Maar dat geeft niet hoor, het is u van harte gegund!’

En nu ik dit schrijf besef ik temeer dat ik me misschien wel schuldig zou moeten voelen over mijn actie om haar terug te pakken.

Het is er nog niet.
Zo ben ik dan ook weer.

Je ziet, God is nog niet klaar met mij….

2012 lijkt het jaar te worden van de Bramenachterkleinkinderen…. Er worden er in elk geval 6 verwacht!

***

Een minuut of tien na het schrijven van dit berichtje brengt God mij fijntjes in herinnering dat ik mezelf ook wel eens te kijk heb gezet in een vergelijkbare of net iets andere situatie.
Ja God, U hebt gelijk, dank voor de les en help me maar om niet te oordelen!