mijn kleine 'ik'

Vanmorgen hadden we een mooie kerkdienst, met een preek die me erg aansprak. Het ging over de Bijbeltekst: ‘Laat alles wat je doet en zegt zijn als was het voor de Here’. Een tekst die regelmatig terugkomt, de laatste jaren. Dat is ook wat ik wil; wat niet altijd goed uit de verf komt, maar het is mijn verlangen. Ik was dan ook oprecht verbaasd, toen ik twee jaar geleden op een conferentie – waar je altijd een verrassingscadeautje op je kussen vindt met een tekst erbij – deze tekst kreeg:  ‘Wil je Mij toelaten in de gebieden van je leven die je tot nu toe gesloten hield?’

Het is mijn ervaring dat je zo’n tekst niet voor niets krijgt, maar ik was eerlijk gezegd wat verbolgen. Hoezo, ik was toch open naar God? Ik was me werkelijk niet bewust dat ik iets verborgen hield of gesloten.

Langzamerhand werd me meer en meer duidelijk: het gaat over je kwetsbaarheid, je pijn en verwondingen, je – zeg maar – kleine Hinke, diep van binnen.

Mocht je nu weerstand ervaren, welkom bij de club. Dan herken je wat ik voelde. Ik had mijn hele leven geleerd: Flink zijn, niet klagen… Er zijn altijd mensen die het moeilijker hebben dan jij of die ergere dingen meemaken. Leef mee met een ander ( maar intussen – onbewust – ‘neem jezelf niet al te serieus’).

Ik besef dat het me erg geholpen heeft, om sterk te zijn. Maar tegelijk besef ik dat er een deel in mezelf is wat ik niet ken(de). Wil ik werkelijk heel zijn naar geest, ziel en lichaam, dan zal ik ook dat deel van mezelf ‘moeten’ willen omarmen. Misschien is dat nu wel juist wat Jezus bedoelde met ‘worden als een kind’..

Je bent nooit te oud om te leren… En je kunt nooit zeggen: Zoals ik nu ben, zo ben ik oké, ik hoef niks meer te leren. Misschien denk je dit wel, zoals ik ook heb gedacht. Maar wat ik ontdekt heb: Als je tegen God zegt: ‘Leer me maar wat goed is om te leren’ en ‘Ik ben bereid te veranderen en te groeien als U dat wilt’, dan kom je voor verrassingen te staan.

Met mijn hoofd weet ik best veel dingen. Maar om ze echt van binnen uit te kunnen  ervaren, dat is nog een heel ander verhaal. Ik denk dan ook dat veel mensen niet zozeer behoefte hebben om meer theorie over God te leren, alhoewel kennis een mooi en belangrijk iets is. Maar het ‘kennen’ zoals het in de Bijbel bedoeld is omvat veel meer: kennen met geest, ziel en lichaam.

En wat mooi meegenomen is van deze ontdekking: het weerhoudt me van trots. Zolang ik weet dat ik nog zelf wat te leren heb, zal ik niet vanuit de hoogte anderen helpen, alsof ik alles al weet en op een rijtje heb. Het maakt dat ik mild kan zijn naar anderen toe. En het helpt me om samen met anderen op zoek te zijn naar wat God nog meer in petto heeft.

Ja Heer, hier ben ik.
U mag mijn leven leiden.
U mag me de weg wijzen om te leren wat ik mag leren.
Kom maar tot uw doel in mij en door mij.

Nee, de preek was niet alleen voor jongeren!