Als kind groeide ik op in een christelijk gezin, waar het geloof een reëel en belangrijk item was. Toch was ik in mijn jongere jaren niet (h)echt verbonden met God. Terugkijkend denk ik, zoals ik ook al eerder schreef, dat de reden daarvoor lag in het feit dat ik bang was voor Hem.
Een grote angst was, dat ik niet goed genoeg voor God zou zijn. Ik zag Hem als iemand die de lat nogal hoog had liggen, en ik kon daar niet aan voldoen. In theorie wist ik dat Hij van mensen hield. Ik ben ook een mens, dus Hij schijnt van mij te houden. Het voelde meer alsof Hij me tolereerde.
Ik trapte in de valkuil om te denken dat Hij me goed gezind zou zijn als ik heel hard mijn best deed, altijd gehoorzaam en nooit lui of 'zondig'.
Nu zie ik in dat ik toen niet als een kind voor God kon zijn, maar ik was een werker voor Hem. Een slaaf, met het hart van een wees. Naarmate ik meer leerde over het Vaderhart van God ben ik Hem anders gaan zien. Dat heeft heel wat jaartjes geduurd. In de diepste crisis van mijn leven heb ik uitgeroepen: Ik geef me over aan U en nu wil ik alleen nog maar voor U leven!
Ergens daar is er vrede in mijn hart gekomen. Rust. Vertrouwen.
Onrust, gebrek aan Godsvertrouwen en zelfvertrouwen, zelfkritiek en veroordeling verdwenen meer en meer. Er kwam een bodem in mijn bestaan: Ik weet dat ik geliefd ben. Niet om wat ik doe, wat ik heb, wat ik presteer, hoe ik er uit zie, etc. Maar gewoon om wie ik ben. Een geliefd kind van mijn hemelse Pappa.
Die rust en vrede gun ik iedereen.
Ik hoef niet meer te streven. Ik hoef mezelf niet meer te bewijzen. Ik hoef niet meer te presteren of krampachtig te zijn of ik het wel goed doe. Het is niet pas oké als iedereen mij aardig vindt of het met mij eens is.. Mensen mogen kritisch zijn naar mij toe. Ik ben niet meer bang voor wat 'men' en 'ze' van me vinden..
Wat heeft mij geholpen om meer in verbinding met Hem te komen? Ik heb onder ogen gezien welke blokkades, barrières, belemmeringen en hindernissen er bij mij lagen. (Bijna allemaal!) En dan mag ik nog dankbaar zijn dat ik een veilige, lieve en goede aardse vader heb. Hij was alleen niet zo vaak thuis, zoals zoveel vaders die met alle goede bedoelingen druk, druk, druk zijn.
Ik heb geleerd dat de meeste van deze belemmeringen te maken hebben met leugens in mijn denken. De leugens zijn ontmaskerd, de waarheid is binnen gekomen.
Ik mag leven en genieten. En vervolgens mag ik rusten en waar nodig schuilen bij de Enige die echt liefdevol en betrouwbaar en veilig is. En die verbinding, die is echt Life Changing!
... mijn hart is pas rustig als het rust vindt bij U!
Wil ik ook.
BeantwoordenVerwijderen